Οι πρόσφατες αποκαλύψεις, με την υπόθεση του Πόρτο Καρράς, την τροπολογία Πάχτα και την «κάθαρση» Γιωργάκη, αποτελούν μια ακόμη πτυχή της διαφθοράς, που είναι συστατικό στοιχείο του καθεστώτος της χώρας μας και όχι μόνο.Η συγκεκριμένη υπόθεση, που συγκριτικά με άλλες δεν είναι η πιο σημαντική, υπό άλλες συνθήκες δε θα είχε δεί καν το φως της δημοσιότητας, όπως τόσες άλλες. Αν δηλ. δεν ήταν προεκλογική περίοδος ή το ΠΑΣΟΚ είχε επικεφαλής το Σημίτη.
Στη χώρα μας, όπως πολλές φορές το ΑΣΚΕ έχει αναλύσει, για να υπηρετήσει κάποιος το καθεστώς της πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής εξάρτησης, από οποιαδήποτε θέση, θα πρέπει να είναι ή να γίνει υποχείριο. Να εξαρτάται από πολιτικά ή και οικονομικά συμφέροντα. Να είναι ή να γίνει δηλ. διεφθαρμένος. Οι έντιμοι είναι επικίνδυνοι, είναι εν δυνάμει επαναστάτες.
Αν παλιότερα η σχέση πολιτικών-επιχειρηματιών κρατούσε τα προσχήματα, παρά τα διάφορα σκάνδαλα (Πεσινέ, βραχώδη οικόπεδα κ.λ.π.), από το τέλος της δεκαετίας του 1980 τα πράγματα άλλαξαν. Η διαφθορά όχι μόνο βγήκε στο προσκήνιο, αλλά επιχειρείται συστηματικά να διαχυθεί στην κοινωνία ως πρότυπο. Ήταν θεμιτό διοικητής δημόσιας επιχείρησης να κάνει «δωράκια» στον εαυτό του, όχι όμως 500 εκ. δρχ. (Α. Παπανδρέου για το διοικητή της ΔΕΗ). Στα «νέα τζάκια» της εποχής Κοσκωτά θήτευσε και ο όψιμα «αδιάφθορος» Γιωργάκης. Το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο αποδεδειγμένος ή τεκμαιρόμενος χρηματισμός πολιτικών σηματοδότησε τη «νέα ηθική». Και αν ως ένα βαθμό, τότε, υποστηριζόταν ότι η διαφθορά είναι θεμιτή, επειδή οι «άλλοι» ήταν πιο διεφθαρμένοι, στη συνέχεια δε χρειαζόταν ούτε αυτή η δικαιολογία. Η διαφθορά πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και σύμφυτη με την κοινωνία .
Διαφθορά και παγκοσμιοποίηση
Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει σταδιακά τους ρόλους. Οι οικονομικοί παράγοντες (επιχειρηματίες, τραπεζίτες, χρηματιστές) παίρνουν ουσιαστικά τις πολιτικές αποφάσεις στο βωμό του αχαλίνωτου και χυδαίου κέρδους. Οι πολιτικοί απλώς τις εφαρμόζουν.
Τα σκάνδαλα και τα φαινόμενα διαφθοράς έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας σ'
όλο τον καπιταλιστικό κόσμο (Enron, Worldcom, Xerox, Parmalat κ.λ,π.)
Στη χώρα μας η σύζευξη πολιτικών-επιχειρηματιών είναι πλέον απροκάλυπτη, αφού το 1996 και μετά και οι πλέον εξώφθαλμες χαριστικές παροχές έπαψαν να θεωρούνται σκάνδαλα. Γαλουχήθηκε μια νέα γενιά πολιτικών, που θεωρούν π.χ. αυτονόητο -να μένουν σε σπίτι που τους παραχώρησε επιχειρηματίας. Να έχουν περιουσιακά στοιχεία που δε δικαιολογούνται από τα εισοδήματα τους. Να λεηλατούν τους αφελείς του χρηματιστηρίου. Να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, με τη διασπάθιση τεράστιων ποσών σε έργα και προμήθειες επικερδείς για τους μεγαλο-εργολάβους και τους μεγαλοπρομηθευτές, που αποφέρουν και μεγάλες μίζες. Να ξεπουλάνε τα δάση, τη δημόσια περιουσία ανερυθρίαστα, όπως γίνεται με τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα (ΕΤΑ). Να χαριεντίζονται δημοσία σε κότερα.
’λλαξαν και τον όρο διαφθορά και υιοθέτησαν τη διαπλοκή, έμπνευσης Μητσοτάκη. Αλλιώς , λένε, ακούγεται το διεφθαρμένος και αλλιώς το διαπλεκόμενος. Στη Βουλή κυκλοφορούν πλέον ελεύθερα και ανοικτά εκπρόσωποι εταιρειών, που προωθούν χαριστικές τροπολογίες και νομοσχέδια στους βουλευτές. Για να εξαλειφθεί, μάλιστα, κάθε ίχνος ανεξαρτησίας, νομοθέτησαν και την απαγόρευση να ασκούν επάγγελμα οι βουλευτές.
