ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η κοινωνία των 2/3, δηλ. του 1/10, πλησιάζει, όπως οραματίζεται η παγκοσμιοποίηση των ΗΠΑ και της Ε.Ε.. Κάποιοι, που νόμιζαν ότι θα είναι βολεμένοι ισοβίως, θα διαψευστούν οικτρά. Και ακόμη περισσότερο όσοι πίστεψαν τις κοροϊδίες για την ένταξη μας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ.

Πλησιάζει, όμως, και η ώρα των εργαζομένων.

Οι τρομοκρατικές ενέργειες είναι μια μορφή αγώνα που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται συχνά από εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα. Συνηθέστερες τέτοιες ενέργειες είναι οι δολοφονίες διακεκριμένων στελεχών του αντιπάλου και εκρήξεις βομβών. Το ΑΣΚΕ πιστεύει πως, όταν σε μια χώρα λειτουργούν, έστω στοιχειωδώς, οι δημοκρατικοί θεσμοί, δε νομιμοποιείται από καμία άποψη οποιαδήποτε τρομοκρατική δράση.

Όμως δεν πρέπει να δεχθούμε ότι έχει απόλυτη ισχύ η λενινιστική άποψη ότι πρέπει να απορρίπτουμε παντού και πάντα κάθε μορφή τρομοκρατίας, γιατί πολλές φορές σ' ένα λαό έχει αποκλειστεί κάθε άλλη μορφή αγώνα, π.χ. Παλαιστίνη, όπου καταπατείται κάθε δημοκρατικό δικαίωμα και ο αντίπαλος διαθέτει τέτοια πολεμική υπεροχή, που είναι στρατιωτικά άτρωτος. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε συχνά το αντάρτικο των βουνών ως μέθοδος προπαγάνδας και ενίσχυσης δυνάμεων, που κατέληγε σε αλλαγή συσχετισμών, π.χ. Ελλάδα (1821, 1940). Όπου η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε αντάρτικο, απέμενε η τρομοκρατία ως μοναδική μορφή, π.χ. οι Ιρλανδοί εξανάγκασαν τους ’γγλους να ελευθερώσουν το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας τους, ασκώντας τρομοκρατία.

Με την εκπληκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας (παρακολουθήσεις από δορυφόρο, κατευθυνόμενα βλήματα κλπ) από πλευράς ΗΠΑ, το αντάρτικο των βουνών αντιμετώπιζε όλο και περισσότερες δυσκολίες. Η σύλληψη και δολοφονία του Τσε στη Βολιβία το 1967 επέδρασε καταλυτικά στα κινήματα, κυρίως της Λατινικής Αμερικής, που αποφάσισαν τη στροφή προς το "αντάρτικο πόλης", που στην ουσία είναι στροφή προς την τρομοκρατία.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει πως σε κάθε περίπτωση η τρομοκρατία έχει νόημα, όταν αποτελεί συστατικό στοιχείο ενός πολύπλευρου μαζικού κινήματος και, στο βαθμό που αυτό το κίνημα αναπτύσσεται, το ειδικό της βάρος μειώνεται υπέρ άλλων μορφών πάλης, στρατιωτικών και μη, γιατί, αν ο τελικός στόχος ενός κινήματος είναι η εξουσία, αυτή η εξουσία δε θα προοιωνίζει τίποτα καλό για ένα λαό, όταν κατακτάται μόνο ή κυρίως με τρομοκρατική δράση. Ο IRA στην κατεχόμενη Β. Ιρλανδία και η ΕΤΑ στη χώρα των Βάσκων αγωνίζονται στα πλαίσια ενός ισχυρότατου μαζικού κινήματος. Το ίδιο και το Ρ.Κ.Κ. στο Κουρδιστάν, μέχρι τη στιγμή που σταμάτησε τον ένοπλο αγώνα.

