Η προεκλογική περίοδος πέρασε, με το 86% περίπου του εκλογικού σώματος, όπως και το 2000, να έχει ψηφίσει αυτούς που δεδηλωμένα υπηρετούν ένα σύστημα που δημιουργεί τα προβλήματα που οι ίδιοι υπόσχονται προεκλογικά ότι θα ...λύσουν! Φαύλος κύκλος, που επιτείνεται από το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό φαίνεται να πιστεύει ότι η ΝΔ θα πράξει διαφορετικά.
Όποιος υπηρετεί και αποδέχεται την εξάρτηση, που επιβάλλουν στην εξωτερική και αμυντική μας πολιτική οι ΗΠΑ και στα οικονομικά και την κοινωνική πολιτική η ΕΕ και οι δυτικοευρωπαίοι, τότε η πολιτική που θα ασκήσει είναι δεδομένη. Το μόνο που έχει να κάνει είναι το πώς θα εφαρμόσει αυτά που θα έχουν αποφασίσει οι ξένοι.
Η ΝΔ ως κυβέρνηση, μετά την πολύχρονη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα έχει μια περίοδο χάριτος, τουλάχιστον ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το ξέρει. Ενόψει ευρωεκλογών εμφανίζεται ήπια και «πολιτισμένη». Όμως τα πρώτα δείγματα γραφής της πολιτικής της τα έδωσε.
Επικύρωσε την απόφαση του ΠΑΣΟΚ(από τον Οκτώβρη του 2003) για την ανάμιξη του ΝΑΤΟ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συμφώνησε ουσιαστικά με την επέκταση των
αντιτρομοκρατικών μετρούν στα πλαίσια της ΕΕ,με πρόσχημα αυτά που έγιναν στην Ισπανία, και υποτάχθηκε στις ΗΠΑ με τη συμμετοχή του
Έλληνα πρωθυπουργού στην τετραμερή (δηλ. στην αποδοχή της μετατροπής του Κυπριακού σε ελληνοτουρκική διαφορά, κάτι που ως τώρα δεν ήταν αποδεκτό από την Ελλάδα ), για να προωθηθεί το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν, αγνοώντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Κανείς από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δε μίλησε προεκλογικά για το Κυπριακό, που ήταν το πρόσχημα για την επίσπευση των εκλογών, και για τις θέσεις του, επειδή θα έλεγαν ακριβώς τα βία. Η ΝΔ δε θα αντισταθεί στην επιβολή του σχεδίου Ανάν. Οι ελπίδες εναπόκεινται στην αντίδραση του ελληνοκυπριακού λαού, που προς το παρόν δείχνει ότι το απορρίπτει.
Ο Γιωργάκης έχει προχωρήσει σε συμφωνίες με την Τουρκία στο Αιγαίο ( εναέριος χώρος, αποστρατικοποίηση νησιών, υφαλοκρηπίδα κ.λ.π.), που λόγω εκλογών δεν, ανακοινώθηκαν. Εξασφάλισε έτσι τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στο Αιγαίο, με την ανάδειξη της Τουρκίας ως τοπικού χωροφύλακα, σε αντιστάθμισμα της αποδοχής κουρδικής ομοσπονδίας στο Ιράκ. Η ΝΔ δε θ' αντιταχθεί στις ΗΠΑ για το Αιγαίο και τα πράγματα θα δυσκολέψουν για τη χώρα μας σε περίπτωση που επιβληθεί στην Κύπρο το σχέδιο Ανάν.
Είναι πλέον φανερό ότι οι «ρυθμίσεις» στην Κύπρο και στο Αιγαίο προετοιμάζονται και με τη μείωση της αμυντικής μας ικανότητας. Η μείωση της θητείας, η απόσυρση ενεργού οπλισμού, η υποβάθμιση της τουρκικής απειλής διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις να περάσουν οτην κοινωνία ο στρουθοκαμηλισμός και η ανοχή στις «λύσεις» αυτές. Η ΝΔ ακολουθεί πλήρως το ΠΑΣΟΚ στα θέματα αυτά.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και η εισαγωγή του ευρώ έχουν καταστήσει ήδη το δημόσιο ανίκανο να εκπληρώνει στοιχειώδεις ανάγκες (μισθούς, αμοιβές κ.λ.π.) χωρίς δανεισμό. Ο υπερδανεισμός, η συρρίκνωση των εξαγωγών, η αύξηση των ελλειμμάτων και της ανεργίας είναι οι άμεσες συνέπειες. Στα πλαίσια αυτά όχι μόνο δεν υπάρχει καμμία προοπτική βελτίωσης, αλλά αντίθετα θα υπάρχει χειροτέρευση.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι συνεπώς έωλες. Τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα δεν μπορούν να ελπίζουν ότι η ΝΔ θα
ενισχύσει τα εισοδήματα τους . Ούτε οι επιχειρήσεις ούτε οι ιδιοκτήτες τους θα φορολογηθούν επιπλέον προς όφελος των ασθενέστερων. Αντίθετα θα μειωθεί η φορολόγηση τους. Οι ασθενέστεροι δε θα βοηθηθούν με επιπλέον δανεισμό, γιατί τελικά τον πληρώνουν οι ίδιοι. Ο ισχυρισμός ότι χρήματα θα βρεθούν από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής είναι για τους αφελείς, όταν οι ίδιοι ταυτόχρονα εξαγγέλλουν ουσιαστικά την κατάργηση των ελεγκτικών μηχανισμών.
Οι αναφορές της ΝΔ για την καταπολέμηση της διαφθοράς είναι υποκριτικές, τουλάχιστον για την ανώτερη τάξη, όταν το σύστημα που υπηρετεί λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών εργολάβων, προμηθευτών, τραπεζιτών κ.λ.π. Ούτε βέβαια η ΝΔ θ' αλλάξει τους ρόλους, δηλ. ν' αποφασίζουν οι πολιτικοί και όχι οι οικονομικοί παράγοντες. Απλώς θα ευνοηθούν περισσότερο οι
δικοί της και οι «άλλοι» θα απειληθούν με εξαφάνιση.
Οι Ιδιωτικοποιήσεις
Οι ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών θα συνεχισθούν, επειδή αυτό επιβάλλει το χρηματιστικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Μέσω της ΕΕ, στα πλαίσια του «ανταγωνισμού», απαιτεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση τους. Όχι βέβαια επειδή οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι ' ελλειμματικές ή αντιπαραγωγικές (αυτό είναι στο χέρι κάθε κυβέρνησης να το αντιμετωπίσει με την τιμολογιακή και κοινωνική πολιτική της), αλλά γιατί έτσι το κεφάλαιο θ' αποκομίσει τεράστια κέρδη, εκμεταλλευόμενο τους μονοπωλιακούς τομείς που κατέχουν..
Το Ασφαλιστικό
Ό,τι κι αν υποσχέθηκαν για το ασφαλιστικό, δεν πρόκειται να το αποφασίσουν αυτοί θα αποφασισθεί ή μάλλον έχει αποφασισθεί στις Βρυξέλλες, όπως η εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης στην αρχή στα επικουρικά ταμεία και εν συνεχεία και στα κύρια.
Κανείς δεν έχει αποδείξει ότι η δημόσια ασφάλιση δεν είναι βιώσιμη. Όμως, η Κομισιόν έχει εκπονήσει ένα σχέδιο πολιτικής, που προσδιορίζει πώς θα πετύχουν οι επίτροποι και οι κυβερνήσεις την εισαγωγή του μεγάλου κεφαλαίου στην ασφάλιση. Το σχέδιο περιλαμβάνει κινδυνολογία για άμεση κατάρρευση της δημόσιας ασφάλισης, αύξηση των ορίων ηλικίας και των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση των συντάξεων, ώστε να οδηγήσουν εργαζόμενους στα νύχια των
ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και να μετατρέψουν τη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων σε βορά για χρηματιστές και τραπεζίτες.
Επίσης, οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, που ακόμη και το δημόσιο έχρι εφαρμόσει, περιορίζουν δραστικά τα ασφάλιστρα των ταμείων.
Η μονόπλευρη λιτότητα, τα υπερκέρδη και η διαφθορά της ανώτερης τάξης θα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ, όπως άλλωστε ήταν και του ΠΑΣΟΚ.
Ο αγροτικός τομέας θα γνωρίσει ακόμη
χειρότερες μέρες με τη νέα αγροτική πολιτική της ΕΕ (μείωση ενισχύσεων, επιδοτήσεις χωρίς παραγωγή κλπ.). Η βιομηχανική παραγωγή θα περιορισθεί
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η οικονομική και η κοινωνική κατάσταση θα χειροτερεύσει. Η ανεργία θα αυξηθεί, με όλες τις συνέπειες στην κοινωνία.
Για μια ακόμη φορά οι πολίτες επέλεξαν ένα κόμμα , τη ΝΔ, που μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τμήματα άλλων πολιτικών δυνάμεων υπηρετούν αυτό το καθεστώς. Οι πολίτες αυτοί δεν είναι ανεύθυνοι για τις συνέπειες.
Κατηγορία
Φύλλο 97 Μαρτίου 2004
Τελικά, ο Κ. Καραμανλής, μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής του και υπό την πίεση ξένων κέντρων και των εντοπίων μεσαζόντων τους, αναγκάστηκε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, δηλ. να παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας 2 χρόνια πριν από τη λήξη της θητείας του.
Η ζημιά στην οικονομία ως δικαιολογία
Επικαλέστηκε τη ζημιά στην οικονομία από μια ενδεχόμενη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο 6 μηνών και ζήτησε να τον ξαναψηφίσει ο λαός, για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με την «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων». Ονομάζει «μεταρρυθμίσεις» την ανάλγητη οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπαγορεύεται από τις Βρυξέλες, που αφαιρεί εισόδημα (άρα και αγοραστική δύναμη) από το λαό και γιγαντώνει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλά αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» και η γενικότερη πρόσδεση στο άρμα της Ε.Ε. και (μέσω αυτής) στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης είναι που προκάλεσαν τη ζημιά στην οικονομία και η ολοκλήρωσή τους θα οδηγήσει στην επιδείνωση της κρίσης και όχι στην υπέρβασή της. Η ζημιά από την ενδεχόμενη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο δε θα ήταν στην οικονομία, αλλά στους τραπεζίτες και λοιπούς μεγαλοεπιχειρηματίες (τους οποίους η κατεστημένη ορολογία αποκαλεί «οικονομία»), που απαιτούν την «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων», κάτι που δεν μπορεί να κάνει σε προεκλογική περίοδο καμιά κυβέρνηση, γιατί θα καταποντιστεί (βλ. ειδικό άρθρο).
Ανικανότητα και αναποφασιστικότητα
Αλλά κι αν τα πράγματα ήσαν ακριβώς όπως τα παρουσίασε ο Κ. Καραμανλής, δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πειστικά γιατί δεν έκανε διπλές εκλογές τον Ιούνιο, οπότε και τη χώρα (και την οικονομία) δε θα ταλαιπωρούσε με συνεχείς εκλογές και ο ίδιος και το κόμμα του θα έχαναν αξιοπρεπώς με μικρή διαφορά (μικρότερη, ασφαλώς, του 3,5% των ευρωεκλογών) και θα μπορούσαν να επανέλθουν σύντομα στην εξουσία. Ό,τι επικαλέστηκε τώρα ίσχυε και τον Ιούνιο και επιπλέον δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει ούτε τις φωτιές του καλοκαιριού, ούτε την ενίσχυση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, ούτε την επαύξηση των φαινομένων αποσύνθεσης στο κόμμα του. Αν όμως εξηγούσε, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι για άλλη μια φορά απεδείχθη ανίκανος να πάρει μια δύσκολη απόφαση, ότι για άλλη μια φορά επέδειξε αναβλητικότητα και διόγκωσε το πρόβλημα.
Τώρα φαίνεται ότι θα χάσει με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά, που ίσως σημάνει και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Κάποιοι, μάλιστα, διερωτώνται μήπως πράγματι αυτή είναι η βαθύτερη επιθυμία του (ισχυρίζονται ότι και στην αρχηγία της Ν.Δ.-υποψήφιος πρωθυπουργός βρέθηκε χωρίς να το πολυσυνειδητοποιήσει).
Οι πιέσεις των ξένων
Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα φύλλα της «Ε», ο Κ. Καραμανλής εκπροσωπεί τα συμφέροντα μιας όχι μεγάλης μερίδας του ξένου παράγοντα και των εντοπίων μεσαζόντων της, γι αυτό δεν παρεκκλίνει καθόλου από τις κατευθύνσεις της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε δυσπραγία έως απόγνωση και αφαίρεσαν από την κυβέρνησή του και τον ίδιο το κρίσιμο ποσοστό της λαϊκής υποστήριξης.
Στην εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα κινήθηκε στα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά ανέθεσε το χειρισμό τους σε έμπειρους και σοβαρούς πολιτικούς, όπως ο Π. Μολυβιάτης και ο Κ. Παπούλιας, τον οποίο μάλιστα προώθησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με θετικά αποτελέσματα την απελευθέρωση του κυπριακού ελληνισμού κατά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, τη συμφωνία Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και γενικότερα τα ανοίγματα προς τη Ρωσία και το βέτο στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια.
Αυτές τις παρεκκλίσεις ποτέ δεν του συγχώρεσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ουραγοί τους (που, άλλωστε, τον αποδέχτηκαν ως αναγκαίο κακό το 2004), γι αυτό ο Κ. Καραμανλής είχε ανελέητο πόλεμο από τα ΜΜΕ των μεσαζόντων τους και σφοδρή εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο βαθμό, μάλιστα, που έχανε λαϊκή υποστήριξη έδινε σαφή δείγματα υποχώρησης και στα εθνικά θέματα, όπως στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα και στον υπερτονισμό της χρησιμότητας των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων.
Το ζήτημα της διαφθοράς, εγγενές στοιχείο του συστήματος εξάρτησης της πατρίδας μας, επηρέασε κι αυτό σημαντικά τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Καραμανλής (αναποφάσιστος πάντα) ανέχθηκε την ακραία και προκλητική συμπεριφορά κορυφαίων συνεργατών του και πήρε μέτρα μόνον όταν είχαν ήδη οργιάσει τα ΜΜΕ και του είχαν προξενήσει ανεπανόρθωτη ζημιά (ενώ για αντίστοιχα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ σιωπούσαν και σιωπούν). Το κακό για τη Ν.Δ. ολοκληρώνεται με την κραυγαλέα ανικανότητά της να πατάξει την εγκληματικότητα και να επιτρέψει στους Έλληνες πολίτες να ζουν με ασφάλεια, ιδίως σε περιοχές με υπέρμετρη παρουσία ξένων.
Μετά τις εκλογές τι;
Με όλ αυτά και με ανύπαρκτη την αντιπολίτευση, ο Κ. Καραμανλής φαίνεται ότι θα κατορθώσει το ακατόρθωτο, όπως έγραψε εύστοχα ο Γ. Τριάντης: να τρέξει μόνος του και να βγει δεύτερος! Τρία είναι τα μετεκλογικά σενάρια που συζητούνται.
Το πρώτο είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη ανακοινώσει ότι και σ αυτή την περίπτωση θα χρησιμοποιήσει συνεταίρους από το ΣΥΝ και τους Πράσινους, καθώς και τεχνοκράτες, τους τελευταίους προφανώς σε ρόλους που θα προκαλέσουν τη λαϊκή αγανάκτηση. Η κυβέρνηση αυτή θα συνεχίσει την οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπαγορεύουν οι Βρυξέλες και στα εθνικά θέματα θα είναι πειθήνιο όργανο των Αμερικανών. Η κυβέρνηση αυτή θα φθαρεί ταχύτερα και από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, γι αυτό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (δηλ. όσοι αποφασίζουν αντ αυτού) φρόντισε να μειώσει στο ελάχιστο τη συμμετοχή σημιτικών και λοιπών υπόπτων στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα, ώστε να μη χάσει τον έλεγχο του κόμματος. Όσο για τα στελέχη που διέθεταν κάτι θετικό (κάποια προσωπική εντιμότητα, κάποιο πατριωτισμό ή κάποια κοινωνική ευαισθησία) έχουν εκκαθαριστεί πλήρως προ καιρού απ όλα τα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ την εποχή που Σημίτης, Γιωργάκης και λοιποί εκσυγχρονιστές ανέλαβαν τον έλεγχο του κόμματος.
Το δεύτερο σενάριο προβλέπει μη αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ και μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα στηρίζεται σε ψήφους συνεταίρων. Αυτό το σενάριο φαίνεται ότι απομακρύνεται, γι αυτό οι Πράσινοι δεν έχουν την προκλητική προώθηση από τα ΜΜΕ που είχαν στις ευρωεκλογές και μάλλον μένουν εκτός Βουλής, στο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν «επιβάλλεται η τάξις». Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας αυτή τη στιγμή προβάλλει σαν πιθανότερη εξέλιξη η νέα προσφυγή στις κάλπες.
Το τρίτο σενάριο είναι του μεγάλου συνασπισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κατά τα πρότυπα της Γερμανίας, με περιθωριοποιημένο τον Καραμανλή και ίσως και το Γιωργάκη, σενάριο που συναντά μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων, αλλά αποτελεί τη μεγάλη επιθυμία των ξένων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των καναλαρχών, αφού εξασφαλίζει ευρύτατη κοινοβουλευτική συναίνεση για τις «μεταρρυθμίσεις» τους και ανοίγει το δρόμο για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε μια βάση ελεγχόμενη ακόμη περισσότερο απ αυτούς. Τέτοια μεγάλα ανοίγματα, όμως, εμπεριέχουν το ρίσκο να χάσουν τον έλεγχο του παιχνιδιού.
Σε κάθε περίπτωση το μέλλον της χώρας προβλέπεται ζοφερό. Απαιτείται επαγρύπνηση, για να αποφευχθούν τα χειρότερα και ν ανοίξει κάποια στιγμή ο δρόμος για μια καλύτερη πορεία.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Όταν ο κ. Χάνεϊ και η παρέα του είδαν τα σχέδιά τους να συντρίβονται στο δημοψήφισμα της 24/4/2004, βρέθηκαν στην ανάγκη να χαράξουν άλλη στρατηγική, που συνοπτικά συνίσταται στα εξής: α) Αντικατάσταση του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου από άλλον, ελεγχόμενο από αυτούς. β) Επαναφορά του σχεδίου Ανάν με πιο συμπυκνωμένη μορφή και με άλλο όνομα. γ) Έγκριση του σχεδίου από τη Βουλή και όχι με δημοψήφισμα. [Οι περαιτέρω στόχοι τους στο ΑΣΚΕ-3].
Η εκλογή προέδρου από το ΔΗΣΥ είναι αδύνατη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις τους. Γι αυτό επέλεξαν τη λύση Χριστόφια, που τάχθηκε εξ αρχής υπέρ του σχεδίου Ανάν, αλλά αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί, λόγω της αντίθεσης της μεγάλης πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ. Υπολογίζουν βάσιμα ότι, λόγω κομματικού πατριωτισμού, ο Χριστόφιας θα ψηφιστεί από το σύνολο σχεδόν των ΑΚΕΛικών.
Ανοικτή υποστήριξη των Αγγλοαμερικανών προς το Χριστόφια από τον 1ο γύρο θα αποτελούσε πρόκληση, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Γι αυτό προτίμησαν να υπάρξουν 3 υποψηφιότητες στον 1ο γύρο (Παπαδόπουλος, Κασουλίδης, Χριστόφιας). Το σχέδιο σκόνταφτε στο γεγονός ότι ο Χριστόφιας έβγαινε 3ος και έμενε εκτός 2ου γύρου, οπότε η επανεκλογή του Τάσσου θα ήταν βέβαιη. Έτσι τις τελευταίες μέρες είδαμε ξεφωνημένους ανανικούς να υποστηρίζουν Χριστόφια από τον 1ο γύρο. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ (όσοι χρειάζονται) οδηγήθηκαν να ψηφίσουν Χριστόφια από τον 1ο γύρο, ώστε ο δικός τους υποψήφιος να βγει 3ος! Έτσι φαίνεται ότι οδεύουμε στον κρίσιμο 2ο γύρο με μονομάχους Τάσσο και Χριστόφια, με το δεύτερο να έχει την υποστήριξη όλων των ανανικών (και του εν Ελλάδι εσμού Ντόρας, Γιωργάκη κλπ.) και όλου του ισχυρού κομματικού του μηχανισμού, ενώ ο Τάσσος δε διαθέτει κανέναν ισχυρό μηχανισμό, αφού δε θέλησε να οργανώσει και να αξιοποιήσει το συντριπτικό 76%. Έτσι για πρώτη φορά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μικρή υπεροχή του Χριστόφια στο 2ο γύρο. Ας ελπίσουμε ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα ξανακάνει το θαύμα του!
Ευχές του ΑΣΚΕ προς Τάσσο (δες δίπλα)
Με τα παραπάνω δεδομένα το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η αντικατάσταση του Τάσσου από το Χριστόφια ανοίγει το δρόμο για ραγδαίες καταστροφικές εξελίξεις πρώτα στο Κυπριακό και στη συνέχεια σε Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία. Γι αυτό οι όποιες ταξικές, ιδεολογικές και πολιτικές μας διαφορές (π.χ. ευρωπαϊσμός, μη αξιοποίηση 76%, Ν. Υόρκη κλπ.) περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Η υποστήριξη της Βρετανίας προς τον Αττίλα
Εν τω μεταξύ οι ’γγλοι (χειρότεροι εχθροί της Κύπρου και από τους Τούρκους) κάνουν ότι μπορούν, για να αναβαθμίζουν με μικρές κινήσεις το ψευδοκράτος και, μάλιστα, κάποιες πριν από τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου στην Κύπρο, ώστε να εμφανίζουν αποτυχημένη την πολιτική του Τάσσου. Με τη «Συμφωνία Στρατηγικού Συνεταιρισμού», που υπέγραψαν στο Λονδίνο οι πρωθυπουργοί Βρετανίας-Τουρκίας, «θα συνεχιστεί η προσφορά βοήθειας στις αρχές της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου και στα πανεπιστήμιά της, στην προσπάθειά τους να εμπλακούν στη διαδικασία της Μπολόνια».
Στα κατεχόμενα λειτουργούν 6 «πανεπιστήμια», με 37.649 σπουδαστές το 2005-2006, από τους οποίους 26.077 Τούρκοι, 2713 από τρίτες (κυρίως μουσουλμανικές) χώρες και οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι και έποικοι. Στόχος των ’γγλων είναι να αναγνωρισθούν διεθνώς τα πτυχία των ιδρυμάτων αυτών, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο, επειδή (εκτός των πολιτικών) ανακύπτουν και νομικά προβλήματα, αφού όλα αυτά τα ιδρύματα είναι χτισμένα σε γη Ελληνοκυπρίων ή της Κυπριακής Δημοκρατίας και κυρίως επειδή υπάγονται σε «υπουργείο» ενός «κράτους» που δεν αναγνωρίζεται διεθνώς.
Κατηγορία
Φύλλο 119 Νοεμβρίου 2007
Για άλλη μια φορά οι γνωστοί κύκλοι των «αγνώστων» κουκουλοφόρων ξαναχτύπησαν σε χρονικό σημείο καίριο, ρίχνοντας νερό στο μύλο της κυβέρνησης, όπως έκαναν τόσες φορές στο παρελθόν με όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Αυτοί συνιστούν το σύγχρονο ελληνικό παρακράτος. Υποτίθεται πως πολεμούν εναντίον κάθε εξουσίας, του κατεστημένου και της άρχουσας τάξης, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να καταστρέφουν περιουσίες των δημοσίων πανεπιστημίων και των μικροκαταστηματαρχών και αυτοκίνητα σε λαϊκές συνοικίες, όπως τα Πατήσια, τα Χαυτεία, τα Εξάρχεια! Το Κολωνάκι, η Εκάλη και το Παλαιό Ψυχικό τους πέφτουν φαίνεται μακριά. Όπως και όλα τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια! Γι αυτό απολαμβάνουν προκλητικής ανοχής, αν όχι προστασίας, από την αστυνομία (η οποία αντ αυτών συλλαμβάνει άλλους) και προκλητικής προβολής από τα ΜΜΕ. Συλλαλητήρια χιλιάδων ή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και τα δίκαια αιτήματά τους περνούν «απαρατήρητα» από τους γκεμπελίσκους των ΜΜΕ, ενώ τα «κατορθώματα» των ολίγων κουκουλοφόρων προβάλλονται έως και 10 φορές στο ίδιο δελτίο ειδήσεων, για να αγανακτήσει ο τηλεθεατής και να συμφωνήσει με τις «μεταρρυθμίσεις». Χωρίς τη βοήθειά τους η Γιαννάκου δε θα μπορούσε να αναστρέψει το κλίμα του καλοκαιριού και να περάσει τις «μεταρρυθμίσεις» της.
Το παρακράτος δεν έπαψε να υπάρχει μετά τη μεταπολίτευση. Απλώς άλλαξε πρόσωπο. Προδικτατορικά ήταν η αστυνομία, η ασφάλεια, ο στρατός. Από τότε που το πολίτευμά μας απέκτησε φιλελεύθερο προσωπείο, και εν μέρει όντως φιλελευθεροποιήθηκε, άλλος έπρεπε να αναλάβει τον εκφοβισμό του κόσμου, ώστε να απέχει από κοινωνικές και εθνικές διεκδικήσεις, διατηρώντας έτσι το σύγχρονο καθεστώς της εθνικής μας εξάρτησης και της συνεπαγόμενης κοινωνικής ανισότητας. Είναι όλες αυτές οι ομάδες που εκφοβίζουν, ληστεύουν, ξυλοκοπούν. Και έχουν το θράσος να προσπαθούν να περιβάλλουν με ιδεολογικό μανδύα τη δράση τους, ώστε να δυσφημούν προοδευτικές ιδέες και τους φορείς τους. Γιατί άραγε ποτέ τους δεν έκαναν μια δική τους διαδήλωση και πάντα τρέχουν πίσω από τις πορείες αυτών που κατηγορούν;
Αλλά, επειδή το παιχνίδι τους παίζεται πολύ χοντρά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς από πού κινούνται. Η ιδεολογία τους ταυτίζεται πλήρως με τις θεωρίες των φανατικότερων κύκλων της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης. Καίνε την ελληνική σημαία και το μνημείο του ’γνωστου Στρατιώτη, διαλαλούν ότι «ο Σολωμού ήταν ένα φασιστάκι, που καλά κάνανε οι Τούρκοι και τον σκοτώσανε», αποθεώνουν τον ατομικισμό. Για τα εγκλήματα του Μπους, του Μπλερ, του Ισραήλ και της τουρκικής χούντας δε βρήκαν κουβέντα να πουν
Κατηγορία
Φύλλο 115 Μαρτίου 2007
«Ο κ. Μπίντερμαν και οι εμπρηστές»
Ο Ελβετός συγγραφέας Μαξ Φρις, όταν έγραφε το αλληγορικό αυτό έργο, δε φανταζόταν ότι θα απεικόνιζε με τόση ευστοχία τη «σχέση» της Ε.Ε. με τη χώρα μας και τη στάση της κοινωνίας μας.
Ο κ. Γκοτ λιμπ Μπίντερμαν, που στην πόλη του γίνονται εμπρησμοί, όταν τον επισκέπτονται οι εμπρηστές και εγκαθίστανται για μέρες στο σπίτι του, τοποθετώντας σιγά σιγά μπιτόνια με πετρέλαιο, αδυνατεί να πιστέψει ότι θα του το κάψουν. Κι όταν του ζητούν ευγενικά τα σπίρτα, τους τα δίνει κι αυτοί βάζουν φωτιά.
Διαρκούς λιτότητας συνέχεια
Όπως ο κ. Μπίντερμαν δεν έβλεπε το προφανές, έτσι πολλοί στη χώρα μας δε «βλέπουν» το προφανέστερο, ότι η στάση της Ε.Ε., ιδιαίτερα τώρα με την οικονομική κρίση, οδηγεί την Ελλάδα σε πλήρη χρεοκοπία και ότι η μόνη σωτηρία μας είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά της. Η Ε.Ε. ζητά σαδιστικά μόνο από εμάς να μειώσουμε το δημοσιονομικό μας έλλειμμα, οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερη ένδεια τους Έλληνες με φόρους και περικοπές, όταν άλλες χώρες έχουν επίσης μεγάλα ελλείμματα, π.χ. η Ιρλανδία, με έλλειμμα που φθάνει στο 10% του ΑΕΠ της. Το δημοσιονομικό έλλειμμα πολλές φορές είναι αναγκαίο για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, εφ όσον η χώρα είναι παραγωγική.
Με την πολιτική που μας υπαγορεύει η Ε.Ε., δηλ. η Γερμανία, θέλει να στηρίζουμε εμείς με διαρκή λιτότητα το (γερμανικής έμπνευσης) τερατούργημα του ευρώ, που μας επέβαλε, για να προστατεύει τη δική της παραγωγή από το «σκληρό» της μάρκο και τις υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων των άλλων χωρών, που θα καθιστούσαν τα προϊόντα της μη ανταγωνιστικά.
Ούτε λόγος γίνεται απ αυτούς για τα τεράστια εμπορικά ελλείμματα της χώρας ή τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, από τα οποία προέρχονται τα τερατώδη χρέη και δάνεια, αφού η ένταξη στην ΕΟΚ-Ε.Ε. επέφερε καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας και διόγκωση των εισαγωγών καταναλωτικών αγαθών.
Γιατί δεν ανακάμπτουμε;
Κατηγορούν τη χώρα μας για χρέη και ελλείμματα, παριστάνοντας τους ανεύθυνους. Αυτοί, όμως, δεν είναι που ζητούσαν, ζητούν και επιβάλλουν «διαρθρωτικές» αλλαγές, δηλ. ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, περικοπή συντάξεων, μισθών, περίθαλψης, «ελαστική» εργασία, απαγόρευση κρατικών ενισχύσεων υπέρ των αδυνάτων, στο όνομα του «ανόθευτου και ελεύθερου» ανταγωνισμού, και μόνιμη πλέον λιτότητα, στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης; Κι αφού οι κυβερνήσεις μας από την εποχή Σημίτη υπακούουν τυφλά στις ντιρεκτίβες τους, γιατί άραγε όχι μόνο δεν ανακάμπτει η οικονομία μας, αλλά βουλιάζει συνεχώς; Γιατί ζητούν να πληρώνουν μόνο οι πιο αδύνατοι, ενώ για τους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες όχι μόνο δε ζητούν να φορολογηθούν τα υπερκέρδη τους, αλλά, όταν αυτά λόγω της οικονομικής κρίσης μειώνονται, επιβάλλουν στους πολλούς να τους ενισχύσουν;
Αυτοί εμφανίζονται ανεύθυνοι, αλλά απαιτούν. Θέλουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο, ώστε την ευθύνη να την έχει η κυβέρνηση που εκλέγεται, ενώ αυτοί που αποφασίζουν δεν εκλέγονται.
Νόμος της σιωπής
Οι ηγεσίες μας μαζί με τα ΜΜΕ έχουν επιβάλει το νόμο της σιωπής, ώστε να μην ακουστεί οποιαδήποτε άποψη που να ζητά την αποχώρηση της χώρας από την Ε.Ε. Δημοσιοποιείται και επιτρέπεται μόνο κριτική, χωρίς το «δια ταύτα», πολλές φορές προσωποποιημένη (π.χ. ο κακός Αλμούνια), ανώδυνη, αφού κανείς από τους ασκούντες κριτική δε θέτει θέμα αποχώρησης, υπονοώντας ότι αυτή δε συμφέρει. Αυτοί προσφέρουν στην Ε.Ε. πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία από τους απροκάλυπτους υποστηρικτές της, επειδή περνούν έμμεσα την αντίληψη ότι, παρ όλα τα αρνητικά, η συμμετοχή σ αυτήν είναι μονόδρομος.
Ποτέ σε ευρωεκλογές η άρχουσα ελίτ, που συναρτά την ύπαρξή της με την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., δεν επέτρεψε ν ανοίξει συζήτηση για τον απολογισμό της ένταξης, δηλ. αν εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα ή όχι, επειδή υπάρχει κίνδυνος να μεταστραφεί ο ελληνικός λαός, όταν ενημερωθεί και αντιληφθεί το έγκλημα που συντελείται εις βάρος αυτού και της χώρας. Έτσι στις ευρωεκλογές το πολιτικό σύστημα περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τα εσωτερικά ζητήματα, για να μην υπάρχει ούτε ίχνος αναφοράς στην Ε.Ε.
Τι προσδοκούμε;
Ως χώρα και ως κοινωνία τι προσδοκούμε από τη συνέχιση της παραμονής μας στην Ε.Ε.; Μήπως θα σταματήσει η διαρκής λιτότητα, που διαρκεί αδιάλειπτα από το 1982 έως σήμερα; Θ αυξηθούν τα εισοδήματα των πολλών και θα φθάσουμε στο οικονομικό επίπεδο των άλλων ισχυρών χωρών; Θα μειωθούν τα χρέη και τα δάνεια; Θα έχουμε ανάπτυξη από την παραγωγή μας κι όχι λόγω του δανεισμού; Μήπως στο μέλλον η Ε.Ε. θα μας στηρίξει στα εθνικά μας θέματα, ενώ ως τώρα υποστηρίζει όσους διάκεινται εχθρικά απέναντι στην Ελλάδα; Μήπως προσδοκούμε τη διεύρυνση της δημοκρατίας από ένα οργανισμό κατ εξοχήν αντιδημοκρατικό, που λειτουργεί με αδιαφάνεια, που τα αποφασιστικά του όργανα (π.χ. Κομισιόν, Ε.Κ.Τ.) δεν έχουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση, που επαναλαμβάνει δημοψηφίσματα, όταν το αποτέλεσμα δεν τους είναι αρεστό; Μήπως μια ελληνική κυβέρνηση μέσα στην Ε.Ε. μπορεί να πράξει αντίθετα με τις ντιρεκτίβες της, χωρίς να πληρώνει η χώρα πρόστιμα και ρήτρες; Ή, μήπως, η Ε.Ε. των επιχειρηματιών, τραπεζιτών και λοιπών μεγαλοκεφαλαιούχων θα μετατραπεί ως δια μαγείας σε Ε.Ε. των λαών;
Μόνον όσοι δεν ανήκουν στους χρυσοκάνθαρους ευρωπαϊστές μπορούν ν απαντήσουν με ειλικρίνεια αν συμφέρει το λαό και τη χώρα η παραμονή μας στην Ε.Ε.!
Κατηγορία
Φύλλο 128 Μαΐου 2009
Η ραγδαία επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, σε συνδυασμό με την σχεδιαζόμενη από τη νέα κυβέρνηση Μπους απόσυρση της άμεσης στρατιωτικής αμερικανικής ανάμιξης σε διάφορες περιοχές, δημιουργεί την αίσθηση ότι η υπερδύναμη έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος της δυνατότητας επιβολής της ισχύος της.
Βρέθηκε για πρώτη φορά απομονωμένη, μαζί με τη Βρετανία, όταν βομβάρδισαν πρόσφατα τη Βαγδάτη για επίδειξη δύναμης απέναντι σε Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, που διαφωνούν με την πολιτική της στο Ιράκ. Όλος ο αραβικός κόσμος, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί της όπως η Σ. Αραβία, καταδίκασε την ενέργειά της. Διαφάνηκε μάλιστα ότι για το Ιράκ υπάρχουν δύο γραμμές στην αμερικάνικη πολιτική, αυτή του υπουργού εξωτερικών Κ. Πάουελ και αυτή του αντιπροέδρου Τσένι.
Οι ρεπουμπλικάνοι είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και γενικότερα των παραδοσιακών βιομηχανιών. Είναι συνεπώς αναμενόμενο ότι το ενδιαφέρον τους θα είναι αυξημένο για τη διατήρηση και διεύρυνση των προσβάσεων στα πετρέλαια, δηλ. κυρίως Μ. Ανατολή, Περσικός Κόλπος, Καύκασος. Επίσης επιδιώκουν σταθερά την εξασφάλιση προσβάσεων των αμερικανικών κεφαλαίων στις χώρες της Α. Ασίας, που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό και νέες αγορές.
Βρέθηκε για πρώτη φορά απομονωμένη, μαζί με τη Βρετανία, όταν βομβάρδισαν πρόσφατα τη Βαγδάτη για επίδειξη δύναμης απέναντι σε Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, που διαφωνούν με την πολιτική της στο Ιράκ. Όλος ο αραβικός κόσμος, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί της όπως η Σ. Αραβία, καταδίκασε την ενέργειά της. Διαφάνηκε μάλιστα ότι για το Ιράκ υπάρχουν δύο γραμμές στην αμερικάνικη πολιτική, αυτή του υπουργού εξωτερικών Κ. Πάουελ και αυτή του αντιπροέδρου Τσένι.
Οι ρεπουμπλικάνοι είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και γενικότερα των παραδοσιακών βιομηχανιών. Είναι συνεπώς αναμενόμενο ότι το ενδιαφέρον τους θα είναι αυξημένο για τη διατήρηση και διεύρυνση των προσβάσεων στα πετρέλαια, δηλ. κυρίως Μ. Ανατολή, Περσικός Κόλπος, Καύκασος. Επίσης επιδιώκουν σταθερά την εξασφάλιση προσβάσεων των αμερικανικών κεφαλαίων στις χώρες της Α. Ασίας, που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό και νέες αγορές.
Ρωσία
Επιδιώκουν να απομονώσουν τη Ρωσία, τώρα μάλιστα που έφυγε η διεφθαρμένη κλίκα του Γιέλτσιν και γίνεται πλέον προσπάθεια να ασκηθεί εθνική πολιτική, ώστε να δρουν ανενόχλητοι στον Καύκασο και γενικότερα στις περιοχές όπου η Ρωσία έχει ιστορικούς δεσμούς επιρροής, όπως στα Βαλκάνια.
Η επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με απελάσεις Ρώσων κατασκόπων (;), είχε αποτελέσματα αρνητικά για τις ΗΠΑ. Προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιράν, με το οποίο, μάλιστα, υπογράφτηκε αμυντική συμφωνία. Κατασκευάσθηκε ο αγωγός πετρελαίου Καζακστάν Νοβοροσίρσκ στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν στην Τουρκία είναι αμφίβολο αν θα κατασκευασθεί. Οι εξελίξεις αυτές, ευνοϊκές για τη ρωσική πολιτική, συντελέσθηκαν παρά τις έντονες αμερικανικές προσπάθειες για την αποτροπή τους.
Η επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με απελάσεις Ρώσων κατασκόπων (;), είχε αποτελέσματα αρνητικά για τις ΗΠΑ. Προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιράν, με το οποίο, μάλιστα, υπογράφτηκε αμυντική συμφωνία. Κατασκευάσθηκε ο αγωγός πετρελαίου Καζακστάν Νοβοροσίρσκ στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν στην Τουρκία είναι αμφίβολο αν θα κατασκευασθεί. Οι εξελίξεις αυτές, ευνοϊκές για τη ρωσική πολιτική, συντελέσθηκαν παρά τις έντονες αμερικανικές προσπάθειες για την αποτροπή τους.
Κίνα
Με την Κίνα θέλουν να έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν το γεωπολιτικό της ρόλο στην Ασία, πράγμα δύσκολο, επειδή δεν υπάρχει αντίπαλο δέος στην περιοχή. Η Ιαπωνία μεταπολεμικά έχει περιορισθεί σε οικονομική δύναμη, που τα τελευταία χρόνια η οικονομία της βρίσκεται σε κρίση.
Δε συμφέρει τους Αμερικανούς η ανοικτή αντιπαράθεση με την Κίνα, επειδή θα περιορίσει τις προσβάσεις τους στην Α. Ασία. Το πρόσφατο επεισόδιο με το κατασκοπευτικό αμερικανικό αεροπλάνο και η απαξιωτική και αλαζονική συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας προς την Κίνα είναι ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο για τις ΗΠΑ, επειδή περιορίζει την επιρροή τους στην περιοχή.
Ευρώπη
Στα Βαλκάνια προσπαθούν να απεμπλακούν στρατιωτικά. Όπως δήλωσε ο Μπούς, τα αμερικανικά στρατεύματα σε χώρες εκτός ΗΠΑ θα μειωθούν. Την επιρροή τους στην Ευρώπη και στο νέο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας (Ουκρανία, Καύκασος) θα επιχειρήσουν να διατηρούν μέσω του ΝΑΤΟ και της επέκτασής του προς Ανατολάς.
Η απόλυτη υπεροχή και η επιθετικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης» δείχνει σημάδια υποχώρησης. Ετσι για τους λαούς διαμορφώνονται καλύτερες συνθήκες, ώστε ν απαιτήσουν πιο αποτελεσματικά όσα τους αφαίρεσαν την προηγούμενη δεκαετία, με την πιο άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις πιο βάρβαρες στρατιωτικές επεμβάσεις.
Η απόλυτη υπεροχή και η επιθετικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης» δείχνει σημάδια υποχώρησης. Ετσι για τους λαούς διαμορφώνονται καλύτερες συνθήκες, ώστε ν απαιτήσουν πιο αποτελεσματικά όσα τους αφαίρεσαν την προηγούμενη δεκαετία, με την πιο άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις πιο βάρβαρες στρατιωτικές επεμβάσεις.
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
Οι πιέσεις των ΗΠΑ προς τη χώρα μας, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ την άνοιξη του 2008, είχαν αρχίσει πολύ πριν από τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Για το λόγο αυτό ζήτησαν την επίσπευση των εκλογών. Οι οργανωμένοι εμπρησμοί κατά την προεκλογική περίοδο, που είχαν πολλαπλούς στόχους, που κατέκαψαν τα δάση μας, έδειξαν το μέγεθος των πιέσεων. Τελικά φαίνεται ότι δεν πέτυχαν πλήρως το στόχο τους σ ότι αφορά στη συναίνεση της Ελλάδας στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή έστω ως FYROM. Οι ΗΠΑ πάντως, μέσω του «μεσολαβητή» Μάθιου Νίμιτς, κάλεσαν επίσημα την Ελλάδα και τα Σκόπια στις 23 Οκτωβρίου ν αρχίσουν διαπραγματεύσεις, αφού εξασφάλισαν την ομοφωνία των κοινοβουλευτικών κομμάτων στη σύνθετη ονομασία, πλην του «πατριώτη» και εκ της μητσοτακικής «οικογένειας» ορμώμενου Γ. Καρατζαφέρη, το κόμμα του οποίου λειτουργεί ως άλλοθι για τους υπόλοιπους. Επιτρέπει π.χ. στο ΣΥΝ και στον κ. Αλαβάνο να δηλώνει κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια (γιατί άραγε;): «Πιστεύουμε ότι κανείς από τους δυο γείτονες δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε καταστάσεις ακροτήτων και εθνικισμού, όσο δύσκολο και αν είναι το πρόβλημα. Αντίθετα μπορούμε να συναντηθούμε στη μέση της γέφυρας. Και γι αυτό νομίζω ότι ο πολιτικός διάλογος στις σημερινές δύσκολες πολιτικά συνθήκες (σ.σ. γιατί;) είναι πάντα χρήσιμος». Σε ερώτηση δημοσιογράφου για την αδιαλλαξία των Σκοπίων, ο Αλαβάνος απάντησε: «Τουλάχιστον τις τελευταίες μέρες τα μηνύματα αδιαλλαξίας τα οποία στέλνονται είναι πολύ ισχυρότερα από την Ελλάδα παρά από τους γείτονες μας». Σωστά !!
Οι «διαλλακτικοί» γείτονες
Οι «διαλλακτικοί» γείτονες, δια στόματος του πρωθυπουργού τους δηλώνουν ότι «... το αντίτιμο να αλλάξουμε το συνταγματικό μας όνομα, κατόπιν επιθυμίας της Ελλάδας, για να επιτύχουμε την εκπλήρωση της μέγιστης αυτής προτεραιότητας (σ.σ. δηλ. την ένταξη στο ΝΑΤΟ), είναι πολύ μεγάλο. Για μας, το ενδεχόμενο αυτό απορρίπτεται κατηγορηματικά, ακόμη κι αν μας κοστίσει την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ». Και συνεχίζει: «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας διαθέτει τεράστια υποστήριξη απ΄ όλες σχεδόν τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και κυρίως από τις ΗΠΑ» (δήλωση στις 5-11-2007). Και ο άλλος «διαλλακτικός», υφυπουργός τους Εξωτερικών, σε εφημερίδα της χώρας του δήλωσε: «Του χρόνου θα προσχωρήσουμε στο ΝΑΤΟ, ενώ είναι ρεαλιστικές οι πιθανότητες να προσδιοριστεί ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Επομένως, εάν κάποιος θέλει και περαιτέρω να πιπιλίζει το δάκτυλό του και να επαναλαμβάνει κλαψιάρικα το ίδιο παράπονο και στις επόμενες δύο και περισσότερες χιλιετίες, είναι πρόβλημά του». Ο ίδιος, για να μην ξεχνιόμαστε, έθεσε και ζήτημα σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει δύναμη που θα παρεμποδίσει αυτούς τους Μακεδόνες να κερδίσουν στον έννομο αγώνα που διεξάγουν για τα νόμιμα δικαιώματά τους».(Καθημερινή 23-10-2007). «Διαλλακτική» ενέργεια, κ. Αλαβάνο, ήταν επίσης η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη της σκοπιανής αντιπροσωπείας στα κατεχόμενα στην Κύπρο, που υποσχέθηκε την εγκαθίδρυση διπλωματικών και εμπορικών γραφείων και τη σύναψη απ ευθείας σχέσεων με το ψευδοκράτος.
...και τα όργανά τους
Εν τω μεταξύ το «Ουράνιο Τόξο» το αυτοαποκαλούμενο κόμμα της «μακεδονικής μειονότητας», δηλ. το όργανο του σκοπιανού αλυτρωτισμού, που υποστηρίζεται παντοιοτρόπως από ξένους (π.χ. Σόρος) και εγχώριους «προοδευτικούς» (O.A.K.K.E, ENANTIA, Πράσινοι Οικολόγοι, Παρατηρητήριο Ελσίνκι, «Ιός» της Ελευθεροτυπίας, κ.λ.π.). και ιδρύθηκε το 1994, παίρνοντας ελάχιστους ψήφους στις ευρωεκλογές 1999 και 2004, με επιστολή του προς το Νίμιτς στις 5-11-2007 αναφέρει ότι «η ελληνική πολιτική την τελευταία δεκαετία λειτούργησε αποσταθεροποιητικά για τα Βαλκάνια, ενώ στάθηκε εμπόδιο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και στην ένταξή της σε διεθνείς θεσμούς». Καλεί τη διεθνή κοινότητα να «στείλει ξεκάθαρο μήνυμα σε σχέση με τις αρνητικές θέσεις της Ελλάδας», δηλ. «η διεθνής κοινότητα δε θα διαπράξει το λάθος να υποστηρίξει τον επιθετικό ελληνικό εθνικισμό». Και ιδού πώς: «όταν η διεθνής κοινότητα διαπίστωσε ότι υπήρχε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βοσνία και στο Κόσοβο, αποφασιστικά ανέλαβε στρατιωτική δράση, με τη συναίνεση του ΟΗΕ» (Καθημερινή 8-11-2007). Μόνοι τους αποκαλύπτονται. Οι «διαλλακτικοί» γείτονες, στο επόμενο βήμα του σχεδίου τους, σκοπεύουν να καλέσουν τους «διαλλακτικούς μεσολαβητές» να στείλουν στρατεύματα κατοχής του ΝΑΤΟ στην ελληνική Μακεδονία!!
Οι ηγεσίες μας
Δυστυχώς, και πάλι οι ηγεσίες της χώρας μας λειτουργούν αντίθετα με τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν τους αρκεί ότι με την ενδοτική πολιτική τους η Τουρκία διεκδικεί το μισό Αιγαίο και κατοχυρώνει σταδιακά τη κατοχή της στην Κύπρο; Η αναγνώριση των Σκοπίων με σύνθετη ονομασία θα σηματοδοτήσει νέες εδαφικές και διαμελιστικές απειλές από τους εκάστοτε προστάτες των Σκοπίων, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Δεν τηρούν ούτε τα διαπραγματευτικά προσχήματα. Η Υπ. Εξ. κ. Ντόρα έσπευσε ν ανακοινώσει τη σύνθετη ονομασία, παραβιάζοντας κάθε διαπραγματευτική πρακτική, και ο πατέρας της να την καλύψει, ισχυριζόμενος ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών του 1992 ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας! Μετά τις δηλώσεις του Μπερνς περί του αδιανόητου ν ασκήσουμε βέτο, βγήκε ο ίδιος ο Μητσοτάκης να παραστήσει τον αντιαμερικανό!
Ο κ. Νίμιτς
Ο αμερικανός μεσολαβητής, υποτίθεται, του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς λειτουργεί ουσιαστικά ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και οι ως τώρα προτάσεις του ήταν όλες υπέρ των Σκοπίων. Θυμίζουμε ότι το 2004 πρότεινε ουσιαστικά τη διπλή ονομασία, δηλ. ως νομικά ισότιμα για διεθνή χρήση δύο ονόματα: «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «Ρεπούμπλικα Μακεντονίγια-Σκόπια», ενώ υποχρέωνε την Ελλάδα να προσθέσει στη Μακεδονία της επιθετικό προσδιορισμό (π.χ. «ελληνική επαρχία της Μακεδονίας»).
Η σημασία της χώρας μας
Η Ελλάδα είναι ο μόνος παράγοντας σταθερότητας και επιβίωσης των Σκοπίων, γι αυτό έχει μεγάλη σημασία για τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. να συναινέσουμε στα σχέδιά τους, ώστε να επωμισθούμε πλήρως το κόστος, εισπράττοντας τον αλυτρωτισμό τους. Οι Αλβανοί, κυρίως του Κοσόβου, και η Βουλγαρία είναι στοιχεία αποσταθεροποιητικά αυτού του τεχνητού μορφώματος. Το ιδεολόγημα του μακεδονισμού, που προώθησε ο Τίτο στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, σήμερα είναι πλέον επισφαλές στοιχείο συνοχής του πληθυσμού των Σκοπίων, όταν μάλιστα οι σημερινοί προστάτες του θα έχουν μεγαλύτερα συμφέροντα στο Κόσοβο ή αλλού στη γειτονιά μας, φορτώνοντάς τους σε μας. Έχουμε ισχυρή θέση, αλλά δυστυχώς ενδοτικές ηγεσίες.
Μια ελληνική κυβέρνηση
φυσικά δε θα είχε Υπ. Εξ. σαν την κ. Ντόρα, που η παρουσία της εκπέμπει τον ενδοτισμό και τη ξενοδουλεία. Θα έπρεπε, διερμηνεύοντας τα αισθήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που απορρίπτει τη σύνθετη ονομασία, επειδή αντιλαμβάνεται τι θα επακολουθήσει, τουλάχιστον:
§Να αποδεσμευθεί από την Ενδιάμεση Συμφωνία, που έχουν παραβιάσει πολλαπλά οι Σκοπιανοί .
§Να καταστήσει σαφές ότι δεν αναγνωρίζει ούτε πρόκειται ν αναγνωρίσει κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
§Να απαιτήσει την αντικατάσταση του Νίμιτς ως μεσολαβητή.
§Να κλιμακώσει τις διπλωματικές, πολιτικές και οικονομικές κινήσεις, έτσι ώστε να δείξει προς κάθε κατεύθυνση ότι η Ελλάδα θεωρεί ζωτικό για τα εθνικά της συμφέροντα το Μακεδονικό ζήτημα και ότι θ ακολουθήσει σταθερή και αταλάντευτη πολιτική.
Μια ελληνική κυβέρνηση ...
Κατηγορία
Φύλλο 119 Νοεμβρίου 2007
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. δεν κρύβουν την πλήρη ευθυγράμμιση τους με την πολιτική της Ε.Ε. Υπερψηφίζουν ό,τι έρχεται από τις Βρυξέλες. Ο ΣΥΝ άλλοτε υπερψηφίζει, άλλοτε καταψηφίζει και μας παροτρύνει να αγωνιστούμε για να κάνουμε την Ε.Ε. «κοινωνική» και «προοδευτική», δηλ. να αγωνιστούμε για έναν ανέφικτο στόχο. Τελικά η Ε.Ε. θα διαλυθεί και ο ΣΥΝ ακόμη θα προσπαθεί να τη βελτιώσει!
Το ΚΚΕ έχει πάντα μια αρνητική στάση προς την Ε.Ε., αλλά συγκεκριμένη και σταθερή θέση δεν έχει. Την εποχή Γκορμπατσόφ η θέση του ήταν ίδια με τη σημερινή του ΣΥΝ. Σε συνδιάσκεψη το 1993 αποφάσισε την «αποδέσμευση» από την Ε.Ε., θέση όμως που δεν προέβαλλε και αντ' αυτής προέβαλλε συνθήματα, όπως «όχι στο Μάαστριχτ», «ανυπακοή και απειθαρχία» κλπ. Στις περσινές ευρωεκλογές η Α. Παπαρήγα αναφέρθηκε μερικές φορές στην «αποδέσμευση». Σήμερα η «αποδέσμευση» πάλι ξεχάστηκε και το νέο σύνθημα είναι «ανατροπή της Ε.Ε.». Δε μας εξηγείτε λίγο, σύντροφοι, τι σημαίνει αυτό το «ανατροπή», γιατί εμείς δεν το καταλαβαίνουμε!
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Πριν από 3 χρόνια οι Αμερικανοί επιχειρηματίες είχαν απαιτήσει από την κυβέρνηση Κλίντον να παρέμβει μέσω του Π.Ο.Ε. (Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), για να καταργηθεί η νομοθετική προστασία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας που υπήρχε σε χώρες της Ευρώπης, ώστε να μπορέσουν να κάνουν επενδύσεις! Κλασικό παράδειγμα της αρχής: τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο.
Σήμερα το μοναδικό δημόσιο Νοσοκομείο στην Ουάσινγκτον αδυνατεί να λειτουργήσει, λόγω έλλειψης πόρων. Το άλλοτε αξιοζήλευτο Δημόσιο Σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας έχει πλέον διαλυθεί, σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. ’λλη μια υπηρεσία της... σοσιαλιστικής κυβέρνησης του κ. Μπλερ προς το μεγάλο κεφάλαιο (βλ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ 24/6/01).
Ο δρόμος για τις ιδιωτικοποιήσεις έχει ένα πρώτο στάδιο: τη διάλυση του φορέα που λειτουργεί για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, ώστε οι αφελείς να θεωρήσουν ως αναγκαία λύση την ιδιωτικοποίηση. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να εξευτελίσει θεσμούς, για τους οποίους είχαν γίνει μεγάλοι αγώνες: συνεταιρισμοί, κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις κλπ. Δεν είναι μόνο οι ρεμούλες και οι προσλήψεις άχρηστου προσωπικού, αλλά και η (φαινομενικά) αναιτιολόγητη ταλαιπωρία του κόσμου. Ατέλειωτες ουρές στις κρατικές Τράπεζες, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, για να αγανακτούν οι πολίτες.
Σ' αυτά τα πλαίσια το ΠΑΣΟΚ κι άλλα να παρέχουν άθλιον επιπέδου ανέλαβε και τη διάλυση των δημόσιων Νοσοκομείων, ώστε άλλα απ' αυτά να ξεπουληθούν σε ιδιώτες περίθαλψη.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση;
Τα δημόσια Νοσοκομεία έχουν εγκαταλειφθεί στη τύχη τους, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς επισκευές, χωρίς ανανέωση, με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δεν επαρκεί ούτε για το 1/3 των ασθενών. Για να κάνεις μια σοβαρή εξέταση, πέρα από εξετάσεις αίματος και ακτινογραφίες (που και γι' αυτές πρέπει να περιμένεις ώρες στην ουρά και μετά ραντεβού), πρέπει να περιμένεις εβδομάδες ή και μήνες. Τα κρεβάτια δεν επαρκούν και τα ράντζα γεμίζουν τους διαδρόμους. Για να κάνεις μια εγχείρηση, πρέπει να διαθέσεις από 200.000 μέχρι 3.000.000 ως φακελάκι στους μεγαλογιατρούς "καθηγητές" αλλά και σε κατώτερους.
To Δημόσιο πληρώνει τεράστια ποσά σε ιδιώτες για εξετάσεις που δεν μπορεί να κάνει, είτε γιατί δεν έχει τα μηχανήματα, είτε γιατί αυτά που υπάρχουν δεν επαρκούν ούτε για τις άμεσες ανάγκες. Υπολογίστηκε σε ένα Νοσοκομείο ότι τα χρήματα για αγορά και λειτουργία αξονικού τομογράφου θα ήταν πολύ λιγότερα, από αυτά που πληρώνουν σε ένα χρόνο σε ιδιώτες για τις εξετάσεις αυτού του είδους.
Ο δεύτερος τομέας της Υγείας είναι η πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (η εκτός νοσοκομείων), που κατά κύριο βαθμό παρέχεται από το ΙΚΑ. Οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ γνωρίζουν την τραγική του κατάσταση, που έχει ως συνέπεια την προώθηση των ασφαλισμένων στην ιδιωτική περίθαλψη. Τελικός στόχος τους η πλήρης διάλυση του ΙΚΑ και όλων των ασφαλιστικών Ταμείων.
Το παρήγορο είναι ότι μέσα σ' όλο αυτό το αρνητικό κλίμα πολλοί γιατροί, ιδίως νέοι, επιμένουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να φροντίζουν τους ασθενείς τους μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Η υπόθεση της δημόσιας περίθαλψης πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του ελληνικού λαού. Να την περιφρουρήσουμε και να τη βελτιώσουμε. Αλιώς, οι λίγοι εύποροι θα καλύπτονται από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι πολλοί φτωχότεροι (που θα γίνονται όλο και περισσότεροι) ουσιαστικά δε θα έχουν περίθαλψη και θα πεθαίνουν σε μικρότερη ηλικία, ώστε να έχει το κεφάλαιο και αυτό το όφελος, αφού θα περιοριστούν τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων (το ομολόγησε, άλλωστε, ο κ. Σπράος).
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και τώρα που η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα είπε ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι μια απάτη ;
Κατηγορία
Φύλλο 82 Ιουλίου 2001
Η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζεται και ανακυκλώνεται από τους ίδιους τους δημιουργούς της, με στόχο την όλο και αγριότερη εκμετάλλευση των λαών. Η Ελλάδα έχει την ατυχία να βιώνει την κρίση με μια κυβέρνηση που απροκάλυπτα εξυπηρετεί τα αμερικανικά, κυρίως, συμφέροντα (και κάποια ειδικότερα, όπως της Γκόλντμαν Σακς) και τα ευρωπαϊκά, κατά δεύτερο λόγο.
Για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, πρέπει να εκδιώξουμε τη σημερινή κατοχική κυβέρνηση, να την αντικαταστήσουμε με άλλη, που να εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, η οποία, κατά τη γνώμη του ΑΣΚΕ, θα πρέπει να κινηθεί στο παρακάτω πλαίσιο.
Α) Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι 230 έως 240 δισ. Αν από αυτά αφαιρεθεί ο ετήσιος δανεισμός (50 έως 70 δισ.), βγαίνει ότι ο πλούτος που παράγεται στη χώρα μας φθάνει καθαρά τα 170 έως 190 δισ. το χρόνο. Αυτός, όμως, ανισοκατανέμεται και υπερβολικά μεγάλο μέρος του διαρρέει στο εξωτερικό για εισαγωγές και τοκοχρεολύσια. Τα σημερινά τεράστια χρέη και τα ελλείμματα είναι τα σωρευτικά αποτελέσματα μιας αντιπαραγωγικής δομής, που επιβλήθηκε από την άρχουσα τάξη, με την επιλογή της για την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε.-ΟΝΕ. (βλ. έκδοση ΑΣΚΕ-4). Γι αυτό μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση (αριστερή ή δεξιά) οφείλει να προκηρύξει άμεσα δημοψήφισμα για την αποχώρηση της χώρας από την Ε.Ε.
Β) Με την αποχώρηση από την Ε.Ε. και την επαναφορά της δραχμής, οφείλουμε να εθνικοποιήσουμε ένα μέρος του τραπεζικού συστήματος και να απαγορεύσουμε την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Έτσι ξαναπαίρνουμε στα χέρια μας τη νομισματική μας πολιτική, ώστε να μπορούμε να προωθούμε τις εξαγωγές μας, να μοιράζουμε τα βάρη των οικονομικών δυσκολιών σε όλους κι όχι μόνο στους εργαζόμενους και συνταξιούχους και να μην επιτρέπουμε σε κερδοσκόπους ή άλλους να υπονομεύουν την προσπάθεια της ανάπτυξης.
Γ) Με το μνημόνιο η χώρα μας θα φτάσει να πληρώνει για τους τόκους των δανείων περίπου τόσα όσα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου, που, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011, είναι 22 δισ. Συνεπώς, λόγω του μνημονίου δε θα μπορεί το κράτος να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, αφού η αφαίμαξη των πόρων της χώρας είναι συνεχής και αυξανόμενη. Το αδιέξοδο είναι ολοφάνερο. Γι αυτό πρέπει να καταργήσουμε αμέσως το μνημόνιο με απλό νόμο, όπως αυτός με τον οποίο μας επιβλήθηκε (άλλωστε τα χρήματα τα έχουν πάρει ήδη πίσω, δηλ. απλώς θα απαλλαγούμε από τους επαχθείς όρους). Ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας και άλλοι επιστημονικοί φορείς έχουν καταγγείλει το μνημόνιο ως αντισυνταγματικό κι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για την κατάργησή του, τα οποία, αν δεν είναι όργανά τους, θα μας απελευθερώσουν από το μνημόνιο αυτόματα και νομότυπα.
Δ) Η αντιπαραγωγική νοοτροπία του κράτους, δηλ. να καταναλώνεις περισσότερα απ όσα παράγεις και να δανείζεσαι για να αγοράσεις, έχει περάσει και σε πολλές οικογένειες και είναι φαινόμενο παρακμής. Πολλοί έχουν δανειστεί για να αγοράσουν πολυτελές αυτοκίνητο ή για να πάνε διακοπές ή για άλλες αγορές, που δεν ήσαν απαραίτητες. Δε σκέφθηκαν ότι, αφού δεν είχαν δικά τους χρήματα γι αυτές τις αγορές και με δεδομένο ότι γενικά το οικογενειακό εισόδημα θα μειώνεται συνεχώς και δε θα αυξάνεται, δε θα έβρισκαν χρήματα ούτε για να ξεπληρώσουν τα δάνεια. Η απερισκεψία κάνει τον άνθρωπο να ζητάει χρήματα που δεν είναι προϊόν εργασίας. Με την οργιώδη διαφήμιση τους έκαναν να πιστεύουν ότι τους χαρίζουν λεφτά, στην αρχή με τα τυχερά παιχνίδια (λαχεία, προπό κ.λπ.), μετά με το χρηματιστήριο, τώρα με τα δάνεια από τις τράπεζες. Αυτοί οι άνθρωποι δε βλάπτουν μόνο τις οικογένειές τους, αλλά και το κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν κινητοποιούνται (απεργίες κ.λπ.) και γενικά λειτουργούν υπό καθεστώς φόβου. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, αυτή η υπερκαταναλωτική νοοτροπία πρέπει να εκλείψει.
Ε) Η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να επανασυστήσει και να αναπτύξει το παραγωγικό δυναμικό της. Να προωθήσει τον αγροτικό τομέα, που πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ-Ε.Ε. ήταν πλεονασματικός, να προωθήσει εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας με το υψηλής στάθμης επιστημονικό δυναμικό που διαθέτει, να ενισχύσει και να προστατεύσει κάθε εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να γίνει (αν χρειάζεται) με την επιβολή δασμών στα ξένα προϊόντα που ανταγωνίζονται τα ελληνικά, με επιδότηση της παραγωγής και των εξαγωγών, με εξασφάλιση αγορών στο εξωτερικό με διμερείς εμπορικές (και όχι μόνο) συμφωνίες με άλλες χώρες με βάση το αμοιβαίο όφελος κ.λπ.
ΣΤ) Η Ελλάδα πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της στην πραγματική του αξία. Η Αργεντινή το 2002 «κούρεψε» το 65% του χρέους και πλήρωσε μόνο το 35% των όσων απαιτούσαν οι δανειστές. Το 65% του χρέους της «κούρεψε» το 2004 και η Ουρουγουάη. Το 2008 ο Ισημερινός κήρυξε άνομο το χρέος προς τους δανειστές, οι οποίοι αντέδρασαν με κόψιμο περαιτέρω δανείων, αλλά η χώρα απευθύνθηκε στην Κίνα, από την οποία πήρε όσο δάνειο χρειαζόταν με πολύ ευνοϊκότερους όρους. Η χώρα μας στο εξής πρέπει να δανείζεται μόνο για παραγωγικές επενδύσεις, κατά προτίμηση με εσωτερικό δανεισμό από την Ελλάδα και την ομογένεια. Οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες φθάνουν τα 380 δισ. (στοιχεία Μαΐου 2010), ποσό που υπερβαίνει το δημόσιο χρέος και το οποίο εκμεταλλεύονται ασύδοτα και προς ίδιον όφελος οι τράπεζες (τρομακτικά bonus και φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό), αντί να διατίθενται στην ορθολογική ανάπτυξη υπέρ της κοινωνίας. Αν χρειασθεί εξωτερικό δανεισμό η Ελλάδα, μπορεί να συνάπτει μόνο διακρατικές συμφωνίες (π.χ. η Κίνα έχει δανείσει τη Σερβία και τη Μολδαβία με επιτόκιο 3%, έναντι κατασκευής έργων από κινέζικες εταιρείες, με χρόνο αποπληρωμής 15 χρόνια).
Ζ) Να απαιτήσουμε την καταβολή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία. Αν η κ. Μέρκελ και οι διάδοχοί της αρνηθούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τότε να διαγράψουμε ισόποσες υποχρεώσεις δικές μας προς τις γερμανικές τράπεζες. Αν χοντρύνουν το παιχνίδι (τουριστικές οδηγίες κ.λπ.), να ξέρουν ότι θα προχωρήσουμε σε μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων, που έχουν κατακλύσει την ελληνική αγορά. Αυτοί θα χάσουν πολύ περισσότερα.
Η) Να προωθήσουμε την παιδεία, τον πολιτισμό, την έρευνα και την τεχνολογία. Η επένδυση στον άνθρωπο είναι η πιο παραγωγική επένδυση μιας χώρας. Την επένδυση δεν τη θεωρούμε με τη στενή έννοια του καπιταλιστικού κόσμου, που θέλει τους εργαζομένους να είναι εξειδικευμένοι σε ένα μόνο αντικείμενο, με μοναδικό σκοπό την κερδοφορία του εργοδότη και αποκλεισμένοι από κάθε άλλο μορφωτικό και πολιτιστικό στοιχείο (ώστε να είναι και πλήρως ελεγχόμενοι). Η Ελλάδα χρειάζεται πολίτες με συλλογική νοοτροπία, κοινωνικές ευαισθησίες, εθνική συνείδηση, ευρεία μόρφωση, συνεχιστές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και με πανανθρώπινες αξίες, ανοιχτούς στους άλλους λαούς, ιδίως τους γειτονικούς, και τους πολιτισμούς τους.
Κατηγορία
Φύλλο 136 Νοεμβρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό