Στην τελευταία συνάντηση Πούτιν-Καραμανλή τον Απρίλιο και με την ευκαιρία της γνωριμίας με το διάδοχο Μεντβέντεφ (για πρώτη φορά ομαλή διαδοχή στη μετατσαρική Ρωσία) υπεγράφη μια πολύ σοβαρή, πολιτικά τουλάχιστο, συμφωνία Ρωσίας-Ελλάδας.
Στα πλαίσια της ενεργειακής πολιτικής της (και της γεωπολιτικής
) η Ρωσία σχεδιάζει τη δημιουργία και νέου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου προς τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, παρακάμπτοντας την προβληματική Ουκρανία. Ο νέος αυτός, νότιος, αγωγός θα ξεκινά από τη Βουλγαρία και μέσω Σερβίας θα κατευθύνεται βορειοδυτικά. Με τη νέα συμφωνία θα δημιουργηθεί και ένα νοτιότερο παρακλάδι, που μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας θα κατευθύνεται προς τη Νότιο Ιταλία.
Η σπουδαιότητα του αγωγού για την Ελλάδα
Είναι προφανής η σπουδαιότητα του νέου αγωγού, κυρίως για την Ελλάδα. Επίσης, είναι προφανές το πόσο ενοχλούνται ΗΠΑ και Τουρκία, που δε θα ελέγχουν πλήρως τη ροή ενέργειας προς την Κεντροδυτική Ευρώπη, αφού μειώνεται η σημασία του αγωγού ΤGΙ (Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία), που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία, μάλιστα, απαιτεί να μην είναι απλώς χώρα διέλευσης του αερίου (εισπράττοντας τα «διόδια»), αλλά να αγοράζει το αέριο στα ανατολικά της σύνορα και να το πουλά στα δυτικά της. Πέραν της επιφύλαξης ότι το Αζερμπαϊτζάν και οι αμερικανικές εταιρείες θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις παραγγελίες των πελατών τους, η Τουρκία θα μπορούσε σε στιγμή κρίσης να μας προκαλέσει ενεργειακή ασφυξία. Με το South Stream ο κίνδυνος αυτός εκλείπει, αφού προβλέπεται ότι η Ελλάδα θα προμηθεύεται το 40% του αερίου της από αυτόν, το 40% από τον ΤGΙ και το 20% υγροποιημένο με δεξαμενόπλοια από την Αλγερία. Σε περίπτωση αδυναμίας του ΤGΙ, οι Ρώσοι μπορούν να αυξήσουν το δικό τους ποσοστό. Είναι αναμενόμενες, λοιπόν, οι, μάλλον αδέξιες και σπασμωδικές, αντιδράσεις των ΗΠΑ και Τουρκίας (βλ. κύριο άρθρο).
Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης είναι θετική και ευοίωνη ως προϋπόθεση ανεξάρτητης και αδέσμευτης πορείας. Αρκεί, φυσικά, να έχει προηγηθεί προετοιμασία δημιουργίας εξωτερικών ερεισμάτων και εσωτερικής κοινωνικής συμπαράστασης (κάτι που, δυστυχώς, δε συμβαίνει) και σαφής αποφυγή κάθε υπόνοιας νέων προσανατολισμών δέσμευσης και υποταγής.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Το τσιράκι των Αμερικανών, που αιματοκύλισε το καλοκαίρι του 2008 τη χώρα του υπό την καθοδήγηση του ’λεξ Ρόντος, πρωτοτύπησε: επειδή στην πρωτεύουσα Τιφλίδα το Κοινοβούλιο είναι συχνά στόχος μαχητικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, αποφάσισε να το μεταφέρει σε άλλη πόλη, στο Κουταΐσι! Κατά σύμπτωση(!) στο σημείο που επέλεξε να στηθεί το νέο Κοινοβούλιο υπήρχε το μνημείο των 230.000 πεσόντων Γεωργιανών στον αγώνα κατά του ναζισμού. Κανένα πρόβλημα: ο κ. Σαακασβίλι το ανατίναξε(!!) στις 21/12/09, συνδέοντας μάλιστα την ανατίναξη με την προσωπική του γιορτή για τα 42α γενέθλιά του!!