Με τις παραπάνω σκέψεις, σήμερα στην Ελλάδα κατά την άποψη του ΑΣΚΕ δε "νομιμοποιείται" οποιαδήποτε τρομοκρατική δράση ούτε από άποψη επαναστατική, πρώτο, γιατί η δημοκρατία λειτουργεί στη χώρα μας (έστω με τον τρόπο που λειτουργεί) και δεύτερο, γιατί δε συνδέεται με μαζικό κίνημα. Το ίδιο ισχύει σε γενικές γραμμές για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας και την οργάνωση Μπάαντερ-Μάινχοφ της Γερμανίας, αν και υπάρχουν σοβαρές διαφορές ανάμεσα σ' αυτές τις οργανώσεις και τη 17 Ν.

Οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοί τους και η τρομοκρατία

Έχουμε ξαναγράψει στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ του ΑΣΚΕ ότι ένα καθεστώς είναι σταθερό, όταν ελέγχει όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την (εμφανιζόμενη ως) αντιπολίτευση (όχι μόνο πολιτικά κόμματα, αλλά και συνδικάτα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, εφημερίδες, επιστημονικούς φορείς, κλπ). Στα πλαίσια αυτά οι ΗΠΑ, ως υπερδύναμη (και η μοναδική τα τελευταία 15 χρόνια), με τους συμμάχους τους δημιούργησαν και ενίσχυσαν τρομοκρατικές οργανώσεις, που εμφανίστηκαν ως επαναστατικές, είτε για να προκαλέσουν προβλήματα και έκρυθμες καταστάσεις, που θα "νομιμοποιούσαν" εξωτερική επέμβαση (UCK, Ταλιμπάν, ΕΟΚΑ Β), είτε για επίλυση "εσωτερικών υποθέσεων" (απαλλαγή από στελέχη του μηχανισμού τους που δημιούργησαν ή μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα σ' ολόκληρο το σύστημα ή σε μια μερίδα του), είτε για δημιουργία σύγχυσης και του απαραίτητου αντίπαλου δέους, ιδίως μετά την εξάλειψη του "κομμουνιστικού κινδύνου".

Όμως με την όξυνση των ανισοτήτων και των αντιθέσεων που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και την απόγνωση σε πολλούς λαούς το φαινόμενο της τρομοκρατίας πήρε ανεξέλεγκτες (γι' αυτούς) διαστάσεις, ιδίως στον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο. Μπροστά σ' αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους έριξαν το σύνθημα για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας, ξεκινώντας, όπως πάντα από τα εύκολα, δηλ. τις δικές τους οργανώσεις π.χ. Αλ. – Κάιντα – Ταλιμπάν.

Για την περίπτωση μιας τόσο ολιγομελούς και απομονωμένης οργάνωσης όπως η 17 Ν., με βεβαιότητα μπορεί να μιλήσει κανείς, μόνον αν έχει πληροφορίες "από μέσα". Η εντύπωση, όμως, που δίνει είναι ότι πρόκειται για μια "μικτή" οργάνωση, με ελεγχόμενη κυρίως την ηγεσία και μέλη λιγότερο ή περισσότερο ανυποψίαστα, δηλ. απορρίπτουμε την εκδοχή για κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου. Η κλίμακα ορισμένων ενεργειών (Ουέλς, Τσάντες, Σόντερς) είναι τέτοια που με καμμία λογική δε μπορεί να γίνει δεκτό ότι η οργάνωση άρχιζε και τέλειωνε με τους ανθρώπους που εμφανίζονται από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Τα πολιτικά παιχνίδια και η 17Ν

Ενώ από τα ΜΜΕ αποκλείεται κάθε φωνή ουσιαστικής αμφισβήτησης (μεμονωμένες φωνές αντίρρησης τις θεωρούν ότι εντάσσονται κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη λογική του συστήματος), οι ενέργειες και οι θέσεις της 17 Ν, μιας μικρής ομάδας, προβάλλονται διαρκώς επί 27 χρόνια και κατά παράβαση της δικής τους νομοθεσίας.

