ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας έχει διαπεράσει σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής μας ζωής. Είναι κρίση οικονομική, που κυρίως απασχολεί αυτή τη στιγμή τους πολίτες (βλ. άλλα άρθρα), κρίση εθνική, πολιτιστική, θεσμών και αξιών, πολιτική. Από τη γενική αυτή κρίση υποφέρει ο ελληνικός λαός και κινδυνεύει η χώρα. Η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη. Πιστεύουμε ακράδαντα, όμως, ότι η κοινωνία μας, παρά τη μερική αλλοτρίωσή της, διαθέτει ακόμη τεράστια αποθέματα από την κληρονομιά της, ώστε να αναστρέψει άρδην τη σημερινή πορεία και να καταλάβει μια περίοπτη θέση στον κόσμο, όπως αρμόζει στην ιστορία μας και στον πολιτισμό μας.

Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με την πολιτική κρίση, όπως εκδηλώνεται με τις πρόσφατες εξελίξεις.

Η «συναίνεση» για την οικονομία

Ο πρωθυπουργός πρότεινε στα κοινοβουλευτικά κόμματα μια συμφωνία 6 σημείων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Τα κόμματα, πλην ΛΑΟΣ, την απέρριψαν. Είναι προφανές και για τα 5 κόμματα ότι το κύριο που τα απασχολεί είναι οι εντυπώσεις και η αντανάκλασή τους στις εκλογές και όχι η ουσία, η φτώχεια, που πλήττει ήδη το 25% της κοινωνίας και καλπάζει ανοδικά.

Αυτό που δεν αναδείχθηκε στις πολύωρες φλυαρίες των παπαγάλων των τηλεπαραθύρων είναι ότι το όλο ζήτημα δεν είχε νόημα, αφού η οικονομική και κοινωνική πολιτική καθορίζονται στις Βρυξέλες (όσο παραμένουμε στην Ε.Ε.) και όχι από τα 5 κόμματα της Βουλής ή το 1 κόμμα που κυβερνά. ’λλωστε το πρώτο σημείο του Καραμανλή ήταν η συμμόρφωση προς τις αποφάσεις της Ε.Ε., λες και είχαμε το δικαίωμα να μη συμμορφωθούμε (τα πρόστιμα θα έπεφταν βροχή).

Με το 6ο σημείο ο πρωθυπουργός ουσιαστικά καλεί τους άλλους 4 αρχηγούς να συμπράξουν, με τις επιρροές τους στο συνδικαλισμό, για την αντιμετώπιση των απολύτως δικαιολογημένων κοινωνικών αντιδράσεων, όχι γιατί φοβάται τις σημερινές απαξιωμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά γιατί τρέμει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, όπως άρχισαν να εμφανίζονται σε άλλες χώρες της Ε.Ε..

Ο πλήρης πολιτικός έλεγχος

Μέσα στη γενικότερη τύφλωσή τους, τα ξένα κέντρα που ελέγχουν την πολιτική μας ζωή επιδιώκουν να εξαλείψουν τις λίγες αποκλίσεις της Ελλάδας από τη γραμμή που της υπαγορεύουν, π.χ. σχέσεις με Ρωσία, Σκοπιανό, Αιγαίο, όπως αναλυτικότερα αναφέραμε σε προηγούμενα φύλλα μας.

Δύο μέσα χρησιμοποιούν συστηματικά την περίοδο αυτή. Το πρώτο είναι οι ενορχηστρωμένες εκθέσεις των «αρμοδίων» των ΗΠΑ, του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίζουν κάθε επιβουλή κατά της Ελλάδας (βλ. ειδικό άρθρο). Συμβολικό είναι και το γεγονός ότι ο Ομπάμα, που προεκλογικά υποστήριξε φιλελληνικές θέσεις, θα επισκεφθεί τον επόμενο μήνα την Τουρκία και όχι την Ελλάδα.

Το δεύτερο είναι η δράση του παρακράτους των πάσης φύσεως κουκουλοφόρων, που είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο της πολιτικής και δημόσιας ζωής. Η εφημερίδα «Παρόν» της 8/3/09, επικαλούμενη αρμόδιες αρχές, έγραψε ότι «επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες στα γεγονότα του Δεκέμβρη υπήρχε σοβαρή συμμετοχή ξένων υπηρεσιών». Επιβεβαίωση αυτών των πληροφοριών αποτελούν η υποστήριξη των κουκουλοφόρων από τον «Ιό της Κυριακής» και το γεγονός ότι η δράση τους γίνεται παγκόσμια είδηση από τα αμερικανοβρετανικά πρακτορεία.

Με όλ’ αυτά επιδιώκουν την πολιτική αστάθεια και τη δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας μεταξύ των πολιτών, ώστε να μειωθούν οι αντιστάσεις στις υπαγορεύσεις τους. Δεν υπολογίζουν, όμως, ότι με τη συμπεριφορά τους η στάση του ελληνικού λαού απέναντί τους γίνεται ακόμη πιο εχθρική.

Οι εκκαθαρίσεις

Συγχρόνως τα ξένα κέντρα θέλουν να εξουδετερώσουν και τα πολιτικά πρόσωπα που εκφράζουν αυτές τις αποκλίσεις, έχοντας ήδη μια μεγάλη επιτυχία, την ήττα του Τάσσου στις προεδρικές της Κύπρου. Ο πρώτος στόχος τους είναι τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, που το ΠΑΣΟΚ και μεγάλο μέρος των βουλευτών της Ν.Δ. δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν το 2005, παρότι θα το ήθελαν πολύ. Η μεθόδευση που επιλέχθηκε είναι η ανάμιξη της προεδρικής εκλογής με το αίτημα για πρόωρες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, μετά από αμφιταλαντεύσεις, κατέληξε στη γραμμή να καταψηφίσει τον Κ. Παπούλια στην πρώτη εκλογή, ώστε να προκαλέσει εκλογές, και να τον ψηφίσει στη δεύτερη. Υπολογίζουν ότι ένας άνθρωπος που σέβεται το ανώτατο αξίωμα που κατέχει δε θα δεχτεί να παίξει σε τέτοια παιχνίδια και δε θα δεχτεί να είναι υποψήφιος, επικαλούμενος μάλιστα όχι τον πραγματικό λόγο, αλλά λόγους υγείας και ηλικίας, οπότε το ΠΑΣΟΚ δε θα έχει ούτε πολιτικό κόστος.

Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής φαίνεται ήδη αποδυναμωμένος μέσα στο κόμμα του. Ακόμη και ο στενός του κύκλος δυσφορεί με τις μεγάλες παραχωρήσεις προς τη Ντόρα. Αν, μάλιστα, το φλερτ με τον Καρατζαφέρη σηματοδοτεί την επιστροφή του στο «μαντρί», ο Καραμανλής θα ελέγχει ακόμη λιγότερο το κόμμα του. Τελικός τους στόχος είναι να τον απομακρύνουν και από την πρωθυπουργία και από την ηγεσία της Ν.Δ. με εκλογές πριν τη λήξη της 4ετίας. Αν επιτύχουν, εξουδετερώνουν αυτόματα και τον Π. Μολυβιάτη, αφού δεν έχει θεσμικό ρόλο.

Η Ντόρα προσπαθεί να αποκαταστήσει προνομιακές σχέσεις και με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, αφού στη Ν. Υόρκη έγινε δεκτή μόνο από τη Χίλαρι και όχι από τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, που έχει τον πρώτο λόγο στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Επίσης, οι δύο εκπρόσωποι του Ομπάμα που επισκέφθηκαν την Ελλάδα (Γιαννούλιας, Ντάρμπιν) συναντήθηκαν με τον υπ. Πολιτισμού Σαμαρά και όχι με την υπ. Εξ. Ντόρα!

Το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που στην ηγεσία του δεν έχει απομείνει πλέον κανείς που να μην ευθυγραμμίζεται λίγο ή πολύ με κάποιο ξένο κέντρο κι αυτό είναι πολύ λυπηρό για το κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου και τους πολυπληθείς οπαδούς του που είναι αγανακτισμένοι με τη γραμμή που ακολούθησαν στη συνέχεια οι Σημίτης-Γιωργάκης. Θυμίζουμε ότι ακόμη και ο Κ. Παπούλιας είχε μείνει εκτός Βουλής, αφού στο νομό του δύο εκσυγχρονιστές νέοι στην πολιτική πήραν πολλαπλάσιες ψήφους απ’ αυτόν.

Στην ηγεσία ετοιμάζουν τα υπουργικά τους κοστούμια, μετρώντας τη φθορά της Ν.Δ. και υπερεκτιμώντας την υποστήριξη του κυβερνώντος, πλέον, Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πρόγραμμα δεν προβάλλουν, πέραν από κάποιες γενικότητες για τους τύπους, αφ’ ενός γιατί άλλοι αποφασίζουν (Ουάσινγκτον και Βρυξέλες), αφ’ ετέρου γιατί όσα σκέπτονται να κάνουν, αν επικρατήσουν, θεωρούν ότι καλύτερα να μην τα γνωρίζουν προεκλογικά οι ψηφοφόροι.

Ένας αστάθμητος παράγοντας είναι η στάση που θα κρατήσουν οι (όσοι απέμειναν) σημιτικοί, που βλέπουν να έχουν τεθεί στο περιθώριο. Το «Βήμα» έχει κηρύξει πόλεμο στο Γιωργάκη, αποκαλύπτοντας μεταξύ άλλων και το μυστικό δείπνο που του παρέθεσαν μεγαλοεπιχειρηματίες, πλήττοντας την εικόνα του … υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων. Η άποψή μας είναι ότι, στο βαθμό που δε θα γίνουν αντιληπτοί, οι σημιτικοί δε σκοπεύουν καν να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, αλλά ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγους και Δράση (Μάνος, Κοντογιαννόπουλος). Έτσι ο Γιωργάκης δέχεται προτάσεις να τοποθετήσει επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου το Σημίτη, ώστε να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις στις ευρωεκλογές, που θα επαναφέρουν αιτήματα για αντικατάσταση ηγεσίας. Η συνάντησή του με το Σημίτη δεν είναι βέβαιο ότι απομάκρυνε το ενδεχόμενο να ψηφίσουν άλλο κόμμα οι σημιτικοί.

Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Οι αρνητικές εξελίξεις στο ΚΚΕ συνεχίστηκαν και στη διάρκεια του συνεδρίου. Όχι μόνο υπερψηφίστηκαν ομόφωνα οι θέσεις που επαναφέρουν ιδεολογικά το κόμμα στο σταλινισμό, αλλά επιπλέον η νεοεκλεγείσα Κ.Ε. ενισχύθηκε με μέλη που το κύριο «προσόν» τους είναι η αποστήθιση της γραμμής. Αντιθέτως τα στελέχη με άποψη, που συμβάλλουν στην ευπρόσωπη παρουσία του κόμματος στην κοινωνία, μειώθηκαν στην Κ.Ε., από την οποία διαπιστώνονται κραυγαλέες απουσίες. Η λογική συνέχεια (την οποία απευχόμαστε) θα είναι η αντικατάσταση της Αλ. Παπαρήγα πριν το επόμενο συνέδριο, η πλήρης επικράτηση απομονωτικών αντιλήψεων και πρακτικών και μια νέα μεγάλη κρίση, προς μεγάλη ικανοποίηση των πάσης φύσεως αντιπάλων του κόμματος και του ελληνικού λαού.

Αυτές οι εξελίξεις είναι δυσάρεστες και για την ελληνική κοινωνία, αφού το ΚΚΕ, παρά τα μέχρι τώρα αρνητικά του, θα μπορούσε να συμβάλει θετικά σε πολλά επί μέρους ζητήματα, ίσως και σε μια γενικότερη αλλαγή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο βουλευτής και ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ Μιχ. Παπαγιαννάκης δήλωσε σε συνέντευξή του στα «Νέα» ότι με τους περισσότερους από τους συμμάχους του στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα κοινό. Δε θεώρησε υποχρέωσή του να εξηγήσει γιατί παραμένει σύμμαχός τους. Και δεν είπε ολόκληρη την αλήθεια. Έχουν κάτι κοινό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα που δημιούργησε ο ΣΥΝ, με κοινό χαρακτηριστικό ότι παριστάνουν την αντιπολίτευση, ενώ στηρίζουν το σύστημα. Σε αντάλλαγμα, όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ανταμείβονται πλουσιοπάροχα με τα εκατομμύρια ευρώ που δίνει τακτικά το κράτος στα κοινοβουλευτικά κόμματα και τις έκτακτες εκλογικές ενισχύσεις. Μέλη των συνιστωσών προωθούνται σε υπηρεσίες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, στην τοπική αυτοδιοίκηση (όπου εκλέγονται με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ), σε πανεπιστημιακές έδρες, στα αμαρτωλά «προγράμματα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικά όπου κυκλοφορεί χρήμα, το οποίο είναι ο συνδετικός τους ιστός.

Ο ίδιος ο ΣΥΝ τροφοδοτεί συνεχώς με στελέχη το ΠΑΣΟΚ. Από τους δύο τελευταίους προέδρους του, η μία (Δαμανάκη) είναι ήδη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ο άλλος (Κωνσταντόπουλος) οδεύει προς αυτό. Αν το ΠΑΣΟΚ υπερισχύσει της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές και χρειάζεται βοήθεια από το ΣΥΝ για να σχηματίσει αυτοδυναμία, θεωρούμε ότι δε θα δυσκολευτεί να την έχει.

Η απορία είναι πώς καταφέρνουν να συνυπάρχουν με όλους αυτούς οι πολυάριθμοι αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που αγωνίζονται ολόκληρη ζωή για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς να επιδιώκουν κανένα προσωπικό όφελος.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι

Η επιδείνωση του πολιτικού μας σκηνικού εκφράζεται και με το νέο φρούτο που μας κουβάλησαν, τους Οικολόγους-Πράσινους. Ακόμη και οι πιο πειθήνιοι στις εντολές των ξένων για τα εθνικά μας θέματα (Ντόρα, Γιωργάκης, Πάγκαλος, Τσίπρας κ.λπ.) δημοσίως δεν τολμούν να υποστηρίξουν ακριβώς αυτά που προωθούν υπογείως, έτσι π.χ. αναγκάζονται δημοσίως να τάσσονται υπέρ της σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια, ενώ με προηγούμενες δηλώσεις και πράξεις τους έχουν αποδείξει ότι θα ήθελαν να κάνουν ολόκληρη τη χάρη στους Σκοπιανούς.

Αυτό το κενό θέλουν να καλύψουν με την ενίσχυση των Οικολόγων-Πράσινων, που τους προωθούν για την Ευρωβουλή και το Ελληνικού Κοινοβουλίο (θα τα καταφέρουν;), για να υποστηρίζουν τις θέσεις του Γκρουέφσκι και των κεμαλιστών της Τουρκίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους Μιχ. Τρεμόπουλος πρότεινε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης να τιμήσει η πόλη το παιδί της, τον Ατατούρκ! Εννοούσε να του στήσουμε και ανδριάντα; Ο ίδιος είχε καταγγείλει παλαιότερα την ελληνική κυβέρνηση, επειδή εγκατέστησε μερικούς ομογενείς από τη Ρωσία στην ελληνική Θράκη κι έτσι αλλοίωνε τη σύνθεση του πληθυσμού της! Στεναχωρέθηκε, επειδή αυτό θα δυσχέραινε κάπως τη διαλυτική δράση του προξενείου της Κομοτηνής; Το κόμμα των Πρασίνων ουδέποτε παραβρέθηκε σε εκδήλωση μνήμης για τις γενοκτονίες των Ποντίων ή των Αρμενίων!

Φυσικά, για να εξασφαλίσουν την εκλογική τους δύναμη, κρύβουν την πραγματική τους αποστολή και προβάλλουν … οικολογικές ευαισθησίες, με τη βοήθεια της Κομισιόν, των Ευρωπαίων Πρασίνων (των φανατικότερων εχθρών της Ελλάδας σε ΟΛΑ τα εθνικά μας θέματα και φανατικών υποστηρικτών των νατοϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας) και των νταβατζήδων των ΜΜΕ. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρόμενοι για την εγκατάλειψη της γραμμής Ανδρέα στα εθνικά μας θέματα, να ετοιμάζονται να ψηφίσουν Οικολόγους!

Να απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου σε μια άλλη προοπτική

Τις αρνητικές αυτές εξελίξεις των πολιτικών μας πραγμάτων μπορούν και πρέπει να αναστρέψουν το συντομότερο όλες οι υγιείς δυνάμεις της πατρίδας μας, συντονισμένες σε όσα ζητήματα συμφωνούν. Το ΑΣΚΕ σ’ αυτή την προοπτική δίνει καθημερινά όλες του τις δυνάμεις. Το προηγούμενο 4μηνο σημαντική, νομίζουμε, προσφορά, πέραν των άλλων, ήταν η έκδοση του ΑΣΚΕ-5 για τη Μακεδονία, με την οποία φωτίζουμε το ζήτημα και κάνουμε τις προτάσεις μας. Στο 3μηνο που ακολουθεί κύριο έργο μας θα είναι η συμμετοχή του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές, μέσα από την οποία κυρίως θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την ανάγκη της άμεσης αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε., που αποτελεί τον πρώτο όρο για την επιβίωση της Ελλάδας και για οποιαδήποτε πρόοδο.

Επιθυμία μας ήταν το βάρος της προσπάθειας αυτής να το σηκώσουμε μαζί με άλλες προοδευτικές δυνάμεις, αλλά δυστυχώς υπάρχει ακόμη δυσκολία για υποστήριξη απ’ αυτές της θέσης για άμεση αποχώρηση, παρά την πλήρη αποκάλυψή της πλέον, λόγω και της οικονομικής κρίσης. Ελπίζουμε ότι η εκλογική ενίσχυση του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές της 7/6/09 θα βοηθήσει στην αποδοχή μιας καθαρής θέσης από ευρύτερες δυνάμεις.

Το ζήτημα των συνεργασιών το έχουμε ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό στο ΑΣΚΕ. Επειδή, όμως, τον τελευταίο καιρό έχουν πλησιάσει το ΑΣΚΕ πολλοί καινούργιοι φίλοι και θέτουν το ζήτημα και εν όψει των εκλογών της 7ης Μαρτίου κρίνουμε ότι δρέπει να επαναλάβουμε τη θέση μας.

1) Το ΑΣΚΕ πάντοτε επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συνεργασία με όλες τις δυνάμεις με τις οποίες υπάρχει κάποιος κοινός στόχος, χωρίς να εξαιρούμε ακόμη και μέλη του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Έχουμε εργαστεί και εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση σε πολλά ζητήματα, όπως πχ. για την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε., την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ασφαλιστικό και τo εργασιακό νομοσχέδιο, τη συμπαράσταση προς τον Α. Οτσαλάν, τους Τούρκους απεργούς πείνας, τον παλαιστινιακό και τον ιρακινό λαό, στις συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις. Έτσι λειτουργούμε και σε όλους τους φορείς, όπου συμμετέχουν μέλη μας.

2) Από αυτή τη δραστηριότητα το ΑΣΚΕ ποτέ δεν προσπαθεί να αποκομίσει μικροκομματικά οφέλη. Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό, κανένα μέλος του ΑΣΚΕ δεν επιδιώκει την εκλογή του σε Συμβούλια (εξαίρεση ο ΣΦΕΑ), αντιθέτως προς ό,τι κάνουν ΟΛΑ τα υπόλοιπα κόμματα, μικρά ή μεγάλα. Η θέση μας αυτή, μάλιστα, κρίνεται υπερβολική και απόλυτη από πολλούς φίλους, που μας έχουν ζητήσει να την επανεξετάσουμε. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

3) Οι εθνικές βουλευτικές εκλογές είναι μια πολύ σοβαρότερη υπόθεση. Δεν εκφράζεται απλώς μια διαμαρτυρία ή μεμονωμένη επιδίωξη. Δεν αρκεί να αρνείσαι τη σημερινή κατάσταση, αλλά πρέπει πεις και τι προτείνεις στη θέση της. Κάθε πολιτική δύναμη, από τη μεγαλύτερη μέχρι την ελάχιστη, αν δεν εξαπατά, πρέπει να παρουσιάζει την πρόταση της, το πρόγραμμά της για το μέλλον της χώρας και να επιδίωκει συνεργασίες μόνο στο βαθμό που υπάρχει προγραμματική σύγκλιση. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει πχ. την εκλογική συνεργασία του ΣΥΝ με την ΑΚΟΑ ή τους Ενεργούς Πολίτες του Μ. Γλέζου, αφού οι δυνάμεις αυτές συγκλίνουν προγραμματικά.

4) Το ΑΣΚΕ είναι γνωστό ότι δε βυζαντινολογεί, δε στέκεται σε άσκοπες ή ασήμαντες θεωρητικολογίες, ούτε επιδιώκει βουλευτικές έδρες με τρόπο που να αντιβαίνει προς τις αρχές του. Προτείνει ένα απλό πλαίσιο 4 βασικών αρχών (βλ. κύριο άρθρο),που, κατά τη γνώμη μας, είναι το μόνο «που μπορεί να προσδώσει μια άλλη προοπτική.

Δυστυχώς, καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν αποδέχεται αυτό το πλαίσιο, ως αποτέλεσμα ξένων επιρροών και εξαρτήσεων όλου του πολιτικού μας φάσματος, από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, σε όλο το βάθος της νεώτερης ιστορίας μας. Βεβαίως δεν ταυτίζουμε τα δύο μεγάλα κόμματα με τα μικρότερα, που έχουν και θετικές πλευρές στην πολιτική τους. Πιο συγκεκριμένα:

α) Το ΚΚΕ αντιμάχεται σαφώς το σημερινό σύστημα, αλλά το κοινωνικό του πρότυπο παραμένει αυτό που διαμορφώθηκε, απέτυχε και κατέρρευσε στην Αν. Ευρώπη, πρότυπο του οποίου ήταν απολογητής σε όλη την ιστορία του. Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι το πρότυπο αυτό μικρή σχέση είχε με το σοσιαλισμό, γι' αυτό και είχαμε προβλέψει την κατάρρευσή του Καταπατούσε τις θεμελιώδεις-ελεΰθερίες και οι πολίτες δεν είχαν συμμετοχή στην άσκηση και νομή της εξουσίας και τη λήψη των αποφάσεων, που ήταν προνόμιο μιας ολιγάριθμης κάστας. Η μονοκομματική αντίληψη εκφράζεται και στη δράση του ΚΚΕ σε μαζικούς χώρους. Υπάρχουν, βεβαίως, και καλύτερες συμπεριφορές, κυρίως από τους αγωνιστές που έχουν θυσιάσει πολλά στον αγώνα, αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη. Γι' αυτό το ΚΚΕ, με το σημερινό του χαρακτήρα, δεν πρόκειται να εκφράσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας μετώπου με ηγεμονική δύναμη το ΚΚΕ δε θα έχει επιτυχία. Ακόμη και ψηφοφόροι που σήμερα υποστηρίζουν το ΚΚΕ, ως το πιο οργανωμένο και πιο αντιπολιτευόμενο από τα μεσαίου μεγέθους κόμματα, δε θα το ψήφιζαν, εάν επρόκειτο να κυβερνήσει την Ελλάδα. Αλλά, κι αν αυτή η πρόβλεψη δεν είναι σωστή, μια τέτοια προοπτική δεν εκφράζει καθόλου το ΑΣΚΕ. Γι' αυτό το ΑΣΚΕ δεν αποδέχτηκε την πρόταση εκλογικής συνεργασίας που είχε από το ΚΚΕ, παρότι την εκτιμήσαμε θετικά.

β) Ο ΣΥΝ εκφράζει ένα μωσαϊκό αντιλήψεων και κανείς δε γνωρίζει αν είναι στην αντιπολίτευση ή στη συμπολίτευση, αν είναι υπέρ ή κατά του σημερινού συστήματος. Στο καθοριστικό ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι υπέρμαχος και, το χειρότερο, καλλιεργεί την αυταπάτη ότι η Ε.Ε. μπορεί να γίνει καλύτερη. Γι' αυτό μέλη του προνομιακά εισπράττουν τα κονδύλια για τα προγράμματα της Ε.Ε.. Σε άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής η στάση του είναι σωστή, πχ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, σε άλλα (του άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος) η χειρότερη, πχ. σχέδιο Ανάν. Καμιά θέση δεν παίρνει για το κοινωνικό σύστημα, αφήνοντας να 'εννοηθεί ότι επιδιώκει βελτίωσή του καπιταλιστικού συστήματος (άλλη αυταπάτη). Στους περισσότερους δήμους και νομαρχίες συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ του έχει εμπιστευθεί κρίσιμες θέσεις, πχ. στην (ελεεινή) κρατική τηλεόραση, τα ιδεολογικά και πολιτικά όρια του με το ΠΑΣΟΚ είναι δυσδιάκριτα κι έτσι είναι συνεχής η διαρροή στελεχών και μελών του προς το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό δεν πρόκειται ο ΣΥΝ να εκφράσει ένα ρεύμα αλλαγής. Κι αν ο ΣΥΝ έπαιζε κάποια στιγμή σοβαρότερο ρόλο στα πολιτικά πράγματα, θα ήταν σε μια προοπτική διαχείρισης και σε αυτήν το ΑΣΚΕ δε θέλει να έχει καμιά συνενοχή. Γι' αυτό το ΑΣΚΕ δεν αποδέχτηκε πρόταση του Μ. Γλέζου για συμμετοχή στην εκλογική συνεργασία του ΣΥΝ, παρότι την εκτιμήσαμε και αυτήν θετικά.

γ) To ΔHKKΙ έχει καθαρό μέτωπο απέναντι σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όμως η πολιτική του δεν ξεφεύγει από τα όρια του συστήματος. Δεν προτείνει πχ. την αποχώρηση από την Ε.Ε.. Η πρόταση του είναι η επανάληψη της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80, της οποίας και σήμερα είναι απολογητής. Αλλά αυτή η πολιτική στα μεν εθνικά θέματα ήταν εν πολλοίς υποκριτική, στη δε οικονομία αδιέξοδη, αφού οι παροχές προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα δεν προήλθαν ούτε από ανάπτυξη ούτε από δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος, αλλά από την υπερχρέωση της Ελλάδας. Παρά τη συνέπεια που δείχνει το ΔΗΚΚΙ στα 8 χρόνια της ζωής του, οι πολίτες δεν πρόκειται να το εμπιστευτούν, ακριβώς γιατί το ταυτίζουν με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80.

δ) Κατά μείζονα λόγο τα προηγούμενα ισχύουν για τη Δημοκρατική Αναγέννηση του Στ. Παπαθεμελή, ο οποίος παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ 22(!) χρόνια μετά τη μετάλλαξη του, ήταν υπουργός του στο μεγαλύτερο διάστημα και αρνείται να κάνει αντιπολίτευση ακόμη και σήμερα, που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ (δασοκτόνος νόμος, προϋπολογισμός). Η πολιτική καριέρα αυτών των ανθρώπων είναι, δυστυχώς, υπεράνω αρχών και πολιτικών. Κανείς δε γνωρίζει πού θα πάνε αύριο. Και στην Ελλάδα πολύ μεγάλη σημασία έχει όχι μόνο τι λέει ο καθένας, αλλά και ποιος το λέει. Η μεγάλη πολιτική απάτη του Α. Παπανδρέου έχει κάνει σοφότερους τους Έλληνες, όπως και οι υπερπατριωτικές και φιλολαϊκές κορόνες της ακροδεξιάς.

ε) Με φορείς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς το ΑΣΚΕ δεν μπορεί να συνεργαστεί εκλογικά, με άλλους, γιατί διαφωνεί με την εναλλακτική τους πρόταση (παρότι σεβόμαστε τον ανιδιοτελή τους αγώνα), με άλλους γιατί ο ρόλος τους είναι υποκριτικός (ενισχύονται παντοιοτρόπως από το σύστημα, για να παριστάνουν την «επαναστατική» αντιπολίτευση).

στ) Υπάρχει και η πρόταση συνεργασίας όλης της αριστεράς. Αυτή η πρόταση είναι ουτοπική, αφού ΚΚΕ και ΣΥΝ δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν, άρα γίνεται μόνο για δημιουργία εντυπώσεων. Αλλά κι αν δεν ήταν ουτοπική, υπάρχει τόση διαφορά προγραμμάτων, που το μόνο που θα προσέφερε αυτή η συνεργασία θα ήταν σύγχυση, απραξία, παταγώδης αποτυχία και μεγάλη απογοήτευση, που θα φέρει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω. Τέτοια προσπάθεια έγινε και πέτυχε εκλογικά στην Ιταλία. Το 1999 αυτή η συμμαχική κυβέρνηση της «αριστεράς», με πρωθυπουργό τον τέως κομμουνιστή Ντ' Αλέμα, ήταν ο κυριότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και από τους πιστότερους υποστηρικτές της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε.. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής επιτυχίας της «αριστεράς» είναι να έρθει από το πουθενά και να κυβερνά σήμερα την Ιταλία ο φασιστοειδής κ. Μπερλουσκόνι! Ανάλογη ήταν και η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, όχι ως συνεργασία κομμάτων, αλλά ως συστέγαση εντελώς διαφορετικών αντιλήψεων.

Γενικό συμπέρασμα: Όλες οι παραπάνω προτάσεις δεν οδηγούν πουθενά, τουλάχιστον δεν οδηγούν σε μια προοπτική που να ενδιαφέρει το ΑΣΚΕ και (νομίζουμε) και τον ελληνικό λαό. Αν θεωρούσαμε ότι οποιαδήποτε συνεργασία θα ήταν χρήσιμη για τη χώρα μας, είναι βέβαιο ότι το ΑΣΚΕ θα την επιδίωκε με όλες του τις δυνάμεις. Πιστεύουμε ότι μόνο το 4πτυχο που προτείνουμε μπορεί να ενώσει τους Έλληνες πολίτες σε μια καλύτερη προοπτική. Γι' αυτό, αντί να αποπροσανατολιζόμαστε και να αποπροσανατολίζουμε, αγωνιζόμαστε πάντα αυτή την πρόταση να προβάλλουμε, αυτήν προβάλλουμε και στις εκλογές της 7ης Μαρτίου, αυτή την πρόταση ενισχύει κάθε ψήφος προς το ΑΣΚΕ.

Το τελευταίο διάστημα κορυφώθηκε η αντιπαράθεση της κυβέρνησης, αρχικά της Ν.Δ. και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, με τη γερμανική πολυεθνική Κρουπ, ιδιοκτήτρια των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αντικείμενο της αντιπαράθεσης είναι η περιβόητη πια υπόθεση της προμήθειας των τεσσάρων υποβρυχίων που έχει αναλάβει να κατασκευάσει η εταιρεία για λογαριασμό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Η σύμβαση για τα υποβρύχια, ύψους 3 δισ. ευρώ, υπήρξε εκβιαστική απαίτηση της γερμανικής πλευράς, προκειμένου να αγοράσουν τα ναυπηγεία το 2001 από την κυβέρνηση Σημίτη. Τότε τα ναυπηγεία, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, (ξε)πουλήθηκαν στους Γερμανούς έναντι 3 δισ. δρχ (9 εκ. ευρώ!!) και με εξασφαλισμένα δεκαετή συμβόλαια από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Επιπλέον, το ελληνικό δημόσιο υποχρεώθηκε να πληρώσει την πανάκριβη εθελούσια έξοδο 500 εργαζόμενων.

Οι Γερμανοί έχουν λάβει ήδη 2,5 δισ. ευρώ, δηλαδή το 80% της αμοιβής, χωρίς να έχει παραληφθεί κανένα υποβρύχιο! Η σύμβαση προέβλεπε την προμήθεια 4 υποβρυχίων, εκ των οποίων τα 3 θα κατασκευάζονταν στο Σκαραμαγκά και το τέταρτο στα ναυπηγεία του Κιέλου. Το πρώτο που έχει αποπερατωθεί, αυτό του Κιέλου, δεν έχει παραληφθεί από το ναυτικό, διότι κατά τις δοκιμές εμφάνισε σοβαρότατα προβλήματα ασφάλειας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας. Η δε στάση της γερμανικής εταιρείας απέναντι στο ελληνικό δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια ήταν αντισυμβατική και προσβλητική. Έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν πως «το υποβρύχιο δεν παραλαμβάνεται όχι γιατί είναι προβληματικό, αλλά γιατί η Ελλάδα είναι μια κατεστραμμένη χώρα, που δεν έχει λεφτά να πληρώσει» (Ελευθεροτυπία 13-01-2009). Κι όμως, οι Γερμανοί απαιτούν την άμεση αποπληρωμή και εκβιάζουν ότι, αν δε γίνει αυτό, δε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι πέραν του Οκτωβρίου και τα ναυπηγεία θα κλείσουν.

Η αλήθεια είναι πως οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει την πώληση των ναυπηγείων, διότι βλέπουν πως δε θα τους ανατεθούν άλλες δουλειές του δημοσίου τα επόμενα χρόνια από τα εξοπλιστικά προγράμματα και επειδή θέλουν να αποφύγουν να πληρώσουν οι ίδιοι, ως οφείλουν, το κοινοτικό πρόστιμο που έχει επιβληθεί, λόγω παλιότερων κρατικών ενισχύσεων στα ναυπηγεία. Να σημειωθεί ότι τα τελευταία 8 χρόνια, που οι Γερμανοί είναι ιδιοκτήτες του Σκαραμαγκά, δεν έχουν φέρει ούτε μία εμπορική συμφωνία, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μια πολυεθνική-κολοσσό στο χώρο του μετάλλου και της ναυπηγικής βιομηχανίας. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν εξαρχής οι προμήθειες του δημοσίου. Στην προσπάθεια αγοράς των ναυπηγείων και στη συνέχεια κατοχύρωσης των συμφερόντων τους είχαν και έχουν πάντα στο πλευρό τους την εκάστοτε γερμανική κυβέρνηση. Η γερμανική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις ελληνικές κυβερνήσεις, προωθεί συστηματικά τα συμφέροντα των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων, που ταυτίζονται με τα γενικότερα γερμανικά συμφέροντα.

Το ερώτημα είναι: τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Αντί να στριμώξει τους Γερμανούς και να θέσει σε εφαρμογή τις ρήτρες για την παραλαβή των υποβρυχίων, ενδιαφέρεται μόνο να τους διευκολύνει να φύγουν. Οι Γερμανοί, με βάση τα στοιχεία της συμφωνίας που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, παραχωρούν τα ναυπηγεία χωρίς τίμημα, αλλά έχοντας εξοφληθεί για μια δουλειά που δεν έχουν αποπερατώσει και έχοντας απαλλαγεί από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση.

Η θέση του ΑΣΚΕ

Βεβαίως, πρώτιστη μέριμνά μας οφείλει να είναι η αμεσότερη δυνατή παραλαβή των υποβρυχίων, ασφαλών και αξιόμαχων, από τη στιγμή που έχουν πληρωθεί. Η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός του στόλου έχει κριθεί ως πρώτιστη προτεραιότητα από τους επιτελείς του πολεμικού ναυτικού, επειδή η Τουρκία επιχειρεί τα τελευταία χρόνια ανατροπή της ναυτικής ισορροπίας στο Αιγαίο. Πέρα όμως από αυτό, κάθε κυρίαρχη κυβέρνηση που διαπραγματεύεται, ιδιαίτερα διεθνώς, οφείλει να σέβεται τον εαυτό της κατά τις διαπραγματεύσεις και να μεριμνά για την αξιοπιστία και το κύρος της.

Επιπλέον, η εμπειρία του Σκαραμαγκά επιβεβαιώνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, και μάλιστα στρατηγικών μονάδων της οικονομίας, τίποτε δεν προσφέρουν στον τόπο μακροπρόθεσμα. Ο ιδιώτης, ιδιαίτερα ξένος, ενδιαφέρεται για το δικό του κέρδος και όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας και μάλιστα των στρατηγικών τομέων, που απαιτούν σοβαρές επενδύσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η ναυπηγική βιομηχανία ανήκει στο στρατηγικό τομέα του μετάλλου, που είναι καθοριστικός για την εθνική οικονομία και την αμυντική θωράκιση της χώρας. Πάγια θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας αναπτύσσονται και προσφέρουν μόνο όταν βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο.

Την Κυριακή 29/4/07 η Νεολαία του ΑΣΚΕ πραγματοποίησε για δεύτερη χρονιά την πολιτιστική της εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Ειδικού Σχολείου στην Ηλιούπολη. Η επιτυχία της εκδήλωσης ξεπέρασε κάθε προσδοκία, τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και ως προς τον αριθμό των φίλων που την παρακολούθησαν (υπερδιπλάσιος του περσινού).

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ένα συγκλονιστικό DVD με τις αντικατοχικές εκδηλώσεις στην Κύπρο το 1996, που κατέληξαν στη δολοφονία των Τ. Ισαάκ και Σ. Σολωμού από τους Γκρίζους Λύκους (δυστυχώς ο ήχος ήταν πολύ κακός).

Το μουσικό πρόγραμμα ήταν χωρισμένο σε 2 μέρη. Το πρώτο ήταν ένα μουσικοθεατρικό δρώμενο και το δεύτερο καθαρά μουσικό, με εξαιρετικές ερμηνείες, συνολικά 27 τραγούδια των Μάνου Χατζηδάκι, Μ. Λοΐζου, Στ. Ξαρχάκου, Διον. Σαββόπουλου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Μιχ. Χριστοδουλίδη, Αλκ. Ιωαννίδη, Ν. Ζούδιαρη, Δ. Ζερβουδάκη, Πυξ-λαξ, Σωκ. Μάλαμα, Θαν. Παπακωνσταντίνου, Παντ. Θαλασσινού, Μίλτ. Πασχαλίδη, Μιχ. Χατζηγιάννη, 2002 gr, Τζ. Πανούση, Λ. Μαχαιρίτσα, Cure και Μ. Ρασούλη.

Στο ενδιάμεσο παρουσιάστηκε ένα δεύτερο DVD, με τις καταστροφές των πολιτιστικών μνημείων στην κατεχόμενη Κύπρο από το καθεστώς του Αττίλα, ο Θ. Καρναβάς παρουσίασε τις θέσεις της Νεολαίας του ΑΣΚΕ για τις «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση και ο Ν. Λεοντόπουλος χαιρέτισε την εκδήλωση εκ μέρους της Εκτ. Επιτροπής του ΑΣΚΕ. Τα μικρά τεχνικά προβλήματα δεν επηρέασαν την καλή εικόνα της εκδήλωσης.

Στο χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσαν 2 εκθέσεις. Η μία για την Κύπρο, με υλικό για τον αρχαίο πολιτισμό της, την αγγλοκρατία, τον Αττίλα και τον σύγχρονο πολιτισμό. Η δεύτερη παρουσίασε οικολογικά προβλήματα του πλανήτη (φαινόμενο θερμοκηπίου, βιοποικιλότητα, τρύπα όζοντος κλπ.), του Λεκανοπεδίου Αττικής (σκουπίδια-χωματερή) και της Ηλιούπολης (ρέμα Πικροδάφνης).

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο τ. δήμαρχος Μόρφου και πρόεδρος του προσφυγικού σωματείου «Ελεύθερο Μόρφου» Ανδρέας Φρυδάς (που ήρθε ειδικά από την Κύπρο για την εκδήλωση), εκ μέρους της δημοτικής αρχής ο αντιδήμαρχος Τ. Ευσταθίου και οι δημ. Σύμβουλοι Β. Γεωργάκης (Δημοτική Αλλαγή), Κ. Κονδύλης και Ν. Αρβανίτης (Ηλίου-πόλις – ανθρώπινη πόλη), ο εκπρόσωπος της Αριστερής Πρωτοβουλίας Ν. Βοργιάς, ο εκπρόσωπος της τοπικής ΕΛΜΕ Δ. Καλαντίδης και ο δημοσιογράφος Χρ. Πηγαδίτης.

Η απρόβλεπτη συμμετοχή κόσμου και η ανάγκη και για νερά και αναψυκτικά έδειξαν ότι έπρεπε να υπάρξει σχετική πρόνοια. Του χρόνου, να είμαστε καλά, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε λάθη και παραλείψεις και να παρουσιάσουμε άλλο ένα πρόγραμμα, στηριγμένο στην αντίληψη που έχει το ΑΣΚΕ για τον πολιτισμό.

Οι νεολαίοι που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης ήσαν: ο Ορέστης Μάνος (κιθάρα, φωνή), που είχε και τη συνολική ευθύνη για το μουσικό πρόγραμμα, ο Γιώργος Κοντοπρίας (πλήκτρα φωνή), ο ’γγελος Κυριακούδης (μπουζούκι, φωνή), ο ’γγελος Μάνος (κιθάρα, φωνή), η Ειρήνη Μουστάκη (κιθάρα, φωνή), ο Αλέξης Παλιογιάννης (ντραμς), ο Κώστας Περάκης (κιθάρα), ο Νικόλας Καργόπουλος (μπαγλαμάς), ο Χρήστος Μασκίνης (θεατρικό), η Βιβή Ορφανιώτη («ειδική δημοσιογραφική αποστολή»), ο Λευτέρης Λεοντόπουλος (τεχνική επιμέλεια) και η Πόπη Μπινίκου (συντονισμός-παρουσίαση προγράμματος). Θερμά συγχαρητήρια σε όλους!