Ο ρόλος των ΜΜΕ
Τα θέματα διαφθοράς, συνήθως, αποκαλύπτονται, όταν υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων. Τα ΜΜΕ, τα οποία ελέγχονται από τους μεγαλοεργολάβους και τους μεγαλοπρομηθευτές, ουδέποτε, φυσικά, προβάλλουν τα πραγματικά αίτια της διαφθοράς, που είναι εν πολλοίς οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους, δηλ. οι λίγοι, που λυμαίνονται το 90 % των έργων και των προμηθειών, και το καθεστώς που έχει δημιουργηθεί
Εξατομικεύουν τις ευθύνες και κρεουργούν τους αναλώσιμους πολιτικούς υποτακτικούς τους, προσπορίζοντας κέρδη τηλεθέασης, προσφέροντας αίμα στον «όχλο». Ακόμη και πρωθυπουργούς αλλάζουν.
Οι λογικές της «αρπαχτής», που καλλιεργήθηκαν με το Χρηματιστήριο, τα «γρηγορόσημα» και τα λαδώματα στο δημόσιο, τα φακελάκια και όσα εφιαλτικά συμβαίνουν στην Υγιεία (εγχειρήσεις, εξετάσεις, θεραπείες και φάρμακα, που όχι μόνο δε χρειάζονται αλλά είναι και επιζήμια) κ.α., εδραίωσαν την πεποίθηση ότι η διαφθορά είναι διάχυτη στην κοινωνία, ώστε στις σημερινές δύσκολες συνθήκες οι νέοι να επιλέγουν την πολιτική αποχή, το ρουσφέτι ή άλλες διεξόδους, αντί της συλλογικής προσπάθειας. Αυτή η λογική αλλοιώνει την ουσία της δημοκρατίας.
Κατηγορία
Φύλλο 96 Φεβρουαρίου 2004
Από τα μέσα του Νοέμβρη η Τουρκική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε νομοσχέδιο για την εγκατάσταση πυρηνικών εργοστασίων στη γειτονική χώρα, η οποία και σεισμογενής είναι και σοβαρούς μηχανισμούς ελέγχου δε διαθέτει και αδιαφορεί πλήρως για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι, που θέλουν να στήσουν ανδριάντα του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, τηρούν ακόμη σιγήν ιχθύος!
Θα σας πάρουνε χαμπάρι, καλέ! Βγάλτε καμιά ανακοινωσούλα, έτσι, για τα μάτια του κόσμου! Κι εσείς σύντροφοι του ΣΥΝ, ευαίσθητοι επίσης στα περιβαλλοντικά; Δε θα φέρει προς τα δω ο άνεμος τη ραδιενέργεια;
Κατηγορία
Φύλλο 119 Νοεμβρίου 2007
Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
Για άλλη μια φορά οι εθελόδουλοι στην Κύπρο και την Ελλάδα πανηγύρισαν την επιτυχία (των κυρίων τους) της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε.. Πού ήταν η δυσκολία; Ακόμη και χώρες πολύ μακριά από τα κριτήρια ένταξης, όπως οι Βαλτικές και η Σλοβακία, δεν είχαν πρόβλημα. Ακόμη και η Βουλγαρία και η Ρουμανία, διαλυμένες οικονομικά, μπήκαν στη σειρά. Ακόμη και η Τουρκία, που μέχρι τη Σύνοδο της Αθήνας φαινόταν αδιανόητο να ενταχθεί, είναι πολύ πιθανό να πάρει σειρά προτεραιότητας, αφού κάθε επιθυμία της Ουάσινγκτον ικανοποιείται από την Ε.Ε. (με γκρίνια ή χωρίς, δεν έχει σημασία).
Επιτυχία, λοιπόν των ισχυρών της Ε.Ε., που θα ελέγξουν την ισχυρή οικονομία της ελεύθερης Κύπρου και θα αξιοποιήσουν τη στρατηγική της θέση. Αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο, που θα δει το ισχυρό της όπλο, την οικονομία της, να ακολουθεί την τύχη άλλων χωρών που εντάχθηκαν: μείωση παραγωγής, αύξηση ανεργίας, λιτότητα, περικοπές κοινωνικών παροχών κλπ (βλ. πιο αναλυτικά φ.90-σχέδιο Ανάν).
Συγχρόνως στα κατεχόμενα θα εισρέει άφθονο χρήμα τόσο από τα ταμεία της Ε.Ε. όσο και από τα ταμεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να συγκλίνει το βιοτικό επίπεδο κατεχομένων και ελευθέρων περιοχών. Έτσι δικαιώνεται ο Αττίλας και παραδίδονται στη χλεύη όσοι Τουρκοκύπριοι είχαν το θάρρος, όπως ο Λεβέντ, να ζητούν αποκατάσταση της νομιμότητας στο νησί. Αν δεν υπήρχε η οικονομική αυτή ενίσχυση των κατεχομένων, η διαφορά στο βιοτικό επίπεδο θα μεγάλωνε συνεχώς και το καθεστώς Ντενκτάς θα περιερχόταν σε συνεχώς δυσκολότερη θέση.
Τα μέτρα Ντενκτάς
Παίρνοντας θάρρος από τις εξελίξεις, ο πατήρ και ο υιός Ντενκτάς εξήγγειλαν τα γνωστά μέτρα τους. Ακολούθησε το χάος στις ελεύθερες περιοχές. Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στριμώχτηκαν στα «σύνορα», για να πάνε να δούνε τα σπίτια τους. Έδειξαν τα «διαβατήρια» τους στους υπαλλήλους του άλλου «κράτους», τήρησαν τους «νόμους» του και έφτασαν στο χωριό τους, για να δουν το σπίτι τους (αν υπήρχε ακόμη) να κατοικείται από άλλους, που τους έβαλαν ή δεν τους έβαλαν μέσα (δεν έχει σημασία), και να το πάρουν απόφαση ότι αυτό το σπίτι δε θα το πάρουν ποτέ πίσω!
Αυτή τη de facto αναγνώριση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» και τον εξευτελισμό χωρίς κανένα αντάλλαγμα χαιρέτησαν ως ένα θετικό βήμα οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και ο Ο Η Ε, απονέμοντας εύσημα στον Αττίλα! Τα παπαγαλάκια στην Κύπρο (που αξιοποίησαν την προσφορά για καζίνα, φτηνές ψαροταβέρνες και φτηνές γυναίκες) και στην Ελλάδα δεν έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους, προβάλλοντας επιλεκτικά εικόνες στα ΜΜΕ τους, σε καταφανή αντίθεση με την πικρία των περισσοτέρων Ελληνοκυπρίων, που επέστρεφαν, δηλώνοντας ότι δε θα ξαναπάνε.
Η κυπριακή κυβέρνηση απάντησε με τα δικά της μέτρα, που όλα ενισχύουν οικονομικά τους Τουρκοκύπριους, άρα και τον Ντενκτάς.
Τι μπορεί να γίνει;
Στο φ.90 προτείναμε ένα πλαίσιο για μια άλλη πολιτική στο Κυπριακό, θα σταθούμε εδώ σε δύο ειδικά μέτρα:
Εφ' όσον (κακώς) η Κύπρος εντάσσεται στην Ε.Ε., η οικονομική ενίσχυση προς τους Τουρκοκύπριους τόσο από την Ε.Ε. όσο και από την Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να δοθεί υπό τον όρο της αποκατάστασης της νομιμότητας (αποχώρηση στρατευμάτων κατοχής και εποίκων, επιστροφή προσφύγων στα σπίτια τους, ελεύθερη μετακίνηση και εγκατάσταση κλπ) και της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου.
Η κυπριακή πολιτική ηγεσία έδειξε να δυσανασχετεί με τη μαζική επίσκεψη προσφύγων στα κατεχόμενα. Υποκρισία ή (καθυστερημένη) ομολογία ότι η πολύχρονη πολιτική (τους) της υποτέλειας και της ηττοπάθειας έφερε αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα; Και εφ' όσον (κακώς) δεν μπόρεσε να ανακόψει το ρεύμα, δε θα έπρεπε κάποιοι επισκέπτες (και υπήρχαν πολλοί διαθέσιμοι) να παραβιάσουν τους «νόμους» του κατοχικού καθεστώτος, ώστε να το εξαναγκάσουν σε μαζικές φυλακίσεις ή απελάσεις και, τελικά, σε άρση των μέτρων, ώστε, τουλάχιστον, να χάσει ο Ντενκτάς τις εντυπώσεις; Ας γίνει τώρα!
Η ένταξη της Τουρκίας
Ύστερα από όσα έχουμε δει, είναι πλέον πολύ πιθανό να δούμε σε 4 χρόνια την Τουρκία (μαζί με την «ΤΔΒΚ») να είναι μέλος της Ε.Ε. και να απαιτεί τότε η τουρκική πλευρά την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου (που τώρα αρνείται), ώστε να εισρεύσουν σε πρώτη δόση 500000 νέοι έποικοι στην Κύπρο. Τι θα κάνουμε τότε; θα «αιφνιδιαστούμε» πάλι και θα δηλώσουμε ότι «εδώ που φτάσαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα»;
Οι δηλώσεις Παπαδόπουλου
Η θέση του Προέδρου Παπαδόπουλου ότι αποδέχεται το σχέδιο Ανάν ως βάση διαπραγμάτευσης, αλλά απαιτεί σημαντικές βελτιώσεις ουσιαστικά σημαίνει απόρριψη του σχεδίου Ανάν, γιατί αυτές οι βελτιώσεις δε θα γίνουν δεκτές. Επίσης οι δηλώσεις του για τις τελευταίες εξελίξεις (με εξαίρεση την ένταξη στην Ε.Ε.) θεωρούμε ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ας ελπίσουμε ότι αποτελούν την αρχή για τη χάραξη μιας άλλης στρατηγικής, ότι
θα δείξει συνέπεια σ' αυτή τη γραμμή και ότι θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να τη στηρίξει. Περιθώρια υπάρχουν ακόμη. Αλλωστε οι εντυπώσεις από τα μέτρα Ντενκτάς άρχισαν ήδη να ξεφουσκώνουν.
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν με την απομάκρυνση από την εξουσία των Ταλιμπάν και την εγκατάσταση εκεί αμερικανικών βάσεων, σε συνδυασμό με τις απειλές επέμβασης σε, περίπου, 60 χώρες, αποδεικνύει ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν την επιβολή της απόλυτης κυριαρχίας τους στον κόσμο.