Εκτός από τους στόχους που προαναφέραμε και όσο η τρομοκρατία βόλευε τους Αμερικάνους η δράση της 17 Ν ικανοποιούσε το μέσο παθητικό πολίτη – τηλεθεατή ("καλά τους κάνανε"!) και αποτελούσε έναν άλλο λόγο για τη δική του παθητικοποίηση. Τώρα που οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να εξαρθρώσουν την τρομοκρατία η καθοδηγούμενη παραπληροφόρηση των ΜΜΕ (αυτό το αίσχος!) μετέτρεψε εύκολα την κοινή γνώμη.

Έτσι το "σύστημα εξάρτησης", το "καθεστώς", που μόνο αντιπάθεια και οργή προκαλεί στο μέσο πολίτη, αποξενωμένο από κοινωνική στήριξη, εμφανίζεται ενισχυμένο. Αν, μάλιστα, στις δίκες που θα ακολουθήσουν τα "θηρία" της 17 Ν εμφανιστούν ως "μετανοημένοι", το "καθεστώς" θα θριαμβολογεί ότι συνέτριψε και τους πιο σκληρούς αντιπάλους του και θα προσθέτει άλλο ένα επιχείρημα στην άποψη ότι "δε γίνεται τίποτα". Οι δύο κύριες πολιτικές δυνάμεις του συστήματος περιμένουν οφέλη, το ΠΑΣΟΚ γιατί "εξάρθρωσε την τρομοκρατία" και η ΝΔ γιατί έχει θύματα από την τρομοκρατία, έχει συνεπή στάση απέναντί της και είναι ως παράταξη υπεράνω πάσης υποψίας. Θα επιχειρήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι στο εδώλιο, μαζί με τα μέλη της 17 Ν, κάθεται ολόκληρη η αριστερά και οι ιδέες της. Το χειρότερο είναι ότι όλος αυτός ο υπέρμετρος θόρυβος γύρω από τη 17 Ν (που καίει και πολλά δικά τους χαρτιά, π.χ. δημοσιογράφους) δημιουργεί εύλογους φόβους ότι διάφοροι νοσηροί εγκέφαλοι απεργάζονται μέσω αυτής της υπόθεσης και άλλους ευρύτερους και σκοτεινότερους στόχους. Μια ευχάριστη εξέλιξη θα ήταν, αν στην πορεία προς τις δίκες οι οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στις ξένες μυστικές υπηρεσίες και τα παρακλάδια τους, οδηγούσαν στην αποκάλυψη ενός τουλάχιστον μέρους της αλήθειας και στην κατάρρευση του επιμελώς στημένου σκηνικού.

Τελευταίο: το ΑΣΚΕ πιστεύει πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η τρομοκρατία και η 17 Ν. Τα εθνικά μας θέματα απεμπολούνται, η ένταξη στην Ε.Ε. μας οδηγεί στην οικονομική καταστροφή, ο πολιτισμός μας χάνεται, τα δημοκρατικά μας δικαιώματα συνεχώς περιορίζονται και όλ' αυτά επιχειρείται από τα ΜΜΕ να περιπέσουν σε πλήρη αφάνεια.

Την Κυριακή 15 Ιουνίου στις 10 το πρωί θα πραγματοποιηθεί συνάντηση μελών του ΑΣΚΕ, κατά την οποία θα συζητηθούν θέσεις για ειδικά ζητήματα, καθώς και ο απολογισμός και ο προγραμματισμός της οργανωτικής μας δουλειάς.

Μετά από 2 ώρες, στις 12 το μεσημέρι, με τη συμμετοχή και φίλων του ΑΣΚΕ, θα γίνει συζήτηση για την εσωτερική και διεθνή πολιτική κατάσταση

Πριν από λίγους μήνες φαινόταν ότι υπήρχε μια γενική συμφωνία για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος των μεταναστών στη χώρα μας, «νόμιμων» ή λαθραίων. Εξαιρέσεις μόνο ο ΣΥΝ της απόλυτης ανευθυνότητας και οι ομάδες που ανοικτά πολεμούν επ’ αμοιβή ή ανοήτως ο,τιδήποτε ονομάζεται ελληνικό. Και ξαφνικά, μέσα στο γενικό αλαλούμ που προκαλεί η «κυβέρνηση» του Γεωργίου (όχι, είναι αλήθεια, του ΠΑΣΟΚ), μας προέκυψε η πρόθεσή της να προχωρήσει σε γενική νομιμοποίηση των πάντων, σε χορήγηση, μετά 5ετία παραμονής, ιθαγένειας - υπηκοότητας και εκλογικού δικαιώματος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (και, γενικού, αναπόφευκτα, σε λίγο).

Επόμενο ήταν, φυσικά, να ξεσπάσει σάλος, με το 85% των Ελλήνων να δηλώνουν την αντίθεσή τους στο νέο αυτό έκτρωμα (μετά από αυτό του σχεδίου Ανάν...), αδιαφορώντας για την πίκρα που προκαλούν στην …κ. Δραγώνα και τους ομοίους της.

Η γενική θέση του ΑΣΚΕ για την «ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» έχει δημοσιευτεί στο φύλλο 88 της «Ενημέρωσης», το Σεπτέμβριο του 2002. Δε μπορούσαμε, όμως, τότε να φανταστούμε τη σημερινή διόγκωση του προβλήματος (είναι ήδη πάνω από 3 εκατομμύρια οι ξένοι, «νόμιμοι» ή παράνομοι;), ούτε ότι όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα έχουν το δικαίωμα να εγκατασταθούν, με πλήρη δικαιώματα, στην Ελλάδα(!!!), όπως φαίνεται να πιστεύει, για την ώρα, ο πρωθυπουργός.

Το πιθανότερο είναι ότι δε θα τολμήσουν, ο Γεώργιος, οι πάτρωνές του και οι υποτακτικοί τους να το προχωρήσουν, όμως καλό θα ήταν να πούμε από τώρα κάποιες σκέψεις, επιφυλασσόμενοι για πιο λεπτομερή ανάπτυξη, αν, ο μη γένοιτο, επιχειρηθεί να θεσμοθετηθεί με νόμο ένας τέτοιος και τόσος παραλογισμός.

Μόλις θα άκουγαν κάτι τέτοιο, θα το εκλάμβαναν ως γενικό προσκλητήριο προς όλους για είσοδο στη χώρα μας χωρίς πρόσκληση, χωρίς άδεια, χωρίς «χαρτιά» και διαβατήρια ..., αφού η παράνομη (λαθραία) εγκατάστασή τους εδώ επί 5ετία θα ήταν η νόμιμη(!) προϋπόθεση για την πολιτογράφησή τους. Θα έπρεπε τότε να κατασκευάζουμε άνετους χώρους υποδοχής (για έλλειψη των οποίων διαμαρτύρονται οι λαθρομετανάστες!!), να εξασφαλίζουμε άνετη(;) 5ετή διαμονή, να εξασφαλίζουμε πόρους, να πολλαπλασιάζουμε τα αστυνομικά όργανα που (υποτίθεται) θα ξεδιαλέγουν τις χιλιάδες των πρακτόρων, θα προστατεύουν από την νομοτελειακή αύξηση των προκλήσεων και της εγκληματικότητας κ.λπ. Και αν εκλέγουν (και εκλέγονται), θα πρέπει να έχουν οι, μέχρι τώρα, Έλληνες πολίτες αυτοδιοίκητους άρχοντες αλλοδαπούς και μάλιστα σε περιφέρειες (άλλο πρόβλημα από άλλο απειλούμενο νόμο...) που πολλοί τις εποφθαλμιούν κι ετοιμάζονται για πιέσεις και διεθνείς εκστρατείες υπέρ των νέων (εάν ο Γιώργος το επιτύχει...) μειονοτήτων, διαφορετικής επικινδυνότητας και δυνατότητας αφομοίωσης, π.χ. Αλβανών και Πακιστανών. Εικόνα εφιαλτική, της οποίας τα πρώτα θύματα θα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες.

Εννοείται ότι μια τέτοια προοπτική προκαλεί αγαλλίαση σε όλους τους εχθρούς της Ελλάδας και είναι βέβαιο ότι θα την προωθήσουν, κυρίως με τα εδώ όργανά τους, ΜΚΟ, ΜΜΕ, ιδρύματα και «διανοούμενους». Οι υπόλοιποι, όμως, οι πολλοί πώς αντιδρούν; Δεν είναι δυνατόν, αποβλέποντες κάποιοι (ας πούμε του ΠΑΣΟΚ) σε πρόσκαιρες εκλογικές νίκες, να αποδέχονται τη διάλυση της χώρας, ούτε, βέβαια, με την ψευδαίσθηση ότι με 1-2 εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους θα διαιώνιζε την κυριαρχία του ο Γιώργος, θα μπορούσαν να είναι ευχαριστημένοι... Ούτε κανείς θα πίστευε ότι με τη σταδιακή πολιτογράφηση (ιθαγένεια-υπηκοότητα) εκατομμυρίων μεταναστών θα ήσαν υποχρεωμένες οι χώρες της Ε.Ε. να τους δεχτούν κι έτσι ... θα λυθεί το πρόβλημα! Ούτε ότι η επίδειξη μιας τέτοιας ... φιλάνθρωπης καινοτομίας αυτοδιάλυσης της ελληνικής κοινωνίας θα λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά μπροστά στη γενικευμένη επίθεση κατά των λαϊκών και μεσαίων τάξεων. Εκτός εάν κάποιοι επιλέγουν μια έκρηξη αυτοδικίας κατά των μεταναστών, αντί της αναμενόμενης κοινωνικής κατά των μέτρων της Ε.Ε. και των εδώ υποστηρικτών της.

Τελικά, από τώρα, συνασπίζονται υπέρ του απειλούμενου νόμου όλοι οι τάχα προοδευτικοί, που κατοικούν ασφαλείς στα βόρεια προάστια κι όχι στις δυτικές συνοικίες ή στο κέντρο, στην πράξη νεοφασιστοειδή (που ποινικοποιούν όσους έχουν αντίθετη γνώμη) και ρατσιστές (ενάντια σε ο,τιδήποτε θυμίζει ελληνική πατρίδα, Ελλάδα ή έθνος ελληνικό), δηλαδή ανθέλληνες κατά το ... αντισημίτες, με μοναδικό επιχείρημα ότι αυτά τα λέει ο Καρατζαφέρης, ο οποίος έτσι παίζει επιτυχώς το ρόλο που του ανέθεσαν, λες και το 85% των Ελλήνων είναι δικοί του. Θα τους δούμε καθαρά, αν επιχειρηθεί η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου, και θα πάρουν την απάντησή τους. Από τώρα, πάντως, λέμε ότι όλοι αυτοί μόνο από ανθρωπιστικά κίνητρα δεν διακατέχονται, αφού δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι σε μια κοινωνία-ζούγκλα οι πιο ανυπεράσπιστοι θα είναι οι ξένοι.

Ανεξάρτητα από τα προβλήματα της κοινωνίας μας που επέφερε ο γιγαντιαίος δανεισμός που μας επέβαλαν αυτοί που τώρα μας κατηγορούν και ανεξάρτητα από το ότι πρέπει (όπως πάντα εμείς οι Έλληνες) να αντιμετωπίζουμε, όσο είναι δυνατό, με κατανόηση όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους κατατρεγμένους, τους αδικημένους και τους ανήμπορους, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι:

Α) Μόνο η οργανωμένη σε πολιτεία-κράτος κοινωνία έχει το δικαίωμα μέσω των αρμόδιων οργάνων της να καθορίζει τους όρους απόκτησης ή χορήγησης ιθαγένειας, τους όρους εισόδου και αποδοχής όσων θα ήθελαν να επισκεφθούν ή να εγκατασταθούν εκεί. Δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα οποιουδήποτε ανθρώπου να εγκαθίσταται σε όποια χώρα θέλει, όπως ισχυρίζονται διάφοροι «αριστεροί», «οικολόγοι» κ.λπ. Η υποκρισία τους φαίνεται από το γεγονός ότι όλοι τους υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν (και τώρα υποστηρίζουν το ακόμη χειρότερο που προετοιμάζεται πάλι από τους Αγγλοαμερικάνους), που δεν επέτρεπε στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες να εγκατασταθούν ούτε στα σπίτια τους!

Β) Μόνον αν μια πολιτεία-κράτος προασπίζει με κάθε μέσο αυτό το δικαίωμά της, που είναι συνώνυμο με την ύπαρξή της, θα αντιμετωπίζεται ως τέτοια από τους άλλους, θα έχει κερδίσει το σεβασμό και την αξιοπρέπειά της.

Γ) Απ’ όλες τις χώρες-στόχους της παράνομης μετανάστευσης μόνο η Ελλάδα αντιμετωπίζει ομολογημένες απειλές κατά της ακεραιότητάς της από γειτονικά κράτη.

Έτσι:

Α) Το ποιοι, σε ποιο ποσοστό, με ποια προσόντα και όρους και για πόσο ξένοι θα παραμένουν στην Ελλάδα θα καθορίζεται από τις ελληνικές αρμόδιες υπηρεσίες εξ υπαρχής, ακόμη και για τους «νόμιμους» μετανάστες, αφού λήξει η άδεια παραμονής, με βάση τις ανάγκες (και τις δυνατότητες) της κοινωνίας μας. Το ποσοστό τους οπωσδήποτε πρέπει να είναι πολύ μικρό σε σχέση με τον ελληνικό πληθυσμό.

Β) Ιθαγένεια δε θα χορηγείται με κανένα τρόπο ή προϋπόθεση, εάν δεν προϋπήρξε νόμιμη είσοδος και μάλιστα σε ατομικό επίπεδο. Η παράνομη είσοδος είναι ήδη απόδειξη της περιφρόνησης στους κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας και δεν επιδέχεται καμιά αμνήστευση. Αυτό κάνουν οι άλλες χώρες της Ευρώπης κι αυτό ξεχνούν να μας το υπενθυμίσουν οι διάφοροι «ευρωπαϊστές», που σε όλα τ’ άλλα απαιτούν να κάνουμε ό,τι μας λένε οι Ευρωπαίοι.

Γ) Για τα παιδιά που ήδη σπουδάζουν εδώ, που μετέχουν της ελληνικής παιδείας σε ολόκληρες τις δύο πρώτες βαθμίδες της τουλάχιστον, θα πρέπει να υπάρξει επιεικέστερη αντιμετώπιση, αφού ενηλικιωθούν και κριθούν κατά τα παραπάνω.

Δ) Καταγγελία και ακύρωση της συμφωνίας του 2002 με την Ε.Ε. για υποχρέωσή μας να δεχόμαστε πίσω όσους μέσω Ελλάδας έφτασαν εκεί. Να υποχρεωθούν να τους στέλνουν εκείνοι στις χώρες απ’ όπου ξεκίνησαν.

Ε) Τα σύνορά μας θα τα προασπίζουμε εμείς κι όχι η Ε.Ε. με τη FRONTEX και τη συνεργασία της ... Τουρκίας, ώστε τουλάχιστον να μη γινόμαστε γελοίοι.

ΣΤ) Και, επιτέλους, ... να αποκτήσουμε ελληνικές κυβερνήσεις και να απαλλαγούμε από γραικύλους και ανθυπάτους.