ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Συμμόρφωση προς την Ε.Ε.

Η Ελλάδα έχει αναλάβει τη δέσμευση προς την Κομισιόν να καταρτίσει προϋπολογισμό το 2010 με μηδενικό έλλειμμα. Έτσι στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» προβλέπεται ότι εφέτος το έλλειμμα θα διαμορφωθεί στο 1,6%, το 2009 στο 0,8% και το 2010 θα είναι μηδέν. Φυσικά αυτά είναι εκτός πραγματικότητας (το 2007 το έλλειμμα με το αυξημένο ΑΕΠ έφθασε το 2,7% παρά τα κρυφά χρέη των «ειδικών» λογαριασμών, που δεν εμφανίζονται στον προϋπολογισμό), επειδή τότε το κράτος θα πρέπει κηρύξει πλήρες χρεοστάσιο, δηλ. να μην πληρώνει τις υποχρεώσεις του, όπως ήδη κάνει σε πολλές περιπτώσεις που αφορούν τα πιο αδύνατα οικονομικά στρώματα: στα ασφαλιστικά ταμεία, στα κοινωνικά προγράμματα, στους ΟΤΑ, στα χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. έργα (εθνική συμμετοχή), με συνέπεια να μην απορροφώνται τα ΚΠΣ και τα ΕΣΠΑ κ.λπ.

Το δημόσιο χρέος

Το κράτος δεν μπορεί ούτε να δανεισθεί για να καλύψει τα ελλείμματα, αφού το χρέος έχει υπερβεί κάθε όριο. Εφέτος το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης θα ανεβεί στα 250,2 δισ. ευρώ και η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δανειστεί 39,3 δισ. ευρώ, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η έκτακτη εισφορά προς την Ε.Ε. λόγω της αναθεώρησης του ΑΕΠ. Από το 2004, οπότε και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία, η χώρα έχει χρεωθεί επί πλέον 50 δισ. ευρώ. Το δημόσιο χρέος που μας είχε φορτώσει το ΠΑΣΟΚ το 2004 ήταν 201,2 δισ. ευρώ και για εφέτος αναμένεται να διαμορφωθεί στα 250,2 δισ. ευρώ.

Τι έμενε λοιπόν ;

Ποια είναι τα νέα φορολογικά μέτρα

Είναι φανερό ότι δεν ήταν δυνατή η πραγματοποίηση του «στόχου» του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 1,6% φέτος. Έτσι άρον-άρον και υπό το κράτος πανικού αποφασίσθηκαν τα νέα φορολογικά μέτρα, που στρέφονται κυρίως κατά των πολλών και ελάχιστα ή καθόλου κατά των λίγων, επειδή αυτή είναι η ιδεολογία της Ν.Δ., την οποία, άλλωστε, δεν κρύβει.

Το νομοσχέδιο για τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε ο Αλογοσκούφης προβλέπει τα εξής:

-Φορολόγηση των μερισμάτων και της υπεραξίας από μετοχές κατά 10% με ισχύ από 1/1/2009. Διευκρίνησε μετά ότι θα συμψηφίζει τις ζημιές των μετοχών, για να μην τους πέσει βαρύ.

-Για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο και προς τρίτους που εισπράττονται από Δ.Ο.Υ. προβλέπονται έως 24 δόσεις με πλήρη απαλλαγή από προσαυξήσεις. Προθεσμία μέχρι τις 20 Νοεμβρίου.

-Η περαίωση φορολογικών υποθέσεων αφορά τις διαχειριστικές περιόδους έως την 31η Δεκεμβρίου 2006.

-Αυξάνεται η προκαταβολή φόρου των επιχειρήσεων στο 80% το 2009, από 65% που ισχύει σήμερα

-Αύξηση κατά 20% των τελών κυκλοφορίας του 2009 για όλα τα οχήματα πλην των ηλεκτροκίνητων.

-Μείωση φορολογικών συντελεστών επί των κερδών εταιριών φυσικών προσώπων κατά 1% ανά έτος με ισχύ από το 2010, δηλ. από 25% σήμερα σε 20 % το 2014.

-Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιτηδευματίες και τη φορολόγησή τους με 10% για δηλωθέν εισόδημα μέχρι του ποσού των 10.500 ευρώ. Εξαιρούνται όσοι είναι κάτω των 30 με μπλοκ αποδείξεων. Αν είναι 31 δεν εξαιρούνται !

Επί πλέον:

-Επανέρχονται τα τεκμήρια που είχαν καταργηθεί το 2002.

-Έχει ήδη γίνει νόμος η επιβολή του ενιαίου τέλους των ακινήτων από 1-1-2008, αφού έσπευσαν να καταργήσουν το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, δηλ. επιβολή φόρου κατοχής.

Τα μέτρα ευνοούν κεφάλαιο και φοροφυγάδες,

Σε αντιστάθμισμα της ελάχιστης φορολόγησης μόνο με 10% των μετοχών και της αύξησης της προκαταβολής φόρου των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση τους παρέχει μείωση της φορολογίας των κερδών τους και χαριστική ρύθμιση των οφειλών τους. Υπάρχουν περίπου 10.000 οφειλέτες, που χρωστούν πάνω από 200.000 ευρώ ο καθένας. Έτσι μαζεύτηκαν, άλλωστε, και αυτά τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο, που είναι περίπου 18 δισεκατομμύρια ευρώ! Αντί δηλαδή να τους ελέγξει ή να βάλει φυλακή τους μεγαλοφοροφυγάδες, τους κάνει και διευκολύνσεις, ευλογώντας τη φοροδιαφυγή. Όταν η Ν.Δ. ήταν αντιπολίτευση, ο Αλογοσκούφης δήλωνε αντίθετος με ανάλογες «ρυθμίσεις» του ΠΑΣΟΚ και ζητούσε φορολογικούς ελέγχους. Τώρα ... ΠΑΣΟΚ!

Οι μεγαλοφοροφυγάδες, λοιπόν, δεν πρόκειται να πληρώσουν, όπως πάντα, και θα παραμείνουν ατιμώρητοι.

… πλήττουν όμως τους πολλούς

Αντίθετα, τα νέα μέτρα στρέφονται μέχρις απανθρωπιάς εναντίον των πιο αδύνατων, ιδιαίτερα εναντίον των σύγχρονων σκλάβων, δηλ. των οιονεί μισθωτών με τα μπλοκάκια, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ενοικιαζόμενοι. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι έτσι νομιμοποιούν την παρανομία των εργοδοτών, την ανασφάλιστη εργασία, αποδεχόμενοι την εισφοροδιαφυγή και τη ληστρική τους εκμετάλλευση, ώστε ν’ αυξάνουν υπέρμετρα τα κέρδη στο βωμό της «επιχειρηματικότητας».

Στην Ελλάδα οι μισθοί και οι συντάξεις υπερφορολογούνται, επειδή δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν και επειδή η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας αυξάνει τους φόρους τους πολύ περισσότερο από το εισόδημά τους, Τα ακίνητα και τα αυτοκίνητα επίσης υπερφορολογούνται, επειδή επιβάλλονται επ’ αυτών πολλαπλοί τέλη και φόροι. Το νέο τέλος ακινήτων, που τώρα καθορίζεται στο 1ο/οο επί της αξίας τους και αργότερα προτίθενται να το αυξήσουν, συμβολίζει την πρόθεσή τους να καταστήσουν τους μικροϊδιοκτήτες ακτήμονες.

Τα τεκμήρια

Τα τεκμήρια για κατοχή και αγορά περιουσιακών στοιχείων καθώς και για δαπάνες διαβίωσης (ακίνητα, αυτοκίνητα, σκάφη, πισίνες, δίδακτρα, πιστωτικές κάρτες κ.λ.π.) γενικά είναι σωστό μέτρο, όταν θέλουν οι κυβερνήσεις άμεση φορολογική απόδοση, επειδή δεν μπορούν ή δε θέλουν να χρησιμοποιήσουν ελεγκτικούς μηχανισμούς. Όμως ο προσδιορισμός της ετήσιας δαπάνης διαβίωσης με βάση τα τεκμήρια ενέχει εν πολλοίς στοιχεία αυθαιρεσίας και αδικίας, π.χ. κάποιος που έχει από κληρονομιά ή γονική παροχή ένα μεγάλο σπίτι και κατοικεί σ’ αυτό μπορεί να φορολογηθεί πολύ περισσότερο με βάση το τεκμήριο από τα πραγματικά του εισοδήματα, όπως και κάποιος ανόητος που έχει μεγάλα ποσά αγορών με πιστωτικές κάρτες, ενώ χρωστά στις τράπεζες μια περιουσία.

Το δικαιότερο σύστημα θα ήταν η επιβολή πόθεν έσχες για την κατοχή, χρήση (leasing) και αγορά περιουσιακών στοιχείων καθώς και των δαπανών διαβίωσης και η σύγκρισή τους με τα δηλούμενα εισοδήματα. Ανάπτυξη των ελεγκτικών μηχανισμών και δημιουργία λίστας φοροφυγάδων, που θα υπόκεινται σε συνεχείς ελέγχους. Αποκλεισμός των τρόπων καταστρατήγησης, όπως μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων σε off shore ή άλλου είδους εταιρείες, αλά Βουλγαράκη.

Με το σύστημα των τεκμηρίων οι διάφοροι μεγαλόσχημοι θα φροντίσουν να βάλουν ό,τι είναι τεκμήριο σε εταιρικά σχήματα. αλά Βουλγαράκη, όπως άλλωστε έπραξαν και με τον καταργηθέντα φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Τα μέτρα απόρροια της υποταγής στην ΕΕ

Ένα κράτος αυξάνει τα δημόσια έσοδά του όταν τα εισοδήματα των πολιτών του αυξάνουν, δηλ. όταν η χώρα είναι παραγωγική, έχει ανάπτυξη λόγω της παραγωγής της και η κατανομή του πλούτου και των φορολογικών βαρών είναι κοινωνικά δίκαιη. Η χώρα μας, λόγω συμμετοχής στην ΕΟΚ-ΕΕ, έχει προ πολλού πάψει να είναι παραγωγική. Η «ανάπτυξη», δηλ. τα εισοδήματά μας, οφείλονται στον υπερδανεισμό και όχι φυσικά στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις. Για 1 ευρώ που παίρνουμε από την Ε.Ε. έχουμε καθαρό έλλειμμα 7!! Σήμερα στη χώρα μας τα εισοδήματα των πολλών μειώνονται και των λίγων αυξάνονται. Η φορολογία είναι κοινωνικά άδικη. Οι φόροι βαρύνουν σχεδόν αποκλειστικά τους πολλούς, ενώ οι λίγοι φοροδιαφεύγουν νόμιμα ή παράνομα. Η λογική του μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, που επιβάλλει η Κομισιόν, λειτουργεί υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, επειδή δίνει το πρόσχημα για το ξεπούλημα σ’ αυτούς της δημόσιας περιουσίας και την αναδιανομή των δημόσιων πόρων προς όφελός τους. Το σκληρό ευρώ, που θέλουν οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές, με τις συνεχείς αυξήσεις των επιτοκίων λειτουργεί υπέρ της αύξησης των κερδών τους, απομυζώντας ακόμη και τα μεσαία στρώματα, ενώ το δημόσιο απαξιώνεται, ενισχύοντας έτσι το ιδεολόγημα της Ε.Ε. κατά «του κρατισμού», που αναφωνούν συχνά οι... Αλογοσκούφηδες. Τα αυξανόμενα τοκοχρεωλύσια των δανείων, παλαιών και νέων, ανοίγουν νέες τρύπες ελλειμμάτων και όσους φόρους και να βάλουν οι τρύπες θα μεγαλώνουν.

Η κατάσταση αυτή θα αναστραφεί μόνον όταν οι πολλοί, τα σημερινά υποζύγια, αποφασίσουν ν’ αντιδράσουν.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο η τουρκοκυπριακή (τ/κ) πλευρά απορρίπτει το σχέδιο Ανάν. Πιθανότατα, όμως, σκοπεύει να το δεχτεί μέχρι 28/2/03, επιχειρώντας ακόμη και τώρα να αποσπάσει ό,τι μπορεί. Αλλά κι αν, τελικά, το απορρίψει (η ελληνική το έχει δεχτεί), η επόμενη διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από το σχέδιο Ανάν και θα αφορά αποκλειστικά σε παραπέρα ελληνικές υποχωρήσεις, δηλ. η αναφορά του άρθρου 2 ότι. αν το σχέδιο δεν εγκριθεί, «οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται δε θα έχουν περαιτέρω νομική ισχύ» αποκρύπτει τη διπλωματική πρακτική.

Γι' αυτό η τοποθέτηση πάνω στο σχέδιο έχει σε κάθε περίπτωση σημασία. Όποιος αναγνώστης θέλει μπορεί να προμηθευτεί από τα γραφεία του ΑΣΚΕ το πλήρες κείμενο του σχεδίου Ανάν.

Πανηγύρια και τυμπανοκρουσίες, συγχαρητήρια και αυταρέσκεια είναι ο απόηχος της μεγάλης ... επιτυχίας της ένταξης της «Κύπρου» στην Ε.Ε.

Αλήθεια ποιας Κύπρου; Τόσα χρόνια αγώνας για τη μη αναγνώριση του Αττίλα τι έγινε; Μήπως πανηγυρίζουν για την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ; Πως δεχθήκαμε τον Ντενκτάς ως ισότιμο με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας: Πώς παραγνωρίζουμε τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που κατηγορηματικά καλούν τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην προβαίνουν σε πράξεις που στηρίζουν με οποιοδήποτε τρόπο το παράνομο δημιούργημα της Αγκυρας;

Αυτή είναι, λοιπόν, η επιτυχία; Τι έχει να κερδίσει η Κύπρος από την ένταξή της στην ΕΕ.; Καλύτερη οικονομική ανάπτυξη; Λύση του πολιτικού της προβλήματος; Στήριξη σε μελλοντικούς Αττίλες; Τίποτε απ' αυτά. Ο ελληνικός λαός νοιώθει στην τσέπη του κάθε μέρα την οικονομική... πρόοδο από την ένταξη στην Ε.Ε... Τη στρατιωτική ...στήριξη τη γεύτηκε στα Ίμια, στις γκρίζες ζώνες και τον ευρωστρατό. Τα ίδια θα γευτεί και ο κυπριακός λαός. Όσο για τη λύση του πολιτικού προβλήματος έχει καθένας τη δυνατότητα να καταλάβει που το πάνε. Μέχρι την Κοπεγχάγη οι πιέσεις για αποδοχή του σχεδίου Ανάν ήταν αφόρητες. Οι απειλές για «δυσκολίες» στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., αν δεν επιτευχθεί λύση, ολοφάνερες. Η παρέμβαση των ΗΠΑ ξεδιάντροπη.

Ας θυμηθούμε

Οι μειοδότες προβάλλουν το γεγονός ότι ο Ντενκτάς απορρίπτει το σχέδιο Ανάν ως επιχείρημα ότι εμείς πρέπει να το δεχτούμε. Στο έωλο αυτό επιχείρημα μπορεί κανείς να αντιτάξει ότι ο Αλί Μπιράντ θεωρεί ότι το σχέδιο Ανάν «στεφανώνει 50 χρόνων προσπάθειες πολλών και ειδικά του Ντενκτάς. Είναι μια τουρκική νίκη.».

Αξίζει, λοιπόν, να θυμηθούμε ότι όλη η ιστορία του Κυπριακού είναι μια ιστορία συνεχών ελληνικών υποχωρήσεων και τουρκικών προωθήσεων.

Επί αγγλικής κατοχής ζητούσαμε «αυτοδιάθεση - ένωση» και χύσαμε πολύ αίμα γι' αυτό. Η αφρόκρεμα της κυπριακής νεολαίας βρέθηκε στις αγγλικές κρεμάλες.

Μέχρι το 1955 η Τουρκία ποτέ δε διανοήθηκε ότι μπορεί να έχει λόγο στην Κύπρο. Η Αγγλία, όμως, όταν είδε ότι δε μπορεί να συγκρατήσει τον αγώνα των Κυπρίων για ανεξαρτησία, εφάρμοσε την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», προσεταιρίστηκε τους Τουρκοκύπριους (Τ/κ) και ζήτησε να είναι και η Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η αμερικανόδουλη ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε να συμμετάσχει το 1955 στην τριμερή του Λονδίνου (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία), κάνοντας μια μεγάλη προδοσία με όλα τα φυσικά επακόλουθα.

Το 1959, με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, ο Καραμανλής υποχώρησε από το πανελλήνιο αίτημα της ένωσης, δέχθηκε «ενιαίο, ανεξάρτητο κράτος με εγγυήτρια δύναμη και την Τουρκία» και πίεσε και τον Μακάριο να υποχωρήσει, «για να ησυχάσουμε επιτέλους».

Αντί να ησυχάσουμε, είχαμε σοβαρά επεισόδια μετά 4 χρόνια (1963) και τον Αττίλα μετά 15 χρόνια (1974).

Το 1975 η ελληνική πλευρά υποχώρησε κι άλλο, δεχόμενη «ομοσπονδία με καντόνια». Το 1977 (συμφωνίες Μακάριου-Ντενκτάς) και το 1979 (συμφωνίες Κυπριανού-Ντενκτας) υποχωρήσαμε στη «διζωνική ομοσπονδία» και μετά στη συνομοσπονδία (που συνεχίσαμε να τη λέμε ομοσπονδία).

Με το σχέδιο Ανάν καλούμαστε να αποδεχτούμε πλήρως τις τουρκικές απαιτήσεις, δηλ. καθαρά τουρκικό κράτος στη Β. Κύπρο, ελεγχόμενο-απειλούμενο από τους Τούρκους κράτος στη Ν. Κύπρο και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από τους Αγγλοαμερικάνους. Αυτό το

σχέδιο παρουσιάστηκε ως «χρυσή ευκαιρία» και έσπευσαν να το αποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι λέξεις υποτέλεια και δουλοπρέπεια δεν αρκούν για να εκφράσουν την κατάντια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Ενώ, λοιπόν, η ελληνική πλευρά υποχωρεί συνεχώς, οι θέσεις της τουρκικής πλευράς γίνονται σταδιακά δεκτές. Στις 18/4/1964 οι Τ/κ σε συνεννόηση με την Αγκυρα ζητούσαν:

Α. Οι 2 κοινότητες να εγκατασταθούν σε 2 χωριστές γεωγραφικές περιοχές και να γίνει αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών. Πρότειναν ως όρια της τ/κ κοινότητας περίπου αυτά που προβλέπει το σχέδιο Ανάν.

Β. Να δημιουργηθούν δύο ομόσπονδα κράτη για τις δύο κοινότητες με ξεχωριστή διοίκηση, νομοθετική και δικαστική εξουσία και αστυνομική δύναμη.

Γ. Να δημιουργηθεί ένας ομοσπονδιακός οργανισμός (κράτος) με δικά του νομοθετικά, δικαστικά και εκτελεστικά όργανα, αρμόδιο για εξωτερικές υποθέσεις, προϋπολογισμό, νόμισμα, άμυνα, εμπόριο κλπ.

Δ. Οι Τ/κ να έχουν δικαίωμα βέτο για όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και προϋπολογισμού.

Το σχέδιο Ανάν, λοιπόν, ξεπερνάει ακόμη και τις παράλογες τουρκικές απαιτήσεις του 1964.

Είναι λύση το σχέδιο Ανάν; (το συνταγματικό)

Το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, έστω πολύ κακή και πολύ άδικη, αν εξασφάλιζε την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων (Ε/κ) και Τουρκοκυπρίων (Τ/κ). Ούτε αυτό, όμως, θα γίνει, γιατί οι συνταγματικές ρυθμίσεις καθιστούν τη «λύση» μη βιώσιμη.

Το σχέδιο εξισώνει το 82% των Ε/κ με το 18% των Τ/κ, δηλ. καταργεί τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας.

Αν το σχέδιο γίνει δεκτό, στην Κύπρο, ένα μικρό νησί 9300 τετρ. χιλιόμετρα θα υπάρχουν 4 κράτη(!!!). Παγκόσμια πρωτοτυπία. Το «κοινό» κράτος, τα δύο «συστατικά» κράτη (ε/κ και τ/κ) και το έδαφος των αγγλικών βάσεων.

Το «κοινό» κράτος δε θα λειτουργήσει και δε θα επιβιώσει, γιατί κανένα όργανο του δε θα μπορεί να πάρει αποφάσεις.

Η νομοθετική εξουσία θα ασκείται από 2 σώματα (άρθρο 5, παρ. 1): Τη Γερουσία, με 48 μέλη (24 Έλληνες και 24 Τούρκους) και τη Βουλή, με σύνθεση αναλογική του πληθυσμού.

Η ελληνική πλειοψηφία στη Βουλή δε θα έχει καμμία αξία, γιατί κάθε απόφαση πρέπει να εγκρίνεται και από τα 2 σώματα (!). Γιατί να υπάρχει, λοιπόν, η Βουλή;

Αλλά και η Γερουσία, για να πάρει απόφαση σε «ειδικά» ζητήματα, πρέπει να την έχουν υπερψηφίσει οι 16 από τους 24 Τούρκους! Δηλαδή, οι έποικοι μπορούν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόφαση, στην οποία θα συμφωνούσαν όλοι οι Κύπριοι, Ε/κ και Τ/κ !

Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται από ένα 6μελές Προεδρικό Συμβούλιο (4 Έλληνες και 2 Τούρκοι), που για να πάρει απόφαση, πρέπει να την υπερψηφίσει και ένας Τούρκος! Στην Προεδρία θα εναλλάσονται Έλληνες και Τούρκοι και στην αρχική μεταβατική φάση θα υπάρχουν συγχρόνως 2 Πρόεδροι!! Αλλη παγκόσμια πρωτοτυπία!

Σε περίπτωση αδιεξόδων «που δημιουργούνται μεταξύ των θεσμών του κοινού κράτους» (άρθρο 6, παρ.3) θα δίνει «προσωρινή λύση» το Ανώτατο Δικαστήριο (που έχει και νομοθετική εξουσία), που θα αποτελείται από 3 Έλληνες, 3 Τούρκους και 3 ξένους. Περιττό να τονίσουμε ποιο ρόλο θα παίζουν ! οι 3 ξένοι, πιθανότατα ’γγλοι και σίγουρα της εμπιστοσύνης των Αγγλοαμερικανών. Παραθέτουμε το σχόλιο του Β. Λυσσαρίδη, τ. προέδρου της κυπριακής Βουλής: « θα είναι, ίσως η πρώτη φορά από τη νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα που δικαστικοί καλούνται να επιλύουν πολιτικά προβλήματα, θα είμαστε ουσιαστικά αποικία 3 ξένων, που θα διοικούν την Κύπρο.» (Επενδυτής 30/11/02).

Το «κοινό» κράτος, λοιπόν, δε θα λειτουργήσει και τις αρμοδιότητες του θα αναλαμβάνουν σταδιακά τα «συστατικά» κράτη, που θα χρησιμοποιούν από την πρώτη στιγμή τον εθνικό τους ύμνο και τη σημαία τους.

Παραθέτουμε και την άποψη του πρέσβυ Χρ. Ζαχαράκι, τ. Γ.Γ. του υπ. Εξωτερικών και νυν ευρωβουλευτή της Ν.Δ.: «Αν υπάρξει κρίση, οι υποδομές που το σχέδιο προβλέπει θα οδηγήσουν σε χωρισμό των κρατών. Κάτι που δεν ίσχυε στη Ζυρίχη.» (ΤΑ ΝΕΑ 16/11/02).

Επομένως το σχέδιο Ανάν δε' δίνει λύση κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ' όλους ο κ. Χάνεϊ.

Γιατί, λοιπόν, το προτείνει; Είναι μια παγίδα, για να πέσουμε μέσα και μετά μας έχουν έτοιμη την επόμενη κίνηση. Για να φανεί πού το πάει, θα αναφερθούμε και στις άλλες πτυχές του Κυπριακού.

Το εδαφικό

Αν αληθεύουν οι δηλώσεις του στρατηγού Εβρέν, τότε αρχηγού του Γεν. Επιτελείου, η Τουρκία δεν είχε σκοπό να προχωρήσει πέρα από τον πρώτο Αττίλα, αλλά προχώρησε, γιατί δε βρήκε καμμιά αντίσταση.

Τα εδάφη που κατέκτησε η Τουρκία ήταν ό,τι καλύτερο. Ενώ αποτελούσαν το 37% της έκτασης του νησιού, απέδιδαν το 70% του εθνικού προϊόντος, είχαν το 65% της τουριστικής υποδομής και το 87% των υπό κατασκευή κλινών και μέσω αυτών διενεργούνταν το 83% του εξωτερικού εμπορίου (Αμμόχωστος).

Η ελληνική πλευρά δεν έπρεπε καν να συζητεί για εδαφικό, γιατί έτσι αποδέχεται τη διχοτόμηση. Οι συγκεκριμένες προβλέψεις, όμως, του σχεδίου έχουν σημασία, γιατί δείχνουν τις προθέσεις του.

Το σχέδιο Ανάν αποδίδει το 28,5% του εδάφους στους Τ/κ, ενώ είναι το 18% του πληθυσμού. Για να φανεί πόσο σικέ είναι όλες αυτές οι διαπραγματεύσεις, ο Αμερικανός πρέσβυς στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974 είχε πει στον Έλληνα συνάδελφο του Μ. Δούντα ότι οι Τούρκοι θα κρατήσουν το 28%! (ομιλία Μ. Δούντα στην εκδήλωση της ΣΕΥΑΕΚ 5/12/02).

Μέσα σ' αυτό το 28,5% περιλαμβάνεται περίπου το 50% των ακτών, δεδομένο με μεγάλη

οικονομική (τουρισμός) και στρατηγική σημασία.

Η περιοχή της Μόρφου μένει αποκλεισμένη από τη θάλασσα. Η ευρύτερη περιοχή της Αμμοχώστου είναι πλήρως αποκλεισμένη μεταξύ τ/κ εδάφους και της αγγλικής βάσης της Δεκέλειας. Ο αποκλεισμός της επιτυγχάνεται με μια «ανεξήγητη» προεξοχή στη Λουριτζίνα, παρότι οι κάτοικοι της μετακινήθηκαν από την αρχή της τουρκικής εισβολής. Ομοίως «ανεξήγητη» είναι και η διατήρηση του θύλακα των Κόκκινων, παρότι σήμερα δεν υπάρχουν εκεί πολίτες, παρά μόνο στρατιωτικοί. Αποκλεισμένη θα είναι και η Καρπασία, που καταδικάζεται σε μόνιμο οικονομικό μαρασμό.

Έτσι, ενώ το τ/κ κράτος θα είναι ενιαίο, το ε/κ θα,είναι τριχοτομημένο! Για όσους θέλουν να βλέπουν, οι εδαφικές ρυθμίσεις του σχεδίου Ανάν εξασφαλίζουν μια άνετη προώθηση του Αττίλα-3.

Οι Τούρκοι στρατηγοί, αντλώντας θράσος από την αγγλοαμερικανική υποστήριξη και την ελληνική υποχωρητικότητα, αρνούνται και αυτόν ακόμη το Β' χάρτη του Ανάν. Δεν επιστρέφουν τη Μόρφου, με το επιχείρημα ότι έχει ελαιώνες, πορτοκαλεώνες και τα περισσότερα νερά της Κύπρου! Δεν επιστρέφουν την Καρπασία, γιατί έχει στρατηγική σημασία για τον κόλπο της Αλεξανδρέτας (διακίνηση πετρελαίου και νερού)!

Η ασφάλεια

Ένα από τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν είναι ότι πρέπει να το αποδεχτούμε (κι ας μην είναι καλό), «για να ησυχάσουμε επιτέλους». Ξεχνούν ότι μια κακή συμφωνία ποτέ δε φέρνει ησυχία, αλλά χειρότερες τραγωδίες. Ξεχνούν ότι το ίδιο επιχείρημα επιστρατεύτηκε το 1959, για να γίνουν αποδεκτές οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με αποτέλεσμα τον Αττίλα. Δε διδάχτηκαν από την κακή συμφωνία που έκανε η ηγεσία των Παλαιστινίων στο Όσλο, με αποτέλεσμα τη σημερινή τους σφαγή.

Ασφαλής μπορεί να είναι η Κύπρος, κυρίως όταν μπορεί η ίδια να πολεμήσει, αλλά και όταν έχει εξασφαλίσει τη συμπαράσταση άλλων δυνάμεων, με πρώτη την Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια η Εθνική Φρουρά της Κύπρου ενισχυόταν συνεχώς με καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερα και περισσότερα όπλα. Η πρόοδος αυτή ανεκόπη, όταν με απόφαση των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, ύστερα από απαίτηση της Τουρκίας, οι ρωσικοί πύραυλοι S-300, που θα βοηθούσαν πολύ την Κύπρο να αντιμετωπίσει έναν Αττίλα-3, αντί να εγκατασταθούν στην Κύπρο, αποθηκεύτηκαν στην Κρήτη, παρότι είχαν πληρωθεί ακριβά και είχαν εκπαιδευτεί στη Ρωσία οι χειριστές τους. [Ας θυμηθούμε το ανεκδιήγητο του τότε υπ. ’μυνας ’κη Τσοχατζόπουλου, που χαρακτήρισε την αλλαγή προορισμού των S-300 ως τεχνικό ζήτημα!]. Με την απαγόρευση του δικαιώματος να προμηθευτεί τα όπλα που χρειαζόταν για την άμυνα της η Κύπρος ήταν ήδη χώρα περιορισμένης κυριαρχίας.

Αν εφαρμοστεί το σχέδιο Ανάν, η Κύπρος θα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δε θα έχει δικαίωμα να διαθέτει δικό της στρατό ( ούτε 1 στρατιώτη!), τη στιγμή μάλιστα που θα έχει στο έδαφος της 4(!!) στρατούς: της Μ. Βρετανίας, του ΟΗΕ, της Τουρκίας και της Ελλάδας και τη στιγμή που ο επόμενος Αττίλας είναι παραπάνω από βέβαιος.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η αξιόμαχη Εθνική Φρουρά της Κύπρου με δύναμη δεκάδες χιλιάδες άνδρες πρέπει να διαλυθεί εντελώς με αντιστάθμισμα τη διάλυση της ελαφρά οπλισμένης τ/κ πολιτοφυλακής 4 000 ανδρών.

Στην Κύπρο θα παραμείνουν 3.500 έως 7.500 τουρκικός στρατός και ισάριθμος ελληνικός ως εγγυητές. [Η Ζυρίχη προέβλεπε 950 Έλληνες και 650 Τούρκους]. Με δεδομένα, όμως, ότι:

Α) η Κύπρος απέχει μόλις 100 χιλιόμετρα από την Τουρκία, ενώ βρίσκεται πολύ μακρυά από την Ελλάδα, δηλ. σε μια στιγμή κρίσης ο τουρκικός στρατός μπορεί να ενισχυθεί σε λίγες ώρες, ενώ ο ελληνικός δε μπορεί να ενισχυθεί, όπως έγινε το 1974,

Β) ο ΟΗΕ με τα στρατεύματα του ελέγχεται από τις ΗΠΑ,

Γ) οι Βρετανοί σ' όλη την ιστορία του Κυπριακού είναι πιο φιλότουρκοι κι από την Τουρκία,

Δ) οι Ένοπλες Δυνάμεις Ελλάδας και Τουρκίας υπάγονται στο NATO, που ελέγχεται πλήρως από τις ΗΠΑ,

Είναι φανερό ότι και στον επόμενο Αττίλα οι συσχετισμοί θα είναι συντριπτικοί υπέρ της Τουρκίας.

Μια «λεπτομέρεια» είναι σημαντική (παράρτημα 2, άρθρο 1): δε διευκρινίζεται σε ποιο κράτος οι στρατοί «εγγυώνται την ασφάλεια και τη συνταγματική έννομη τάξη», δηλ. οι Τούρκοι, ερμηνεύοντας ως συνήθως, θα μπορούν να εγγυηθούν το ε/κ κράτος, στο οποίο θα κατοικούν πολυάριθμοι Τ/κ, ενώ στο τ/κ ελάχιστοι ή καθόλου Ε/κ, Έτσι το σχέδιο Ανάν παρέχει τη νομική βάση για τον Αττίλα-3, όπως η Ζυρίχη για τους Αττίλες-1 και 2. Πρέπει να τονιστεί ότι οι συνθήκες εγγυήσεως της Ζυρίχης διατηρούνται, δηλ. κάθε εγγυήτρια δύναμη μπορεί να δράσει μονομερώς, χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων δύο (όπως έκανε το 1974).

Αλλά και οι συγκεκριμένες πρόνοιες του σχεδίου για το είδος του εξοπλισμού του τουρκικού και του ελληνικού στρατού είναι εξοργιστικές, σε βαθμό που προκάλεσαν την αγανάκτηση ακόμη και της διορισμένης από την κυβέρνηση Σημίτη στρατιωτικής ηγεσίας. Όπως αποκαλύπτει ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ στις 23/11/02, επιτελείς της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ σε ενημερωτικό τους σημείωμα αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι,αν γίνει δεκτό το σχέδιο:

Α) Οι Τούρκοι διατηρούν ολόκληρο τάγμα μεταφορικών ελικοπτέρων, όπλο πρώτης γραμμής για επέμβαση στο ε/κ συστατικό κράτος.

Β) Διατηρούνται τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα, αλλά όχι τα αυτοκινούμενα. [Συμπτωματικά, οι Ε/κ διαθέτουν αυτοκινούμενα, ενώ οι Τούρκοι ρυμουλκούμενα].

Γ) Προβλέπεται ανώτερο βεληνεκές αντιαεροπορικών πυραύλων 7 χιλιόμετρα. [Συμπτωματικά, οι Τούρκοι διαθέτουν Στίνγκερ των 7 χιλιομέτρων, ενώ οι Ε/κ των 12 και των 15 χιλιομέτρων].

Δ) Οι Έλληνες δε θα μπορεί να διαθέτουν ραντάρ για τα αντιαεροπορικά τους, ενώ οι Τούρκοι δε χρειάζονται, γιατί έχουν στην απέναντι ακτή, στο Αναμούρ.

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τα υπόλοιπα, για να καταλάβουμε ότι το σχέδιο Ανάν προετοιμάζει τον επόμενο Αττίλα.

Επειδή το σχέδιο Ανάν προτείνεται συμπληρωματικά με την ένταξη στην Ε.Ε., υπενθυμίζουμε το φιάσκο του ευρωστρατού, ο οποίος δε θα μπορεί ούτε να σταθμεύσει στην Κύπρο χωρίς την άδεια της Τουρκίας,πολύ περισσότερο να εγγυηθεί την ασφάλεια της. Κατά τ' άλλα ένας (ο πιο;) βασικός λόγος για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ήταν για να εγγυηθεί την ασφάλεια της ο ευρωστρατός!!

Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι παραμένουν στην Κύπρο οι 2 βρετανικές βάσεις, που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της έκτασης του νησιού, που είναι κυρίαρχο βρετανικό έδαφος (όχι όπως οι αμερικανικές στην Ελλάδα), δηλ. ένα τέταρτο κράτος(!), χωρίς ημερομηνία λήξης. Μαζί τους παραμένουν άλλες 31 μικρότερες εγκαταστάσεις (ραντάρ, κέντρα υποκλοπών, ραδιοφωνικοί σταθμοί κλπ.), που προβλέπει η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, από τις 103 σελίδες της οποίας οι 56 (!) αναφέρονται στις αγγλικές βάσεις. Κατά τ' άλλα η Κύπρος θα είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος...

Πρόσφυγες-Έποικοι-Αγνοούμενοι (κοινοτικό κεκτημένο)

Ο τουρκικός Αττίλας το 1974 ξεσπίτωσε 200.000 Ε/κ, που κατέφυγαν, υπό την απειλή της σφαγής, στις ελεύθερες περιοχές και 50.000 Τ/κ, που απρόθυμα μεταφέρθηκαν αντιστρόφως.

Για τη μετακίνηση των Τ/κ φέρει ευθύνη και η ε/κ πλευρά, που θα μπορούσε να την αποτρέψει. ’λλωστε, ποτέ δεν είχε μια πολιτική ισότιμης ένταξης των Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε να αποτυγχάνουν οι προσπάθειες των Αγγλοαμερικάνων να «διαιρούν και να βασιλεύουν», ούτε ένα κοινωνικό πρόγραμμα που θα ανακούφιζε τους Τ/κ, που αποτελούσαν τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.

Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων έχουν αποβιώσει. Το σχέδιο Ανάν προβλέπει ότι 70.000 Ε/κ θα επιστρέψουν με βραδύτατους ρυθμούς, ώστε μετά 15 χρόνια το ποσοστό των Ε/κ στο τ/κ κρατίδιο να φτάσει μέχρι 28% (άρθρο 3, μετά την τροποποίηση). Οι ρυθμίσεις αυτές όχι μόνο δεν αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη, αφού 130000 καταδικάζονται οριστικά, αλλά ούτε καν θα υλοποιηθούν, για τους εξής λόγους:

Α) Η ολοκλήρωση προβλέπεται να γίνει 45 χρόνια μετά την προσφυγοποίηση, οπότε πολύ λίγοι πρόσφυγες θα βρίσκονται ακόμη στη ζωή.

Β) θα δοθούν ισχυρά κίνητρα (αποζημιώσεις), για να παραιτηθούν οι πρόσφυγες του δικαιώματος επιστροφής (άρθρο 10).

Γ) Αφού ο Αττίλας κάνει το βίο αβίωτο στους Τ/κ και έχει ήδη εξαναγκάσει τους μισούς να μεταναστεύσουν από την Κύπρο, θα ήταν αφέλεια να υποθέσουμε ότι θα υποδεχτεί τους Ε/κ μετά βαΐων και κλάδων. Ισως οι επιστρέφοντες Ε/κ να μην αντέξουν πάνω από μερικές βδομάδες.

Δ) Μια λεπτομέρεια... διαφεύγει του σχεδίου. Ποιος θα καθορίσει τη σειρά προτεραιότητας των Ε/κ που θα επιστρέφουν; Αν έχει λόγο το τ/κ κρατίδιο, είναι βέβαιο ότι θα επιλεγούν ηλικιωμένοι-συνταξιούχοι, ώστε να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κοινωνική θέση των Τ/κ εργαζομένων και ανέργων.

Αντιθέτως, οι Τ/κ πρόσφυγες θα επιστρέφουν ομαλά, θα ξεπεράσουν το 28% (λαθρομετανάστες) και θα είναι οικονομικά ενεργός πληθυσμός.

Ο εποικισμός θεωρείται έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο. Η Συνθήκη της Γενεύης-πρωτόκολλο 85/5 της 8/7/1997 λέει: « Η μεταφορά πληθυσμού από την εισβάλλουσα χώρα και η αντικατάσταση νόμιμου πληθυσμού αποτελεί έγκλημα πολέμου». Παρ' όλ' αυτά, μέσα σε 29 χρόνια έχουν μεταφερθεί από την Τουρκία 115 000 έποικοι (μεταξύ αυτών και στρατιώτες του Αττίλα που παρέμειναν), στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι 40000 στρατιώτες του Αττίλα.

Παλιότερα η ελληνική πλευρά έθετε ως απαράβατο όρο για οποιαδήποτε λύση την απομάκρυνση όλων των εποίκων, κάτι που ζητούσαν περισσότερο οι Τ/κ, που υπέφεραν Τώρα παζαρεύει τον αριθμό που θα παραμείνει. Το τροποποιημένο σχέδιο Ανάν προβλέπει να παραμείνουν 33500 έποικοι και επιπλέον όσοι έχουν παντρευτεί Τ/κ. Αλλά το κατοχικό καθεστώς ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι έποικοι είναι Τ/κ, που έφυγαν από την Κύπρο, πήγαν στην Τουρκία και ξαναγύρισαν!! Μέχρι να βρεθεί άκρη, το σχέδιο Ανάν θα έχει ήδη ναυαγήσει και. όχι μόνο θα παραμείνουν σχεδόν όλοι οι έποικοι, αλλά, μετά την αδρανοποίηση του «κοινού» κράτους, θα έρθουν κι άλλοι.

Ο καθηγητής Α. Θεοφάνους, τ. σύμβουλος του Προέδρου Βασιλείου (από τους πρωτεργάτες της αποδοχής του σχεδίου Ανάν), προβλέπει στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ 7/12/02:

Α) Το υπό τ/κ διοίκηση κράτος θα είναι αμιγώς τουρκικό και το υπό ε/κ διοίκηση πληθυσμιακά μικτό... αύξηση της ροπής μετανάστευσης Ε/κ και μακροπρόθεσμα το τ/κ στοιχείο θα πλειοψηφίσει. Β) Η πλειοψηφία των κατοίκων στο τ/κ κράτος θα είναι έποικοι, με τους οποίους οι Τ/κ είχαν και έχουν σοβαρά προβλήματα.

Την ίδια πρόβλεψη κάνει και ο τ. πρέσβυς της Ελλάδας στην Κύπρο θ. Στοφορόπουλος και κάθε λογικός και ειλικρινής άνθρωπος που ξέρει λίγο την κατάσταση.

Το πιο χαρακτηριστικό των προθέσεων του σχεδίου είναι το γεγονός ότι αγνοεί τους αγνοούμενους. Καμμιά αναφορά σ' αυτούς. Η εκτέλεση αιχμαλώτων είναι άλλο ένα έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο οι κατοχικοί ηγέτες (και ο Ντενκτάς και οι διάφοροι Ταλαάτ, Ακιντζί κλπ., που σήμερα παριστάνουν τους φιλειρηνικούς) και οι στρατοκράτες της ’γκυρας θα έπρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη. Εμείς καθόμαστε και συζητούμε μαζί τους 29 χρόνια.

Οι οικονομικές συνέπειες

Μέχρι το 1974 η Κύπρος ήταν κυρίως ένα αγροτικό νησί (40% του πληθυσμού). Μετά την εισβολή-κατοχή οι πρόσφυγες αποτέλεσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό για επιτήδειους επιχειρηματίες, που έστησαν βιοτεχνίες-μικροβιομηχανίες γύρω από τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Οι πρόσφυγες ζούσαν τριπλά ταπεινωμένοι: από τους κατακτητές, τους εργοδότες και τους περίοικους, αφού τα τσαντήρια τους με το βραδυνό φως γίνονταν ημιδιαφανή.

Η παραγωγή στο νησί συνεχώς μειώνεται. Οι αγρότες αποτελούν ήδη το 4-6% του πληθυσμού. Αναπτύχθηκε ο τουρισμός και στο νησί κυκλοφορεί μαύρο χρήμα. Σε συνολικό ε/κ πληθυσμό 500000 κατοίκων λειτουργούν 25000 off-shore εταιρείες!!

Η λύση Ανάν, σε συνδυασμό με την ένταξη στην Ε.Ε., θα επιδεινώσει δραματικά την οικονομική κατάσταση των Ε/κ.

Οι off-shore εταιρείες θα κλείσουν.

• Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα ελεγχθούν από το ξένο κεφάλαιο.

• Ο περισσότερος τουρισμός θα μεταφερθεί στο τ/κ κράτος, που θα διαθέτει ωραιότερες περιοχές και φθηνότερες υπηρεσίες.

• Το ε/κ κράτος θα πληρώνει τις εισφορές στην Ε.Ε. και η Ε.Ε. θα στέλνει τα κονδύλια στο τ/κ κράτος.

• Οι Ε/κ θα πληρώνουν τα χρέη των Τ/κ και και τα τωρινά και όσα προκύψουν στο μέλλον. «Εάν ένα από τα συστατικά κράτη αποτύχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Κύπρου προς την Ε.Ε. και η Κύπρος θεωρηθεί υπεύθυνη γι' αυτό, το κοινό κράτος θα λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, αντί του συστατικού κράτους» (άρθρο 17).

• Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου θα διοικείται από τριμελές Συμβούλιο, που θα αποτελείται από έναν Έλληνα, έναν Τούρκο και έναν ξένο, δηλ. οι Αγγλότουρκοι θα ελέγχουν την ε/κ οικονομία.

Ο Α. Θεοφάνους προβλέπει υποτίμηση της κυπριακής λίρας, πληθωριστικές πιέσεις, αύξηση της φορολογίας, μείωση αποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας και ισχυρίζεται ότι το σχέδιο Ανάν δε λαμβάνει υπόψη του βασικούς κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους και καταδεικνύει έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων οικονομικών.

Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Χρ. Χριστοδούλου με πολυσέλιδη μελέτη του ενημερώνει τον Πρόεδρο Κληρίδη πως η αξιοπιστία της Τράπεζας μπορεί εν μια νυκτί να εξαλειφθεί από την εφαρμογή του σχεδίου Ανάν! Όλες οι προσπάθειες τόσων ετών θα χαθούν.

Η Αρχή Λιμένων Κύπρου, σε εμπιστευτική έκθεση, αναφέρει ότι υπάρχουν σημαντικές ασάφειες στο σχέδιο αναφορικά με την ιδιοκτησία, διοίκηση και εύρυθμη λειτουργία των λιμανιών, αλλά και με τις αρμοδιότητες που απορρέουν από τη διεθνή ναυσιπλοΐα.

Ο Υπουργός Εργασίας και Κοιν. Ασφαλίσεων προειδοποιεί για τις επιπτώσεις στην απασχόληση και την ασφάλιση των Ε/κ.

Ο Γ. Διευθυντής της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου εκτιμά το κόστος επανηλεκτροδότησης της Αμμοχώστου σε 25-30 εκατομμύρια λίρες.

Δηλαδή, όχι μόνο δεν απαιτούμε πολεμικές αποζημιώσεις από τους Τούρκους, αλλά τους πληρώνουμε από πάνω!!

Ένα ισχυρό μέσο πίεσης προς την τουρκική πλευρά-ήταν το εμπάργκο που επέβαλε ο ΟΗΕ. Πρωτεργάτες για την άρση του εμπάργκο είναι η κυβέρνηση Κληρίδη και οι επιτήδειοι Ε/κ επιχειρηματίες, που προαναφέραμε. Τι να πει κανείς!

Οι επιχειρηματίες, πολλοί από τους οποίους πρακτορεύουν πλέον ισραηλινά συμφέροντα, πουλάνε την ψυχή τους, γιατί υπολογίζουν να κάνουν μπίζνες και στην υπόλοιπη Κύπρο. Κάνουν λάθος και δικαίως θα τιμωρηθούν. Ο υπόλοιπος κόσμος, όμως, θα βρεθεί από τη σημερινή οικονομική άνεση σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Μπορούμε να διαπραγματευτούμε;

Μία μόνο ανάγνωση του σχεδίου Ανάν οδηγεί κάθε λογικό άνθρωπο στο συμπέρασμα ότι δεν αποτελεί λύση, αλλά περιπλοκή του προβλήματος. Οι μειοδότες αντιτάσσουν το επιχείρημα-παγίδα: να διαπραγματευτούμε, για να το βελτιώσουμε.

Όμως κανένα κέρδος δε θα προκύψει για την ελληνική πλευρά από τη διαπραγμάτευση. Μια πρώτη ένδειξη ήταν οι τροποποιήσεις που επέφερε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στις 10/12/02, που δε βελτίωσαν τίποτα ουσιαστικό. Ο,τιδήποτε προτείνουμε εμείς είναι βέβαιο ότι θα το απορρίψουν οι Τούρκοι και τότε (από τη στιγμή που κάτσαμε στο τραπέζι) είναι και οι δύο πλευρές υποχρεωμένες να δεχτούν ό,τι αποφασίσει ο Γ.Γ.. Αυτό το διευκρίνισε σαφώς ο Αλ. Μαρκίδης με το εισηγητικό του σημείωμα προς το Εθνικό Συμβούλιο στις 14/11/02.

Ποιος αμφιβάλλει για το ρόλο και τις προθέσεις του Γ.Γ.; Γιατί επεμβαίνει τόσο απροκάλυπτα υπέρ της ισότητας του 18% των Τούρκων της Κύπρου και δεν κάνει το ίδιο για το 25% των Κούρδων στην Τουρκία ή το 40% των Ρώσων της Εσθονίας ή για άλλες μεγάλες μειονότητες σε δεκάδες χώρες; Γιατί αυτό το μοναδικό ενδιαφέρον για την Κύπρο;

Με τη διαπραγμάτευση, λοιπόν, δεν κερδίζουμε τίποτα. Αντιθέτως χάνουμε τα δύο σοβαρότερα όπλα μας:

Θα έχουμε δεχτεί ως νόμιμο κράτος τον Αττίλα και ως νόμιμες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει μέχρι τώρα κάνει η ΤΔΒΚ (επ.Α, άρθρο 12), δηλ. την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, θα έχουμε δεχτεί ότι «η σχέση μας δεν είναι σχέση πλειοψηφίας και μειοψηφίας, αλλά σχέση πολιτικής ισότητας» (επ.Α, iii), ενώ ακόμη και με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδινου οι Τ/κ εθεωρούντο μειονότητα.

Γι' αυτό το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να γίνει δεκτό ούτε ως βάση λύσης ούτε ως βάση διαπραγμάτευσης.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Κατ' αρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, τουλάχιστον από το 1945 και μετά, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης έχουν τα ίδια συμφέροντα με την Τουρκία στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη. Το κακό συμπληρώνεται με το γεγονός ότι η ελληνική πολιτική (και όχι μόνο) ηγεσία ελέγχεται πλήρως από τη Δύση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα, χωρίς να ζητεί τίποτα για μας. Εξαρτημένο είναι και το κατεστημένο της Τουρκίας, αλλά πάντα διέθετε ένα βαθμό αυτονομίας, πάντα απαιτεί σοβαρά ανταλλάγματα, για να εξυπηρετεί τους Δυτικούς, και έχει μια σταθερή στρατηγική, που διαμορφώνεται από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.

Έτσι οι αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων για την Κύπρο υπαγορεύονται από τις Δυτικές Δυνάμεις, προωθούν τους σκοπούς της Τουρκίας, αποδυναμώνουν συνεχώς τον Ελληνισμό της Κύπρου, δημιουργούν συνεχώς δυσμενέστερους συσχετισμούς, μετατοπίζουν συνεχώς προς τα πίσω τη γραμμή διαπραγμάτευσης και βάζουν υποθήκες για το Αιγαίο και τη Θράκη. Γι' αυτό δεχτήκαμε την Τριμερή το 1955, γι' αυτό δεχτήκαμε τη Ζυρίχη το 1959, γι' αυτό δεχτήκαμε τη διζωνική το 1977, γι αυτό δεχόμαστε το σχέδιο Ανάν σήμερα. Γι' αυτό στείλαμε το Γρίβα για αρχηγό της ΕΟΚΑ, γι' αυτό ανατρέψαμε το Μακάριο το 1974, γι' αυτό δεν είχαμε ποτέ μια πολιτική για την τ/κ μειονότητα.

Τι μπορεί να γίνει τωρα;

Το δεύτερο που πρέπει να συνειδοποιήσουμε είναι ότι τώρα είναι η χειρότερη στιγμή για να «λύσουμε» το Κυπριακό και οποιοδήποτε άλλο εθνικό μας θέμα. Ο ιμπεριαλισμός της Δύσης βρίσκεται σε έξαρση και σε οικονομική κρίση, που προσπαθεί να την ξεπεράσει με συνεχείς πολέμους στην περιοχή μας και τώρα με τον πόλεμο στο Ιράκ. Η Τουρκία, δηλ. η φασίζουσα κάστα των στρατιωτικών, επιχειρηματιών, πρακτόρων, διπλωματών και δικαστών που την κυβερνά, είναι χρήσιμος και πρόθυμος σύμμαχος.

Η γραμμή Μπους θα οδηγήσει σύντομα τον ιμπεριαλισμό σε αδιέξοδο. Αυτό προβλέπουν ακόμη και μέσα στο κατεστημένο των ΗΠΑ όλοι όσοι ( και είναι πολλοί) διατηρούν στοιχειωδώς τη λογική τους.

Η Τουρκία διαθέτει ισχυρότατη πολεμική μηχανή, αλλά έχει και σοβαρότατες εγγενείς αδυναμίες:

Α) Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών είναι εξαθλιωμένο οικονομικά και κοινωνικά.

Β) Θρησκευτικές και εθνικές ομάδες καταπιέζονται φρικτά και μισούν θανάσιμα την κάστα που κυβερνά.

Γ) Υπάρχει πλήρης περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών (απαγόρευση κομμάτων, κλείσιμο εντύπων, βασανιστήρια, δολοφονίες από παρακρατικούς, λευκά κελλιά κλπ.), που προσθέτει κι άλλους θανάσιμους εχθρούς.

Για τους λόγους αυτούς εμείς δεν πρέπει να προσπαθούμε να λύσουμε τώρα κανένα εθνικό μας θέμα, αλλά να προσπαθούμε να αλλάζουμε τους συσχετισμούς. Το Κυπριακό δεν πρέπει να το συζητούμε ως ζήτημα ε/τ διαφορών, αλλά (όπως το θέταμε παλαιότερα) ως ζήτημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και μαζικής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γραμμή αυτή όχι μόνο απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά δε θα γίνεται αποδεκτή από την τουρκική πλευρά, που έχει συνηθίσει να το παραβιάζει, κι έτσι αποφεύγουμε τη σημερινή αρνητική συγκυρία και κερδίζουμε χρόνο.

Η ελληνική πλευρά πρέπει να απαιτεί το σεβασμό των αρχών του ΟΗΕ και την πιστή τήρηση του εμπάργκο κι όχι να πρωτοστατεί για το αντίθετο.

Οι έποικοι πρέπει όλοι να αποχωρήσουν, μαζί κι αυτοί που παντρεύτηκαν Τ/κ, αφού και αυτοί οι γάμοι είναι προϊόντα εποικισμού. Όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ο Αττίλας να δώσει λόγο για τους αγνοούμενους.

Οι Τ/κ πρέπει να εκπροσωπούνται στη Βουλή και την Κυβέρνηση αναλογικά κι όχι ισότιμα.

Εφ' όσον (κακώς) η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε., πρέπει να αρνείται την ένταξη της Τουρκίας (βέτο), μέχρι να εκδημοκρατιστεί, δηλ. ποτέ. Πρέπει να απαιτεί απόλυτη τήρηση του κοινοτικού κεκτημένου (μετακίνηση, εγκατάσταση, περιουσία) κι όχι να είναι η πρώτη που αποδέχεται παρεκκλίσεις.

Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα πρέπει να υλοποιείται χωρίς εξαγγελίες (όπως οι Τούρκοι ενισχύουν συνεχώς τα στρατεύματα τους στην Κύπρο κι όπως ο Γ. Παπανδρέου έστειλε το 1964 τη Μεραρχία). Δεν μπορούμε να ζητούμε από την την Τουρκία άδεια για το είδος του εξοπλισμού που μας εξασφαλίζει την άμυνα μας. Προμηθευόμαστε τα κατάλληλα όπλα (αεροπλάνα, S-300) και δεν πετάμε τεράστια ποσά για αμφίβολης χρησιμότητας όπλα.

Δεν πρέπει να συμβάλλουμε στο μύθο της ακατανίκητης Τουρκίας και δεν πρέπει να βοηθούμε τη φασίζουσα κάστα της να αντιμετωπίζει τους εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς της αντιπάλους. Αντιθέτως, να ευχόμαστε την ενίσχυση των Κινημάτων αυτών, πρώτα προς όφελος των λαών της Τουρκίας, αλλά και προς όφελος όλων των γειτονικών λαών, που απειλούνται από την τουρκική επιθετικότητα.

Ο Ελληνισμός δεν έχει συμφέρον από την εχθρότητα των λαών, αλλά από τη φιλία τους και ενεργοποιείται προς αυτή την κατεύθυνση, ξεκινώντας από την Κύπρο και τη Θράκη. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η διαμόρφωση προγραμμάτων που θα αίρουν τις ανισότητες και θα θέτουν στην υπηρεσία των ανθρώπων τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: ποιες πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο μπορούν να στηρίξουν μια άλλη πολιτική; Ως ΑΣΚΕ εμείς δίνουμε την απάντηση μας. Ας προβληματιστούν όλοι όσοι θέτουν παρόμοια ερωτήματα.

Πάντως στην Κύπρο παρατηρείται μια δραματική διάρρηξη των κομματικών δεσμεύσεων, προτάσσοντας τον αρχαίο όρκο: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Εμείς;

Αναξιόπιστη και ανεπαρκής η αντιπολίτευση

Σχολικές εκθέσεις ιδεών, όμορφα διατυπωμένες, αλλά γενικές και αόριστες, ώστε να μη δεσμεύουν σε τίποτα, και κυρίως να μην απευθύνονται σε κανέναν αρμόδιο, αποδεικνύονται οι προεκλογικές και οι μετεκλογικές εξαγγελίες του κ. Καραμανλή. Φαίνεται ότι σκοπεύουν μόνο στη δημιουργία καλών εντυπώσεων, ώστε να καθυστερήσει κατά το δυνατόν η φθορά της κυβέρνησης του.

Το νέο ήθος, η σεμνότητα και η ταπεινότητα, η συλλογικότητα, σε αντιδιαστολή με τις αθλιότητες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ήταν αρχές που ο κ. Καραμανλής φαίνεται ότι απαιτούσε από κάποια άλλη κυβέρνηση και όχι τη δική του. Τίποτα από αυτά δεν εφαρμόζεται και ο υπεύθυνος πρωθυπουργός παρακολουθεί άβουλος.

Από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ υπουργών, ακόμη και του ίδιου υπουργείου, και όλοι είναι στη θέση τους. Έτσι οι συγκρούσεις έγιναν περισσότερες και αγριότερες, φτάνοντας στο σημείο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να υπαγορεύουν μεπρωτοσέλιδα την αποπομπή του υπουργού του υπεύθυνου για την επικοινωνιακή πολιτική θ. Ρουσόπουλου. Η οικογένεια Μητσοτάκη κάνει παρασκηνιακά ό,τι μπορεί, για να επιτείνει τα φαινόμενα.

Η ομιλία στην Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν άλλη μια έκθεση ιδεών, με τον Καραμανλή να υπόσχεται ανάπτυξη, την ίδια στιγμή που ακολουθεί την πολιτική που του υπαγορεύουν οι Βρυξέλες, όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ, πολιτική, που όχι μόνο δεν επιτρέπει καμιά ανάπτυξη, αλλά μας οδηγεί με βεβαιότητα σε συνεχώς χειρότερες καταστάσεις.

Τα σκάνδαλα και η εξουσία

Η τύχη της απογραφής, που θα «απεκάλυπτε» τα γνωστά σε όλους σκάνδαλα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και θα έστελνε τους υπεύθυνους στον εισαγγελέα, αγνοείται. Προφανώς, γιατί το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. αλληλοκαλύπτονται. Γι' αυτό είναι οργισμένοι και στο ΠΑΣΟΚ με την ανοησία της κ. Ράπτη, που για την προσωπική της προβολή και με την υπόδειξη του συγκροτήματος Λαμπράκη, που ήθελε να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση να μη θίξει τα συμφέροντα του, άνοιξε ένα θέμα, πάνω στο οποίο το ΠΑΣΟΚ είχε στήσει «βιομηχανία».

Η κατάληψη της εξουσίας μοναδικό σκοπό έχει την αποκόμιση προσωπικών ωφελημάτων από τα στελέχη και τα μέλη σε όλη την ιεραρχία του κυβερνώντος κόμματος. 'Οπως και το ΠΑΣΟΚ, έτσι και η Ν.Δ.δεν έχει κανένα άλλο κίνητρο, για να υπηρετήσει ένα σύστημα που βλάπτει τα συμφέροντα της Ελλάδας. Το νέο ήθος και η διαφάνεια που υποσχέθηκε ο κ. Καραμανλής μπορούν να χαρακτηρίσουν μόνο μια κυβέρνηση που θα έρθει σε σύγκρουση με τα μεγάλα ξένα συμφέροντα και τους Έλληνες μεσίτες τους και δεν υπάρχουν πολλοί αφελείς να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή είναι μια τέτοια κυβέρνηση.

Αν σ' όλα αυτά προσθέσουμε το γεγονός ότι ο Καραμανλής και οι υπουργοί του τα θαλασσώνουν σε κάθε απρόσμενη δυσκολία, όπως του Σινούκ, ότι η ακρίβεια συνεχίζεται, ότι εκδηλώθηκαν οι προθέσεις για το ασφαλιστικό, αν προσθέσουμε και τα κουμπαριλίκια με τον κ. Ερτογάν, η φθορά στην εικόνα της κυβέρνησης Καραμανλή είναι μάλλον ταχεία. Μπορεί να διασώζεται, μόνον επειδή οι πολίτες συγκρίνουν με το ΠΑΣΟΚ των τελευταίων ετών. Αν όμως η σύγκριση γίνει με το ΠΑΣΟΚ του 1981, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα για τη Ν.Δ..

Μια βολική αξιωματική αντιπολίτευση

Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση, δεν μπορεί να απευθυνθεί πειστικά στους πολίτες. Η ανεπάρκεια του Γιώργου Παπανδρέου είναι τόσο προφανής , ώστε ο Καραμανλής κατανοεί ότι πρέπει να τον διατηρήσει ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να παρατείνει τη δική του παραμονή στην εξουσία. Ένας πολύ σοβαρός λόγος για να μη θέλει ο Καραμανλής εκλογές την άνοιξη και πιθανότατα να προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας πρόσωπο κοινής αποδοχής είναι να μην οδηγήσει το Γιωργάκη σε νέα και ίσως χειρότερη ήττα και δρομολογήσει την αντικατάσταση του πολύτιμου αντιπάλου του. Αντιθέτως, όσοι φιλοδοξούν να διαδεχθούν το Γιωργάκη προωθούν εκλογές την άνοιξη.

Προς το παρόν το μόνο που έχει καταφέρει ο Γιωργάκης είναι να διαλύσει το δικό του κόμμα. Κανένα όργανο πλέον δε λειτουργεί. Η γραμμή υπαγορεύεται με κάθε λεπτομέρεια από Αμερικανούς συμβούλους, που εν πολλοίς αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα. Σε κανένα Έλληνα δεν εμπιστεύεται καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα και κανένα στέλεχος δεν ξέρει τι τον περιμένει την επόμενη μέρα.

Όσο για την παραγωγή πολιτικής ας μη γίνεται συζήτηση. Και μόνο το γεγονός ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι, εφ' όσον βρίσκονται πλέον στην αντιπολίτευση, δεν έχουν καμιά ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας δείχνει το μέγεθος της αναξιοπιστίας τους.

Βαθειά κρίση στο ΣΥΝ

Ο ΣΥΝ έχει μπει σε περίοδο βαθειάς κρίσης, ως αποτέλεσμα της επαμφοτερίζουσας πολιτικής του, που τελικά υπηρετεί και δεν αμφισβητεί το σημερινό σύστημα. Το συνέδριο πιθανό να βαθύνει περισσότερο την κρίση και ίσως οδηγήσει και σε διάσπαση , αφού στο ΣΥΝ ανήκουν στελέχη με τις πιο αντιδραστικές και υποτελείς αντιλήψεις που κυκλοφορούν στην ελληνική κοινωνία και από τις τάξεις τους δέχεται μεταγραφές το ΠΑΣΟΚ.

Μια πιθανή επικράτηση της αριστερής πτέρυγας θα μπορούσε να είναι μια θετική εξέλιξη, αν μάλιστα συνοδευόταν και από μια αποχώρηση των λεγόμενων «ανανεωτικών», αλλά το ερώτημα είναι πώς μπορεί να παίξει έναν προοδευτικό ρόλο ένα κόμμα τόσο βαθειά βουτηγμένο στον ευρωπαϊσμό, με τόσα μέλη όλων των πτερύγων του να σιτίζονται από τα εοκικά κονδύλια και τόσα στελέχη του να έχουν τοποθετηθεί από το ΠΑΣΟΚ σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, π.χ. στην ΕΡΤ, όπου τους διατηρεί και η Ν.Δ..

Η στασιμότητα του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ παραμένει το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που λειτουργεί σοβαρά ως κόμμα, έχει μια σταθερή και καθαρή γραμμή, αλλά οι δυνατότητες να απευθυνθεί στο λαό, να πείσει και να εκμεταλλευτεί την κακή εικόνα των υπολοίπων κομμάτων είναι περιορισμένες, λόγω της ιδεολογίας του, που καθορίζει και το στενό κομματικό του λόγο και την πρακτική του. Η προσπάθεια της Αλέκας Παπαρήγα να ανοίξει τους ορίζοντες αποδείχτηκε περιορισμένη και ελάχιστα αποτελεσματική. Μια πιθανή αντικατάσταση της στο συνέδριο μάλλον θα έχει αρνητικές συνέπειες και για το κόμμα και για την κοινωνία, είτε γιατί θα σημαίνει επικράτηση πιο συγκεντρωτικών αντιλήψεων, είτε (το

πιθανότερο) γιατί η σημερινή γραμμή θα εκφράζεται από ένα νέο Γραμματέα με μικρότερες δυνατότητες να απευθυνθεί στους πολίτες,

Η προσπάθειά μας στο ΑΣΚΕ Μέσα σ' αυτό το σκηνικό θεωρούμε ότι η φωνή του ΑΣΚΕ είναι σημαντικό να ενισχυθεί. Είναι ενθαρρυντικό ότι με την (επώδυνη οικονομικά, αλλά επιτυχή) συμμετοχή μας σε δύο εκλογές το 2004 πλησίασαν το ΑΣΚΕ νέοι άνθρωποι, έστω μικρός αριθμός, που δεν είχαν μέχρι τώρα καμιά προσωπική σχέση μαζί μας, με μοναδικό κίνητρο ότι μόνο το πλαίσιο αρχών του ΑΣΚΕ τους εκφράζει, θα προσπαθήσουμε λοιπόν στο επόμενο διάστημα να έχουμε σύντομα ένα ΑΣΚΕ πιο δυνατό θεωρητικά και οργανωτικά.

Με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους θεωρούμε σημαντικές κάποιες παρατηρήσεις για τα σχολικά βιβλία του Γυμνασίου:

Α) Οι μαθητές πληροφορούνται τόσο από το εξώφυλλο όσο και από το πρώτο εσωτερικό φύλλο κάθε βιβλίου ότι για το … «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης»-ΕΠΕΑΕΚ (!!), άρα και για τα σχολικά τους βιβλία, το 75% των χρημάτων το προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και μόνο το 25% προέρχεται από εθνικούς πόρους. Έτσι τα παιδιά από αυτή τη μικρή ηλικία πρέπει να αισθάνονται ευγνωμοσύνη προς την Ε.Ε., ίσως και να σκέπτονται ότι χωρίς την Ε.Ε. τα βιβλία δε θα υπήρχαν ή θα έπρεπε να τα πληρώνουν οι γονείς τους.

Κανείς δεν τα ενημέρωσε ότι αυτό το 75% είναι επίσης εθνικοί πόροι και μάλιστα μικρό μέρος

(1/3 έως 1/4) των χρημάτων που η Ε.Ε. αφαιμάσσει από την Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο γεμίζει τις τσέπες των Δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών.

Β) Οι παλιότεροι μαθητές διάβαζαν στα σχολικά βιβλία: «Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα μάθουμε…», «να λύσετε τις παρακάτω ασκήσεις», μόνο πληθυντικός αριθμός. Αυτοί οι μαθητές αισθάνονταν μέρη ενός συνόλου με κοινές πολιτιστικές παραδόσεις (που όλοι μαζί έπρεπε να διατηρήσουν), κοινή πατρίδα (που όλοι μαζί έπρεπε να υπερασπίζουν, γιατί η τύχη της ήταν και τύχη του καθενός), κοινά προβλήματα (που όλοι μαζί έπρεπε να λύνουν), κοινά οράματα κ.λπ. Αυτοί οι μαθητές έδωσαν σκληρούς αγώνες στη διάρκεια της καραμανλικής οκταετίας (1955-63) για το 15% για την παιδεία («προίκα στην παιδεία και όχι στη Σοφία») και πέτυχαν από τότε να απολαμβάνουν δωρεάν παιδείας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της). Αυτοί οι μαθητές συμμετείχαν στον αγώνα του Πολυτεχνείου, που επέφερε το κρίσιμο χτύπημα στη χούντα, που κατέρρευσε μετά 8 μήνες, και σήμερα απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της).

Σήμερα η νέα μόδα, που ακολουθούν τα μισά περίπου σχολικά βιβλία, είναι να απευθύνονται στα παιδιά στον ενικό αριθμό: «Το βιβλίο απευθύνεται σε σένα…», «χρέος του σχολείου είναι να σε εφοδιάσει…», «εφάρμοσε τις γνώσεις σου…»,

«να λύσεις τις παρακάτω ασκήσεις».

Κάποιοι νέοι εκπαιδευτικοί, μάλιστα, μπήκαν στο πνεύμα και απευθύνονται κι αυτοί στον ενικό αριθμό ακόμη κι όταν παραδίδουν μάθημα στην τάξη! Έτσι το παιδί αισθάνεται άτομο και όχι μέρος συνόλου, που μόνο του πρέπει να λύσει τα προβλήματά του, αδιαφορώντας (στην καλύτερη περίπτωση) για την τύχη των συμμαθητών του. Συμπληρωματικά με την επίδραση που έχουν ΜΜΕ, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κινηματογραφικές ταινίες και οι σύνδεσμοι των χούλιγκανς (υπόθεση Φιλόπουλου) προσπαθούν να διαμορφώσουν νέους μοναχικούς, επιθετικούς προς τους ομοίους τους (κι όχι προς τους ξένους δυνάστες μας και τους εκπροσώπους τους στην Ελλάδα), ακίνδυνους για το σύστημα, όπως έχουμε εξηγήσει στο ΑΣΚΕ-4 και σε άλλα κείμενά μας.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι, δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια έχει φέρει κάποια αποτελέσματα. Θα ανησυχούσαμε περισσότερο αν δεν είμασταν πεισμένοι ότι οι ρίζες του κοινοτισμού, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης είναι βαθειά ριζωμένες στον ελληνικό λαό. Θα είμασταν τόσο πιο αισιόδοξοι, όσο περισσότερη αντίδραση βλέπαμε στα σχέδια αυτά (όπως η αντίδραση που ανάγκασε το υπουργείο να αποσύρει το βιβλίο της κ. Ρεπούση), ιδιαίτερα από τους εκπαιδευτικούς, κι αν δε βλέπαμε τον κ. Στυλιανίδη να εισάγει προκλητικά τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της εκπαίδευσης.