Τα σχέδια τους αυτά πιστεύουν ότι μπορούν να τα πραγματοποιήσουν με το νόμο του ισχυρού, παραμερίζοντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων Η αίσθηση ισχύος και τα συμφέροντα που προωθούν τους τυφλώνουν. Όμως και μέχρι την τελευταία στιγμή της ενδεχόμενης ήττας τους δε θα παραιτηθούν, όπως, άλλωστε, συνέβη με κάθε αυτοκρατορία Δεν έχει δει ο κόσμος, ίσως, τα χειρότερα.
Η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ με τη συσσώρευση υπερκερδών τις οδηγεί στην αναζήτηση πιο κερδοφόρων διεξόδων . Πίσω από την, παράλογα, ακραία αμερικάνικη επιθετικότητα βρίσκεται η αγωνία της απώλειας στρατηγικών πλεονεκτημάτων με κορυφαίο τον έλεγχο των πετρελαίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδοτεί πλέον έρευνες για εναλλακτικό καύσιμο (υδρογόνο), ενώ πριν προωθούσε άντληση πετρελαίου ακόμη και μέσα σε βιότοπους (Αλάσκα).
Στις ΗΠΑ είναι ορατή η διαπάλη εξουσίας πολλών αντιτιθέμενων συμφερόντων, που εκφράζεται σχηματικά από δύο πόλους. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Πάουελ) και το υπουργείο άμυνας (Τσέινι, Ράμσφελντ, Γούλφοβιτς, Ράϊς). Οι διαφορές πολιτικής είναι αποτέλεσμα των αντιθέσεων του αμερικανικού κεφαλαίου (πετρέλαια, όπλα, ΜΜΕ κ.λ.π.). Η πολιτική των ΗΠΑ ως τώρα είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών μεταξύ τους.
Οι δυτικοευρωπαίοι και οι Ιάπωνες, παρόλο που δεν τολμούν ν' αμφισβητήσουν τη μονοκρατορία των ΗΠΑ, αντιλαμβάνονται ότι το να σύρονται πίσω από την πολιτική τους θα τους θέσει στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων και, το κυριότερο, θα τους εξαρτήσει πλήρως ενεργειακά.
Πάντως η Ιταλία τώρα είναι ακόμη πιο φιλοαμερικανική, ενώ η Γερμανία προσπαθεί να μην έλθει σε ρήξη, ελπίζοντας μέσω των ΗΠΑ σε πρόσβαση στην ζώνη της Κεντρικής Ασίας. Η Γαλλία δε μετέχει στις εξελίξεις
Περσικός Κόλπος
Οι προσπάθειες στρατιωτικού ελέγχου των πετρελαϊκών πηγών και οδών με αφετηρία τη δεκαετία του 90 έφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα. Στις χώρες του Κόλπου η εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων, η παρουσία αμερικανών στρατιωτών, η επιβολή αγοράς άχρηστου, γι' αυτές, αμερικάνικου στρατιωτικού εξοπλισμού έχουν αποσταθεροποιήσει τα φιλοδυτικά μοναρχικά καθεστώτα , έχουν συρρικνώσει τις ανθούσες, λόγω πετρελαίου, οικονομίες τους και έχουν ριζοσπαστικοποιήσει τους αραβικούς πληθυσμούς, με άξονα το Ισλάμ.
Η απώλεια του Ιράν το 1979 από την αμερικανική επιρροή και μια ενδεχόμενη απώλεια της Σαουδικής Αραβίας και με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση στο Ιράκ έχει χαθεί, για τις ΗΠΑ, το 80 % της παγκόσμιας παραγωγής, που παράγεται με πολύ φθηνές τιμές.
Η απειλή αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ συνδέεται με την αποκοπή των πλούσιων σε πετρέλαια περιοχών, δηλ. του βόρειου (Μοσούλη, Ιρκούκ) και του νότιου τμήματος της χώρας, που σήμερα παραμένουν ανεκμετάλλευτα, Σχεδιάζουν, γι' αυτό, στο βορρά ένα Κουρδιστάν-δορυφόρο προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας που ...κόπτεται υπέρ της ακεραιότητας του.
Είναι σημαντικό ότι η Γαλλία, η Ιταλία και η Ιαπωνία έχουν συνάψει συμφωνίες εκμετάλλευσης πετρελαϊκών κοιτασμάτων και με το Ιράκ και με το Ιράν, γι' αυτό αντιτίθενται σε αμερικανική επέμβαση στην περιοχή. Η Γαλλία μάλιστα έχει συγκρουσθεί ανοιχτά με τις ΗΠΑ για το νόμο Ντ' Αμάτο, που επιβάλλει κυρώσεις και εμπάργκο σε ξένες εταιρείες που συνάπτουν συμβόλαια με το Ιράκ και το Ιράν. Τελικά ο νόμος αυτός λειτουργεί εις βάρος των ίδιων των αμερικάνικων εταιρειών πετρελαίου.
Καύκασος-Κεντρική Ασία
Η διάλυση της Σοβ. Ένωσης και το κενό ισχύος που δημιουργήθηκε στον πετρελαιοφόρο Καύκασο έκανε την περιοχή διεκδικήσιμη από τις αμερικάνικες εταιρείες πετρελαίου. Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι πηγές αλλά οι δρόμοι του πετρελαίου που διέρχονται μέσα από εχθρικές ή ασταθείς για τις ΗΠΑ περιοχές (Ρωσία, Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Κίνα κ.λ.π.). Τελικά μόνο η Ρωσία κατάφερε να κατασκευάσει τον αγωγό Μπακού-Νοβοροσίσκ και ν' αποκτήσει στρατηγικό πλεονέκτημα.
Στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ στήριζαν έως το 1997 τους Ταλιμπάν, που κατέλαβαν το 1996 την εξουσία με την βοήθεια των πακιστανικών δυνάμεων, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη διέλευση του πετρελαιαγωγού Ουζμπεκιστάν- Αφγανιστάν-Πακιστάν. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι το κόστος των συμβιβασμών και της φύλαξης του αγωγού, λόγω των πολλών αφγανικών κέντρων εξουσίας θα είναι υπέρογκο εγκατέλειψαν την προσπάθεια και στράφηκαν κατά των Ταλιμπάν.
Η στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν και η εγκατάσταση στρατού και βάσεων, που θα έχουν ως αποστολή τη διασφάλιση του αγωγού, είναι εγχείρημα επισφαλές, σε μια περιοχή όπου εύκολα οι σύμμαχοι γίνονται εχθροί. ’λλωστε η επέμβαση στο Αφγανιστάν στοίχισε στις ΗΠΑ παραχωρήσεις γεωπολιτικών ρόλων σ' εχθρούς και «φίλους» και ποταμούς δολαρίων και δε θα είχε αποτέλεσμα, αν δεν πολεμούσαν άλλοι.
Η αμερικανική επέμβαση αποσταθεροποίησε το Πακιστάν και ενίσχυσε την ως τώρα εχθρική Ινδία. Η Κίνα αισθάνεται απειλούμενη από τις αλλαγές συσχετισμού δύναμης; ενώ η Ρωσία, αφού εξασφάλισε την εγκατάλειψη των Τσετσένων από τις ΗΠΑ, δηλ την ασφάλεια του πετρελαιαγωγού της, και «επισημοποίησε» το ρόλο της στην περιοχή, ακολουθεί πολιτική σύμφωνη με τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα..
Παλαιστινιακό
Η αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής στο παλαιστινιακό αποσκοπεί στην επαναφορά του Ισραήλ ως μοχλού πίεσης προς τις αραβικές ελίτ, ώστε να διατηρήσουν οι ΗΠΑ ό,τι είναι δυνατόν από τον έλεγχο των αραβικών πετρελαίων Όπως είναι φανερό η πολιτική αυτή αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τα αραβικά φιλοδυτικά καθεστώτα και τα ωθεί να δείχνουν ότι είναι αντίθετα προς τις ΗΠΑ, για να μην ανατραπούν, εντείνοντας τον αντιαμερικανισμό των Αράβων.
Λατινική Αμερική
Οι συνθήκες στη Λ. Αμερική βάζουν σε κίνδυνο τα αμερικανικά συμφέροντα. Αντάρτικο στην Κολομβία, κοινωνικός αναβρασμός στην' Αργεντινή και στον Ισημερινό, άνοδος του αντιαμερικανού Τσάβες στην πετρελαιοπαραγωγό Βενεζουέλα, Ζαπατίστας στο Μεξικό είναι σημάδια ανησυχητικά για τις ΗΠΑ.
Ο, παράλογα, ακραίος επιθετικός ρόλος της υπερδύναμης, που παράγει μαζικά φανατικούς αντιπάλους της, για να είναι τελεσφόρος, θα πρέπει να στηριχθεί και από την αμερικανική κοινωνία. Με τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, που δεν αποκλείεται να τα προκάλεσαν ή να τα γνώριζαν οι αμερικανικές υπηρεσίες, θέλησαν να περάσουν στους αμερικανούς ότι θα έχουν απώλειες.
Το νέο ιδεολόγημα για την τρομοκρατία, που αντικατέστησε τον κομμουνιστικό κίνδυνο, ως τώρα έχει απήχηση. Όμως το μέλλον θα δείξει αν οι Αμερικάνοι έχουν αποκτήσει μετά το Βιετνάμ αντοχές σε ανθρώπινες απώλειες. Αν η αμερικανική κοινωνία θα ανεχθεί την απροσχημάτιστη δικτατορία. Αν θα μπορούν οι ΗΠΑ με τις αντιθέσεις και τις αντιδράσεις που προκαλούν σ' όλο τον πλανήτη να παίζουν το σημερινό τους ρόλο σε βάθος χρόνου.
Κατηγορία
Φύλλο 85 Φεβρουαρίου 2002
Πριν λίγο καιρό έγινε δημοψήφισμα στην Ελβετία, με το ερώτημα της άμεσης ένταξης στην ΕΟΚ. Οι Ελβετοί απάντησαν με ένα τεράστιο 72 % ΟΧΙ. Πέρσι είχε γίνει ένα άλλο δημοψήφισμα, στο οποίο οι Ελβετοί αποφάσισαν ότι θα ενταχθούν στην ΕΟΚ, όποτε κρίνουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να προστατευτούν τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει.
