ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το χειρότερο που συνέβη στην «ανανεωτική αριστερά» σ’ αυτές τις εκλογές δεν ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο άλλωστε δεν ήταν και τόσο κακό, αλλά η διάσπασή της. Το ένα τμήμα της (Δημοκρατική Αριστερά) συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και θα συνεργαστεί και σε κυβερνητικό σχήμα, κρατώντας κάποια προσχήματα. Το άλλο (Αλαβάνος) … κήρυξε την επανάσταση, με τρόπο που εξυπηρέτησε τους κατοχικούς.

Όσοι απέμειναν στο ΣΥΝ φοβούνται ότι, κι αν ακόμη δε διασπαστεί περαιτέρω, θα πάψει να είναι το χαϊδεμένο παιδί του συστήματος και των ΜΜΕ του. Η κρίση του χώρου δεν είναι πρωτίστως κρίση οργανωτική, αλλά κρίση ταυτότητας και φυσιογνωμίας. Είναι υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών ξένων και Ελλήνων, άρα και της Ε.Ε., ή εναντίον; Είναι υπέρ της διατήρησης της εθνικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας ή εναντίον (άρα υπέρ της κάθε κ. Ρεπούση);

Ο ΣΥΝ πρέπει ν’ αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει», διαφορετικά είναι καταδικασμένος σε συνεχή συρρίκνωση.

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις για την Ανώτατη και Ανώτερη Εκπαίδευση και μάλιστα με σχεδόν απόλυτη επιτυχία, όχι τόσο για τη μεγάλη συμμετοχή (φροντίζουν γι’ αυτό οι γνωστοί «άγνωστοι»), όσο για το ότι οι φοιτητές για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουν εξασφαλίσει πάνδημη τη συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτών, παρά την απώλεια της εξεταστικής περιόδου του Ιουνίου και παρά τα προβλήματα στις μετακινήσεις τους στις μεγάλες πόλεις. Μεγάλη επιτυχία, όχι τόσο γιατί στα επιμέρους θέματα που τίθενται έχουν πάντα δίκιο οι φοιτητές, όσο για το ότι επιτέλους τέθηκε «επί τάπητος» το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας στη χώρα μας με αφορμή την Εκπαίδευση και μάλιστα την Ανώτατη-Ανώτερη.

Πράγματι η Εκπαίδευση στην ανώτερη βαθμίδα της νοσεί βαρύτατα (εννοείται ότι και γενικότερα για την Παιδεία τα πράγματα δεν είναι καλά, αλλά δεν είναι του παρόντος η διεξοδική αναφορά σ’ αυτήν). Και επειδή οι πάντες το γνωρίζουν αυτό, πίστεψε η κυβέρνηση ότι θα είχε τη συμπαράσταση της πλειονότητας των πολιτών, ή έστω την ανοχή τους, στην απόπειρά της «να βάλει κάποια τάξη στο χάος». Οι υπολογισμοί της, όμως, αποδείχθηκαν λανθασμένοι, γιατί όλοι κατάλαβαν «πού το πάει», γιατί δεν έλαβε υπόψη της ότι οι συνθήκες ήσαν ώριμες για την εξέγερση των φοιτητών και τη συνειδητοποίηση του προβλήματος.

Πράγματι στα πανεπιστήμια επικρατεί χάος. Υπαρκτό το πρόβλημα των «αιωνίων φοιτητών», μετά τις διαρκείς εκπτώσεις στη λειτουργία της εκπαίδευσης. Υπαρκτό το πρόβλημα της σχεδόν επαίσχυντης κομματικοποίησης στο διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, με τραγελαφικά αποτελέσματα στις βαθμολογίες, στην επιλογή των μεταπτυχιακών φοιτητών, στα διδακτέα μαθήματα, στην επιλογή και συγγραφή(!) συγγραμμάτων, στα απερίγραπτα εν πολλοίς προγράμματα σπουδών, στην παραλογική μερικές φορές «συμμετοχή» των φοιτητών (δηλ. κομματικών μειοψηφιών) σε αποφάσεις εξ ορισμού μη επιδεχόμενες τέτοιες «συμμετοχές» (π.χ. καταρτισμός προγραμμάτων, εκλογή καθηγητών). Υπαρκτό το πρόβλημα του πανεπιστημιακού ασύλου, μετά τους συνεχείς βανδαλισμούς και καταλήψεις από ασχέτους. Και, φυσικά, ούτε λόγος για πνευματική καλλιέργεια, για ηθική συνειδητοποίηση, για πραγματική, ελεύθερη έρευνα και αναπαραγωγή της Γνώσης. Και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός!

Η Παιδεία στα χέρια του ασύδοτου κέρδους

Όμως ποιος υπήρχε πιθανότητα να πιστέψει ότι η κ. Γιαννάκου (όπως παλιότερα ο απερίγραπτος Κοντογιαννόπουλος ή ο Αρσένης) ήθελε να διορθώσει έστω μερικά από τα κακώς κείμενα. Όλοι κατάλαβαν ότι αυτά τα κακώς κείμενα ήταν το προκάλυμμα, για να περάσει μια πολιτική που αλλάζει όλη τη φιλοσοφία της Εκπαίδευσης.

Πράγματι δε φέρει η Ν.Δ. τη μεγαλύτερη ευθύνη για όσα προαναφέραμε, γι’ αυτό και όλες οι όψιμες διαμαρτυρίες των αγορητών του ΠΑΣΟΚ και του ανεκδιήγητου αρχηγού τους μόνο μειδιάματα προκαλούν ακόμη και στους οπαδούς τους. Αλλά και εδώ οι φοιτητές χτύπησαν στο κέντρο του στόχου. «Δεν πρέπει να μας απασχολούν τα επιμέρους θέματα, ούτε οι επιμέρους ρυθμίσεις», λένε ορθά. Το πρόβλημα είναι ότι η Ν.Δ. (και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ) θέλουν να απαξιώσουν τη Δημόσια Παιδεία και να επιβάλουν την ιδιωτική, να κυριαρχήσει δηλ. το ασύδοτο κέρδος και η δεσποτεία των αεριτζήδων επιχειρηματιών ή των ξένων εταιριών και θεσμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε. κλπ.) σ’ ένα χώρο όπου κρίνεται κυριολεκτικά η επιβίωση της κοινωνίας μας, της πολιτείας μας, της χώρας μας και του έθνους ολόκληρου. Ήδη ο διαβόητος Λαμπράκης με τα ιδρύματα Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση, Κωστόπουλου, Λεβέντη, Ευγενίδειο κλπ. πρόλαβαν να δηλώσουν στον τύπο ότι «αποφάσισαν να συνεργαστούν, προκειμένου να σχεδιαστεί και υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας …».

Γι’ αυτό και το αίτημα «μην πειράξετε το άρθρο 16 του Συντάγματος» (που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και που ετοιμάζονται η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να τροποποιήσουν) στοχεύει πράγματι στην καρδιά του προβλήματος.

Αντίσταση χωρίς προτάσεις

Μετά τις κινητοποιήσεις και το σάλο που προκλήθηκε η Ν.Δ. ανέκρουσε πρύμναν και δημοσιοποίησε ανούσιες προτάσεις, επιφυλασσόμενη να επανέλθει σε ευθετότερο χρόνο. Θα είναι, πιστεύουμε, πολύ δύσκολο να τα καταφέρει. Ήδη το κέρδος από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι μεγάλο. Η νίκη όμως είναι για την ώρα απλά αμυντική. Δεν υπήρξαν προτάσεις (ίσως δεν ήταν δυνατό τώρα) για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος. Και δε διαφαίνεται να γίνεται κάτι τέτοιο, δυστυχώς, στο εγγύς μέλλον, όταν τα πάντα σε όλα τα επίπεδα βρίσκονται σε πλήρη διάλυση και εξακολουθεί να κυριαρχεί η ασύδοτη διαφθορά, η ιδιοτέλεια, η υποτέλεια στα ξένα (εχθρικά) κελεύσματα. Αρκεί να αναφερθεί ότι επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας είναι ο Βερέμης, αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ (βλ. άλλο άρθρο), επιλογή … Σημίτη!!

[Ελπίζουμε ότι σύντομα θα δημοσιεύσουμε αναλυτική ανάπτυξη για τα θέματα Παιδείας και Εκπαίδευσης, μετά την προεργασία που ήδη έγινε από τους νέους του ΑΣΚΕ.]

Μετά από «αδελφοκτόνο» πόλεμο 50 ημερών το ΠΑΣΟΚ (λέει ότι) απέκτησε «νέα» ηγεσία, που «έμαθε και ωρίμασε»! Έγινε τόσο ώριμη, που επανέλαβε την ίδια, και χειρότερη, εκλογική διαδικασία-φιάσκο του 2004, που «νομιμοποίησε» στην ηγεσία τον «εκατομμυριούχο πρίγκηπα», που δακτυλίδισαν οι Αμερικάνοι, ο Σημίτης και τα «δημοκρατικά» ΜΜΕ. Χειρότερη τώρα, γιατί τότε δεν ψήφισαν ο αλλοδαποί, οι τουρίστες και οι νεοδημοκράτες για ηγέτη του …ΠΑΣΟΚ. Και θλιβερή, αφού ούτε το Ό των ψηφοφόρων του το Σεπτέμβρη του 2007 δε διανοήθηκαν να πάρουν μέρος στο πανηγύρι αυτό, κι ας ψελλίζουν τα παπαγαλάκια για… θρίαμβο της Δημοκρατίας!

Όσα καταμαρτύρησαν εναντίον αλλήλων ήσαν όλα αλήθειες, άσχετα αν δεν έγινε καμιά πολιτική ή ιδεολογική αναφορά για το σχέδιο Ανάν και το ’ρθρο 16!. Πράγματι όλοι γνώριζαν, και τώρα το ομολογεί ο ίδιος ο αρχηγός τους, ότι το ΠΑΣΟΚ είχε εγκαταλείψει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και ενδιαφερόταν μόνο δι’ εαυτούς! Πράγματι κάποιοι (τι ωραία λέξη!) επλούτισαν, με τους οποίους η κ. Β. Παπανδρέου δε θέλει να συγκατοικεί, γι’ αυτό και πήγε τελικά με τους …βαρόνους και τον Γιωργάκη! Και άλλα, γνωστά πλέον επίσημα σε όλους, ων ουκ έστιν αριθμός.

Επικράτηση των Αμερικανών

Τελικά κέρδισε, όπως κέρδισε, ο Γ. Παπανδρέου, δηλ. η family, οι Αμερικανοί και οι αμερικανόπνευστοι σύμβουλοί τους (μέχρι και ο Κλίντον έσπευσε εις βοήθειαν) κι έτσι εξασφάλισαν την «παράταση», μέχρι να επικρατήσουν (αν επικρατήσουν…) σε ένα χρόνο οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ, οπότε θα αναλάβουν εκείνοι τον αγώνα να κάνουν …πρωθυπουργό τους εδώ τον “wonderful man” της κ. Ολμπράιτ. Και τότε θα δουν όσοι τον ψήφισαν τι είδους «αυτονομία της πολιτικής» είχε στο νου του ο εκλεκτός τους. Όσο για την ενδοκομματική δημοκρατία του, την έδειξε με τα φληναφήματά του για τον εκλογικό νόμο, πριν καν συνεδριάσει το «Πολιτικό Συμβούλιό» τους. Το τι θα επακολουθήσει όλοι το φαντάζονται…

Έχασε ο «φλύαρος και ξερόλας» Β. Βενιζέλος. Νόμιζε ότι θα αντιμετωπιζόταν σαν μεσσίας και πράγματι έδωσε την εντύπωση αυτών με τους οποίους τον εφιλοδώρησε ο απογοητευμένος (που δεν τον πρότεινε κανείς για αρχηγό) Θ. Πάγκαλος. Έχασε σχεδόν όλα τα μεγαλοστελέχη, που οι αρχηγικές φιλοδοξίες τους θα ματαιώνονταν οριστικά, αν εκείνος γινόταν αρχηγός. Και είναι πολλές δεκάδες οι …υποψήφιοι. Ως και ο Π. Ευθυμίου είχε δηλώσει: «δεν ήρθε ακόμη η ώρα μου»!! Γιατί, όμως, δεν τον επέλεξαν οι απογοητευμένοι από το Γιωργάκη απλοί οπαδοί και μέλη; Απλώς δεν ήταν προετοιμασμένοι να κάνουν τέτοιο άλμα και δεδομένου ότι είναι πεπεισμένοι πως και τις ερχόμενες εκλογές θα τις χάσουν, ανέβαλαν για αργότερα τις σοβαρότερες αποφάσεις. Όσο για τα ΜΜΕ και τους ευρωπαίους πάτρωνές τους, υπερεκτίμησαν τη δύναμη επηρεασμού τους. ’λλωστε μέχρι τις 16 του Σεπτέμβρη έλεγαν ότι οι εκλογές θα είναι ντέρμπι, δηλ. δεν απέκλειαν νίκη του ΠΑΣΟΚ! Πώς, λοιπόν, περίμεναν να τους εμπιστευτούν στα παιχνίδια τους;

Όπως κι αν έχει πάντως, το 45% αυτών που ψήφισαν, δηλ. τουλάχιστο το 75% των μελών και οπαδών του κόμματος, αρνήθηκαν να ψηφίσουν, έχουν «καταψηφίσει» τη σημερινή ηγεσία. Όλα, λοιπόν, είναι πλέον ανοικτά. Ακόμη και να κατεβεί στις προσεχείς εκλογές κάτω από το 30%. Μόνο ο Καραμανλής μπορεί να τους σώσει…

Αυτά φυσικά, υπό την προϋπόθεση ότι δε θα υπάρξει διάσπαση. Τότε όμως το ίδιο θα συμβεί και στη ΝΔ. Αλλά τότε δε θα ελέγχεται τίποτα. Δύσκολα όμως θα αφήσουν τα πράγματα να φτάσουν μέχρις εκεί.

Το ΑΣΚΕ από την πρώτη στιγμή υποστήριξε και απέδειξε (βλ. αναλυτικά ΑΣΚΕ-3) ότι το σχέδιο Ανάν και η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. είναι δύο πτυχές του ίδιου σχεδίου, για τον αφελληνισμό της Κύπρου και την πλήρη μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, με τοποτηρητή την Τουρκία. Γι’ αυτό οι υπηρέτες των Δυτικών από το Γιωργάκη και το Μητσοτάκη στην Ελλάδα μέχρι τον Αναστασιάδη και το Βασιλείου στην Κύπρο υποστήριξαν με πάθος και τις δύο επιλογές.

Στην Κύπρο το 76% που αντέδρασε στο σχέδιο Ανάν εκφράστηκε πολιτικά από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, δηλ. την πατριωτική μερίδα της αστικής τάξης της Κύπρου (στην Ελλάδα αυτό το είδος έχει εξαφανιστεί). Προσπαθώντας να συμβιβάσει τα εθνικά και τα ταξικά της συμφέροντα αυτή η μερίδα υποστήριξε τη θεωρία Κρανιδιώτη, ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα λειτουργήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων. Με την πλύση των ΜΜΕ, η θέση αυτή, δυστυχώς, έγινε δεκτή από το σύνολο σχεδόν των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο. Ήταν αναπόφευκτο η πολιτική αυτή γρήγορα να περιέλθει σε αδιέξοδο και αυτό απεδείχθη με καταστροφικό τρόπο στη Σύνοδο των Βρυξελών.

Οι όροι της Κύπρου

Η κυπριακή κυβέρνηση, ορθά από την πλευρά της (βλ. και «Ε» φ. 101), έθετε ως όρους, για να μην ασκήσει βέτο, την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, την περιφρούρηση των ελληνικών περιουσιών στα κατεχόμενα, την επιστροφή των προσφύγων (ή, έστω κάποια βήματα προς όλ’ αυτά) και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Πριν καν αναχωρήσει για τις Βρυξέλες η κυπριακή αντιπροσωπεία, γνωρίζοντας τι την περιμένει, είχε αφήσει στο νησί τους 4 όρους και πήρε μαζί της μόνο την αναγνώριση. Στο διήμερο των Βρυξελών η αναγνώριση μετατράπηκε σε τελωνειακή ένωση και, τελικά, η Τουρκία πήρε την ημερομηνία, χωρίς να υπογράψει ούτε καν την τελωνειακή ένωση, ούτε καν να δεσμευτεί γι’ αυτή!

Στα ΜΜΕ ξεκίνησε ένα όργιο αποπροσανα-τολισμού. Καμμία αναφορά στους 4 όρους που εγκαταλείφθηκαν, που ήταν και οι πιο ουσιαστικοί. Πουθενά δεν ακούστηκε ότι η τελωνειακή ένωση (αν γίνει και όπως γίνει) συμφέρει οικονομικά την Τουρκία και βλάπτει την Κύπρο. Πουθενά δεν τονίστηκε ότι ακόμη κι αυτή την επέκταση του Πρωτοκόλλου θα την υπογράψει η Τουρκία μετά «την οριστικοποίηση των τροποποιήσεων που είναι αναγκαίες, δεδομένης της σημερινής σύνθεσης της Ε.Ε.» (Σ. 19). Με άλλα λόγια, αν μέχρι τις 3 Οκτωβρίου δεν έχει διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, η Τουρκία μπορεί να επιβάλει την εξαίρεσή της.

Όσον αφορά στις τουρκικές προκλήσεις και αξιώσεις στο Αιγαίο, η ελληνική κυβέρνηση έθεσε έναν εντελώς γενικό και αόριστο όρο, που περιελήφθη στα συμπεράσματα, τη «σαφή δέσμευση της Τουρκίας για σχέσεις καλής γειτονίας» (Σ. 20), δηλ. στην ουσία δεν έβαλε κανέναν όρο κι έτσι δε δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα!

Τι συζητήθηκε στις Βρυξέλες;

Η πολιτική μας ηγεσία και τα ΜΜΕ έδωσαν την εντύπωση ότι κατά τη διάρκεια της Συνόδου το κύριο θέμα θα ήταν το «στρίμωγμα» της Τουρκίας. Όμως, από τα 73 «Συμπεράσματα της Προεδρίας», τα 19 μόνο ασχολούνται με τη διεύρυνση, από τα οποία τα 5 μόνο με την Τουρκία (τα υπόλοιπα με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Κροατία και γενικά) και στα οποία 5:

α) «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο χαιρέτησε την αποφασιστική πρόοδο που έχει σημειώσει η Τουρκία στην εκτεταμένη διαδικασία [δημοκρατικής] μεταρρύθμισης» (Σ. 18) και

β) «χαιρέτησε τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με τους γείτονές της καθώς και την προθυμία της να εξακολουθήσει να συνεργάζεται με τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, με σκοπό την επίλυση των εκκρεμών συνοριακών διαφορών, κατά την αρχή της ειρηνικής διευθέτησης ...» (Σ. 20).

Για το Σ. 18 περιττεύει η γνώμη των ανθρώπων που συνεχίζουν να πεθαίνουν στα λευκά κελιά. Για το Σ. 20 τα επίσημα στοιχεία του ελληνικού υπουργείου ’μυνας αναφέρουν ότι: Το 2000 είχαν σημειωθεί 1.203 παραβάσεις του FIR Αθηνών από τουρκικά μαχητικά και το 2003 αυξήθηκαν σε 4.500! Το 2000 οι Τούρκοι παραβίασαν 398 φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο και το 2003 τον παραβίασαν 3.900 φορές! Το 2000 είχαμε 31 εμπλοκές μαχητικών και το 2003 είχαμε 1.020! Το 2000 οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν 74 οπλισμένα αεροπλάνα και το 2003 πάνω από 1.000! Αυτή τη βελτίωση διαπιστώνει η Ε.Ε.!! Και αυτά είναι τα αποτελέσματα της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της Τουρκίας, την οποία έχει αναλάβει εργολαβικά να προωθήσει η πολιτική «μας» ηγεσία, που ισχυρίζεται ότι στις Βρυξέλες πετύχαμε όλους μας τους στόχους!!

Τελικά το πρόβλημα των ΜΜΕ και των πολιτικών μας το έλυσε το δράμα των ανθρώπων της Ν.Α. Ασίας. Οι Βρυξέλες ξεχάστηκαν. Θα τις θυμηθούμε όταν θα δούμε τις συνέπειες στην Κύπρο και το Αιγαίο. Εντός του 2005.

[Απλώς για την ενημέρωση των αναγνωστών μας αναφέρουμε ότι στο Συμβούλιο ασχολήθηκαν με την υποστήριξη του Γιουσένκο στην Ουκρανία, του Αλάουι στο Ιράκ και του Σαρόν στην Παλαιστίνη (ούτε καν μια έκκληση να σταματήσουν οι σφαγές των αμάχων), με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας(!), με το δημοσιονομικό πλαίσιο 2007-2013, με ζητήματα ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, με τα όπλα μαζικής καταστροφής και τα πυρηνικά του Ιράν(!), με τις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, την Ινδία, τη Ν. Κορέα και πολλές άλλες χώρες, με τις «ειρηνευτικές» τους επιχειρήσεις στη Βοσνία, τα Σκόπια, τη Γεωργία και το Κογκό και πολλά άλλα θέματα! Δεν παρέλειψαν, όπως πάντα εν είδει προσευχής, να εκφράσουν ομόφωνα την πίστη τους στη συμμαχία με τις ΗΠΑ και να διαμηνύσουν ότι αναμένουν να καλωσορίσουν το Μπους στην Ευρώπη! Μέσα σ’ όλ’ αυτά που συνέβησαν σ’ ένα μόνο διήμερο οι δικοί μας θα προωθούσαν και τις ελληνικές θέσεις στην Κύπρο και το Αιγαίο! ]