ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Το ΑΣΚΕ απευθύνεται προς κάθε πολίτη που αγανακτεί για την οικονομική μας κατάσταση, τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες-μεσάζοντες ξένων συμφερόντων θησαυρίζουν, που ανησυχεί για τους χειρισμούς στα εθνικά μας θέματα, που ενοχλείται από την περιστολή της δημοκρατίας, που αρνείται την πολιτιστική μας αλλοτρίωση. Απευθύνεται σ' όσους κατανοούν ότι, εδώ που μας έφτασαν, τίποτα δεν είναι πλέον εύκολο, αλλά δεν αποδέχονται το δόγμα πως «τίποτα δεν μπορεί να γίνει», δόγμα που μας επιβάλλουν όσοι έχουν συμφέρον από τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Πράγματι, τίποτα δεν μπορεί να γίνει, όταν οι πολλοί αναζητούν τις εύκολες «λύσεις» στα σημερινά κόμματα εξουσίας ή σε ευκαιριακές εκλογικές συμμαχίες ή όταν ιδιωτεύουν, επιτρέποντας στους λίγους να κυριαρχούν.
Η ελληνική κοινωνία έχει όλες τις φυσικές και πνευματικές δυνατότητες για μια καλύτερη τύχη, αρκεί να μην παραχωρούμε σε άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας. Πρακτικά αυτό προϋποθέτει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει αμέσως από όλους τους οργανισμούς που δημιούργησαν οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις, για να μας εκμεταλλεύονται όπως η Ε.Ε.. Έτσι θα μπορούμε να αναπτυχθούμε και να αποθαρρύνουμε όσους επιβουλεύονται την ασφάλεια μας.
Αυτοί που ελέγχουν την οικονομική ζωή της Ελλάδας, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ., η αστική τάξη της χώρας μας, για ιστορικούς λόγους, πάντα είναι ταυτισμένοι με τα ξένα συμφέροντα και ποτέ δε θα ενδιαφερθούν για τα ελληνικά. Γι' αυτό κάθε βήμα προόδου θα στηριχτεί μόνο στα λαϊκά στρώματα, στο 95%. του ελληνικού λαού, που σήμερα είναι στο περιθώριο, γι' αυτό τα βασικά μέσα παραγωγής Και όλοι οι καρποί της παραγωγής πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία ή να βρίσκονται κάτω από κοινωνικό έλεγχο.
Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι η σωστή λειτουργία της δημοκρατίας. Όταν οι πολιτικές ελευθερίες καταπατώνται, δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη και κάθε προοδευτική διακήρυξη καταντά υποκριτική και ιστορικά αποτυγχάνει, πχ ΕΣΣΔ.
Όλα τα παραπάνω δεν πρόκειται να μας τα χαρίσει κανείς θα τα κατακτήσουμε μόνο με το δικό μας αγώνα. Αυτό τον αγώνα δεν μπορεί να τον επωμιστεί ο πολίτης-τηλεθεατής, που λειτουργεί μόνο ατομικά, που είναι συνένοχος (ενεργητικά ή παθητικά) στη διαφθορά της εξουσίας, ιδιαίτερα μια νεολαία χωρίς αξίες, ιδανικά, οράματα, αυτοπεποίθηση. Κάθε βήμα προόδου, λοιπόν, προϋποθέτει τη στήριξη στις πολιτιστικές μας παραδόσεις
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι 4 αυτές αρχές αποτελούν ένα αδιαίρετο σύνολο, που μόνο πάνω σ' αυτό μπορεί να συσπειρωθεί πάλι ο ελληνικός λαός και να επιδιώξει ένα καλύτερο μέλλον. Με τη συνεχή του δράση και τη συμμετοχή του στις εκλογές της 7/3 αυτό το μήνυμα θέλει να δώσει. Αυτό το μήνυμα θα ακουστεί τόσο πιο δυνατά και αποτελεσματικά όσο μεγαλύτερη υποστήριξη θα έχει το ΑΣΚΕ στις εκλογές.
Στις Βρυξέλες συνέβη το αναμενόμενο. Εμμέσως πλην σαφώς διακηρύχθηκε εν επισήμω τελετή ότι η εισβολή και η κατοχή της Κύπρου από τον Αττίλα, ο εποικισμός και η αρπαγή των περιουσιών των Ελληνοκυπρίων μπορεί να θεωρούνται εγκλήματα από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι τετελεσμένα και αποδεκτά. Οι τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο, επίσης, είναι λογικές και συζητήσιμες. Οι διώξεις των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου δεν είναι άξιες λόγου.
Πρέπει να δεχτούμε ότι η Ε.Ε. είναι συνεπής. Πάντα έτσι αντιμετώπισε όλα τα εθνικά μας θέματα. Η διαφορά είναι (αν δεν το αντιληφθήκαμε) ότι η επισημοποίηση αυτή έχει πλέον και την αποδοχή της Ελλάδας και της Κύπρου. Πού χάθηκαν οι προ μηνός 5 όροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να μην ασκήσει βέτο; «Ρεαλιστική και υπεύθυνη στάση» χαρακτήρισε ο επίτιμος της Ν.Δ., άρα ο Κύπριος Πρόεδρος πρέπει να διερωτηθεί ποιο σοβαρό λάθος έκανε!
Στην Ελλάδα η πολιτική του ζεϊμπέκικου και του «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» συνεχίζεται. Η απαθής περιφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στους διαδρόμους των Βρυξελών και η χαρούμενη δήλωσή του ότι «πετύχαμε όλους τους στόχους μας» (την Τουρκία εκπροσωπούσε;) φανερώνει το μέγεθος του πολιτικού μας προβλήματος.
Επειδή πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός (η πλειονότητά του, τουλάχιστον) ούτε αφελής είναι ούτε αναίσθητος, διερωτώμαστε: ως πότε θα τολμούν να ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι «ευρωπαϊκοί» διάδρομοι αποτελούν χώρους διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων; Τι άλλο πρέπει να δούμε, για να κατανοήσουμε ότι οι διάδρομοι αυτοί συνθλίβουν και τους (δυστυχώς) λίγους, που θα ήθελαν να εκπροσωπήσουν τον ελληνισμό; Ότι οι «ευρωπαϊκές λύσεις» αποτελούν ασφαλή μέθοδο μειοδοσιών;
Κάποιοι πολιτικοί μας δυσανασχετούν (δήθεν;) με τις Βρυξέλες. Μας περισσεύουν πλέον οι διαπιστώσεις τους και οι αναλύσεις τους. Αρκετά! Ο ευρωπαϊσμός, ο ατλαντισμός και ο ενδοτισμός βλέπουμε καθαρά πού μας έφτασαν και πού μας οδηγούν. Αλλαγή πορείας απαιτείται! Είναι εύκολη; Ίσως όχι! Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων μπορούμε να επιδιώκουμε μόνον αν εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε την πολιτική μας (δηλ. αν αποδεσμευτούμε από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ), πιστοί στις πολιτιστικές και αγωνιστικές μας παραδόσεις και σε συνδυασμό με βαθειές κοινωνικές αλλαγές, που θα αφαιρέσουν τον πλούτο της χώρας μας από τους μεσάζοντες ξένων συμφερόντων και θα τον αποδώσουν στον ελληνικό λαό.

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" της 1/1/2005
Μέχρι τις 13 Ιουνίου οι εν Ελλάδι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών συμφερόντων είχαν πείσει όλο τον κόσμο ότι «όλοι θέλουν την Ε.Ε.». Η αντίθετη γνώμη του ΑΣΚΕ δεν έπειθε και στην καλύτερη περίπτωση ακουγόταν ως έκφραση της δικής μας επιθυμίας, που δεν είχε σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα της 13ης Ιουνίου όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να έρθουν στα λόγια μας.
«Το σχέδιο για την οικοδόμηση της Ευρώπης παραπαίει, καθώς οι πρώτες ευρωεκλογές στη διευρυμένη Ε.Ε. ήταν ένα μεγάλο φιάσκο». Έτσι συνοψίζει η φιλοεοκική ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (15/6/04) τα σχόλια του δυτικοευρωπαϊκού τύπου. «Απογοητευτικό για όλους μας και για την ίδια την Ευρώπη», χαρακτήρισε το αποτέλεσμα ο Ζακ Σιράκ.
Ας μην αφήσουμε απαρατήρητο ότι όλοι τους αυθαίρετα ταυτίζουν την Ευρώπη με την Ε.Ε..

Αποδοκιμάστηκε η πολιτική της Ε.Ε.

Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι καταψηφίστηκαν τα κόμματα που κυβερνούν, ανεξαρτήτως αν είναι «σοσιαλιστικά» ή «συντηρητικά». Στη Γερμανία και τη Βρετανία οι «σοσιαλιστές», στη Γαλλία οι «συντηρητικοί». Η Ελλάδα και η Ισπανία δε θεωρούμε ότι αποτελούν εξαίρεση, γιατί αποδοκιμάστηκαν τα κόμματα (το «σοσιαλιστικό» στην Ελλάδα, το «συντηρητικό» στην Ισπανία) που άσκησαν για πολλά χρόνια και μέχρι πρόσφατα την εξουσία, σύμφωνα με τις εντολές της Ε.Ε...
Οι εθνικές κυβερνήσεις δε διαμορφώνουν οι ίδιες την πολιτική τους. Σε όλα τα σημαντικά θέματα αποφασίζει η Ε.Ε., γι' αυτό και οι διαφορές ανάμεσα στα φιλοευρωπαϊκά κόμματα είναι πλέον δυσδιάκριτες. Αυτή η πολιτική είναι άδικη και καταπιεστική, οι λαοί την αρνούνται και όποιο κόμμα τυχαίνει να κυβερνά εισπράττει τη δυσαρέσκεια.
Επομένως στις εκλογές δεν αποδοκιμάστηκαν μόνο κάποια κόμματα, αλλά κυρίως η ίδια η πολιτική της Ε.Ε.. Αυτό το ομολογούν και οι περισσότεροι ευρωπαϊστές, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική της Ε.Ε. μπορεί και πρέπει να βελτιωθεί. Αυτό που πρέπει, λοιπόν, να γίνει τώρα κατανοητό είναι ότι, αν η πολιτική της Ε.Ε. αλλάξει, θα αλλάξει προς το χειρότερο.

Στην Ε.Ε. δεν αποφασίζουν οι πολίτες

Ο εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντέιβιντ Χάρλεϊ μίλησε για «απογοητευτική και θλιβερά χαμηλή συμμετοχή», αφού η αποχή ήταν 56%! Στις νέες χώρες ήταν ακόμη μεγαλύτερη, φτάνοντας στην Πολωνία στο 80%!
Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες των 25 δεν πιστεύουν ότι στο ευρωκοινοβούλιο γίνεται κάτι που τους αφορά και διαισθάνονται ότι όλα τα σημαντικά αποφασίζονται στα μυστικοσυμβούλια των μεγαλοεπιχειρηματιών και διοχετεύονται στα όργανα της Ε.Ε. για την τυπική νομιμοποίηση. ’λλωστε και όλη η διαδικασία των ευρωεκλογών τον ίδιο σκοπό έχει.
Σε μια άλλη προσπάθεια αποπροσανατολισμού, οι «προοδευτικοί» ευρωπαϊστές διακηρύσσουν ότι θα αγωνιστούν, ώστε να καλυφθεί το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στην Ε.Ε. και να ακούγεται η γνώμη των πολιτών. Η παρατήρηση μας είναι ότι η γνώμη των πολιτών είναι καλά γνωστή στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., αλλά η Ε.Ε. υπάρχει ακριβώς, για να επιβάλλει στις χώρες-μέλη πολιτικές αντιλαϊκές, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα μπορούσε να επιβάλλει. Το Ευρωσύνταγμα και οι τρομονόμοι δείχνουν ότι η Ε.Ε. δεν κινείται για να καλύψει το έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ενδεικτικό είναι ότι οι 25 υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 14/6/04, στην προσπάθεια τους να ξεπεράσουν τις διαφωνίες τους και να εγκριθεί το Ευρωσύνταγμα από το . Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που θα συνερχόταν μετά 3 μέρες, απάλειψαν από το σχέδιο τη φράση του Θουκυδίδη ότι «το Σύνταγμά μας ... ονομάζεται Δημοκρατία, επειδή η εξουσία βρίσκεται στα χέρια όχι μιας μειοψηφίας, αλλά της πλειοψηφίας». Η δικαιολόγηση ήταν ότι η μετάφραση ήταν κακή (!!) και ότι ο Θουκυδίδης είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα (!). Και καλά η γνώμη τους για το Θουκυδίδη χαρακτηρίζει τους ίδιους, αλλά ολόκληρη Ε.Ε. δεν μπορούσε να κάνει μια καλύτερη μετάφραση; (Η τοποθέτηση των υπ. Εξ. Ελλάδας και Κύπρου επί του θέματος δεν εκρίθη χρήσιμο να γνωστοποιηθεί δια του τύπου).

Πόσοι, τελικά, θέλουν την Ε.Ε.;

Το τρίτο και κυριότερο χαρακτηριστικό τα ευρωεκλογών, που πανικόβλητοι διαπίστωσαν όλοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ είναι η μεγάλη και απροσδόκητη(;) άνοδος των «ευρωσκεπτικιστών», δηλ. των κομμάτων που προβληματίζονται για τη συμμετοχή των χωρών τους στην Ε.Ε Αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν είναι ότι εκτός από τους «ευρωσκεπτικιστές», υπάρχουν και οι «ευρωαπορριπτικοί», δηλ. τα κόμματα που ζητούν την άμεση αποχώρηση των χωρών τους από την Ε.Ε., αρκετά από τα οποία έχουν τη στήριξη και μερίδας της άρχουσας τάξης.
Στη Βρετανία το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ην. Βασιλείου, πήρε 16%, ενώ το κυβερνών Εργατικό του Μπλερ 22%! Στη Μάλτα το Εργατικό Κόμμα, που, όταν ήταν στη κυβέρνηση, είχε αποσύρει την αίτηση ένταξης πήρε 48,5%, ενώ το κυβερνών Εθνικιστικό, που με οριακή πλειοψηφία έβαλε τη Μάλτα στην Ε.Ε πήρε 39,5%. Στην Ελεύθερη Ιρλανδία το σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του ΙΡΑ υπερδιπλασίασε τις δυνάμεις του, φτάνοντας στο 12%, ενώ στη Βόρεια Ιρλανδία πήρε τη μία από τις 3 έδρες. Στην Πολωνία δύο κόμματα αντίθετα προς την ένταξη πήραν αθροιστικά σχεδόν 30%.
[Η χαρτογράφησή μας είναι πολύ ελλιπής και θα προσπαθήσουμε να τη συμπληρώσουμε].
Πρέπει να τονιστεί, τέλος, ότι οι πραγματικές διαθέσεις των πολιτών απέναντι στην Ε.Ε. είναι πολύ χειρότερες απ' όσο δείχνουν οι κομματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων στις εθνικές τους ευρωπαϊκές εκλογές. Αυτό αποδείχτηκε σε όλα τα δημοψηφίσματα που έγιναν, πχ. Δανία, Σουηδία Ιρλανδία, όπου το ΟΧΙ, ενώ υποστηριζόταν από κόμματα που είχαν το 5% περίπου του εκλογικού σώματος, πήρε πάνω από 50%!
Η εσπευσμένη συμφωνία για το Ευρωσύνταγμα δεν μπορεί να απόκρυψει τον πανικό των 25. λόγω των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, ούτε τις αμφιβολίες τους για τη διατήρηση του οικοδομήματος τους, που επιβαρύνθηκε με τη διεύρυνση, ενώ τα θεμέλια του είναι σαθρά. Εμείς για πόσο καιρό ακόμη θα υποφέρουμε τις αρνητικές συνέπειες της συμμετοχής μας;
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εμπνευστές και θιασώτες της παγκοσμιοποίησης ξέχασαν τους «κανόνες» που οι ίδιοι (υποτίθεται ότι) θέσπισαν. Μπροστά στην επέλαση των κινεζικών προϊόντων και αφού απέτυχαν με την κατασυκοφάντηση να περιορίσουν την αλματώδη άνοδο των πωλήσεων τους, κατάργησαν τους νόμους του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και επέβαλαν περιορισμούς στην «ελεύθερη διακίνηση προϊόντων», που μέχρι τώρα τους συνέφερε. Όταν τους συμφέρει θέτουμε κανόνες για όσο και όπου μας συμφέρει. Οι μάσκες κάποτε πέφτουν.
Έχουμε, ήδη, δημοσιεύσει σε περσινό φύλλο μας τη θέση μας για την, πραγματικά, δεινή θέση των αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων κ.λπ και επόμενα της ελληνικής κοινωνίας, που καταναλώνει πλέον γεωργικά, κτηνοτροφικά, και αλιευτικά, προϊόντα ξένης παραγωγής, όταν οι δικοί μας παραγωγοί πένονται. Είναι γνωστοί οι στόχοι της Ε.Ε. και σ’αυτό το παραγωγικό πεδίο: Η Ελλάδα να μην παράγει τίποτα, να καταναλώνουμε προϊόντα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και αγροτικά, αν δεν είναι από τρίτες χώρες που προστατεύονται από την Ε.Ε. εις βάρος μας, για να πωλούν εκείνοι εκεί τα δικά τους, κυρίως βιομηχανικά, προϊόντα.
Δεν επικροτούμε γενικά κινητοποιήσεις που πλήττουν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, όμως όταν όλα τα άλλα «όπλα» (δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στις γελοιότητες για «διαβουλεύσεις και διαλόγους στο Ζάπειο»!) δεν είναι αποτελεσματικά, ο μόνος τρόπος για να ακουστούν οι αγρότες είναι αυτός και πρέπει και όλοι οι άλλοι, και για το δικό τους καλό τελικά, να συμπαραστέκονται.
Όσο για τους πάτρωνες της Ε.Ε...
Παλιότερα αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε δηλώσει ότι με το σχέδιο Ανάν οι Αμερικανοί (με την αμέριστη συμπαράσταση των συμμάχων τους της Ευρωπαϊκής Ένωσης) έδιναν «δώρο» την Κύπρο στην Τουρκία, για να επιτρέψει τη διέλευση των στρατευμάτων τους προς το Ιράκ.
Στη δήλωση αυτή ήρθε να προστεθεί η αποκάλυψη της επιστολής που έστειλε ο πλέον αρμόδιος, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, προς τον Τούρκο ομόλογό του Αμπντουλάχ Γκιουλ με την οποία του εξηγεί ότι το σχέδιο Ανάν «προστατεύει τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας.» («Έθνος» 26/4/09)
Τα παχύδερμα που υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν στην Ελλάδα και την Κύπρο δε φαίνεται πάλι να πτοούνται. Αντί να εξαφανιστούν από προσώπου γης, συνεχίζουν να μας κυβερνούν (π.χ. Ντόρα) ή επιδιώκουν να μας κυβερνήσουν (π.χ. Γιωργάκης) ή συνεχίζουν τις ... περισπούδαστες αναλύσεις τους στα κανάλια και τις εφημερίδες και τις διαλέξεις τους στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.
Στην Κύπρο αποκαλύφθηκε ότι όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν εισέπραξαν ουκ ολίγα αργύρια. Μήπως ελπίζουν σε νέες εισπράξεις με την επαναφορά του σχεδίου; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε (και θα τους ψηφίζουμε);
Η βρετανική προεδρία της Ε.Ε. έδωσε τη δυνατότητα στους πρώην(;) αποικιοκράτες της Κύπρου να εκδηλώσουν χωρίς ντροπή όλο τους το μίσος προς το λαό που τους ταπείνωσε πρώτα με τον υπέροχο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και πρόσφατα με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, που εκπόνησε ο εκλεκτός διπλωμάτης τους λόρδος Χάνεϊ. Σε κάθε ευκαιρία προώθησαν απροκάλυπτα τις τουρκικές θέσεις.
Την ώρα που ο Μπλερ ήταν πρόεδρος της Ε.Ε., η σύζυγός του Σέρι ανέλαβε ως δικηγόρος και σε συνεργασία με Τούρκους δικηγόρους την υπεράσπιση ’γγλων σφετεριστών ελληνοκυπριακών περιουσιών στην κατεχόμενη Κύπρο, τις οποίες τους πούλησε ο Αττίλας. Η αμοιβή της θα είναι 75.000 ευρώ, πολλά από τα οποία (φημολογείται ότι) τα προσφέρει το τουρκικό κράτος.
Τέλος ο Βρετανός υπ. Εξ. Τζακ Στρο θέλει να επισκεφθεί την Κύπρο και να γίνει δεκτός από τον Ταλάτ στο «προεδρικό» του γραφείο, αναβαθμίζοντας με τον τρόπο αυτό το ψευδοκράτος, παρότι δεν τολμούν να το αναγνωρίσουν. Η κυπριακή κυβέρνηση αντιδρά κι έτσι η επίσκεψη Στρο παραμένει μετέωρη.

Εκτός από τη δική μας γνώμη, αξίζει να παραθέσουμε τις προβλέψεις ενός ειδικού πανεπιστημιακούμ με συντηρητικές απόψεις, που διατυπώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο.
«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα και, πιθανώς, και άλλες χώρες της Ε.Ε. θα ασκήσουν βέτο κατά της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, προτού λάβει τέλος η κατοχή και βρεθεί πολιτική λύση. Εάν το Κυπριακό παραμένει ανεπίλυτο, όταν η Κύπρος προσχωρήσει στην Ε.Ε., τότε βεβαίως και η Κύπρος θα ασκήσει βέτο.» (Neil Nugent, καθηγητής στην έδρα Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ – Ιούλιος 2002).
Ο άνθρωπος είναι και ’γγλος και ευρωπαϊστής και θεωρούσε αυτονόητο το ελληνικό βέτο το 2002, με Κληρίδη, Σημίτη και Γιωργάκη στην εξουσία! Ακόμη και αυτόν διέψευσαν οι σημερινοί εκπρόσωποί μας!!
Η «απελευθέρωση» της ενέργειας
Στη χώρα μας έχει επιβληθεί από την Ε.Ε. η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Τη ΔΕΗ, που σχεδίαζε και κατασκεύαζε τις νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, την απέκλεισαν τελείως από την ανάπτυξη, που ανατέθηκε σε ιδιώτες. Οι νέες παραγωγικές μονάδες, θερμικές ή με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), δηλ. αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά κ.λπ., που θα κατασκεύαζαν οι ιδιώτες, καρκινοβατούν, παρά το γεγονός ότι η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει το ρεύμα τους σε τιμές πολύ υψηλότερες από τα τιμολόγια πώλησης, με αποτέλεσμα να έχει ζημιές.
Συνέπεια αυτής της «απελευθέρωσης» είναι να υπάρχει ενεργειακό έλλειμμα, που καλύπτεται με εισαγωγές ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που κι αυτές έχουν εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, και να πληρώνει η χώρα συνάλλαγμα, που δανείζεται και προστίθεται στα χρέη. Το 2008 πληρώσαμε μόνο για εισαγωγές 5,6 εκατ. μεγαβατωρών 514 εκατ. ευρώ.
Η δυστυχία να είμαστε στην ΕΕ
Αν δεν είμασταν στην Ε.Ε. και υπήρχαν κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, δε θα είχε κανείς διανοηθεί να αφαιρέσει από τη ΔΕΗ την αρμοδιότητα της ανάπτυξης και κατασκευής νέων μονάδων, ιδιαίτερα με ΑΠΕ, δε θα επιβαρύνονταν οι καταναλωτές με τα κέρδη των ξένων και εγχώριων επιχειρηματιών και τραπεζών και δε θα επιτρεπόταν η κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ρεύματος των μικροκαταναλωτών κατά 120%, που προγραμματίζουν από το 2011. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα επιτρέπουν όλα. Τώρα μάλιστα τα νεοφιλελεύθερα όρνεα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ζητούν να πουληθεί σ’ όλους αυτούς και η ΔΕΗ!!
Το «ψητό»
Κι ενώ η παραγωγή ενέργειας στη χώρα μας αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα, φρόντισαν με το νόμο 3851/2010 να βολέψουν τις τράπεζες, τις γερμανικές κυρίως, τις εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών και τους επιτήδειους με τη χρηματοδότηση της εγκατάστασης από αγρότες και άλλους ιδιώτες μονάδων ισχύος 10 έως 100 KW σε στέγες σπιτιών και σε χωράφια. Το «ψητό» είναι η υπερβολικά υψηλή τιμή που υποχρεώνεται να πληρώνει η ΔΕΗ για μια 20ετία, 550 ευρώ τη μεγαβατώρα των φωτοβολταϊκών, όταν η μέγιστη τιμή πώλησής της φθάνει τα 190 ευρώ και οι τιμές για οικιακές και εμπορικές χρήσεις κυμαίνονται από 90 έως 145 ευρώ! Επιπλέον η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί και με έργα αναβάθμισης του δικτύου διανομής για τη συλλογή και τη μεταφορά των επιπλέον ηλεκτρικών φορτίων.
ΑΠΕ, δημόσιες επενδύσεις και ΔΕΗ
Η ανάπτυξη μονάδων με ΑΠΕ σε μια χώρα με μεγάλη ηλιοφάνεια και πλούσιο αιολικό δυναμικό, που θα περιόριζε τις θερμικές μονάδες προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και της εθνικής οικονομίας, όταν γίνεται με μόνο κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος, από ευλογία μετατρέπεται σε κατάρα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει ν’ αναπτύξει μέσω δημοσίων επενδύσεων με φορέα τη ΔΕΗ σε πολύ μεγάλο αριθμό ισχύος τις ΑΠΕ, κυρίως αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές. Προϋπόθεση είναι ο πλήρης σεβασμός του περιβάλλοντος, το οποίο σήμερα καταστρέφουν τα ιδιωτικά αιολικά πάρκα, που φυτρώνουν ακόμη και σε περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Τα φωτοβολταϊκά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα και όχι διάσπαρτα, ώστε να μην είναι υψηλό το κόστος συλλογής της ενέργειας.
Νέο «χρηματιστήριο για τους αγρότες
Αν και κατά το νόμο δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών να υπερβεί σε έκταση το 1% της καλλιεργήσιμης γης ανά νομό, τράπεζες και επιτήδειοι (εργολάβοι, μηχανικοί, ΠΑΣΕΓΕΣ και λοιποί αγροτοπατέρες, τοπικοί βουλευτές κ.λπ.) «σπρώχνουν» τους αγρότες να υποβάλουν χιλιάδες αιτήσεις στη ΔΕΗ. Προθυμοποιούνται οι τράπεζες να τους δανείσουν, με εκχώρηση της άδειας εγκατάστασης και με αποπληρωμή του χρέους έως και σε 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται από 35.000 έως 45.000 ευρώ ανά 10 KW εγκατάστασης Η ετήσια απόδοση μιας τέτοιας εγκατάστασης έχει υπολογισθεί σε 15% του κεφαλαίου, δηλ. σε 6-12 χρόνια γίνεται απόσβεση.
Πολλοί αγρότες, που βρίσκονται σε απόγνωση, νομίζουν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα «πιάσουν την καλή», είτε ως παραγωγοί ρεύματος είτε ως έμποροι αδειών. Ανάλογα έπραξαν πολλοί απ’ αυτούς με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ΕΟΚ-Ε.Ε., που τις έπαιρναν όχι για να παράγουν, αλλά για να θάβουν (να «αποσύρουν») τα προϊόντα τους, δηλ. να ζουν παρασιτικά. Επειδή αυτές οι επιδοτήσεις καταργούνται πλήρως το 2013, νομίζουν ότι τα φωτοβολταϊκα θα μετεξελιχθούν στο νέο χρηματιστήριο. Δε θυμούνται ότι την εποχή Σημίτη πολλοί αγρότες (και με δική τους μεγάλη ευθύνη) έχασαν περιουσίες. Και δεν κατανοούν ότι με τα φωτοβολταϊκά θα βγουν και πάλι χαμένοι, γιατί θα δουλεύουν για τις τράπεζες, τους επιτήδειους και τους μεσάζοντες. Δε γνωρίζουν φαίνεται ότι ο χρόνος ζωής των φωτοβολταϊκών κυμαίνεται στα 20-30 χρόνια και ότι θα είναι τότε υποχρεωμένοι να τα αποψιλώσουν.
Πολιτική ομηρία
Πριν αρχίσουν να κάνουν αιτήσεις οι αγρότες είχαν ήδη συσσωρευτεί αιτήσεις επιχειρηματιών για άμεση υλοποίηση, που αντιστοιχούν σε φωτοβολταϊκά ισχύος περίπου 4.000 MW. Εάν προστεθούν σ’ αυτά και τα αναμενόμενα 1.500 MW των αγροτών, θα υπάρχει συνολικό ενδιαφέρον ισχύος 5.500 MW, όταν η συνολική εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ σήμερα είναι της τάξης των 13.000 MW. Δεν είναι όμως δυνατόν να υπερβεί η ισχύς των φωτοβολταϊκών το 20% της συνολικής ισχύος, λόγω του πολύ μεγάλου κόστους παραγωγής, το οποίο επιδοτείται. Το 2020 προβλέπεται ισχύς φωτοβολταϊκών μόνο 2.200 MW.
Είναι προφανές ότι η πολιτική κάστα (κεντρική και τοπική) καλλιεργεί προσδοκίες, για να κρατά σε πολιτική ομηρία για άλλη μια φορά τους αγρότες, τώρα που θα τελειώσουν οι επιδοτήσεις και οι καλλικράτειες εκλογές έρχονται. Όσοι και πάλι «τσιμπήσουν», θα είναι άξιοι της μοίρας τους, όμως το «μάρμαρο» θα το πληρώσουμε όλοι.
Είναι πρωτοφανής, ακόμη και στα ελληνικά χρονικά, ο τρόπος άσκησης της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του Γ.Α.Π. Εμφάνισαν μετεκλογικά ένα δυσθεώρητο έλλειμμα, που καμώνονται ότι δεν το περίμεναν, ενώ το γνώριζαν επισήμως προεκλογικά τουλάχιστον από τις 8-9-2009. Από τότε που συγκροτήθηκε η κυβέρνηση επιδίδονται σε μια άνευ όρων κατατρομοκράτηση της ελληνικής κοινωνίας, με καθημερινές διαρροές σκληρών και αλλοπρόσαλλων μέτρων, με τη συνδρομή των ΜΜΕ των διαπλεκόμενων και των παπαγάλων τους. Περνούν κλίμα επικείμενης καταστροφής και εν συνεχεία βομβαρδίζουν με συνεχείς διαρροές για τους φόρους και τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που θα επιβάλουν. Για να χρυσώσουν το χάπι, χρησιμοποίησαν ήδη την παλιά συνταγή, δηλ. να διαρρέουν ποιοι φοροδιαφεύγουν (π.χ. μεγαλογιατροί, τραγουδιστές κ.λπ.), χωρίς φυσικά ποτέ να τους πιάνουν. Αυτή η «μεθοδολογία» διαμορφώνει ζοφερό κλίμα κι έχει προκαλέσει μείωση της ζήτησης, διαρροή κεφαλαίων σε τράπεζες του εξωτερικού, περιορισμό εργασιών στον παραγωγικό και εμπορικό τομέα, με αποτέλεσμα τη διόγκωση της ήδη υψηλής ανεργίας.

Η κυβέρνηση και τα οικονομικά μέτρα

Αλλά η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. μόνο με κυβέρνηση δε μοιάζει. Για τα οικονομικά μέτρα άλλα διαρρέει και πράττει ο, παντελώς ανίκανος και οσφυοκάμπτης στους ξένους, Γ. Παπακωνσταντίνου (με συμπαραστάτες τους «εκσυχρονιστές» Διαμαντοπούλου, Β. Παπανδρέου κ.λπ.), άλλα η Κατσέλη, ενώ ο Γ.Α.Π. βρίσκεται στον κόσμο του, με την αφελή και κουτοπόνηρη στάση να μη χρεωθεί ο ίδιος το πολιτικό κόστος των αποφάσεων, τη στιγμή που προσπαθεί να πλασαριστεί ως διεθνής «προσωπικότητα» με επιρροή! Έχει κάνει «ριάλιτι» το υπουργικό συμβούλιο, για να εκφωνεί προεκλογικού τύπου λόγους. Ο «αμερικάνος» αναπληρωτής πρωθυπουργός Χ. Παμπούκης και ο «ευρωπαϊστής» αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος συμπληρώνουν το παζλ της διάλυσης.
Το βέβαιο είναι ότι θα ακολουθήσουν την πεπατημένη, δηλ. θα κάνουν επιδρομή στις γνωστές «αγελάδες» των δημοσίων εσόδων, δηλ. σε εργαζόμενους, συνταξιούχους, ακίνητη περιουσία και αυτοκίνητα, δηλ. στα φτωχά και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν (η πραγματικά μεγάλη ακίνητη περιουσία, ως γνωστόν, δε φορολογείται με διάφορα τεχνάσματα).
Οι νεοκεϋνσιανές κορώνες περί ενίσχυσης της «αγοράς» είναι για τους αφελείς, αφού το κράτος δεν έχει πλέον δικό του μηχανισμό αναδιανομής, πέραν της αύξησης μισθών και συντάξεων καθώς και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Φυσικά στις προθέσεις τους είναι η μείωσή τους και όχι η αύξησή τους. Οι τράπεζες δεν είναι μηχανισμός αναδιανομής, αλλά οιονεί ανεξέλεγκτη εξουσία. Αυτό αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά με τα 28 δισ. που πήραν με απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ., για να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις και όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά τα χρησιμοποίησαν για να κερδοσκοπήσουν με το χρέος μας υπό την προστασία της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ.

Ο «προϋπολογισμός»

Εν τω μεταξύ κατατέθηκε, συζητήθηκε και ψηφίστηκε, δηλ. έγινε νόμος του κράτους, ο λεγόμενος προϋπολογισμός, που, όπως δηλώθηκε από τον Υπουργό Οικονομίας, είναι προσωρινός!! Μπορεί, είπε, σε 3-4 μήνες να αναθεωρηθεί, δηλ. η ομολογημένη ανικανότητα ή αδυναμία μιας κυβέρνησης να προβλέψει, να οργανώσει και να εκτελέσει ένα προϋπολογισμό ενισχύει την άποψη ότι περιμένουν από τις Βρυξέλες ή από αλλού (ΔΝΤ;) να τους τον συντάξουν. Εκχωρούν με αυτό τον τρόπο άλλο ένα κυριαρχικό δικαίωμα στους ξένους, χωρίς να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό. Μαθημένοι είναι να αποδέχονται ταπεινώσεις, δηλ. να απολογούνται υπουργοί σε υπαλλήλους των Βρυξελών, που δίνουν εντολές περικοπών ακόμη και στις συντάξεις των 550 ευρώ. Για να αποδείξουν μάλιστα την υποταγή τους, με νυχτερινή τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, αντισυνταγματικά, θέλησαν να φορολογήσουν με άγνωστο μελλοντικό νόμο αναδρομικά τις μεταβιβάσεις ακινήτων. Το κωμικοτραγικό είναι ότι ο αρχηγός τους προεκλογικά καταδίκαζε την πρακτική των τροπολογιών ως μέθοδο. Όταν κατάλαβαν το ρεζίλι τους, απέσυραν την τροπολογία, αλλά μετά λίγες μέρες κατέθεσαν το περιεχόμενό της ως ξεχωριστό κατεπείγον νομοσχέδιο, που προβλέπει και πάλι αναδρομική φορολογία!
Όλ’ αυτά μας επιστρέφουν στην εποχή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου του 1897 και στην εποχή Πιουριφόι.

Συνταγή καταστροφής

Τα μέτρα που θα επιβάλουν με το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», που κατέθεσαν στην Κομισιόν, δε θα διαφέρουν ουσιαστικά απ’ αυτά που «προτείνει» το κονκλάβιο των Βρυξελών, δηλ. η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Αυτοί για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να διατηρούν χαμηλό πληθωρισμό στο ευρώ, ώστε οι χώρες παραγωγοί, όπως Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Ολλανδία κ.λπ., να διατηρούν ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους, ενώ οι εργαζόμενοι να υποβάλλονται σε διαρκή λιτότητα. Γι’ αυτό άλλωστε επέβαλαν το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έχει καταστρέψει τη χώρα μας, χώρα καταναλωτή πλέον με δανεικά. Σύμφωνα με τον απολογισμό του 2008 το Ελεγκτικό Συνέδριο διαπιστώνει ότι πληρώσαμε μόνο για τόκους δανείων 11,1 δισ. (4,7% του ΑΕΠ), ενώ δανειστήκαμε 65,1 δισ. (27,2% του ΑΕΠ).
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα με ελλείμματα και χρέη. ’λλες έχουν ποσοτικά πολύ μεγαλύτερα, όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία, και όλες έχουν ελλείμματα και χρέη, π.χ. το 2007 εμφάνισαν χρέος υψηλότερο του 60% του ΑΕΠ (που απαγορεύεται από το «Σύμφωνο Σταθερότητας») η Ιταλία (105,8%), η Ελλάδα (99,2%), το Βέλγιο (89,8%), η Ουγγαρία (72,9%), η Γαλλία (67,4%), η Πορτογαλία (66,3%), η Γερμανία (65,9%), η Μάλτα (63,8%) και η Αυστρία (62,9%).
Η ΕΚΤ, μέσω των εμπορικών τραπεζών, χρηματοδοτεί τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης με πληθωρικό χρήμα, με αποτέλεσμα ο πληθωρισμός του ευρώ να ακριβαίνει τα προϊόντα των προαναφερόμενων χωρών.
Στο βωμό της διατήρησης της ανταγωνιστικότητας των άλλων, απαιτούν και μάλιστα με τρόπο εξευτελιστικό για τη χώρα μας και τους πολίτες της να υποστεί νέες θυσίες ο ελληνικός λαός εν είδει πειραματόζωου, δηλ. να μειώσει μισθούς-συντάξεις, ασφαλιστικά δικαιώματα κ.λπ., κάτι που θα οδηγήσει μαθηματικά στη φτώχεια μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης, σε εκτόξευση της ανεργίας και σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό το πλαίσιο, δηλ. Ε.Ε.-ευρώ-συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα, δάνεια και χρέη, είναι πλέον δρόμος χωρίς επιστροφή, χωρίς κάποια ελπίδα ανάκαμψης, αν δεν επιχειρηθεί η ανατροπή του. Κανένα «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τον υπερδανεισμό, την υπερχρέωση την καλπάζουσα φτώχεια και την κοινωνική ανισότητα. Η κατάσταση συνεχώς θα χειροτερεύει. Η ανάγκη αποχώρησης από την Ε.Ε. δε θα μπορεί για πολύ καιρό να συγκαλύπτεται.
Είναι πια φανερό ότι αργά ή γρήγορα, με την οικονομική κρίση παρούσα για πολλά χρόνια, το ευρώ θα δημιουργήσει τέτοιες ανισορροπίες μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, που θα οδηγήσει την ευρωζώνη και το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της Ε.Ε. σε διάλυση, όπως συνέβη και στο παρελθόν με τις προηγούμενες νομισματικές ενώσεις, όπως π.χ. η λατινική νομισματική ένωση του 1865 (Γαλλία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιταλία και δύο χρόνια μετά η Ελλάδα και η Ρουμανία).

Οι διάφορες απειλές

Η απειλή ότι θα πάψουν να μας δανείζουν, αν δεν πάρουμε τα μέτρα που μας ζητούν, είναι για να βοηθήσει την κυβέρνηση να περάσει τα μέτρα. Προφανώς και δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν την απειλή τους. Αν οδηγήσουν τη χώρα, μια χώρα της ευρωζώνης, στα νύχια του αμερικανόστροφου ΔΝΤ, που δανείζει με σκληρούς όρους σε δολάρια, πέρα από τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκαλέσουν, όπως γίνεται στην Ισλανδία, θα ενισχύσουν την ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Δε θέλουν να βάλουν στην ευρωζώνη το δολάριο από την πίσω πόρτα.
Απειλούν, ανεπίσημα, ότι θα βγάλουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Αν αυτό συμβεί, τότε θ’ αρχίσει να ξηλώνεται η ΟΝΕ με το ευρώ της, για την οποία τόσο προσπάθησαν οι Γερμανοί και οι λοιποί βόρειοι σύμμαχοί τους, ώστε να προωθούν τα βιομηχανικά τους προϊόντα κερδοφόρα.
Αν οδηγήσουν τη χώρα σε στάση πληρωμών του χρέους, οι πρώτοι που θα πληγούν είναι οι ίδιοι οι δανειστές. Σημειώνεται ότι ο δανεισμός της χώρας την τελευταία 5ετία (2005-2009) ήταν 213 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων πήγε για την εξυπηρέτηση προηγούμενων χρεών. Δανειστές είναι εμπορικές τράπεζες, κεντρικές τράπεζες, επενδυτικά κεφάλαια, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. από τη Βρετανία, που κατέχουν το 23% των ελληνικών τίτλων της τελευταίας 5ετίας, τη Γαλλία το 11%, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία, που κατέχουν από κοινού το 9%, την Ιταλία το 6%, το Βέλγιο και την Ολλανδία, που κατέχουν από κοινού το 6%, τη Σκανδιναβία το 3%, τις ΗΠΑ το 3%, ασιατικές χώρες το 2%, την Ισπανία και την Πορτογαλία το 1% και φυσικά οι εν Ελλάδι τράπεζες, που κατέχουν το 29%.
Οι δανειστές ενδιαφέρονται να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Συνεπώς, θέλουν μεν την Ελλάδα για να τη δανείζουν με υψηλά επιτόκια (αυτό το ρόλο παίζουν οι «ευαγείς» οίκοι αξιολόγησης), αλλά και να ξαναδανείζεται, για να τους πληρώνει. «Δυστυχώς δεν επτωχεύσαμε», όπως προσφυώς έγραψε ο Κ. Βεργόπουλος (Ελευθεροτυπία 17/12/2009).


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)