Γιατί αυτές οι επιφυλάξεις
Είναι αυτονόητο για τον Ελβετό πολίτη, ότι η τετρακομματική κυβέρνηση δουλεύει γι' αυτόν και ότι υπερασπίζει τα συμφέροντα του. Κατ' αρχήν έχει αναπτυχθεί ένα πολύ καλό κοινωνικό σύστημα παροχών και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ανεργία έχει πολύ χαμηλό ποσοστό και οι άνεργοι έχουν πλήρη κρατική στήριξη. Το σύστημα υγείας καλύπτει πλήρως όλες τις ανάγκες των ασφαλισμένων και η δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη ανταγωνίζεται την ιδιωτική και σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερη απ' αυτήν. Οι ανύπαντρες μητέρες και όσοι αδυνατούν να εργασθούν (λόγω αναπηρίας, ασθενείας κλπ) έχουν εξασφαλισμένη αξιοπρεπή διαβίωση.
Το κράτος φροντίζει οι εύρωστες οικονομικά τάξεις να συνεισφέρουν πολύ περισσότερα, ώστε να υπάρχει πραγματικά δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνική πολιτική και ο κάθε πολίτης να αισθάνεται εξασφαλισμένος σε οποιαδήποτε κακοτυχία. Στην κυριολεξία οι πλούσιοι πληρώνουν, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και οι φτωχοί.
Υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε όλα τα θέματα και οι αποφάσεις λαμβάνονται από όλους τους πολίτες με συχνά δημοψηφίσματα σε επίπεδο πόλης - Καντονιού - Κράτους. Δηλαδή υπάρχει πραγματική Δημοκρατία.
Τι σημαίνει η ένταξη τους στην ΕΟΚ;
Οι Ελβετοί, βλέποντας τι γίνεται σε άλλες χώρες πχ. Αυστρία, Σουηδία, όπου υπήρχε ένα πολύ καλό σύστημα πρόνοιας, που κατέρρευσε με την ένταξη στην ΕΟΚ, ανησυχούν ότι θα έχουν την ίδια τύχη.
Βέβαια οι επιχειρηματίες πιέζουν για την ένταξη, για να εξασφαλίσουν την εοκική ασυδοσία και να απαλλαγούν από τα βάρη της κοινωνικής πρόνοιας. Μετακινούν τις επιχειρήσεις τους σε γειτονικές χώρες πχ στη Γερμανία κι αυτό οπωσδήποτε είναι ένας εκβιασμός και προς τους εργαζόμενους και προς το κράτος.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια...
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
Στην τακτική εκπομπή του δημοσιογράφου Χρήστου Πηγαδίτη τη Δευτέρα 23/4/07 προσκεκλημένοι ήσαν τα μέλη της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλος και Θ. Καρναβάς. Η συζήτηση ήταν για τημ χουντική επταετία, με αφορμή την επέτειο της 21ης Απρίλη, τη νεολαία κ.ά.
Κατηγορία
Φύλλο 116 Μαΐου 2007
Για πρώτη φορά στην ελληνική, τουλάχιστον, πολιτική ιστορία είχαμε μια τόσο επώδυνη αποκάλυψη για τον ακρογωνιαίο λίθο μιας δημοκρατούμενης πολιτείας, τη Δικαιοσύνη, από τα πιο «επίσημα» χείλη. «Παραλάβαμε μια Δικαιοσύνη διαβρωμένη από δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα»(!), δήλωσε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
Θα έπρεπε να είχε πλήρη συνείδηση της σοβαρότητας μιας τέτοιας δήλωσης, η οποία συνεπάγεται σοβαρότατες συνέπειες και απαιτεί ακόμη σοβαρότερες ενέργειες. Γιατί, αν ήταν δυνατή η αυτοκάθαρση, αυτή θα είχε ήδη γίνει. Αλίμονο στην οργανωμένη κοινωνία που δε θα λάβει τα αναγκαία μέτρα και δε θα προβεί στις απαραίτητες ρυθμίσεις, ώστε να ανακτηθεί (τουλάχιστον όση υπήρχε
) η αξιοπιστία στο θεμελιώδη αυτό θεσμό.
Όλοι βλέπουμε ότι σ ένα σύστημα εξάρτησης και υποτέλειας η διαφθορά είναι εγγενές στοιχείο και αγγίζει όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Όλοι γνωρίζουμε τα τρωτά της Δικαιοσύνης και πόσο ευάλωτος είναι και αυτός ο θεσμός σε μια κοινωνία διαβρωμένη από τη διαφθορά «μέχρι, σχεδόν, μυελού των οστέων». Όμως μέχρι το κατάντημα στο οποίο έφθασαν (ας ελπίσουμε όχι οι περισσότεροι) δικαστικοί λειτουργοί, υπάρχει μεγάλη απόσταση για οποιαδήποτε ανοχή ακόμη και απ αυτούς που θεωρούν το υπάρχον καθεστώς καλό, νομοτελειακό, ή έστω ανεκτό.
Θα περιμένουμε τα αποτελέσματα (και τις ενέργειες που απορρέουν) της πρωθυπουργικής δήλωσης. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια πρόβλεψη. Αλλά ας περιμένουμε και θα επανέλθουμε
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Αμέσως μετά την «επιτυχία» των ευρωεκλογών η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να καταθέσει και να ψηφίσει στη Βουλή σχέδιο νόμου για την τρομοκρατία, ώστε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες να έχει ευθυγραμμιστεί με τις δεσμευτικές αποφάσεις της ΕΕ. Ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε με αφοπλιστική αφέλεια ότι «δέχτηκε ασφυκτικές πιέσεις από την Ε.Ε. για την ψήφιση του» και κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι καθυστέρησε να το ψηφίσει το ίδιο!
Όμως, όπως τόνισε ακόμη και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, αυτός ο νόμος παραβαίνει το Σύνταγμά μας, οριοθετεί έννοιες, όπως «τρομοκρατική πράξη» και «τρομοκράτης», καθ' υπόδειξη ευρωπαίων και αμερικανών και φυσικά αγνοεί τους μεγαλύτερους τρομοκράτες, όπως ο Μπους, ο Μπλερ και ο Σαρόν.
Τα κυριότερα σημεία του νέου τρομονόμου είναι τα εξής:
Α) Θεσπίζονται διαδικασίες εξπρές για σύλληψη και παράδοση «τρομοκρατών» που μπορεί να είναι απλά ύποπτοι ακόμα και για πλημμελήματα. Β) Επιτρέπεται η έκδοση Ελλήνων πολιτών για πράξεις που τελέστηκαν στην Ελλάδα ή αλλού, έστω και αν αυτές δεν διώκονται εδώ, παρά τις ττερί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με διάταξη του άρθρου 5 παράγραφος 2 του Συντάγματός μας. Γ) Για πρώτη φορά ονομάζονται τρομοκράτες μεμονωμένα άτομα, εισάγοντας τον καινοφανή όρο «ατομικός τρομοκράτης». Δ) Είναι εύκολο μια πράξη να ονομαστεί τρομοκρατική, αφού οι 22 κατηγορίες αδικημάτων τα οποία θεωρούνται τρομοκρατικά, περιλαμβάνουν από απλά πλημμελήματα με ποινή ενός έτους, όπως νοθεία τροφίμων ή διατάραξη της ασφαλείας των συγκοινωνιών, μέχρι διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Με τις ρυθμίσεις του ευρωτρομονόμου συρρικνώνονται τα ατομικά δικαιώματα, ποινικοποιούνται ιδεολογίες και πλήττεται ο συνδικαλισμός. Κάθε αντίδραση μεμονωμένων πολιτών ή ομάδων, εύκολα θα μπορεί να χαρακτηριστεί τρομοκρατική ενέργεια και να χτυπηθεί αλύπητα. Συμβολικές καταλήψεις δρόμων και κτηρίων, απεργίες «μη νόμιμες»,
ύοτερα από δικαστική απόφαση που κηρύσσει την απεργία ως καταχρηστική, μπορούν να χαρακτηρισθούν τρομοκρατικές ενέργειες και να τιμωρηθούν με εξοντωτικές ποινές. Ακόμη και μια δήλωση, που μπορεί να ερμηνευτεί ότι υποκρύπτει «ακραίο» φρόνημα μπορεί να ποινικοποιηθεί. Αυτά σκοπεύουν στην τρομοκράτηση για περιστολή της ελεύθερης έκφρασης - άποψης και τον περιορισμό της ελευθεροτυπίας, που θυμίζει άλλες εποχές.
Ήδη τα μάτια του «μεγάλου αδελφού» έχουν τοποθετηθεί παντού, σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους, σε τράπεζες, στο μετρό, σε ιδιωτικές εταιρίες, σε χώρους εργασίας, όπως βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες. Σιγά-σιγά και χωρίς την έγκριση μας, κατά παράβαση των αρχών της προστασίας προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής μας ζωής, στο όνομα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας, όλοι βρισκόμαστε κάτω από συνεχή έλεγχο και επιτήρηση.
Αυτή είναι η «δημοκρατία» που θέλουν να μας επιβάλουν. Και η «αντιτρομοκρατική» καταιγίδα μόλις άρχισε. Ο ευρωπαίος συντονιστής Γκις ντε Βρις, πιέζει για περισσότερα και σκληρότερα αστυνομικά μέτρα, που έχουν συμφωνηθεί στα κρυφά, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, που τώρα ξαφνικά υπεραμύνεται της δημοκρατίας, και θεωρούνται από τις Βρυξέλες απαραίτητα, με πρόσχημα την Ολυμπιάδα, ώστε οι μηχανισμοί καταστολής να είναι πάνω και από την πολιτική εξουσία και φυσικά το δημόσιο έλεγχο. Οι παρακολουθήσεις και συλλήψεις όσων βαφτίζονται ύποπτοι θα είναι στην κρίση των «αντιτρομοκρατικών μυστικών υπηρεσιών, που θα αποφασίζουν ερήμην της Βουλής και του λαού. Ξένες μυστικές υπηρεσίες θα «συνεργάζονται» με τις ελληνικές.
Σ' αυτή την επίθεση κατά της ελευθερίας και της δημοκρατίας μας, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε, πέρα από τη βάσιμη ελπίδα ότι τα ελληνικά δικαστήρια δε θα εφαρμόζουν αντισυνταγματικούς νόμους, είναι η αντίδραση και ο αγώνας μας, ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση να αναδιπλωθούν. Οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες.
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Με το μουσικό πανηγυράκι της Γιουροβίζιον δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε. Αναγκαζόμαστε όμως, γιατί το φαινόμενο έχει λάβει ογκώδεις διαστάσεις, άσκησε μεγάλη επιρροή, αναγόμενο σε έναν από τους εκφραστές των επιθέσεων προς τη μουσική μας κουλτούρα και γενικότερα τον πολιτισμό μας. Η οργιώδης προπαγάνδα που προηγήθηκε, η αίσθηση της συμμετοχής που δίνεται μέσω της ψηφοφορίας και το γεγονός αυτό καθαυτό, που συνιστά θέαμα, ακόμα και με ακραίες εκφάνσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να το παρακολουθήσει η μεγάλη πλειονότητα παιδιών, νέων και ενηλίκων με ιδιαίτερη θέρμη. Η επίδραση δεν εξαντλήθηκε τη βραδιά του τελικού, καθώς αποτέλεσε αντικείμενο πολύμηνης συζήτησης, με τη συνεπικουρία της απαραίτητης τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής προπαγάνδας, ενώ στα μικρά παιδιά η επιρροή είναι πιο ανησυχητική, καθώς παρατηρούνται φαινόμενα ευτελούς μιμητισμού.
Η ιστορία της Γιουροβίζιον
Ο θεσμός της Γιουροβίζιον δεν είναι καινούριος. Έχει την αφετηρία του στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, οπότε ξεκίνησε σαν βήμα έκφρασης των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων και στιχουργικής των ευρωπαϊκών λαών, δηλωτικών της εθνικής τους ταυτότητας. Η διαφορετικότητα όμως πολτοποιήθηκε από τη δεκαετία του ΄80 και μετά από τη μέγγενη της αγγλοσαξωνικής παγκοσμιοποίησης. Πρώτα ομογενοποιήθηκαν οι χώρες γερμανικής φυλετικής προέλευσης, που μιμούνται άκριτα τους αγγλοσαξωνικούς ρυθμούς, για να ακολουθήσουν λίγο έως πολύ και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, με πρωτοβουλία των «διεθνιστικών» και κοσμοπολίτικων απόλυτα διαβρωμένων ελίτ τους, εγκαταλείποντας ακόμη και τη γλώσσα τους και τραγουδώντας στα αγγλικά. Το τραγούδι που δεν είναι στα αγγλικά συνήθως καταποντίζεται, όπως το γαλλικό. Η Ιταλία προς τιμήν της αρνείται να συμμετέχει.
Κέρδη και αποχαύνωση
Ο στόχος του θεσμού, πέραν του οικονομικού κέρδους με τους χορηγούς, τα στοιχήματα (στο ίντερνετ το νικητήριο τραγούδι ξεκίνησε με απόδοση 1/108), τις μίζες, τα τηλεοπτικά και τις δισκογραφικές εταιρίες, είναι κυρίως «πολιτιστικός». Συνιστά ένα βασικό όχημα επίθεσης εναντίον της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών και ιδίως των μικρότερων χωρών, όπως η Ελλάδα. Ειδικά για τη χώρα μας η έξαρση της Γιουροβίζιον τα τελευταία χρόνια συμβάλλει τα μέγιστα στην πλήρη αποχαύνωση, ιδίως της νεολαίας, την ώρα που μαστιζόμαστε από μεγάλα και χρόνια προβλήματα, γι αυτό και προβάλλεται τόσο έντονα. Και τι να πει κανείς για τη γελοιοποίηση της κλασικής αρχαιότητας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της αξιοπρέπειάς μας;
Δόθηκε η δικαιολογία ότι έτσι προβλήθηκε η χώρα μας και θα τονωθεί ο τουρισμός μας! Ποτέ όμως δεν αυξάνεται ο τουρισμός σε μια χώρα που αυτοεξευτελίζεται. Πάλι καλά που δεν είπαν ότι έτσι θα διευκολυνθεί και η επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων, αφού μας ψήφισαν οι γειτονικές χώρες!
Όσο δε για το νικητήριο τραγούδι (που κι εμείς ψηφίσαμε), τα τέρατα εντυπωσιάζουν αυτούς που έχουν κατάλληλα προετοιμαστεί για να εντυπωσιαστούν.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Αισθανόμενος ο Γεώργιος κάτι μεταξύ προέδρου ΗΠΑ και βασιλικής οικογένειας αποστέλλει τον αδελφό του (και κύριο σύμβουλό του) Νικόλαο επικεφαλής αντιπροσωπείας στο Ντουμπάι, για να ιδρύσει παράρτημα του ιδρύματος Παπανδρέου που χρηματοδοτείται από το Δημόσιο! ’ξιος ο μισθός τους...
Κατηγορία
Φύλλο 133 Μαρτίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό