ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ από την αρχή του 2007 εξέτασε το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, γι’ αυτό απηύθυνε έκκληση στους φίλους του κόμματος να προσφέρουν την εκλογική τους συνδρομή, ώστε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Οι περισσότεροι φίλοι, όμως, περίμεναν πρώτα να προκηρυχθούν οι εκλογές και μετά να δώσουν τη συνδρομή τους. Έτσι, όταν στα μέσα Αυγούστου ορίστηκε η 16/9, τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί ήσαν λίγα. Η Ε.Ε. συνεδρίασε την επόμενη μέρα και αποφάσισε να έρθει σε επαφή με όσους φίλους μπορούσε (και με δύο περιοδείες στην επαρχία), ώστε να εξαντλήσει τις δυνατότητες συμμετοχής. Πολλοί φίλοι, φυσικά, τέτοια εποχή δεν ευρέθησαν και τα χρήματα πάλι δεν ήσαν αρκετά.

Η πρώτη απόφαση ήταν να μη συμμετάσχει το ΑΣΚΕ στις εκλογές, γιατί υπήρχε ήδη χρέος από τις προηγούμενες και δεν ετίθετο θέμα επιπλέον χρέους, γιατί πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είμαστε συνεπείς προς τις οικονομικές μας υποχρεώσεις. Την τελευταία στιγμή έγινε πρόταση από 2 μέλη της Ε.Ε. να συμμετάσχουμε σε όσες εκλογικές περιφέρειες μας επιτρέπουν τα οικονομικά μας. Η πρόταση είχε το προφανές μειονέκτημα ότι, με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων, το ΑΣΚΕ θα εμφανιζόταν με μικρότερο αριθμό ψήφων από το 2004, αφού καμιά εφημερίδα δε θα σημείωνε ότι αυτός ο αριθμός ψήφων δε συγκεντρώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Όμως κρίναμε ότι η παντελής απουσία από τις εκλογές θα είχε μεγαλύτερο κόστος και τελικά αποφασίστηκε (ορθώς, όπως αποδείχθηκε) η συμμετοχή σε 24 από τις 56 περιφέρειες.

Αμέσως η Ε.Ε. ξεκίνησε έναν αγώνα δρόμου να ανταποκριθεί στα εντελώς αναγκαία για τη συμμετοχή (υποβολή υποψηφιοτήτων, τυπογραφείο κ.λ.π.). Για προεκλογικό αγώνα απέμενε ελάχιστος χρόνος κι αυτός εξοικονομήθηκε από υπερπροσπάθεια κάποιων μελών. Στήθηκε ένα περίπτερο στην πλατεία Κάνιγγος, αναρτήθηκαν 150 «σάντουιτς» σε όλη την Ελλάδα (όταν και το τελευταίο από τα υπόλοιπα κόμματα ανάρτησε πολλές χιλιάδες), κολλήθηκαν λίγες αφίσες και μοιράστηκαν μερικές χιλιάδες προκηρύξεις.

Η κρατική τηλεόραση δεν μας έδωσε ούτε ένα δευτερόλεπτο, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχαμε πλήρεις συνδυασμούς (άλλες φορές πάντα κάποιο χρόνο έδιναν σε όλους), δηλ. από τα κόμματα αποκλείστηκε μόνο το ΑΣΚΕ. Οι εφημερίδες προέβαλαν το ΑΣΚΕ από ελάχιστα έως καθόλου, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ψηφοφόροι (ακόμη και αυτοί που ήξεραν το ΑΣΚΕ) να μη γνωρίζουν αν το ΑΣΚΕ συμμετέχει στις εκλογές.

Ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο για το ΑΣΚΕ ήταν η βεβαιότητα της παρουσίας 3 «μικρών» κομμάτων στη Βουλή, αφού πολλοί προτίμησαν μια «χρήσιμη» ψήφος σ’ αυτά, παρά μια «χαμένη» στο ΑΣΚΕ, το οποίο δεν είχε καμιά δυνατότητα να πλησιάσει τους ψηφοφόρους και να εξηγήσει όσα αναφέρουμε σε άλλες στήλες για τα κόμματα αυτά.

Με όλες αυτές τις αρνητικές συνθήκες το ΑΣΚΕ σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες που πήρε μέρος αύξησε και τον αριθμό των ψήφων του και το ποσοστό του, όπως φαίνεται και στον πίνακα που παραθέτουμε. Πτώση ψήφων είχαμε στο Λεκανοπέδιο (όχι υποχρεωτικά και ποσοστού), λόγω της μεγαλύτερης αποχής. Συνολικά είχαμε μια μικρή αύξηση ψήφων (και μεγαλύτερη ποσοστού), κάτι που δεν μας δίνει καμιά ιδιαίτερη ώθηση, αλλά μας επιτρέπει να συνεχίσουμε λίγο πιο δυνατοί τον αγώνα μας (και με τους νέους φίλους που μας πλησίασαν) και με την επίγνωση ότι τίποτα δε θα μας χαριστεί και όλα θα προκύψουν από τη δική μας σκληρή προσπάθεια.

Το ζήτημα των συνεργασιών το έχουμε ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό στο ΑΣΚΕ. Επειδή, όμως, τον τελευταίο καιρό έχουν πλησιάσει το ΑΣΚΕ πολλοί καινούργιοι φίλοι και θέτουν το ζήτημα και εν όψει των εκλογών της 7ης Μαρτίου κρίνουμε ότι δρέπει να επαναλάβουμε τη θέση μας.

1) Το ΑΣΚΕ πάντοτε επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συνεργασία με όλες τις δυνάμεις με τις οποίες υπάρχει κάποιος κοινός στόχος, χωρίς να εξαιρούμε ακόμη και μέλη του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Έχουμε εργαστεί και εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση σε πολλά ζητήματα, όπως πχ. για την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε., την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ασφαλιστικό και τo εργασιακό νομοσχέδιο, τη συμπαράσταση προς τον Α. Οτσαλάν, τους Τούρκους απεργούς πείνας, τον παλαιστινιακό και τον ιρακινό λαό, στις συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις. Έτσι λειτουργούμε και σε όλους τους φορείς, όπου συμμετέχουν μέλη μας.

2) Από αυτή τη δραστηριότητα το ΑΣΚΕ ποτέ δεν προσπαθεί να αποκομίσει μικροκομματικά οφέλη. Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό, κανένα μέλος του ΑΣΚΕ δεν επιδιώκει την εκλογή του σε Συμβούλια (εξαίρεση ο ΣΦΕΑ), αντιθέτως προς ό,τι κάνουν ΟΛΑ τα υπόλοιπα κόμματα, μικρά ή μεγάλα. Η θέση μας αυτή, μάλιστα, κρίνεται υπερβολική και απόλυτη από πολλούς φίλους, που μας έχουν ζητήσει να την επανεξετάσουμε. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

3) Οι εθνικές βουλευτικές εκλογές είναι μια πολύ σοβαρότερη υπόθεση. Δεν εκφράζεται απλώς μια διαμαρτυρία ή μεμονωμένη επιδίωξη. Δεν αρκεί να αρνείσαι τη σημερινή κατάσταση, αλλά πρέπει πεις και τι προτείνεις στη θέση της. Κάθε πολιτική δύναμη, από τη μεγαλύτερη μέχρι την ελάχιστη, αν δεν εξαπατά, πρέπει να παρουσιάζει την πρόταση της, το πρόγραμμά της για το μέλλον της χώρας και να επιδίωκει συνεργασίες μόνο στο βαθμό που υπάρχει προγραμματική σύγκλιση. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει πχ. την εκλογική συνεργασία του ΣΥΝ με την ΑΚΟΑ ή τους Ενεργούς Πολίτες του Μ. Γλέζου, αφού οι δυνάμεις αυτές συγκλίνουν προγραμματικά.

4) Το ΑΣΚΕ είναι γνωστό ότι δε βυζαντινολογεί, δε στέκεται σε άσκοπες ή ασήμαντες θεωρητικολογίες, ούτε επιδιώκει βουλευτικές έδρες με τρόπο που να αντιβαίνει προς τις αρχές του. Προτείνει ένα απλό πλαίσιο 4 βασικών αρχών (βλ. κύριο άρθρο),που, κατά τη γνώμη μας, είναι το μόνο «που μπορεί να προσδώσει μια άλλη προοπτική.

Δυστυχώς, καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν αποδέχεται αυτό το πλαίσιο, ως αποτέλεσμα ξένων επιρροών και εξαρτήσεων όλου του πολιτικού μας φάσματος, από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, σε όλο το βάθος της νεώτερης ιστορίας μας. Βεβαίως δεν ταυτίζουμε τα δύο μεγάλα κόμματα με τα μικρότερα, που έχουν και θετικές πλευρές στην πολιτική τους. Πιο συγκεκριμένα:

α) Το ΚΚΕ αντιμάχεται σαφώς το σημερινό σύστημα, αλλά το κοινωνικό του πρότυπο παραμένει αυτό που διαμορφώθηκε, απέτυχε και κατέρρευσε στην Αν. Ευρώπη, πρότυπο του οποίου ήταν απολογητής σε όλη την ιστορία του. Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι το πρότυπο αυτό μικρή σχέση είχε με το σοσιαλισμό, γι' αυτό και είχαμε προβλέψει την κατάρρευσή του Καταπατούσε τις θεμελιώδεις-ελεΰθερίες και οι πολίτες δεν είχαν συμμετοχή στην άσκηση και νομή της εξουσίας και τη λήψη των αποφάσεων, που ήταν προνόμιο μιας ολιγάριθμης κάστας. Η μονοκομματική αντίληψη εκφράζεται και στη δράση του ΚΚΕ σε μαζικούς χώρους. Υπάρχουν, βεβαίως, και καλύτερες συμπεριφορές, κυρίως από τους αγωνιστές που έχουν θυσιάσει πολλά στον αγώνα, αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη. Γι' αυτό το ΚΚΕ, με το σημερινό του χαρακτήρα, δεν πρόκειται να εκφράσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας μετώπου με ηγεμονική δύναμη το ΚΚΕ δε θα έχει επιτυχία. Ακόμη και ψηφοφόροι που σήμερα υποστηρίζουν το ΚΚΕ, ως το πιο οργανωμένο και πιο αντιπολιτευόμενο από τα μεσαίου μεγέθους κόμματα, δε θα το ψήφιζαν, εάν επρόκειτο να κυβερνήσει την Ελλάδα. Αλλά, κι αν αυτή η πρόβλεψη δεν είναι σωστή, μια τέτοια προοπτική δεν εκφράζει καθόλου το ΑΣΚΕ. Γι' αυτό το ΑΣΚΕ δεν αποδέχτηκε την πρόταση εκλογικής συνεργασίας που είχε από το ΚΚΕ, παρότι την εκτιμήσαμε θετικά.

β) Ο ΣΥΝ εκφράζει ένα μωσαϊκό αντιλήψεων και κανείς δε γνωρίζει αν είναι στην αντιπολίτευση ή στη συμπολίτευση, αν είναι υπέρ ή κατά του σημερινού συστήματος. Στο καθοριστικό ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι υπέρμαχος και, το χειρότερο, καλλιεργεί την αυταπάτη ότι η Ε.Ε. μπορεί να γίνει καλύτερη. Γι' αυτό μέλη του προνομιακά εισπράττουν τα κονδύλια για τα προγράμματα της Ε.Ε.. Σε άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής η στάση του είναι σωστή, πχ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, σε άλλα (του άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος) η χειρότερη, πχ. σχέδιο Ανάν. Καμιά θέση δεν παίρνει για το κοινωνικό σύστημα, αφήνοντας να 'εννοηθεί ότι επιδιώκει βελτίωσή του καπιταλιστικού συστήματος (άλλη αυταπάτη). Στους περισσότερους δήμους και νομαρχίες συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ του έχει εμπιστευθεί κρίσιμες θέσεις, πχ. στην (ελεεινή) κρατική τηλεόραση, τα ιδεολογικά και πολιτικά όρια του με το ΠΑΣΟΚ είναι δυσδιάκριτα κι έτσι είναι συνεχής η διαρροή στελεχών και μελών του προς το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό δεν πρόκειται ο ΣΥΝ να εκφράσει ένα ρεύμα αλλαγής. Κι αν ο ΣΥΝ έπαιζε κάποια στιγμή σοβαρότερο ρόλο στα πολιτικά πράγματα, θα ήταν σε μια προοπτική διαχείρισης και σε αυτήν το ΑΣΚΕ δε θέλει να έχει καμιά συνενοχή. Γι' αυτό το ΑΣΚΕ δεν αποδέχτηκε πρόταση του Μ. Γλέζου για συμμετοχή στην εκλογική συνεργασία του ΣΥΝ, παρότι την εκτιμήσαμε και αυτήν θετικά.

γ) To ΔHKKΙ έχει καθαρό μέτωπο απέναντι σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όμως η πολιτική του δεν ξεφεύγει από τα όρια του συστήματος. Δεν προτείνει πχ. την αποχώρηση από την Ε.Ε.. Η πρόταση του είναι η επανάληψη της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80, της οποίας και σήμερα είναι απολογητής. Αλλά αυτή η πολιτική στα μεν εθνικά θέματα ήταν εν πολλοίς υποκριτική, στη δε οικονομία αδιέξοδη, αφού οι παροχές προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα δεν προήλθαν ούτε από ανάπτυξη ούτε από δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος, αλλά από την υπερχρέωση της Ελλάδας. Παρά τη συνέπεια που δείχνει το ΔΗΚΚΙ στα 8 χρόνια της ζωής του, οι πολίτες δεν πρόκειται να το εμπιστευτούν, ακριβώς γιατί το ταυτίζουν με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80.

δ) Κατά μείζονα λόγο τα προηγούμενα ισχύουν για τη Δημοκρατική Αναγέννηση του Στ. Παπαθεμελή, ο οποίος παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ 22(!) χρόνια μετά τη μετάλλαξη του, ήταν υπουργός του στο μεγαλύτερο διάστημα και αρνείται να κάνει αντιπολίτευση ακόμη και σήμερα, που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ (δασοκτόνος νόμος, προϋπολογισμός). Η πολιτική καριέρα αυτών των ανθρώπων είναι, δυστυχώς, υπεράνω αρχών και πολιτικών. Κανείς δε γνωρίζει πού θα πάνε αύριο. Και στην Ελλάδα πολύ μεγάλη σημασία έχει όχι μόνο τι λέει ο καθένας, αλλά και ποιος το λέει. Η μεγάλη πολιτική απάτη του Α. Παπανδρέου έχει κάνει σοφότερους τους Έλληνες, όπως και οι υπερπατριωτικές και φιλολαϊκές κορόνες της ακροδεξιάς.

ε) Με φορείς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς το ΑΣΚΕ δεν μπορεί να συνεργαστεί εκλογικά, με άλλους, γιατί διαφωνεί με την εναλλακτική τους πρόταση (παρότι σεβόμαστε τον ανιδιοτελή τους αγώνα), με άλλους γιατί ο ρόλος τους είναι υποκριτικός (ενισχύονται παντοιοτρόπως από το σύστημα, για να παριστάνουν την «επαναστατική» αντιπολίτευση).

στ) Υπάρχει και η πρόταση συνεργασίας όλης της αριστεράς. Αυτή η πρόταση είναι ουτοπική, αφού ΚΚΕ και ΣΥΝ δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν, άρα γίνεται μόνο για δημιουργία εντυπώσεων. Αλλά κι αν δεν ήταν ουτοπική, υπάρχει τόση διαφορά προγραμμάτων, που το μόνο που θα προσέφερε αυτή η συνεργασία θα ήταν σύγχυση, απραξία, παταγώδης αποτυχία και μεγάλη απογοήτευση, που θα φέρει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω. Τέτοια προσπάθεια έγινε και πέτυχε εκλογικά στην Ιταλία. Το 1999 αυτή η συμμαχική κυβέρνηση της «αριστεράς», με πρωθυπουργό τον τέως κομμουνιστή Ντ' Αλέμα, ήταν ο κυριότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και από τους πιστότερους υποστηρικτές της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε.. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής επιτυχίας της «αριστεράς» είναι να έρθει από το πουθενά και να κυβερνά σήμερα την Ιταλία ο φασιστοειδής κ. Μπερλουσκόνι! Ανάλογη ήταν και η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, όχι ως συνεργασία κομμάτων, αλλά ως συστέγαση εντελώς διαφορετικών αντιλήψεων.

Γενικό συμπέρασμα: Όλες οι παραπάνω προτάσεις δεν οδηγούν πουθενά, τουλάχιστον δεν οδηγούν σε μια προοπτική που να ενδιαφέρει το ΑΣΚΕ και (νομίζουμε) και τον ελληνικό λαό. Αν θεωρούσαμε ότι οποιαδήποτε συνεργασία θα ήταν χρήσιμη για τη χώρα μας, είναι βέβαιο ότι το ΑΣΚΕ θα την επιδίωκε με όλες του τις δυνάμεις. Πιστεύουμε ότι μόνο το 4πτυχο που προτείνουμε μπορεί να ενώσει τους Έλληνες πολίτες σε μια καλύτερη προοπτική. Γι' αυτό, αντί να αποπροσανατολιζόμαστε και να αποπροσανατολίζουμε, αγωνιζόμαστε πάντα αυτή την πρόταση να προβάλλουμε, αυτήν προβάλλουμε και στις εκλογές της 7ης Μαρτίου, αυτή την πρόταση ενισχύει κάθε ψήφος προς το ΑΣΚΕ.

Μετά την επιτυχία των Αγγλοαμερικανών να εκτοπίσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο από την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει διαμορφωθεί στην Κύπρο μια επικίνδυνη πολιτική κατάσταση.

Τον κύριο λόγο στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής, άρα και στους χειρισμούς του εθνικού θέματος, έχει φυσικά το ΑΚΕΛ, γνωστό ανέκαθεν για τη μειοδοτική του πολιτική, σε βαθμό που πολλοί, όχι μόνο κακοπροαίρετοι, να το κατηγορούν για διαρκή συνεργασία με τους ’γγλους και τώρα για προσπάθεια επαναφοράς του σχεδίου Ανάν μεταμφιεσμένου.

Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, που στήριζαν (όσο στήριζαν) τον Τάσσο και την πολιτική του, λόγω της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση Χριστόφια, έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους και δεν προβάλλουν σοβαρή αντίσταση. Ο δεξιός ΔΗΣΥ είναι ενθουσιασμένος με το Χριστόφια και δεν το κρύβει, όπως δεν το κρύβουν και οι Δυτικοί. Έτσι απομένουν να ασκούν αντιπολίτευση το ΕΥΡΩΚΟ (με τους περιορισμούς που θέτουν οι αυταπάτες του για «ευρωπαϊκή λύση») και οι Οικολόγοι (με τους περιορισμούς που θέτει η συνεργασία τους με τους Ευρωπαίους Πράσινους, φανατικούς αντιπάλους του ελληνισμού σε όλα τα εθνικά μας θέματα).

Η κατάσταση αυτή έχει αποθρασύνει το Χριστόφια, που προχώρησε σε 2 χαρακτηριστικές κινήσεις:

Τα βιβλία του CDRSEE

Το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου χαρακτήρισε ως βοηθήματα Ιστορίας, που θα βρίσκονται πλέον στις σχολικές βιβλιοθήκες, 4 εκδόσεις του διαβόητου Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Ν.Α. Ευρώπη (CDRSEE), που χρηματοδοτείται από τα υπουργεία Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Βρετανίας, τον κ. Σόρος κ.ά. Τα βιβλία αυτά παρουσιάστηκαν σε συνέντευξη τύπου στη Λευκωσία στις 9/10/2008 από τον εφοπλιστή Κ. Καρρά, τη Χρ. Κουλούρη και κάποιους Τούρκους! Επίκειται επιμόρφωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών με βάση τα 4 αυτά βιβλία! [Σημειωτέον, τα βιβλία αυτά ήδη παρουσιάστηκαν σε Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Τίρανα, Σεράγεβο και Σκόπια. Στην Ελλάδα δεν τόλμησαν ακόμη, αφού έκαναν ένα βήμα παραπάνω με το βιβλίο της Ρεπούση, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.]

Συλλήψεις «αντιφρονούντων»

Την ημέρα της Ανεξαρτησίας, 1η Οκτωβρίου, η Αστυνομία συνέλαβε 16 άτομα, επειδή πριν την έναρξη της παρέλασης μοίραζαν φυλλάδια, με τα οποία κατήγγελλαν την προσπάθεια κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον ενδοτισμό της κυβέρνησης. Τα 16 άτομα οδηγήθηκαν με χειροπέδες στον αστυνομικό σταθμό, όπου και κακοποιήθηκαν. Όλα τα κόμματα κατηγόρησαν την αστυνομία, πλην του ΑΚΕΛ.

Η αντιδημοκρατική νοοτροπία του ΑΚΕΛ φαίνεται και από τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Ντ. Κατσουρίδη, ο οποίος στις 19/10/08 κάλεσε τα άλλα κόμματα να εκφράζουν τις διαφωνίες τους μόνο στο Εθνικό Συμβούλιο και να μην τις δημοσιοποιούν στα ΜΜΕ!

Εξασθενεί η διεθνής θέση της Κύπρου

Έτσι έχουμε αρνητικές εξελίξεις και στο διεθνές πεδίο. Την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ποτέ δεν είχε προσφωνήσει κατοχικός ηγέτης (Ντενκτάς ή Ταλάτ), γιατί αντιδρούσε η κυπριακή κυβέρνηση. Τώρα συνέβη και αυτό, προφανώς με τη συναίνεση του Χριστόφια. Το ψήφισμα της Συνέλευσης, πολύ χειρότερο από κάθε άλλη φορά, καλεί την Τουρκία να … μειώσει (όχι να αποσύρει!!) τα στρατεύματα κατοχής και την Κυπριακή Δημοκρατία να επιτρέψει το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ Κατεχομένων και Ε.Ε. από τα λιμάνια της Αμμοχώστου και της Κερύνειας! Στις διαβουλεύσεις για τη σύνταξη αυτού του κατάπτυστου ψηφίσματος συμμετείχε από πλευράς Κύπρου μόνο ο ’. Κυπριανού του ΑΚΕΛ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι ένα πολύ καλό ψήφισμα, αποτέλεσμα της ορθής πολιτικής που ακολουθεί ο Χριστόφιας!

Η εχθρική στάση των Δυτικών απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου αποδεικνύεται πλέον ότι δεν οφειλόταν στην «αδιαλλαξία» του Τάσσου, αλλά στην επιδίωξή τους να μετατρέψουν ολόκληρο το νησί σε προτεκτοράτο τους. Γι’ αυτό παρατηρείται το αδιέξοδο στις επαναλαμβανόμενες συναντήσεις των δύο φίλων Χριστόφια και Ταλάτ, το οποίο θα κληθούμε να το ξεπεράσουμε πάλι με νέες δικές μας μονομερείς υποχωρήσεις.

Είναι τόσο αποτρόπαιο πλέον το πρόσωπο που δείχνει η Ε.Ε., ώστε αρχίζουν να ακούγονται φωνές αμφισβήτησής της από χώρους που κανείς μέχρι τώρα δεν μπορούσε να διανοηθεί. Όποιος άνθρωπος διατηρεί στοιχειώδη αυτοσεβασμό αισθάνεται ότι πρέπει να πει μια κουβέντα παραπάνω.

Στο ΣΥΝ, το κατ’ εξοχήν ευρωπαϊστικό κόμμα στην Ελλάδα, στη συζήτηση των θέσεων για το Συνέδριο, ο Π. Λαφαζάνης με ομάδα στελεχών έθεσαν θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε.!

Ο Τ. Φωτόπουλος, με πολύ καλές πάντα αναλύσεις στην «Ελευθεροτυπία», για πρώτη φορά προτείνει αποχώρηση από την ΟΝΕ!

Το «Παρόν» σε κύριο άρθρο του γράφει στις 7/2/10: «Και εδώ που τα λέμε, χαμένοι είμαστε από την ένταξή μας στο κλαμπ. Γιατί το αντάλλαγμα ήταν ότι έκλεισαν όλες οι βιομηχανίες, τα αγροτικά μας προϊόντα μένουν απούλητα και η μόνη παραγωγή μας είναι οι … εισαγωγές.»

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ’ρις Καζάκος χαρακτηρίζει «τεράστιο οικονομικό και πολιτικό ψεύδος» ότι η χώρα μας κερδίζει από την ένταξη, γράφει για τη σημασία της απώλειας της δασμολογικής κυριαρχίας, του ολοένα αυξανόμενου δανεισμού από τράπεζες, της εκβιαστικής οικονομικής διπλωματίας, τους μύθους της σύγκλισης των μισθών και της εδραίωσης του κοινωνικού κράτους και το κυριότερο: «Ένα μεγάλο μέρος της αύξησης του εξαγωγικού εμπορίου χωρών όπως η Γερμανία στηρίζεται, ακριβώς, στη χρέωση χωρών της κοινής αγοράς, όπως η Ελλάδα, και των λαών τους.»

Θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι από τους επώνυμους, παρότι όλοι αυτοί εξαρτώνται από τα κοινοτικά κονδύλια. [Να περιμένουμε ότι κάποιος απ’ αυτούς θα έχει τη λεβεντιά να υπενθυμίσει ότι το ΑΣΚΕ εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιεί για όλ’ αυτά που τώρα αυτοί διαπιστώνουν;] Όσο για τους ανώνυμους, ας τολμήσουν να τους ρωτήσουν με κανένα δημοψήφισμα μήπως και νοστάλγησαν τη δραχμούλα τους!