Ο κ. ’λεξ Ρόντος ήταν ο σύμβουλος του τότε υπ. εξ. Γ. Παπανδρέου (ή ο πραγματικός υπ. εξ.;) και οργίασε κατά τη σφαγή και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Να μην ανησυχούμε που και σήμερα βρίσκεται πίσω από το διευθυντήριο που μας κυβερνά αντ αυτού;
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Την επιγραφή του στρατοπέδου του ’ουσβιτς έχουν ως αρχή, φαίνεται, οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, που χωρίς προσχήματα πλέον καθορίζουν τις πολιτικές της ΕΕ. Γι αυτό έχουν κηρύξει γενική επίθεση κατά των εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων. ’λλωστε κάποιοι απ αυτούς αναγνωρίζουν στους δημιουργούς του ’ουσβιτς τους οραματιστές της Ε.Ε.. Στο στόχαστρό τους είναι το εθνικό Εργατικό Δίκαιο, οι μισθοί, οι συντάξεις, η δημόσια ασφάλιση και όλες σχεδόν οι κοινωνικές παροχές, με σκοπό να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα θηριώδη κέρδη τους. Όπου αποτυγχάνει το βασικό όργανό τους (η Κομισιόν) αναλαμβάνουν οι τοπικοί αντιπρόσωποί τους, δηλ. οι κυβερνήσεις.
Η οδηγία Μπολκεστάιν
Ο Ολλανδός, τέως πλέον, επίτροπος εσωτερικής αγοράς και καταναλωτή Φριτς Μπολκεστάιν τον Ιανουάριο του 2004 πρότεινε σχέδιο οδηγίας με τίτλο «Απελευθέρωση της αγοράς εργασίας». Το σχέδιο αυτό παρέμεινε μυστικό για ένα χρόνο και έγινε γνωστό τον Ιανουάριο του 2005. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, όποιος παρέχει κάποια υπηρεσία (άτομο ή επιχείρηση) θα υπάγεται αποκλειστικά και μόνο στους νόμους της χώρας από την οποία προέρχεται ή την οποία χρησιμοποιεί (νομικά) ως βάση για τις δραστηριότητές του και όχι στο νόμο της χώρας υποδοχής στην οποία παρέχονται οι υπηρεσίες του.
Μία λιθουανική επιχείρηση, για παράδειγμα, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, θα απασχολεί τους εργαζομένους της όχι σύμφωνα με την ελληνική, αλλά με τη λιθουανική νομοθεσία. Επίσης μια ελληνική ή πολυεθνική εταιρεία, που δηλώνει ως χώρα εγκατάστασής της την Πολωνία, υπάγεται στον πολωνικό νόμο ακόμα και όταν δραστηριοποιείται στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μέλος της Ε.Ε.. Όλοι οι εργαζόμενοί της, Έλληνες, Πολωνοί κλπ. υπάγονται στο πολωνικό δίκαιο, όσον αφορά στους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα.
Ένα ακόμη σοβαρό θέμα είναι τα επαγγέλματα που απαιτούν επιστημονικούς τίτλους και άδειες άσκησης επαγγέλματος (γιατροί, μηχανικοί κ.λ.π.), τα οποία προστατεύει το κράτος για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Η οδηγία θεωρεί την προστασία αυτή ως εμπόδιο στην ελευθερία εγκατάστασης επιχειρήσεων και κυκλοφορίας υπηρεσιών σε άλλη χώρα.
Η οδηγία αυτή αποτελεί επιστροφή στο Μεσαίωνα, δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις των χωρών της Αν. Ευρώπης, για να προσελκύσουν επιχειρήσεις, θ αποδυθούν σε αγώνα να καταργήσουν και τα τελευταία εργατικά δικαιώματα κι έτσι αυτόματα αυτό το καθεστώς θα ισχύει σ όλες τις χώρες της Ε.Ε..
Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δηλ. οι «σοσιαλιστές» και οι συντηρητικοί, ψήφισε το σχέδιο οδηγίας Μπολκεστάιν με ορισμένες επουσιώδεις τροπολογίες, που μπορεί να ερμηνεύει όπως θέλει ο καθένας. Έτσι κι αλιώς, τελικά την ψήφο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου θα την «ερμηνεύσει» η Κομισιόν, οπότε οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες δεν έχουν λόγους ανησυχίας. Οι υπόλοιποι όμως;
«Μεταρρυθμίσεις» και απεργίες
Οι έως τώρα κυβερνητικές «μεταρρυθμίσεις» (μείωση αμοιβής υπερωριών, ωράριο, νόμος για τις ΔΕΚΟ κ.λ.π.), δηλ. η εφαρμογή του εοκικού νεοφιλελευθερισμού, η συνεχιζόμενη διαφθορά (παρά τις πρωθυπουργικές φανφάρες) και η αδιατάρακτη εξουσία των «νταβατζήδων» φαίνεται ότι σταδιακά προκαλούν αντιδράσεις σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, που πλήττονται και, μάλιστα, βλέπουν ότι με κυβερνητική προτροπή τραπεζίτες και ΣΕΒ με περισσό θράσος ζητούν την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων. Οι τραπεζίτες θέλουν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, όπως άλλωστε η κυβέρνηση στις ΔΕΚΟ, για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, που αυξάνουν με ρυθμούς της τάξης του 80% και βασίζονται στην αφαίμαξη 2,7 εκατομμυρίων νοικοκυριών, που τους χρωστούν 65 δις ευρώ.
Ο ΣΕΒ δίνει αύξηση με βάση το μέσο επίσημο πληθωρισμό της Ε.Ε. (2%), αντί του επίσημου ελληνικού (4%), που είναι πολύ μικρότερος του πραγματικού. Οι μισθοί, όμως, παραμένουν ελληνικοί. Θέλει μάλιστα να ορισθούν χαμηλότερες αμοιβές όπου υπάρχει υψηλή ανεργία. Επίσης, έχει προταθεί να εισαχθούν εργαζόμενοι από τα Σκόπια ή τη Βουλγαρία φυσικά με μισθούς των χωρών τους. Κρίνουν, ίσως, ότι δεν είναι ακόμη ώριμες οι συνθήκες για την επαναφορά της ... δουλείας. Περιμένουν να το εισηγηθεί και αυτό ο .... κ. Γκαργκάνας για την ... ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Σε αντίθεση με τα κέρδη, που είναι αχαλίνωτα, όρια και πλαφόν έχουν μόνο μισθοί και συντάξεις, όπως οι μισθοί των 460.000 δημοσίων υπαλλήλων, που θα λάβουν ονομαστική αύξηση 3%, και οι συντάξεις των 2 εκατομμυρίων χαμηλοσυνταξιούχων, που θα λάβουν 4%, έναντι προβλεπόμενου για το 2006 επίσημου πληθωρισμού 3,2%. Το πραγματικό τους εισόδημα θα μειωθεί και λόγω μη αναπροσαρμογής της φορολογίας. Η εισοδηματική πολιτική, μάλιστα, στάλθηκε με FAX στις εφημερίδες, χωρίς να εμφανιστούν οι συναρμόδιοι υπουργοί και πολύ περισσότερο ο πρωθυπουργός, για να την εξαγγείλει.
Στην απεργία των ναυτεργατών εκφράστηκε η αντίδραση απέναντι σ όλα αυτά. Ο κίνδυνος να προκαλέσει η απεργία αλυσιδωτές κοινωνικές αντιδράσεις κινητοποίησε όλους τους θεσμικούς φορείς. Το ΚΚΕ, που την κάλυψε πολιτικά, υπερακόντιζε σε φραστική αδιαλλαξία κι έτσι συνέβαλε στη δημιουργία χάσματος μεταξύ απεργών και κοινωνίας. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ζήτησε ξένα πλοία, για να σπάσουν την απεργία. Ακόμη και οι παρακρατικοί των Εξαρχείων επιστρατεύτηκαν από τους εργοδότες τους για να δημιουργήσουν κλίμα φόβου σε περιοίκους και απεργούς.
Η ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια είναι πιθανό να εκφρασθεί με αυξημένη συμμετοχή στις επικείμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, παρά την αναξιοπιστία του κομματικού συνδικαλισμού. Η πολιτική έκφραση της δυσαρέσκειας ελπίζουμε να μην κατευθυνθεί και πάλι σ αυτούς που την προκαλούν.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Ο πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες δήλωσε πως η χώρα του θα καθιερώσει τη χρήση βίζας για τους Αμερικανούς επισκέπτες ως απάντηση στην ήδη καθιερωμένη αμερικάνικη βίζα για τους βολιβιανούς. Όπως δήλωσε, «μπορεί να μας θεωρούν τριτοκοσμικούς και φτωχούς, αλλά πιστεύουμε πως η Βολιβία έχει την ίδια αξιοπρέπεια με όλες τις χώρες του κόσμου».
Οι δικοί μας κυβερνώντες γιατί δεν πράττουν αναλόγως, αφού είμαστε μάλιστα η μόνη χώρα της Ε. Ε. για τους υπηκόους της οποίας οι Η.Π.Α. προκλητικά έχουν θεσπίσει τη χρήση βίζας; Η πολιτική μας ηγεσία και τα παπαγαλάκια της θα ισχυριστούν βεβαίως ότι ο απερίσκεπτος πρόεδρος της Βολιβίας δεν έχει εκτιμήσει σωστά τις τρομερές συνέπειες και τις περιπέτειες στις οποίες βάζει τη χώρα του από μια τέτοια κίνηση, τη βέβαιη απώλεια ισχυρών συμμάχων όπως οι Η.Π.Α., διεθνούς στήριξης και την συνεπακόλουθη διεθνή απομόνωση. Όμως με αυτή την πολιτική έχουμε καταντήσει ανυπόληπτοι συνομιλητές στη διεθνή κοινότητα και ανίκανοι να υπερασπιστούμε ακόμα και τα στοιχειώδη συμφέροντα του ελληνισμού. Το ανάστημα των λαών δε μετριέται με το στρέμμα, όπως θα έλεγε ο ποιητής.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης με ... ρηξικέλευθες ιδέες, όπως η θέσπιση φόρου άνθρακα σε αυτούς που ρυπαίνουν και η αναδιανομή των εσόδων σε αυτούς που δε ρυπαίνουν. Δε μας εξήγησε όμως αν την οραματίζεται όπως τα μόνο κατ όνομα περιβαλλοντικά και ουσιαστικά φοροεισπρακτικά τέλη οχημάτων που εξήγγειλε η κυβέρνησή του (που αναγκάστηκε να τα πάρει πίσω του
χρόνου!), τα οποία επέβαλαν μεγαλύτερη επιβάρυνση στους κατόχους παλαιότερων οχημάτων, που ουσιαστικά ρυπαίνουν λιγότερο από τα υπερπολυτελή τζιπ και τις λιμουζίνες.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
-Είχαν επιτύχει να δημιουργήσουν έντονο ενδιαφέρον για την τύχη της «17 Νοέμβρη» με το «μέγα γεγονός» της περίεργης έκρηξης στα χέρια του μελοδραματικά, ήδη, μετανοημένου Σάββα και την εν συνεχεία «αποδιάρθρωση» της. Σιγά σιγά όμως εμφανίστηκαν φρονιμότερες σκέψεις και πολλά ερωτηματικά σε πολλούς, όπως π.χ. η σύμπτωση να γίνει η αποκάλυψη όταν είχαν συμπληρωθεί τα 20 χρόνια της παραγραφής από το 1982..., μέχρι να φτάσουμε κανείς σχεδόν να μην ενδιαφέρεται για τη δίκη, παρά τις φιλότιμες, όντως, προσπάθειες των ίδιων εργολαβικών Μ.Μ.Ε.
-Έτσι φτάσαμε στις καταδίκες με το 90% των Ελλήνων να πιστεύουν πως τα ηγετικά και ιδρυτικά στελέχη της παραμένουν άγνωστα, όπως και υπόνοιες για τη σχέση τους με διάφορες μυστικές υπηρεσίες. (Αλλωστε, μόνος του ήταν ο Γιωτόπουλος μέχρι το 1982;) Πολλά, πράγματι, τα ερωτηματικά, πολλές οι υποψίες και πολλά τα περίεργα, όπως π.χ. η «επιτυχία» να καταστήσουν συμπαθείς σχεδόν όλους τους καταδικασθέντες...
Ίσως θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να διαλευκανθούν όλα (αν διαλευκανθούν ποτέ) τα σχετικά με τη «17 Νοέμβρη», όπως άλλωστε συνήθως συμβαίνει με πολλές από τις «τρομοκρατικές» ή τρομοκρατικές οργανώσεις και εκδηλώσεις. Υπενθυμίζουμε ότι έχουμε αναλυτικά τοποθετηθεί στο θέμα αυτό με ειδικό άρθρο στην «Ε».
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Οι πολλοί του ΠΑΣΟΚ, φυσικά, δυσανασχετούν έως και οργίζονται για όσα βλέπουν να γίνονται. Ακόμη και στα υψηλά κλιμάκια, όπου πολλοί αισθάνονται παραγκωνισμένοι, αλλά ταυτόχρονα και φοβισμένοι από τις αντιδράσεις του κόσμου, ενδεχομένως και αμήχανοι για τα έργα της Κυβέρνησης της family, προοιωνίζοντας κινήσεις.
Τους πρόλαβε όλους η Βασούλα
Η ερώτησή της (μαζί με άλλους βουλευτές) για τη διευκόλυνση (μόνο;) των κερδοσκόπων μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας και με κάλυψη, τουλάχιστον, του Παπακωνσταντίνου προοιωνίζεται πολλά. Μακάρι
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Ταυτίστηκαν με τις δηλώσεις τους το βράδι της επίσκεψης Ερντογάν ο ΣΥΝ και ο Πάγκαλος, προβάλλοντας την ανάγκη συμφωνίας με την Τουρκία για μείωση (ή και μηδενισμό;) των αμυντικών δαπανών. Λες και υπάρχει λογικός άνθρωπος σ αυτόν τον τόπο που να θέλει τον πόλεμο ή να θέλει να πετάει χρήματα σε άχρηστες δαπάνες, ιδίως σε εποχή λιτότητας! Αλλά να ζητάς μια τέτοια συμφωνία με την Τουρκία τη στιγμή που είναι εδώ ο Ερντογάν, που απερίφραστα επιμένει στις επεκτατικές του βλέψεις σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, που τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία συνεχίζουν καθημερινά τις προκλήσεις τους και, τελικά, να ζητάς μια συμφωνία που είναι βέβαιο ότι θα την τηρήσει μόνο η Ελλάδα, αφού η Τουρκία καμιά από τις συμφωνίες που υπογράφει δεν τηρεί, δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά δήλωση υποταγής.
[Βεβαίως υπάρχει θέμα με το ποια και πόσα όπλα και από πού τα προμηθευόμαστε, πόσα χρήματα είναι πράγματι πεταμένα, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο και δε θα το συζητήσουμε με τον κ. Ερντογάν.]
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Οι πρόσφατες εκλογές στην Κύπρο είχαν, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα τη μη επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου. Τα πανηγύρια των Αγγλοαμερικάνων και των Τούρκων, που ερμήνευσαν το εκλογικό αποτέλεσμα ως αλλαγή της στάσης του κυπριακού λαού απέναντι στο σχέδιο Ανάν, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι είναι μια αρνητική εξέλιξη για το μέλλον της Κύπρου και γενικότερα του ελληνισμού. Και πανηγύρισαν από τον πρώτο γύρο, χωρίς να ανησυχούν για το αποτέλεσμα του δεύτερου. Και οι δύο δικοί τους.
Έντονη κινητικότητα
Έτσι, αμέσως μετά τις εκλογές παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα για το κυπριακό, ιδιαίτερα ανησυχητική. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ανδρείκελο των Αμερικανών, που τοποθετήθηκε στη θέση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, δεν ανανέωσε τη θητεία του εκπροσώπου του Μάικλ Μόλερ, ο οποίος στη διάρκεια της θητείας του (και αντίθετα με τους προκατόχους του, που υποστήριζαν ανοιχτά τους Τούρκους) προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες (όσο του επέτρεπαν οι συνθήκες) και ήταν πρωταγωνιστής της Συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Γι αυτό οι Τούρκοι, τόσο παρασκηνιακά όσο και επισήμως δια της διπλωματικής οδού, ζητούσαν επίμονα την απομάκρυνσή του. Ο Μπαν Κι Μουν, μάλιστα, έδωσε εντολή στο Μόλερ να έχει αναχωρήσει στις 31/3/08, ημέρα που φθάνει στην Κύπρο ο βοηθός Γ.Γ. Λυν Πάσκοε και η ομάδα του για τις νέες διαβουλεύσεις. Δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα, για μια ομαλή μεταβίβαση καθηκόντων, για μια ενημέρωση, έστω!
Ο αγώνας συνεχίζεται
Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι αυτή την ώρα το κύριο δεν είναι να αναλύσουμε τα αίτια της μη επανεκλογής. Εμείς πριν τις εκλογές είχαμε εκφράσει τις επιφυλάξεις μας και είχαμε εντοπίσει παράγοντες που, κατά τη γνώμη μας, θα λειτουργούσαν σε βάρος του Τάσσου. Τονίσαμε, όμως, ότι προείχε η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, γι αυτό στείλαμε επιστολή στον Τάσσο, ευχόμενοι την επανεκλογή του, και εργαστήκαμε με τις μικρές μας δυνάμεις γι αυτήν (για όλα αυτά βλέπε το προηγούμενο φύλλο της «Ε»).
Έτσι και τώρα αυτό που προέχει είναι η ανασυγκρότηση των δυνάμεων του ΟΧΙ και η συνέχιση του αγώνα για ελεύθερη Κύπρο, έστω και μετά το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κυπριακός λαός δε σήκωσε τα χέρια ψηλά με προέδρους σαν τον Κληρίδη και το Βασιλείου. Ούτε τώρα θα τα σηκώσει, με πρόεδρο το Χριστόφια.
Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα συμπαραστεκόμαστε μέσω της ΣΕΥΑΕΚ.
Στο πνεύμα αυτό το ΑΣΚΕ απέστειλε μετά τις εκλογές την παρακάτω δεύτερη επιστολή προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο:
Προς τον κ. Τάσσο Παπαδόπουλο
Κύριε Πρόεδρε, ανεξάρτητα από το αρνητικό για το εθνικό θέμα και γενικότερα τον Ελληνισμό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο, και ιδίως λόγω αυτού, σας απευθύνουμε τη διαβεβαίωση μας ότι θα μας έχετε συμπαραστάτες, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στη συνέχιση των αγώνων σας,
που τώρα καθίστανται πιο αναγκαίοι.
Δημοσιεύουμε και την απάντηση:
Λευκωσία, 13 Μαρτίου 2008
Ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Τάσσος Παπαδόπουλος έχει πάρει την επιστολή σας, ημερομηνίας 6 Μαρτίου 2008 και σημείωσε με ικανοποίηση το περιεχόμενό της.
Σας διαβιβάζω τις θερμές ευχαριστίες του κ. Παπαδόπουλου.
Με εκτίμηση
Χρύσης Παντελίδης Διευθυντής Πολιτικού Γραφείου
Ανάλογη επιστολή προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο απέστειλε και η ΣΕΥΑΕΚ.
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι, στην αγωνία τους να μπουν και με τα δύο πόδια στην εξουσία (με το ένα ήδη βρίσκονται), έχασαν και την κοινή λογική. Ενώ είναι ήδη μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και μετείχαν στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του, δημιούργησαν συνιστώσα, που αποτελείται (λένε) από τους ανένταχτους, ισχυριζόμενοι ότι δεν αποτελούν συνιστώσα, αλλά επιδιώκουν τη σύνταξη και κατάθεση προγράμματος! Το γιατρό!!
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008