Η εκλογή του νέου Προέδρου των ΗΠΑ μας ενδιαφέρει, όχι μόνο γιατί οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη (για πόσο ακόμη;), αλλά και γιατί με την πολιτική του ευθυγραμμίζονται εν πολλοίς οι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Ε.Ε., Ιαπωνία, Αυστραλία κ.λπ.). Ενδιαφέρει και τις χώρες που είναι στόχος της αμερικανικής επιθετικότητας.
Ο απολογισμός του Μπους
Η πολιτική του Μπους έφερε πολύ αίμα και πόνο στην ανθρωπότητα, αλλά συγχρόνως επέφερε μεγάλο πλήγμα στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έπαψε πλέον να αποκαλείται «πλανητάρχης».
Η οικονομία των ΗΠΑ έχει περιέλθει σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως δείχνουν το τεράστιο χρέος του κράτους, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, η κρίση στην αγορά ακινήτων, η αύξηση της ανεργίας στο 5,5,%, η συνεχής υποτίμηση του δολαρίου κ.λπ. Επιπλέον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχασε τον έλεγχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, που από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μέσο ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας.
Η τεράστια πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, παρά τη βοήθεια των συμμάχων τους, βρίσκεται τελματωμένη στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν, που δεν πρόκειται να τους κερδίσει ποτέ. Επιπλέον διαλύθηκε ο μύθος του ακαταμάχητου Ισραήλ, που κάποτε μπορούσε σε 6 μέρες να συντρίβει συγχρόνως 3 ισχυρά αραβικά κράτη και τώρα ηττήθηκε μόνο από μια πολιτική οργάνωση, που εκφράζει τα λαϊκά στρώματα του Λιβάνου.
Για τα τεράστια οικολογικά προβλήματα του πλανήτη και το μεγαλύτερο απ αυτά, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όλος ο κόσμος θεωρεί δικαίως ως κύριο υπεύθυνο τις ΗΠΑ.
Το κυριότερο είναι ότι έχει μειωθεί σημαντικά η πολιτική επιρροή του Προέδρου των ΗΠΑ. Ο «άξονας του κακού» ζει και βασιλεύει και (στη Λ. Αμερική) κατακτά αλλεπάλληλες νίκες. Για πρώτη φορά απορρίφθηκαν οι κρίσιμες εισηγήσεις των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (ένταξη Ουκρανίας, Γεωργίας και Σκοπίων, ενίσχυση δυνάμεων Αφγανιστάν).
Την κατάσταση αυτή και τις δυσοίωνες προοπτικές της βλέπουν οι εχέφρονες του αμερικανικού κατεστημένου, ιδιαίτερα αυτοί που εθίγησαν από τη (για πρώτη φορά) παραβίαση των κανόνων του συστήματος και την εύνοια προς ορισμένες εταιρείες, π.χ. Χαλιμπάρτον του Τσέινι.
Ο Ομπάμα υποψήφιος Πρόεδρος
Ο Ομπάμα, με τις θέσεις που πήρε σε διάφορα ζητήματα (αποχώρηση από Ιράκ κ.λπ.) εξέφρασε πολλούς προοδευτικούς Αμερικανούς, αλλά η δύναμη αυτών των ανθρώπων δεν ήταν ικανή να του δώσει το χρίσμα. Είναι προφανές ότι στο πρόσωπό του ελπίζουν οι εχέφρονες του κατεστημένου να αλλάξουν την εικόνα των ΗΠΑ στον κόσμο, φροντίζοντας βεβαίως να μη θιγούν δομικά στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος. Εάν ο Ομπάμα, όπως έχει υποσχεθεί, απομακρύνει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και συναντηθεί με Τσάβες, Αχμαντινετζάντ και Κάστρο, με τα ΜΜΕ να διακινούν την εικόνα σ όλο τον πλανήτη, οι πρώτες εντυπώσεις θα είναι
καταλυτικές.
Μετά την εξασφάλιση του χρίσματος, η πρώτη ενέργεια του Ομπάμα ήταν να μιλήσει στο εβραϊκό λόμπι και να δώσει διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια του Ισραήλ κ.λπ. Από την ενέργεια αυτή βγαίνει ίσως το θετικό στοιχείο ότι δεν προωθήθηκε από αυτούς (η Χίλαρι, που έχει ζητήσει την εξαφάνιση του Ιράν από το χάρτη, δε χρειαζόταν να δώσει τέτοιες διαβεβαιώσεις), αλλά ο τόνος της ομιλίας του ήταν υπερβολικός, σε βαθμό που να δείχνει ότι μάλλον δε θα εναντιωθεί σε τίποτα σημαντικό στο λόμπι αυτό.
Ας προσθέσουμε ότι ο Ομπάμα έδωσε διαβεβαιώσεις και στο ελληνικό λόμπι ότι θα μας στηρίξει στα εθνικά μας θέματα, όμως το ίδιο είχαν κάνει και ο Κλίντον και άλλοι και την επομένη των εκλογών ξέχασαν τις υποσχέσεις τους.
Με ενδιαφέρον, λοιπόν, παρακολουθούμε τον προεκλογικό αγώνα στις ΗΠΑ, αλλά ας μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες.
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΑΡΚΟΖΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου η Γαλλία υποστήριξε τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης στο σκοπιανό, η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα δημιούργησε ένα κλίμα ευφορίας. Οι θερμές δηλώσεις του ότι «η αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Ελλάδα υπάρχει και θα παραμείνει», το σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία, Νέα Συμμαχία», η στρατιωτική συνεργασία, που εκφράστηκε και με την κοινή άσκηση Γαλλίας-Ελλάδας-Κύπρου στις αρχές Ιουνίου στην Ανατολική Μεσόγειο, η πρότασή του για την «Ένωση για τη Μεσόγειο» ήσαν τα στοιχεία που τροφοδότησαν την ευφορία αυτή.
Καλά είναι όλα αυτά, όμως να μην παραβλέπουμε ότι ο Σαρκοζί λειτουργεί προς το συμφέρον των μεγάλων γαλλικών επιχειρήσεων, που περιμένουν τη μερίδα του λέοντος από τις νέες παραγγελίες του ελληνικού Υπουργείου ’μυνας (12 Rafale). Να μην ξεχνάμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Γαλλία μας πούλησε εν μια νυκτί στο Κυπριακό και το ίδιο πιθανό να ξανακάνει, αν δει ότι κάπου αλλού εξασφαλίζει καλύτερα συμβόλαια. Να μην περιμένουμε ότι θα διακινδυνεύσει τη συμμαχία της με τις ΗΠΑ για χάρη της Ελλάδας. Ακόμη και η «Ένωση για τη Μεσόγειο» προτείνεται γιατί σ αυτήν η Γαλλία θα είναι η ισχυρότερη δύναμη κι αυτή που θα ωφεληθεί περισσότερο από την ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων.
Επαναλαμβάνουμε ότι καλώς έγινε ό,τι έγινε,
αλλά ας μην πετάμε στα σύννεφα
ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στην Ιρλανδία. Όπως και με τη Συνθήκη της Νίκαιας, έτσι και τώρα οι Ιρλανδοί, οι μόνοι που ρωτήθηκαν, απέρριψαν την Ευρωσυνθήκη της Λισαβώνας με σαφή πλειοψηφία, παρότι κάθε μορφή εξουσίας (κόμματα, ΜΜΕ, συνδικάτα, εκκλησία κ.λπ.) επιστρατεύτηκαν υπέρ του ΝΑΙ.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ο πανομοιότυπος τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν οι «δημοκράτες» της Ε.Ε. στο δεύτερο ιρλανδικό ΟΧΙ (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 11). Θυμίζουμε επίσης πως, όταν οι Γάλλοι και Ολλανδοί καταψήφισαν το «Ευρωσύνταγμα», οι «δημοκράτες» αυτοί το μετονόμασαν σε «Ευρωπαϊκή Συνθήκη» και αποφάνθηκαν ότι δε χρειάζεται η έγκρισή της από τους λαούς! Κατηγόρησαν την ιρλανδική κυβέρνηση, επειδή ήταν η μόνη που είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να ρωτήσει το λαό της (άλλωστε για τέτοια θέματα το Σύνταγμα της Ιρλανδίας απαιτεί δημοψήφισμα) και αποφάσισαν ότι η Συνθήκη ισχύει(!), παρότι η ίδια η Συνθήκη γράφει ότι, για να ισχύσει, πρέπει να εγκριθεί από όλα τα κράτη! Οι Financial Times είχαν το θράσος να γράψουν ότι «τα δημοψηφίσματα δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να λαμβάνονται αποφάσεις επί τεραστίων μεταρρυθμιστικών πακέτων»! Τα ίδια ισχυρίστηκε και ο θλιβερός υπάλληλός τους, που κυβέρνησε 8 χρόνια την Ελλάδα.
Οι Ιρλανδοί δεν είναι οι μόνοι. Σύμφωνα με το «Ευρωβαρόμετρο» (υπηρεσία της ίδιας της Ε.Ε.) πριν 6 μήνες μόνο το 35% των Αυστριακών είχε θετική εικόνα για την Ε.Ε. Σήμερα το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 28% και έχει προκαλέσει πανικό και κυβερνητική κρίση στην Αυστρία.
[«Ελευθεροτυπία», 16/7/08]
Μετά το μεταλλαγμένο αμερικανικό καλαμπόκι, η «οικολογικά ευαίσθητη» Ε.Ε. στις 28/5/08 επέτρεψε και την (από το 1997 απαγορευμένη) εισαγωγή των αμερικανικών κοτόπουλων με χλωρίνη, παρά τη δεδηλωμένη αντίθεση των πολιτών της, ακόμη και επιτρόπων της και αρμόδιων υπουργών κρατών.
Για πόσον καιρό, άραγε, θα ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να κάνουν πιο ανθρώπινο αυτό το τερατούργημα της Ε.Ε. και να διαιωνίζουν (κυρίως αυτοί) την παραμονή της Ελλάδας, που μόνο δεινά επιφέρει, μεταξύ των οποίων και την αβάσταχτη ακρίβεια και την επερχόμενη εβδομάδα των 65 ωρών εργασίας;
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ OΠΛΑ
Μείζον ζήτημα έγινε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους η πρόοδος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν (με τη βοήθεια της Ρωσίας). Έφυγε από την επικαιρότητα μόνον όταν έπεσαν στο κενό οι απειλές και οι εκβιασμοί τους και η προβολή του θέματος αναδείκνυε τις αδυναμίες τους. Οι ίδιοι οι Δυτικοί καμιά ανησυχία δεν εξέφρασαν που το Ισραήλ κατέχει ήδη πυρηνικά όπλα, με τη δική τους βοήθεια, ενώ το Ιράν ισχυρίζεται (πιθανότατα αναληθώς) ότι το δικό του πρόγραμμα έχει μόνο ειρηνικούς σκοπούς.
Το θέμα επανήλθε στις 6/6/08 με τη δήλωση του Σαούλ Μοφάζ, υπουργού Μεταφορών του Ισραήλ και διεκδικητή της πρωθυπουργίας, μετά την αναμενόμενη παραίτηση του βουτηγμένου στα σκάνδαλα Εχούντ Όλμερτ: «Μια επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν είναι σχεδόν
αναπόφευκτη.»
Στις 3/6/08 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας για ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Γιατί οι Δυτικοί έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στο κεμαλικό καθεστώς της ’γκυρας, ότι δε θα χρησιμοποιήσει την αμερικανική πυρηνική τεχνολογία για κατασκευή όπλων; Ελπίζουμε τα αρμόδια ελληνικά υπουργεία (’μυνας και Περιβάλλοντος) να εκτιμήσουν τη σοβαρότητα του θέματος και να διαμορφώσουν στρατηγική για την αντιμετώπισή του.
Διερευνητικές συνομιλίες με στόχο την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού διεξάγουν η Ιταλία και η Αλβανία. Ο σταθμός θα είναι ιταλική ιδιοκτησία και η Αλβανία απλώς θα τον φιλοξενήσει στο έδαφός της.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ
Στη μεγάλη κρίση της Γιουγκοσλαβίας όλοι υποστήριζαν, άλλοι επαινώντας και άλλοι κατηγορώντας, ότι ο Μιλόσεβιτς πολεμά τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Μόνο το ΑΣΚΕ είχε εξηγήσει ότι όλες οι κινήσεις του Μιλόσεβιτς ήσαν προβοκατόρικες, για να διευκολύνουν τα σχέδια των Δυτικών για διαμελισμό της
Γιουγκοσλαβίας και άλλων κρατών.
Στη συνέχεια οι Δυτικοί πέταξαν το Μιλόσεβιτς, αλλά το κόμμα του συνεχίζει να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του. Στις εκλογές της 11ης Μαΐου το εκλογικό σώμα της Σερβίας διχάστηκε ανάμεσα στους «ευρωπαϊστές», που επιμένουν στην υποταγή στη Δύση, παρότι η Δύση μεθόδευσε και αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσόβου, και σ αυτούς που τα δυτικά ΜΜΕ κατηγορούν ως «εθνικιστές». Έτσι το κόμμα του Μιλόσεβιτς, έγινε ο ρυθμιστής της κατάστασης και, βέβαια, δε συνεργάστηκε με τους «εθνικιστές», αλλά με τους «ευρωπαϊστές», κι έτσι η αποδυνάμωση και περαιτέρω συρρίκνωση της Σερβίας συνεχίζεται.
Κατηγορία
Φύλλο 123 Ιουλίου 2008
Επιτέλους, ο γιος της Μάργκαρετ αποφάσισε να ενημερώσει το λαό του ότι, «αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του», θα διεκδικήσει τη διαδοχή του Σημίτη!
Η πρώτη αντίδραση είναι να γελάσει κανείς. Αλλά μάλλον τα πράγματα είναι σοβαρά, γιατί:
Αμέσως γέμισαν τα ΜΜΕ με αναλύσεις για τα πλεονεκτήματα που θα έχει το «παιντί» ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Μητσοτάκης εξαπέλυσε συγχρόνως τις πρώτες αυτοκαταστροφικές για τη Ν.Δ. ρουκέτες.
Μέσα στο ΠΑΣΟΚ συσπειρώθηκαν γύρο από το Σημίτη ακόμη και δεδηλωμένοι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, γι' αυτό δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν, τελικά, θα γίνει αρχηγός. Αν, όμως, τα καταφέρει, μπαίνουμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία ο (υποψήφιος) πρωθυπουργός θα θεωρεί ότι δε χρειάζεται να υποκρίνεται ότι εξυπηρετεί ελληνικά συμφέροντα και δε θα ντρέπεται να λειτουργεί ως κατώτερος υπάλληλος της αμερικανικής πρεσβείας, άρα και ως βοηθός του Τούρκου ομολόγου του.
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Οι τρομοκρατικές ενέργειες είναι μια μορφή αγώνα που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται συχνά από εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα. Συνηθέστερες τέτοιες ενέργειες είναι οι δολοφονίες διακεκριμένων στελεχών του αντιπάλου και εκρήξεις βομβών. Το ΑΣΚΕ πιστεύει πως, όταν σε μια χώρα λειτουργούν, έστω στοιχειωδώς, οι δημοκρατικοί θεσμοί, δε νομιμοποιείται από καμία άποψη οποιαδήποτε τρομοκρατική δράση.
Όμως δεν πρέπει να δεχθούμε ότι έχει απόλυτη ισχύ η λενινιστική άποψη ότι πρέπει να απορρίπτουμε παντού και πάντα κάθε μορφή τρομοκρατίας, γιατί πολλές φορές σ' ένα λαό έχει αποκλειστεί κάθε άλλη μορφή αγώνα, π.χ. Παλαιστίνη, όπου καταπατείται κάθε δημοκρατικό δικαίωμα και ο αντίπαλος διαθέτει τέτοια πολεμική υπεροχή, που είναι στρατιωτικά άτρωτος. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε συχνά το αντάρτικο των βουνών ως μέθοδος προπαγάνδας και ενίσχυσης δυνάμεων, που κατέληγε σε αλλαγή συσχετισμών, π.χ. Ελλάδα (1821, 1940). Όπου η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε αντάρτικο, απέμενε η τρομοκρατία ως μοναδική μορφή, π.χ. οι Ιρλανδοί εξανάγκασαν τους ’γγλους να ελευθερώσουν το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας τους, ασκώντας τρομοκρατία.
Με την εκπληκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας (παρακολουθήσεις από δορυφόρο, κατευθυνόμενα βλήματα κλπ) από πλευράς ΗΠΑ, το αντάρτικο των βουνών αντιμετώπιζε όλο και περισσότερες δυσκολίες. Η σύλληψη και δολοφονία του Τσε στη Βολιβία το 1967 επέδρασε καταλυτικά στα κινήματα, κυρίως της Λατινικής Αμερικής, που αποφάσισαν τη στροφή προς το "αντάρτικο πόλης", που στην ουσία είναι στροφή προς την τρομοκρατία.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει πως σε κάθε περίπτωση η τρομοκρατία έχει νόημα, όταν αποτελεί συστατικό στοιχείο ενός πολύπλευρου μαζικού κινήματος και, στο βαθμό που αυτό το κίνημα αναπτύσσεται, το ειδικό της βάρος μειώνεται υπέρ άλλων μορφών πάλης, στρατιωτικών και μη, γιατί, αν ο τελικός στόχος ενός κινήματος είναι η εξουσία, αυτή η εξουσία δε θα προοιωνίζει τίποτα καλό για ένα λαό, όταν κατακτάται μόνο ή κυρίως με τρομοκρατική δράση. Ο IRA στην κατεχόμενη Β. Ιρλανδία και η ΕΤΑ στη χώρα των Βάσκων αγωνίζονται στα πλαίσια ενός ισχυρότατου μαζικού κινήματος. Το ίδιο και το Ρ.Κ.Κ. στο Κουρδιστάν, μέχρι τη στιγμή που σταμάτησε τον ένοπλο αγώνα.
Με τις παραπάνω σκέψεις, σήμερα στην Ελλάδα κατά την άποψη του ΑΣΚΕ δε "νομιμοποιείται" οποιαδήποτε τρομοκρατική δράση ούτε από άποψη επαναστατική, πρώτο, γιατί η δημοκρατία λειτουργεί στη χώρα μας (έστω με τον τρόπο που λειτουργεί) και δεύτερο, γιατί δε συνδέεται με μαζικό κίνημα. Το ίδιο ισχύει σε γενικές γραμμές για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας και την οργάνωση Μπάαντερ-Μάινχοφ της Γερμανίας, αν και υπάρχουν σοβαρές διαφορές ανάμεσα σ' αυτές τις οργανώσεις και τη 17 Ν.
Οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοί τους και η τρομοκρατία
Έχουμε ξαναγράψει στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ του ΑΣΚΕ ότι ένα καθεστώς είναι σταθερό, όταν ελέγχει όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την (εμφανιζόμενη ως) αντιπολίτευση (όχι μόνο πολιτικά κόμματα, αλλά και συνδικάτα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, εφημερίδες, επιστημονικούς φορείς, κλπ). Στα πλαίσια αυτά οι ΗΠΑ, ως υπερδύναμη (και η μοναδική τα τελευταία 15 χρόνια), με τους συμμάχους τους δημιούργησαν και ενίσχυσαν τρομοκρατικές οργανώσεις, που εμφανίστηκαν ως επαναστατικές, είτε για να προκαλέσουν προβλήματα και έκρυθμες καταστάσεις, που θα "νομιμοποιούσαν" εξωτερική επέμβαση (UCK, Ταλιμπάν, ΕΟΚΑ Β), είτε για επίλυση "εσωτερικών υποθέσεων" (απαλλαγή από στελέχη του μηχανισμού τους που δημιούργησαν ή μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα σ' ολόκληρο το σύστημα ή σε μια μερίδα του), είτε για δημιουργία σύγχυσης και του απαραίτητου αντίπαλου δέους, ιδίως μετά την εξάλειψη του "κομμουνιστικού κινδύνου".
Όμως με την όξυνση των ανισοτήτων και των αντιθέσεων που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και την απόγνωση σε πολλούς λαούς το φαινόμενο της τρομοκρατίας πήρε ανεξέλεγκτες (γι' αυτούς) διαστάσεις, ιδίως στον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο. Μπροστά σ' αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους έριξαν το σύνθημα για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας, ξεκινώντας, όπως πάντα από τα εύκολα, δηλ. τις δικές τους οργανώσεις π.χ. Αλ. Κάιντα Ταλιμπάν.
Για την περίπτωση μιας τόσο ολιγομελούς και απομονωμένης οργάνωσης όπως η 17 Ν., με βεβαιότητα μπορεί να μιλήσει κανείς, μόνον αν έχει πληροφορίες "από μέσα". Η εντύπωση, όμως, που δίνει είναι ότι πρόκειται για μια "μικτή" οργάνωση, με ελεγχόμενη κυρίως την ηγεσία και μέλη λιγότερο ή περισσότερο ανυποψίαστα, δηλ. απορρίπτουμε την εκδοχή για κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου. Η κλίμακα ορισμένων ενεργειών (Ουέλς, Τσάντες, Σόντερς) είναι τέτοια που με καμμία λογική δε μπορεί να γίνει δεκτό ότι η οργάνωση άρχιζε και τέλειωνε με τους ανθρώπους που εμφανίζονται από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Τα πολιτικά παιχνίδια και η 17Ν
Ενώ από τα ΜΜΕ αποκλείεται κάθε φωνή ουσιαστικής αμφισβήτησης (μεμονωμένες φωνές αντίρρησης τις θεωρούν ότι εντάσσονται κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη λογική του συστήματος), οι ενέργειες και οι θέσεις της 17 Ν, μιας μικρής ομάδας, προβάλλονται διαρκώς επί 27 χρόνια και κατά παράβαση της δικής τους νομοθεσίας.
Εκτός από τους στόχους που προαναφέραμε και όσο η τρομοκρατία βόλευε τους Αμερικάνους η δράση της 17 Ν ικανοποιούσε το μέσο παθητικό πολίτη τηλεθεατή ("καλά τους κάνανε"!) και αποτελούσε έναν άλλο λόγο για τη δική του παθητικοποίηση. Τώρα που οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να εξαρθρώσουν την τρομοκρατία η καθοδηγούμενη παραπληροφόρηση των ΜΜΕ (αυτό το αίσχος!) μετέτρεψε εύκολα την κοινή γνώμη.
Έτσι το "σύστημα εξάρτησης", το "καθεστώς", που μόνο αντιπάθεια και οργή προκαλεί στο μέσο πολίτη, αποξενωμένο από κοινωνική στήριξη, εμφανίζεται ενισχυμένο. Αν, μάλιστα, στις δίκες που θα ακολουθήσουν τα "θηρία" της 17 Ν εμφανιστούν ως "μετανοημένοι", το "καθεστώς" θα θριαμβολογεί ότι συνέτριψε και τους πιο σκληρούς αντιπάλους του και θα προσθέτει άλλο ένα επιχείρημα στην άποψη ότι "δε γίνεται τίποτα". Οι δύο κύριες πολιτικές δυνάμεις του συστήματος περιμένουν οφέλη, το ΠΑΣΟΚ γιατί "εξάρθρωσε την τρομοκρατία" και η ΝΔ γιατί έχει θύματα από την τρομοκρατία, έχει συνεπή στάση απέναντί της και είναι ως παράταξη υπεράνω πάσης υποψίας. Θα επιχειρήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι στο εδώλιο, μαζί με τα μέλη της 17 Ν, κάθεται ολόκληρη η αριστερά και οι ιδέες της. Το χειρότερο είναι ότι όλος αυτός ο υπέρμετρος θόρυβος γύρω από τη 17 Ν (που καίει και πολλά δικά τους χαρτιά, π.χ. δημοσιογράφους) δημιουργεί εύλογους φόβους ότι διάφοροι νοσηροί εγκέφαλοι απεργάζονται μέσω αυτής της υπόθεσης και άλλους ευρύτερους και σκοτεινότερους στόχους. Μια ευχάριστη εξέλιξη θα ήταν, αν στην πορεία προς τις δίκες οι οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στις ξένες μυστικές υπηρεσίες και τα παρακλάδια τους, οδηγούσαν στην αποκάλυψη ενός τουλάχιστον μέρους της αλήθειας και στην κατάρρευση του επιμελώς στημένου σκηνικού.
Τελευταίο: το ΑΣΚΕ πιστεύει πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η τρομοκρατία και η 17 Ν. Τα εθνικά μας θέματα απεμπολούνται, η ένταξη στην Ε.Ε. μας οδηγεί στην οικονομική καταστροφή, ο πολιτισμός μας χάνεται, τα δημοκρατικά μας δικαιώματα συνεχώς περιορίζονται και όλ' αυτά επιχειρείται από τα ΜΜΕ να περιπέσουν σε πλήρη αφάνεια.
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Έχουμε ήδη έτοιμο το ΑΣΚΕ-3, μια έκδοση για την Κύπρο, που θα κυκλοφορήσει μέσα στις γιορτές. Περιέχει τα εξής μέρη:
- Ένα σύντομο ιστορικό
- Διαπραγματεύσεις-Συμφωνίες
- Το σχέδιο Ανάν
- Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
- Μια άλλη πολιτική για την Κύπρο
Το ΑΣΚΕ-3 δημοσιεύεται τη στιγμή που ο ξένος παράγοντας ασκεί και πάλι ασφυκτική πίεση για αποδοχή του σχεδίου Ανάν. Περιέχει περίπου 55 σελίδες και κοστίζει 5 ευρώ.
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
«Ήθελαν να μετατρέψουν το Ιράκ σε μια άχρωμη εμπορεύσιμη κουκκίδα στο χάρτη των εταιρικών σχεδιασμών τους. Αλλά αυτό το πρόταγμα απειλείται πλέον, αφού μετρούν οδυνηρές «παράπλευρες» απώλειες. Είναι το έλλειμμα ανθρωπιστικής συμπεριφοράς τους που πυροδοτεί τους ντόπιους, είναι ο διασυρμός που προκαλεί η αποκάλυψη των αληθινών κινήτρων της εισβολής (πρόσφατη η κυνική ομολογία του «συμμάχου» Πολωνού υπουργού εξωτερικών), είναι η επικείμενη αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων κατά 38%. Είναι οι κλιμακούμενες ενέργειες δολιοφθοράς ως απάντηση στη μεθόδευση να κατασκευαστούν «φιλόπονα πρόβατα» (κατά τον ντε Τουβίλ), είναι η αντίσταση στην αλλοίωση των χαράκτηριστικών ενός λαού, τον οποίο θέλουν να απογυμνώσουν από την ιστορική συνοχή και ταυτότητα του.
Ανιστόρητοι, με τη γραφικότητα του ναρκισσισμού τους, μπορούν άραγε να πιστεύουν ότι θα καταστείλουν με την κάννη του όπλου την απαίτηση των λαών της γης να αυτοπροσδιορίζονται; Σε αυτή τη λουδοβίκεια έπαρση, η ιστορία καγχάζει και οι λαοί ξέρουν να απαντούν.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Μεγάλος θόρυβος προέκυψε πρόσφατα για το θέμα της αναγνώρισης από την ελληνική πολιτεία των πτυχίων που χορηγούν αφειδώς τα λεγόμενα «ελεύθερα κέντρα Σπουδών», που έχουν κατακλύσει τη χώρα Τα «κέντρα» αυτά, απαιτούν αναγνώριση των πτυχίων τους, αφού τυπικά έχουν την κάλυψη των σχολών του εξωτερικού (ιδίως ευρωπαϊκών χωρών με τις οποίες συνδέονται) και κυρίως διότι το απαιτεί η Ε.Ε.(!), κάτι που όμως ανοίγει την πόρτα για την επίσημη καθιέρωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας και μάλιστα παρά τη ρητή απαγόρευση του Ελληνικού Συντάγματος!
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και σίγουρα όχι τόσο απλό, όσο φαίνεται. Εντύπωση, σε πρώτη ματιά, προκαλεί η άρνηση του Υπουργού Παιδείας να δεχθεί τις «οδηγίες» της Ε.Ε. και η οχύρωση του πίσω από το Ελληνικό Σύνταγμα και τη δέσμευση της Ε.Ε. ότι η παιδεία αποτελεί πεδίο εθνικής πολιτικής κάθε κράτους. Η εξήγηση είναι ότι διδάσκοντες και φοιτητές των Πανεπιστημίων απειλούν με γενική και σφοδρή αντίδραση και έτσι η κυβέρνηση περιμένει την ...επόμενη να «λύσει» το θέμα, με την δικαιολογία ότι πρέπει οι δεκάδες χιλιάδες των Ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού να σπουδάζουν εδώ σε μη ... κερδοσκοπικά ιδρύματα!
Το θέμα της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης είναι όντως πρόβλημα για πολλούς λόγους και με πολλές παραμέτρους. Δεν θα μας το λύσει όμως η Ε.Ε., ούτε το ιδιωτικό κέρδος.
Ο κ. Χρίστόδουλος
Καλά, την περίοδο 1967-1974 ο Αρχιεπίσκοπος δικαιολογήθηκε πως δεν ήξερε ότι υπήρχε δικτατορία στην Ελλάδα κι ότι γίνονταν βασανιστήρια, γιατί ... σπούδαζε!! Αλλά τι δικαιολογία μπορεί να προβάλει για την επιστολή που έστειλε στις 31/5/2001 ως Αρχιεπίσκοπος προς τον μικρόνοα Παττακό, για να τον ευχαριστήσει για το σύγγραμμα του (!), το οποίο έλαβε «με ιδιαίτερη χαρά» και το οποίο «εντυπωσιάζει τον αναγνώστην με το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια»! Και συνεχίζει: «υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών»!!
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Καλούνται οι φίλοι του ΑΣΚΕ το Σάββατο 24 Ιανουαρίου στις 8μ.μ. στα γραφεία μας, για να κόψουμε την πρωτοχρονιάτικη πίτα και να ανταλλάξουμε ευχές για τον καινούργιο χρόνο. Θα ακολουθήσει ενημέρωση και συζήτηση για τις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές εξελίξεις και τη δραστηριότητα του κόμματος.
Θα προηγηθεί η τακτική Σύνοδος, που θα ασχοληθεί με την επεξεργασία θέσεων, τον απολογισμό και τον προγραμματισμό του κόμματος.
Κατηγορία
Φύλλο 126 Ιανουαρίου 2009
Δεν έφτανε η διάπραξη του εγκλήματος της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων, κάτι που δεν τόλμησε καμιά άλλη χώρα με τις δικές μας ή και λίγο μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες, μας ήρθε και η Πολιτιστική Ολυμπιάδα και μας αποτελείωσε.
Αποφάσισε η κυβέρνηση να ... θαμπώσει τον κόσμο και σαν νεόπλουτοι διασπαθίζουν αδιανόητα ποσά σε φιέστες απερίγραπτες, σε πολιτιστικά «συμβάντα», αποκυήματα της πιο φιλοχρήματης φαντασίας.
Μια τέτοια κωμικοτραγική εκδήλωση έγινε στη Μόσχα με τους άθλους του Ηρακλή, που κόστισε 800 εκατομμύρια δραχμές! Οι Ρώσοι είπαν ότι, επειδή αγαπάνε πολύ την Ελλάδα, δε θα γράψουν τίποτα. Όταν ρωτήθηκε ο Βενιζέλος, είπε ότι υπήρχαν σκοπιμότητες! (που εμείς δεν κάνει να ξέρουμε!)
Αυτές τις εκδηλώσεις τις απολαμβάνουν μια χούφτα αεικίνητα μετακινούμενου συρφετού κουλτουριάρηδων της κακής ώρας και προκαλούν τα μειδιάματα της οικουμένης. Πριν λίγους μήνες έφτασαν στο σημείο να διώξουν από τις εγκαταστάσεις του Ρέντη δεκάδες μικρούς επαγγελματίες, για να εκκαθαρίσουν το χώρο για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας!
Αλλα επεισόδια με το outlook (δε βρήκαν καμιά ελληνική λέξη;) Η ιδέα δεν ήταν κακή, αφού μπορούσε να γνωρίσει ένας ευρύτερος κόσμος τη μοντέρνα τέχνη, ανεξάρτητα από τη γνώμη που θα μπορούσε να διαμορφώσει γι' αυτήν. Λίγη προσοχή χρειαζόταν, για να μη προκληθεί το κοινό, που με δικά του χρήματα γίνονται όλα αυτά και να μην έχουμε όλους αυτούς τους απαράδεκτους βανδαλισμούς.
Οι μόνοι ενθουσιασμένοι είναι τα πολιτιστικά αστέρια της χώρας και οι παρακρατούντες τις προμήθειες και τα μερδικά τους. Επικεφαλής ο παλιός υπέροχος και τώρα θλιβερός Σαββόπουλος, που το 1989 καλούσε δεξιούς και αριστερούς να διώξουν τους «γύφτους» (του ΠΑΣΟΚ) και τώρα όποια πολιτιστική πέτρα κι αν σηκώσεις θα τον βρεις! Και η παλιά υπέροχη Ηλέκτρα, η Ειρήνη Παπά, που σάστισε τους αφελείς με τη συμμετοχή της στα ιδρύματα του βρυκόλακα Ντεγκράτσια κι όσους δε θυμούνται πως ξεκίνησε την καριέρα της με τον Αγά Χαν.
Όλα τα αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα προσφέρουν θεάματα. Το δικό μας «δημοκρατικό», για να τονίσει τη διαφορά του, στερεί από το λαό τον άρτο του. Όσα βλέπουμε τώρα στην οικονομία και την κοινωνία μας δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτά που ακολουθούν, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες να είναι μια από τις αιτίες.
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Μόνο σαν ανάγνωσμα καλοκαιρινών διακοπών μπορούν να γίνουν αντικείμενο προσοχής οι εξαγγελίες του Κ. Σημίτη για ...αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και την
ηθικοποίηση των πολιτικών.
Απαγορεύεται, λέει, να παίζουν πλέον στο χρηματιστήριο οι υπουργοί, βουλευτές κλπ θα ελεγχθούν, προσθέτει, οι δηλώσεις του «πόθεν έσχες» όλων από το 1990 και μετά κλπ κλπ. Θα ελησμόνησε να μας εξηγήσει ότι το «πόθεν έσχες» είναι ψευδώνυμο, αφού δεν εξετάζεται από πού τα βρήκαν (τα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια), θα ελησμόνησε, επίσης, να μας πληροφορήσει πώς στα καλά καθούμενα απαγορεύει το χρηματιστήριο, ενώ ο ίδιος πριν από 2-3 χρόνια το διαφήμιζε.
Υπάρχει μια πιθανή εξήγηση, ότι τώρα κατάλαβε πως είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης Ίσως μέχρι τώρα τον εμπόδιζε ο άλλος αρχάγγελος της κάθαρσης, ο Κ Λαλιώτης!
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Η κοινωνία των 2/3, δηλ. του 1/10, πλησιάζει, όπως οραματίζεται η παγκοσμιοποίηση των ΗΠΑ και της Ε.Ε.. Κάποιοι, που νόμιζαν ότι θα είναι βολεμένοι ισοβίως, θα διαψευστούν οικτρά. Και ακόμη περισσότερο όσοι πίστεψαν τις κοροϊδίες για την ένταξη μας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ.
Πλησιάζει, όμως, και η ώρα των εργαζομένων.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό