Η αιφνιδιαστική ολιγόωρη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Β. Πούτιν ήρθε να επιβεβαιώσει την αναθέρμανση του ρωσικού ενδιαφέροντος για την προώθηση της κατασκευής του πετρελαιοαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης. Η επίσκεψη είχε και ευρύτερο στόχο, να τονίσει σε ανώτατο επίπεδο τη βούληση της ρωσικής πλευράς για στενή ενεργειακή και αμυντική ελληνορωσική συνεργασία στο μέλλον.
Το αποτέλεσμα της τριμερούς συνάντησης (Ελλάδα, Ρωσία, Βουλγαρία) ήταν μια διακήρυξη ενεργειακής συνεργασίας. Η διακήρυξη προβλέπει τη δέσμευση των μερών: 1) για υπογραφή διακρατικής συμφωνίας πριν το Δεκέμβρη του 2006 για έναρξη κατασκευής του αγωγού, 2) για τη δημιουργία της εταιρείας διαχείρισης του αγωγού, κάτι το οποίο προϋποθέτει την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων μεταξύ των χωρών και των εταιρειών που θα συμμετέχουν στην κατασκευή και εκμετάλλευση για τα ποσοστά συμμετοχής τους. Επίσης η διακήρυξη περιέχει τη δέσμευση των τριών χωρών για περαιτέρω συνεργασία στην ηλεκτρική ενέργεια και στα δίκτυα διανομής φυσικού αερίου.
Σχετικά με το φυσικό αέριο, ειδικότερα, έγινε συζήτηση και στη διμερή συνάντηση Πούτιν - Καραμανλή για την προοπτική κατασκευής αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας, προκειμένου να παρακαμφθεί η δυτικοβλεπούσα Ουκρανία.
Οι επιδιώξεις της Ρωσίας
Η υπόθεση του πετρελαιοαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης δεν είναι πρόσφατη. Χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η ολοκλήρωσή της προσέκρουε πάντοτε στις διαφωνίες μεταξύ των εταιριών για τα ποσοστά συμμετοχής τους. Ιδιαίτερα ανελαστική αποδείχθηκε διαχρονικά η βουλγαρική πλευρά, η οποία έφτασε να διεκδικεί το 33% των κερδών.
Το τελευταίο διάστημα, και ενώ οι διαπραγματεύσεις είχαν τελματωθεί για χρόνια, ο ρωσικός παράγοντας έδειξε έντονο ενδιαφέρον για επανεκκίνησή τους. Σε αυτό συνετέλεσαν οι χρονοβόρες και δαπανηρές καθυστερήσεις των πλοίων στα στενά του Βοσπόρου, η επιθυμία των Ρώσων να μην εξαρτώνται όσο είναι δυνατόν από την ασταθή και αναξιόπιστη Τουρκία ως διαμετακομιστικό κέντρο πετρελαίου και η στρατηγικής σημασίας έξοδος του αγωγού στην Αλεξανδρούπολη. Ακόμα ο αγωγός θεωρείται οικονομικά συμφέρων, λόγω του μικρού μήκους και κόστους κατασκευής και των μικρών ποσοτήτων που χρειάζεται για να πληρωθεί, ώστε να είναι ανταγωνιστικός έναντι άλλων αγωγών,,αν και το οικονομικό όφελος μάλλον δεν είναι ο κυριότερος στόχος των Ρώσων. Η Ρωσία, αφού κατάφερε να κλείσει πολλές πληγές της εποχής Γιέλτσιν, με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου όχι μόνο ξεχρέωσε τους δανειστές της, αλλά με γεμάτα τα ταμεία της επεκτείνεται οικονομικά σε όλους τους κλάδους και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Τα οφέλη και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τη μερίδα του λέοντος από τα κέρδη της διαχείρισης του αγωγού θα καρπωθούν οι μεγάλες πολυεθνικές ιδιωτικές εταιρίες (από ελληνικής πλευράς οι όμιλοι Λάτση, Κοπελούζου και ΕΛ.ΠΕ.) και όχι οι κοινωνίες και οι εθνικές οικονομίες των χωρών και ιδιαίτερα της Ελλάδας. Μια τέτοια προοπτική μας βρίσκει αντίθετους, καθώς θέση μας είναι ότι η οικονομική δραστηριότητα, και ιδιαίτερα σε στρατηγικούς τομείς όπως η ενέργεια, είναι ανάγκη να βρίσκεται υπό κοινωνικό έλεγχο. Επίσης πρέπει να τονιστεί ο κίνδυνος που ενέχει για το περιβάλλον του Αιγαίου ένα τέτοιο έργο, εάν δε ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα (πάντως, ο σχεδιασμός προβλέπει ότι ο αγωγός θα αποτελέσει πρότυπο σεβασμού προς το περιβάλλον, υπερβαίνοντας τις προδιαγραφές της Ε.Ε.). Ταυτόχρονα η κατασκευή του αγωγού, σε συνδυασμό με τις πλούσιες πηγές γεωθερμικής ενέργειας που παραμένουν αναξιοποίητες στην περιοχή, είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει την ήδη υπάρχουσα πίεση που δέχεται η Θράκη μας από την Τουρκία (ίσως και την Βουλγαρία;) με την παρακίνηση των Η.Π.Α. και με στόχο την κοσοβοποίησή της, με όχημα τη μουσουλμανική μειονότητα, δεδομένου ότι ενδυναμώνεται η γεωστρατηγική της θέση. Πάντως, αποτρεπτικό των τουρκικών φιλοδοξιών θα είναι πλέον και το αυξημένο ρωσικό ενδιαφέρον για την περιοχή.
Παρά τα παραπάνω ο συγκεκριμένος αγωγός, εφόσον κατασκευαστεί, δίνει στην Ελλάδα μια σημαντική θέση στο διεθνή χάρτη διαμετακόμισης πετρελαίου, ενισχύει τη γεωπολιτική της θέση έναντι της Τουρκίας, ανοίγει νέες προοπτικές για εναλλακτικές πηγές πετρελαίου και μπορεί να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της Θράκης, νοουμένου ότι θα ασκηθεί υπεύθυνη εθνική πολιτική.
Το αμερικανικό ενδιαφέρον
Η κατασκευή του αγωγού, βέβαια, δεν έχει ακόμα εξασφαλισθεί, καθώς απομένουν πολλές σημαντικές τεχνικοοικονομικές λεπτομέρειες. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για το αν θα πραγματοποιηθεί τελικά, δεδομένου του έντονου αμερικάνικου ενδιαφέροντος να αναχαιτισθεί η επεκτατική ρωσική ενεργειακή πολιτική. Λέγεται μάλιστα ότι η Βουλγαρία με τις έντονες αμερικανικές πιέσεις θα κληθεί να παίξει πάλι το ρόλο του κακού, όπως έπραξε και τον περασμένο Απρίλιο, οπότε τορπίλισε τη συμφωνία, διαλύοντας τη βουλγαρική κοινοπραξία που θα συμμετείχε. Επίσης είναι νωπές οι μνήμες από τις "συστάσεις" της Κοντολίζα Ράις προς την ελληνική κυβέρνηση για αποφυγή εξάρτησης από τα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα, ενώ άμεσα οι κ.κ. Σιούφας και Μπακογιάννη κλήθηκαν από τους "προϊσταμένους" τους υπουργούς Ενέργειας της Αυστρίας (και συντονιστή της Ε.Ε. για τα θέματα αυτά) και Η.Π.Α. για "άμεση ενημέρωση". Ούτε το Γιωργάκη δεν άφησαν οι Αμερικάνοι να συναντηθεί με τον Πούτιν. Του έβγαλαν εισιτήριο για Σουηδία. Πάντως, μετά την υπογραφή της διακήρυξης φαίνεται ότι το πήραν απόφαση και εξέφρασαν την «υποστήριξή» τους στην κατασκευή του αγωγού. ’λλωστε, στις εταιρίες υπάρχουν και αμερικανικά συμφέροντα.
Εξοπλιστικά προγράμματα
Η επίσκεψη Πούτιν είχε όμως και άλλο σκέλος, το οποίο αφορούσε την επιδίωξη της Ρωσίας να συμμετάσχει στα αμυντικά εξοπλιστικά μας προγράμματα, με τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς, τουφέκια, αντιαεροπορικά S-300, ΤOR M1, νέα μαχητικά αεροσκάφη, εκπαιδευτικά και πυροσβεστικά αεροσκάφη. Πολλές από τις ρωσικές προτάσεις κρίνονται ιδιαίτερα συμφέρουσες οικονομικά και επιχειρησιακά.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλ. Πούτιν στην 43η Διάσκεψη για την Ασφάλεια, που γίνεται κάθε χρόνο στο Μόναχο, αιφνιδίασε όλο τον κόσμο με μια εφ όλης της ύλης επίθεση στην πολιτική Μπους. Κατήγγειλε «το σενάριο ενός μονοπολικού κόσμου» και «τη σχεδόν απεριόριστη προσφυγή στη στρατιωτική βία», κατήγγειλε τις ΗΠΑ ότι μόνον αυτές «υπερβαίνουν τα εθνικά τους σύνορα με κάθε δυνατό τρόπο, επιβάλλοντας τις πολιτικές τους σε άλλα έθνη».
Χρησιμοποίησε λόγια καθόλου «διπλωματικά», που ικανοποιούν την παγκόσμια κοινή γνώμη, που μέχρι τώρα άκουγε ο Μπους μόνο από μικρότερες χώρες του «άξονα του κακού». Από το Μόναχο ξεκίνησε μια συνεχής ανταλλαγή επιθετικών έως απειλητικών δηλώσεων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, με την αμερικανική πλευρά να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, να μην είναι καθόλου πειστική και να μην κρύβει την ανησυχία της.
Μια προσεκτική ανάγνωση των ρωσικών δηλώσεων θα διεπίστωνε ότι δεν πρόκειται για μια γενική επίθεση στο δυτικό (ή τον καπιταλιστικό) κόσμο, παρότι η ρητορική θυμίζει εποχές Σοβ. Ένωσης. Αντιθέτως, πρόκειται για ένα άνοιγμα προς τις δυνάμεις εκείνες μέσα στις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και όλο τον κόσμο που δυσφορούν με την πολιτική Μπους. Γι αυτό ανέφερε απόσπασμα ομιλίας του Ρούζβελτ («όταν η ειρήνη διαταραχθεί σε ένα σημείο του πλανήτη, κάθε χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο») και προειδοποίησε ότι η πολιτική Μπους «καταστρέφει τον ηγεμόνα εκ των έσω». Πιθανότατα προσπαθεί, πιο συγκεκριμένα, να επηρεάσει τις διαδικασίες ανάδειξης του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, που μόλις τώρα ξεκινούν.
Αλλαγή ισορροπιών
Είναι προφανές ότι η σκλήρυνση της Ρωσίας σχετίζεται με την απόφαση των ΗΠΑ να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Πολωνία και την Τσεχία, όμως ταυτόχρονα εκφράζει μια αλλαγή πολιτικών ισορροπιών.
Α) Ο Πούτιν και η πολιτική του απολαμβάνουν μιας ευρείας αποδοχής από το ρωσικό λαό, παρά το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του καθεστώτος [το οποίο δε σκοπεύουμε να κρίνουμε στο άρθρο αυτό]. Το σύστημα δυνάμεων που εκφράζει ο Πούτιν αισθάνεται τόσο ασφαλές και ισχυρό, ώστε δεν μπήκε στον πειρασμό να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, για να επιτραπεί άλλη μια θητεία στο Ρώσο Πρόεδρο. Αντιθέτως, ο Μπους βρίσκεται στο ναδίρ της δημοτικότητάς του και βάλλεται πανταχόθεν, ακόμη και μέσα από τις ΗΠΑ.
Β) Ενώ οι ΗΠΑ είναι η πλέον χρεωμένη χώρα στον κόσμο, με όλους τους κινδύνους δυσάρεστων εκπλήξεων, η Ρωσία κατάφερε να εξοφλήσει πριν τη διορία τους τα τεράστια χρέη που άφησε ο Γέλτσιν. Το ΑΕΠ επανήλθε στο επίπεδο του 1990, μετά τον κατήφορο της εποχής Γέλτσιν.
Γ) Ο Μπους έχει βαλτώσει στο Ιράκ και το Αφγανιστάν (αν επιχειρήσει επίθεση και στο Ιράν, θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τη θέση του), ενώ ο Πούτιν «έλυσε» το τσετσενικό, δεν έχει τόση ανάγκη σύμπλευσης στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας», ασκεί πλέον ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, ενισχύει τις Ένοπλες Δυνάμεις, σταθεροποίησε τις σχέσεις με τους τέως σοβιετικούς γείτονες (η κρίση με τη Λευκορωσία αποδεικνύεται προσωρινή) και επιχειρεί ανοίγματα σε χώρες αμερικανικής επιρροής (π.χ. Σαουδ. Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία). Χάρισε, μάλιστα, τα χρέη των φτωχών χωρών προς τη Ρωσία. Εκτιμούμε ότι η ομάδα Πούτιν προχωρεί με ρεαλισμό και πρόγραμμα στην ταχεία αποκατάσταση της Ρωσίας στη θέση μιας Μεγάλης Δύναμης, με δύο βραχυπρόθεσμους στόχους:
Α) Να πάψει να στηρίζεται η ρωσική οικονομία στα κέρδη από την πώληση ακατέργαστου φυσικού πλούτου, δηλ. πετρελαίου, φυσικού αερίου και μετάλλων, η οποία σήμερα καλύπτει το 85% των εξαγωγών, και να αυξήσει την παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία σε όλους τους κλάδους (βιομηχανία κλπ.).
Β) Να αμβλύνει περαιτέρω τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες της ρωσικής κοινωνίας και να αντιμετωπίσει το μεγάλο δημογραφικό της πρόβλημα.
Η αδέσμευτη πολιτική
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη δύναμη του αμερικανικού κράτους και των αμερικανικών εταιριών, χωρίς να παρασυρόμαστε σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις, νομίζουμε ότι αρχίζει να διαμορφώνεται ένας πολυπολικός κόσμος, με την ανάδειξη και άλλων Μεγάλων Δυνάμεων (Κίνα, Ινδία, Λ. Αμερική κ.ά.). Οι δυνατότητες για μια νέα παγκόσμια τάξη, όχι από το φόβο του αμερικανού πλανητάρχη, αλλά με βάση τις αρχές του ΟΗΕ, προβάλλουν ενισχυμένες. Ελπίζουμε αυτό να γίνει κατανοητό και στην Ελλάδα, ώστε να πάψουμε να είμαστε ο χαμένος ουραγός του οποιουδήποτε και να καρπωθούμε τα οφέλη μιας αδέσμευτης εξωτερικής πολιτικής, που φυσικά προϋποθέτει την αποχώρησή μας από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και όσους διεθνείς οργανισμούς δημιουργήθηκαν για να λειτουργούν σε βάρος των συμφερόντων των μικρότερων χωρών και όλης της ανθρωπότητας.
Κατηγορία
Φύλλο 115 Μαρτίου 2007
Στις 5 Γενάρη τελέστηκε η πολιτική κηδεία του Ανδρέα Μπίστη, αρχιτέκτονα-δημοσιογράφου, συνεπούς αγωνιστή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στελέχους του ΕΚΚΕ.
Η πλούσια πολιτική του δράση, πλαισιωμένη με ένα ανεπίληπτο ήθος, συνδέθηκε και με την ενίσχυση του εθνικού και κοινωνικού αγώνα των Κυπρίων για μια πραγματικά ελεύθερη Κύπρο, όπου τα όποια προβλήματα θα τα έλυναν οι ίδιοι οι Κύπριοι, ανεξάρτητα από καταγωγή ή θρήσκευμα. Αποτελούσε έτσι την ψυχή του σωματείου Σ.Α.Κ. (Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου) και της μετέπειτα Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ. (Συντονιστική Επιτροπή Υπεράσπισης του Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο), στην οποία συμμετέχει και το ΑΣΚΕ και μέσω της οποίας γνωριστήκαμε.
Αιωνία του η μνήμη.
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Σε παλιότερο άρθρο μας είχαμε παραθέσει στοιχεία από τα επίσημα κείμενα τα σχετικά μετον ευρωστρατό (αποφάσεις NATO, αποφάσεις Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κείμενοΚωνσταντινούπολης-Αγκυρας), με τα οποία αποδεικνύεται ότι:
Ο ευρωστρατός σχεδιάζεται ως παράρτημα τουNATO και θα λειτουργεί με τις υποδομές τουNATO και υπό τις διαταγές του NATO, δηλ. των ΗΠΑ.
Ο ευρωστρατός δεν αποσκοπεί στην εδαφική"ακεραιότητα των μελών του από απειλές τρίτων.
Παρ' όλα αυτά τα πεντακάθαρα οι εν Ελλάδιευρωπαϊστές, μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση τουΠΑΣΟΚ, επέμεναν με απίστευτο θράσος καιβασιζόμενοι στη μη ενημέρωση των ΜΜΕ ναισχυρίζονται ότι με τον ευρωστρατό: Ενισχύεται η δημοκρατική Ευρώπη ωςαυτόνομος από τις ΗΠΑ πόλος. Ο ευρωστρατός θα μας προστατεύει από την τουρκική απειλή.Η συνέχεια ήταν στο ίδιο κλίμα. Οπρωθυπουργός Κ. Σημίτης βγήκε από τη Σύνοδοτης Σεβίλης τον Ιούνιο και με θριαμβευτικό ύφοςανακοίνωσε on κατατροπώθηκε η Τουρκία, γιατίαπορρίφθηκε ομόφωνα το κείμενο Κ-Α και στηθέση του αποφασίστηκε ομόφωνα ένα άλλοκείμενο, που μας ικανοποιεί πλήρως. Σύσσωμα,ως παπαγαλάκια, τα ΜΜΕ πανηγύριζαν για τηνελληνική νίκη, ξεχνώντας μια λεπτομέρεια: ναδημοσιεύσουν το κείμενο που συμφωνήθηκε!!Δηλαδή ο ελληνικός λαός έπρεπε να πανηγυρίζειγια κάτι που δεν ήξερε! Πιθανόν και οι ίδιοι οιαστέρες της TV να μην το ήξεραν!Τελικά το ΒΗΜΑ της 30/6/02 δημοσίευσε τιςαποφάσεις της Σεβίλης για τον ευρωστρατό (γιατίάραγε;) και αποδείχτηκε ότι αυτό πουαποφασίστηκε ήταν το κείμενο Κ-Α με μια άνευσημασίας προσθήκη στο άρθρο 2, δηλ. ότι τοNATO δε θα αναλάβει την οποιαδήποτε(στρατιωτική δράση εναντίον της Ε.Ε., ήοποιουδήποτε κράτους-μέλους. [Αυτά για τοNATO ως σύνολο, γιατί για ένα κράτος-μέλος,π.χ. την Τουρκία, δε γίνεται καμμία μνεία].
Έτσι, επί της ουσίας, η Τουρκία όχι μόνομπορεί να συμμετέχει στα σχέδια και τιςεπιχειρήσεις του ευρωστρατού (σαν να ήτανμέλος της Ε.Ε.), αλλά αναγνωρίζεται ως ζωτικόςτης χώρας το Αιγαίο και η Κύπρος, όπουανακηρύσσεται ως περιφερειακός χωροφύλακας.Παρ' όλα αυτά η Τουρκία αρνείται να υπογράψειτη συμφωνία, όχι γιατί δεν καλύπτεται πλήρως,αλλά γιατί οι ελίτ της εκβιάζουν την Ε.Ε. ναορίσα ημερομηνία έναρξης των ενταξιακώνδιαπραγματεύσεων. Μετά την πρόσφατη Σύνοδο των Βρυξελών η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ανακοινώνεται μετάτύμπανων ότι οι 15 συμφώνησαν για τονευρωστρατό και ο αφελής τηλεθεατής απορεί τιάλλο συμφώνησαν, αφού είχαν συμφωνήσει πριν4 μήνες στη Σεβίλη. Τελικά στα ψιλά τωνεφημερίδων γράφτηκε ότι στις Βρυξέλεςσυμφώνησαν γραπτώς αυτά που στη Σεβίλη είχανσυμφωνήσει προφορικώς!!
Τι να πρωτοπεί κανείς! Εμείς ας σχολιάσουμεμόνο ότι κανείς από τους αμφισβητίες πουσυμπληρώνουν ρόλους στα παράθυρα τωνκαναλιών δεν έβγαλε κουβέντα!
Ο Σημίτης, που πριν λίγους μήνες έκανε τολιοντάρι ότι αποκλείεται να αποδεχτεί το κείμενοΚ-Α, μπερδεύοντας τα λόγια του, δικαιολόγησετην αποδοχή των τουρκικών απαιτήσεων με τοεξής αμίμητο: υποχωρούμε στον ευρωστρατό, γιανα μην υπάρξει εμπλοκή στην ένταξη της Κύπρουστην Ε.Ε.! Λες και η ένταξη είναι προς τοσυμφέρον της Κύπρου!
Ο άλλος αμίμητος, ο «εν δυνάμειπρωθυπουργός» Κ. Καραμανλής, που κι αυτός τοΜάιο έκανε το λιοντάρι, έχει κατεβάσειχαρακτηριστικά τους τόνους! Προηγήθηκε,βλέπετε η επίσκεψη στις ΗΠΑ...
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Πριν από μερικές δεκαετίες ο έλεγχος της βούλησης των Ελλήνων εξασφαλιζόταν με την απειλή της αστυνομικής καταστολής. Αργότερα το ρόλο αυτό ανέλαβε να τον παίζει η Εφορία, το ίδιο αποτελεσματικά. Τα δίχτυα ήσαν αδύνατα για τους ισχυρούς, σιδερένια όμως για τους αδύναμους και όσους δεν ήθελαν να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη».
Τώρα που εξασφάλισαν οι ιθύνοντες την προστασία και το άλλοθι του «μονόδρομου» της Ε.Ε., ανέθεσαν τα πάντα στις τράπεζες, που αγάλλονται και παντοκρατούν, λεηλατώντας τα πάντα. ’λλος ήταν βέβαια ο ρόλος τους, τουλάχιστον αυτών που ανήκαν ή ελέγχονταν από το κράτος, που (υποτίθεται) ο στόχος του είναι η εξασφάλιση των προϋποθέσεων ανάπτυξης και ευημερίας ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτά τώρα πήγαν περίπατο. Λειτουργούν ως να είναι κυβέρνηση και μάλιστα ολοκληρωτικού καθεστώτος, χωρίς να υπολογίζουν κανένα και χωρίς να δέχονται κανένα κανόνα λειτουργίας. Αποτελούν την τέλεια έκφραση της πιο χυδαίας μορφής του ασύδοτου καπιταλισμού.
Η Αγροτική Τράπεζα υποτίθεται πως θα αποτελούσε το μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, το σύμβουλο και αρωγό των αγροτών. Αντ αυτού εξελίχθηκε στον πιο στυγνό εκμεταλλευτή τους, σε σημείο που να αρνείται ακόμη και να τους ενημερώνει για το τι χρωστάνε! Οι κάποιες, μάλιστα, αρχικές απόπειρες της κυβέρνησης να περιοριστεί η ασυδοσία με τους παράνομους ανατοκισμούς των χρεών (κάτι που μιμήθηκαν και οι άλλες τράπεζες) κατέληξαν στο κενό.
Όλες οι τράπεζες λειτουργούν ως κράτος εν κράτει. Αντί να υπακούουν στην κυβέρνηση, υπακούει η κυβέρνηση σ αυτές. Μάλιστα υποχρέωσαν κάθε λειτουργία του ευρύτερου δημόσιου τομέα να διεκπεραιώνεται μέσω αυτών, ώστε να εξασφαλίζει υποχρεωτικές καταθέσεις και προμήθειες. Με την είσοδό μας, ιδιαίτερα, στον «παράδεισο» της ΟΝΕ, κατήργησαν εν μιά νυκτί τα επιτόκια καταθέσεων για το 90% των καταθετών (διότι έτσι διατάσσει η Ε.Ε.!), κατέβασαν τα υπόλοιπα στο 2% (το μικρότερο στην Ε.Ε.) και παράλληλα αύξησαν τα επιτόκια των πάσης φύσεως δανείων στο 15% μ.ο. (το μεγαλύτερο στην Ε.Ε.), για τα οποία μια αποκρουστική συγχορδία διαφημίσεων λειτουργεί τόσο εκμαυλιστικά, ώστε τα καταναλωτικά δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες, οι ολέθριες, να θεωρούνται απαραίτητο αξεσουάρ κάθε θλιβερού μικροαστού, στον οποίο καλλιεργούν το όνειρο της μεγάλης ζωής!
Η διαπλοκή των τραπεζών με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς έφτασε στο σημείο να έχουν αναλάβει αυτές εξ ολοκλήρου σχεδόν την υλοποίηση των χρηματοδοτικών «αναπτυξιακών» κοινοτικών προγραμμάτων!! Έτσι διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα μεγάλα ποσά, χαρίζοντάς τα στους μεγαλοπελάτες τους, ιδιαίτερα στους διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες!
Φυσικό είναι τα κέρδη των τραπεζών από την απροκάλυπτη αφαίμαξη των θυμάτων τους να γιγαντώνονται (υπερδιπλάσια του μ.ο. στην Ε.Ε.), κάτι για το οποίο επαίρονται θρασύτατα. Και δε φτάνει να τα μοιράζονται μεταξύ τους οι μεγάλοι, αλλά μέσω αυτών ασκούν και εξωτερική πολιτική(!), που να ευνοεί τα σχέδια των Ευρωπαίων πατρόνων τους. Ιδρύουν υποκαταστήματα σε χώρες των Βαλκανίων, εξαγοράζουν με υπέρογκα ποσά ξένες (όχι, βέβαια, ευρωπαϊκές) τράπεζες, όπως αυτήν της Τουρκίας, και μένει να δούμε υποκαταστήματά τους στο ψευδοκράτος του Αττίλα στην Κύπρο, το οποίο με τον τρόπο αυτό εμμέσως θα αναγνωρίζουν!
Κάθε απόπειρα ή απλή πρόταση περιορισμού, τουλάχιστον, του ιδιότυπου αυτού φασισμού προσκρούει στα θέσφατα του
ελεύθερου ανταγωνισμού και της ελεύθερης (δηλ. ασύδοτης) ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που ευαγγελίζονται οι Βρυξέλες. Γι αυτό, όσο ακόμη θα υφιστάμεθα τις συνέπειες της καταστροφικής ένταξης στην ΕΟΚ-Ε.Ε., μέχρι δηλαδή την αποχώρησή μας απ αυτήν τη μέγγενη, ο μόνος τρόπος να περιορίσουμε την τραπεζική λαίλαπα είναι: Κανένα δάνειο, καμιά κάρτα, καμιά επενδυτική κατάθεση σ αυτές. Ζημιά σ αυτές, κέρδος για όλους τους άλλους.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Μετά το μεγάλο φαγοπότι των "μεγαλοεπιχειρηματιών" στο φιάσκο του Χρηματιστηρίου, ήρθε η περίοδος των ισχνών αγελάδων. Έτσι αναζητήθηκαν επειγόντως μέτρα "στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας". Στα πλαίσια αυτά και με τις οδηγίες - υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κ. Χριστοδουλάκης παρουσίασε τα αποτελέσματα έρευνας επιτροπής "σοφών", που προτείνει να μειωθεί η φορολόγηση των επιχειρήσεων και μάλιστα των Εταιρικών και να αυξηθούν οι φόροι στους μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους. Αναλυτικά προτείνεται:
Την παρουσίαση αυτών των προτάσεων από τον κ. Χριστοδουλάκη ακολούθησε γενική κατακραυγή. Πανικόβλητος ο Σημίτης, εν όψει δημοτικών εκλογών, αποδοκίμασε το σχέδιο (απευθυνόμενος προς τους ψηφοφόρους), ενώ ο Πρωτόπαπας (απευθυνόμενος προς τους Ευρωπαίους αφέντες) είπε ότι όσα έγιναν δε θα επηρεάσουν καθόλου την απόφαση (της Ε.Ε.) για αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος.
Δηλαδή το φορολογικό έγινε άλλο ένα θέμα στο οποίο θα δοθεί μια προσωρινή "λύση" και θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση! Και, εφ' όσον και η επόμενη κυβέρνηση θα ακολουθεί τον "ευρωπαϊκό μονόδρομο", να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα το αντιμετωπίσει στο πνεύμα των "σοφών" του κ. Χριστοδουλάκη
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
’ρχισαν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία
Ύστερα από μια μαραθώνια σύνοδο των υπ. Εξ. των 25 ξεκίνησαν, όπως είχε προγραμματιστεί, οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.. «Αίσιο τέλος», ανέκραξαν τα «ελληνικά» ΜΜΕ, χάρηκαν δηλαδή!
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν προ μηνών είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, αν πρώτα δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι εν Ελλάδι ευρωπαϊστές έσπευσαν να θριαμβολογήσουν για τη δικαίωση της πολιτικής τους. Τον Ιούλιο η Γαλλία έκανε στροφή 180 μοιρών. Όσο για τις αντιρρήσεις της Αυστρίας, ξεπεράστηκαν με ένα τηλεφώνημα της Κοντολίζα Ράις και την υπόσχεση ότι αρχίζουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις και με την Κροατία, στην αγορά της οποίας προσβλέπει η γειτονική Αυστρία.
Οι ευρωπαϊστές προσπαθούν να μας πείσουν ότι στη διαπραγμάτευση Ε.Ε.-Τουρκίας η αδύνατη πλευρά είναι η Τουρκία, που θα αναγκαστεί να μεταβάλει την πολιτική της. Όμως, όλες οι δηλώσεις όλων των Τούρκων αξιωματούχων διαβεβαιώνουν για το αντίθετο, δηλ. ότι η Τουρκία θα «μεταρρυθμίσει» την Ε.Ε..
Το διαπραγματευτικό πλαίσιο που αποφασίστηκε στο Λουξεμβούργο περιέχει τις γνωστές ασαφείς παραινέσεις προς την Τουρκία για σχέσεις καλής γειτονίας, σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων κλπ., που γράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και της ίδιας της Ε.Ε. (και της Ελλάδας, φυσικά). Την επομένη της έναρξης των διαπραγματεύσεων τουρκικά αεροπλάνα έκαναν βόλτες πάνω από το αεροδρόμιο της Ρόδου, ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Ι. Βαρβιτσιώτης υπέστη ταπεινωτικό καψώνι κατά την είσοδό του στην Τουρκία κλπ., χωρίς οι διαπραγματεύσεις να διακοπούν.
Σ ένα μόνο ζήτημα η Ε.Ε. είναι κατηγορη-ματική: ότι στην Τουρκία πρέπει να λειτουργήσει απρόσκοπτα η «οικονομία της αγοράς», δηλ. η άγρια εκμετάλλευση των λαών της.
Το χειρότερο είναι ότι άλλη μια απόφαση της Ε.Ε. (με την υπογραφή και της Ελλάδας και της Κύπρου) δεν αναφέρει λέξη για την κατοχή της Κύπρου, τον εποικισμό, το casus belli στο Αιγαίο κλπ. Πώς θα τα ξαναθέσουμε σε οποιαδήποτε μελλοντική διαπραγμάτευση; Δικαίως ο Ερντογάν ισχυρίζεται στις 2/10/05: «Κανείς δεν κατηγορεί πλέον την Τουρκία και την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Σ αυτό το κατάντημα μας έφεραν οι «ευρωπαϊκές λύσεις».
Κατηγορία
Φύλλο 107 Νοεμβρίου 2005
Στις 24 Οκτωβρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 8 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας, όπως κάθε χρόνο, η συνεστίαση το ΑΣΚΕ, με πολλή συζήτηση, ωραίο κρασί και καλούς μεζέδες, μουσική και χορό.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Η ελληνική εταιρία ΕΒΙΚ, που μέχρι τώρα εισήγε βιολογικά προϊόντα, τώρα πρώτη στον κόσμο(!) άρχισε να παράγει βιολογικά απορρυπαντικά. Σχεδίαζε παραγωγή μόνο για ευαίσθητες στη ρύπανση χώρες, όμως τώρα θα εφοδιάζει και την εγχώρια αγορά. Εξαιρετική προσπάθεια, που αξίζει κάθε στήριξης από το κράτος, αν περισσέψουν χρήματα από άλλες σοβαρότερες επιδιώξεις, όπως η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων!
Δεν ξέρουμε πόσο ευτυχείς θα είναι οι αμερικανικές και δυτικοευρωπαϊκές εταιρίες απορρυπαντικών, που με τα προϊόντα τους ρυπαίνουν τόσο πολύ τα νερά. Αξίζει να αναφέρουμε πως η ΝΑΣΑ κρατούσε μυστικά τα αποτελέσματα ερευνών της για την τρύπα του όζοντος και τα ανακοίνωσε 2 βδομάδες μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μόντρεαλ (16/9/1987), ώστε να μην παρθούν αυστηρά μέτρα και να προλάβει η εταιρία Du Pont να πουλήσει τα σπρέι που είχε στις αποθήκες της!
Κατηγορία
Φύλλο 100 Σεπτεμβρίου 2004
Η μεγάλη δημοσιότητα που -ορθώς- πήραν οι πρόσφατες φωτιές στο δρυμό της Πάρνηθας και αλλού, με τα συνήθη ΜΜΕ να πλειοδοτούν σε εισαγγελικό ύφος, ήταν δυσανάλογη σε σχέση με αντίστοιχες στο παρελθόν. Διανύουμε άλλωστε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, οπότε κατά κανόνα οι δασικές πυρκαγιές πολλαπλασιάζονται κι έτσι εξ αντικειμένου προσφέρουν πλούσιο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό εμπόριο.
Αυτά τα ίδια ΜΜΕ ήσαν που το 1995 και το 1998 επί ΠΑΣΟΚ, όταν καίγονταν πολλαπλά η Πεντέλη, ο Ταΰγετος, ο Όλυμπος, επί εβδομάδες αρκούνταν σε απλή παρουσίαση των «ακραίων καιρικών φαινομένων».
Αν εξαιρεθούν οι πυρκαγιές που υποκρύπτουν δράση ξένων, όπως αυτές σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, π.χ. οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές της Σάμου, η πλειονότητα οφείλεται στους καταπατητές, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στη ΔΕΗ και σε αγρότες, όπως εξηγούμε παρακάτω. Πάντως, ο αριθμός και το μέγεθος των φετινών πυρκαγιών δύσκολα εξηγείται μόνο με τα αίτια αυτά και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Οι καταπατητές-εμπρηστές
Στη χώρα μας όλα ευνοούν τους καταπατητές δασικών εκτάσεων, οι οποίοι είναι οι ηθικοί ή και οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Στα καμένα οι καταπατητές, κατά κανόνα υψηλών εισοδημάτων, χτίζουν κυρίως εξοχικές κατοικίες. Δεν πρόκειται για αυθαίρετα πρώτης κατοικίας, σαν αυτά που χτίστηκαν μεταπολεμικά στο διάστημα 1950-1970, κυρίως στα δυτικά προάστεια, από φτωχούς, που ήρθαν από την επαρχία, για να βρουν δουλειά.
Η σκόπιμη πολυνομία και η διάχυση ευθυνών σε πλήθος φορέων ευνοούν τις πυρκαγιές, τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και τελικά τη νομιμοποίηση των καταπατητών, που τις περισσότερες φορές είναι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Δασαρχεία, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Συμβολαιογράφοι, Πολεοδομία, Δήμοι, ΔΕΗ και, τέλος, οι κυβερνήσεις, που νομιμοποιούν τους αποχαρακτηρισμούς, είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Οι κυβερνήσεις μετά τις φωτιές εξαγγέλλουν «αναδασώσεις» και υπόσχονται ότι δε θα επιτρέψουν να κτισθεί ούτε σπιθαμή. Στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαγγελίες αυτές είναι για τους αφελείς.
Λάδωμα και ψήφοι είναι η αμοιβή τους. Σε προεκλογικές περιόδους η δράση εμπρηστών και καταπατητών αυξάνεται, επειδή οι πολιτικές υποσχέσεις είναι ευκολότερες. Οι καταπατητές- εμπρηστές είναι μέρος της κοινωνίας μας, η οποία, με τη σιωπή της και τη συνενοχή της σ όλ αυτά, φέρει ευθύνη για την καταστροφή του δάσους.
Οι χωματερές
Οι διάσπαρτες στον ελληνικό χώρο ανεξέλεγκτες χωματερές, που μονίμως σιγοκαίνε, αποτελούν οιονεί εμπρηστές εκ προθέσεως. Οι περισσότερες βρίσκονται κοντά σε δάση και ευθύνονται για σοβαρές πυρκαγιές, επειδή κανείς δεν τις επιτηρεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκουπίδια όλης της Ανατολικής Αττικής πάνε σε παράνομες και ανεξέλεγκτες χωματερές, που βρίσκονται σε ρεματιές, κοντά σε δασικές εκτάσεις (π.χ. της Νέας Μάκρης στη Ραπεντώσα). Οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποδέχονται την ύπαρξή τους, με όλες τις συνέπειες για το δάσος, τη μόλυνση των υπόγειων νερών και το μπάζωμα των ρεμάτων. Αντιδρούν, όμως, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Προτιμούν να καταστρέφεται το δάσος και το περιβάλλον.
Η ΔΕΗ
Ευθύνεται για την ελλειπή συντήρηση και την έλλειψη προστασίας των γραμμών της, που περνούν από δασικές εκτάσεις. Το πρόβλημα έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια με την απαξίωσή της, λόγω της ντιρεκτίβας της ΕΕ (βλ. άλλο άρθρο) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την έλλειψη προσωπικού και επενδύσεων. Προσπαθούν να αποκρύψουν ως αίτιο των πυρκαγιών τη ΔΕΗ, ακόμη και όταν είναι ολοφάνερο, όπως στην Πάρνηθα, ώστε να μην υποχρεωθούν να δώσουν αποζημιώσεις, αποδίδοντας τα αίτια σε εμπρηστές.
Οι αγρότες
Ορισμένοι, για ν αποκτήσουν καλλιεργήσιμη γη ή λιβάδια για βοσκή, καίνε τα δάση, γνωρίζοντας ότι μετά από χρόνια κάποια κυβέρνηση θα τα αποχαρακτηρίσει.
Τα δάση δεν έχουν ούτε ψήφους, ούτε χρήματα, ούτε την προστασία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Η προστασία τους επαφίεται στην τύχη και στους λίγους.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη μεταπολίτευση το μόνο που έκαναν ήταν να ψηφίζουν αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος (2001 το ΠΑΣΟΚ και 2007 η ΝΔ) και νόμους για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων (νόμοι 998/1979, 1734/1987, 3208/2003), ώστε να νομιμοποιούν όλους τους οικισμούς και τις εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομές, να παρέχουν το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίζουν ή να νομιμοποιούν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις. Πρόσφατα το Υπουργείο ... Αγροτικής Ανάπτυξης, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, όριζε να μην κατεδαφίζονται τα παράνομα κτίσματα σε δασικές περιοχές μέχρις ότου να ... συνταχθούν οι δασικοί χάρτες. Ευτυχώς αποσύρθηκε μετά από τη γενική κατακραυγή.
Βέβαια τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά, αν υπήρχε κυβέρνηση που να διαμόρφωνε ενιαίο νομικό πλαίσιο και ενιαίο φορέα προστασίας, διαχείρισης, κατάσβεσης και αστυνόμευσης των δασών. Θα αναγόρευε σε ιδιώνυμα εγκλήματα τους εμπρησμούς, τις καταπατήσεις και τη βάναυση καταστροφή του περιβάλλοντος. Κυβέρνηση, που θα συνέτεινε με τη στάση της στην αλλαγή της σημερινής κοινωνικής νοοτροπίας.
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό